Ik ben echt niet in mijn haak. Ik vind't eigenlijk straf. Ben eigenlijk niet ziek, maar toch voel ik mij niet goed vandaag. Ik ben het strontmoe. Pfft... Soms heb ik zin om met mijn hoofd tegen de muur te bonken. Soms heb ik zin om heel ver weg te lopen. Ik wil niet altijd mijn man ten laste zijn met onze zorgen, want dan komt er toch maar weer spel van. Hij is vanavond naar een voetbalmatch gaan kijken. Ik moest nog eens het huis uit na het werk. Had eigenlijk al laat gedaan omdat ik gewoon geen stap voortdeed. Nu ja, ik ben met de kids toch nog een mooie wandeling gaan maken en heb er toch wel een beetje deugd van gehad. Maar daarmee passeren onze bekommernissen niet..... Ik heb alle mooie bloemetjes in me opgenomen, ik heb hun geuren opgesnoven.... Ik probeer altijd het groen op te snuiven Ik denk dat de druk van het werk me momenteel weer wat te veel is. En de congé in aantocht. Ik kijk er al naar uit. En van aan de andere kant wringt het dan alweer. Ik ga een budget moeten voorzien, maar dat moet ik dan weer nemen van wat ik anders voor gewone betalingen gebruik.... En zo blijkft dat een vicieuze cirkel. Gisteren moest ik om het rapport van mijn dochter. Er stond een frigokastje 1 m naast de leerkracht waar ik bij moest zijn. De eerste die daar een blikje uit die frigo moest komen halen was natuurlijk m'n beruchte 'hij' Zal ook wel weer puur toeval geweest zijn zeker ?! Ik moest normaal vanavond gaan , maar doordat m'n man wegmoest, kon dat niet met de kids. Nu mijn gewicht ging ook wel niet zo goed zijn, maar ik zou wel deugd gehad hebben van de gewone babbel met hem. We gingen nochtans veel te vertellen hebben hoor Ik heb me al beter gevoeld dan vandaag, gisteren, eergisteren en overeergisteren... but never leave the smile in your life....
jaah... 't was weer zo'n emotioneel weekend. Mijn emoties hebben weer hoogtij gevierd. De wateren rijkelijk gestroomd. Erger dan een klein kind. Jaah.. 'k kon er ook niks aan doen. 't Was precies een vulkaanuitbarsting. Maar eerst nog over iets anders : 2 weken terug zou m'n man eens afspreken met z'n vriendin van het koffiehuis om iets te gaan eten. Blijkbaar was het haar voorstel. Hij zag er wel naar uit, maar was ook wel wat nerveus. Dat was toch anders, zei hij, dan in haar koffiehuis een koffie gaan drinken. Moeder (ik) heeft zich hier ondertussen al lang mee verzoend. Dat hij maar gaat, dat hij er maar deugd van heeft. Ik maak me er niet meer druk over, heb geen zin om over allerhande futuliteiten, die er niet zijn, ruzie te maken. Maar mijn vriendin wordt dat kreng dus nooit niet meer. De woensdag stuurde ze bericht door met plaats en uur van afspraak. De donderdag tegen de middag stuurt ze een bericht dat het haar dag niet is en het liever uitstelt. Natuurlijk dat mijn man ontgoocheld was. Hij heeft haar nog wat teruggestuurd en het bleek 'een lang verhaal' te zijn waarom ze het niet zag zitten. En sindsdien heeft hij op het laatste sms'je dat hij dan nog eens gestuurd heeft geen enkele reactie meer gekregen. Ik heb gezegd tegen mijn man : 'ofwel heeft zij een enorm probleem met jou, is er iets... ofwel is dat zo'n raar gedraaid spook'. Hij had er natuurlijk emotioneel wat pijn van, maar ik laat het niet meer van daar toch redelijk open over te spreken. Binnenkort gaat hij naar een festiviteit in haar dorp en ik zei zo gisteren : heb je daar nu nog niks van terug gehoord ? Ze zou ze kunnen kussen... Mocht ik haar tegen komen ze zou hoogstens nog een goeie dag krijgen. De rest kan ze zelf doen.' ..... Kijk, ik zei het hem : ze heeft je al je hele leven dat je haar kent aan het lijntje gehouden. Ik kan aannemen dat zij voor jou 'je grootste liefde' is (want dat is gewoonweg zo, een ander z'n emoties kan je niet tegenhouden) en dat je toch graag bevriend met haar blijft, maar ik kan het niet verdragen dat zij met jouw voeten rammelt. Of misschien heeft ze dat al met nog veel mannen gedaan.... ' Tja.... voor mij is't een raar kraam. 'k Vind het jammer voor hem. Jaah... klinkt misschien raar uit de mond van de echtgenote
Donderdagavond was ik met m'n vriendin nog eens afgesproken om wat te gaan drinken. Ik had eigenlijk 'ook' niet zoveel zin, de woensdag was zwaar geweest, ik was al niet te fit en we hadden een druk weekend voor de boeg. Vrijdag werd dan tegen de avond beslist, dat we uit praktisch oogpunt, het werk wat moesten herschikken voor de zondag, en dat ik mee moest de babyborrel gaan verzorgen ipv naar het schoolfeest van de dochters, waar we ook het eten moesten verzorgen. Dat was zo een slag in mijn emotioneel veld, en ik was al moe,.... ik ben beginnen huilen, huilen, huilen, huilen..... omdat ik mijn 2 lieve dochters in de steek moest laten bij hun hoogtepunt-evenement van 't jaar, weeral voor mijn werk.... En ik trek mij praktisch alles ivm hun school aan. Was dat een aanslag.... jonge, jonge,... ik had er wel heel erg van. Natuurlijk dan de zaterdag met KNAL dikke ogen.... Dan maak je de mensen in de winkel wijs dat je zo slecht geslapen hebt en last had van migraine... Dat ze er van geloven wat ze willen.... Zondagavond nog achter geweest naar 't schoolfeest, na mijn opdracht op de andere plaats vervuld te hebben... Heb daar dan ook nog wat mogen meehelpen. Maar de kids hebben zich geamuseerd, en mama heeft er meer 'tut' van gemaakt dan de dochters blijkbaar. Eerst vonden ze het natuurlijk wel supererg dat ik niet mee ging. Maar als mama moet je dan de mooiste kant van de zaak aangeven en zeggen : 'Jullie papa gaat eens komen kijken hoor ! En je nonkels gaan fotootjes trekken en filmen zodat mama zeker alles zal gezien hebben. En... treden jullie hier thuis nog maar eens voor mij op, dan weet ik wat jullie moeten doen. En doet dat goed hé : veel show, da's mooi ! Als je op een podium staat moet je show geven !' Zondagavond zaten we dan nog wat te drinken op de speelplaats. 'Hij', de beruchte liep er ook nog rond, ja, was van dienst hé. Maar dan praten we eigenlijk niet zoveel tegen elkaar. Ja, er lopen ook zoveel mensen die wij alletwee kennen. Kwam toch snel even gedag zeggen en wat babbelen, .. passeert dan aan ons tafel, met zo'n tik met z'n hand, recht voor m'n neus, dat hij nog een leeg bekertje meegraait, komt dan bij mijn man zijn briket vragen, omdat hij er ook eens eentje gaat roken. Zit dan te lachen en vlam, recht in m'n ogen... 't Zijn er toch nog wel meer die 'n briket hebben zeker. Toeval ? Geen toeval. 'k Zal er maar niks achter zoeken hé, puur vriendschappelijk, ... maar 'k krijg wel weer meer last van m'n kriebels af en toe.... Zal ik maar wijselijk onder druk houden ... puur vriendschappelijk is nog altijd 't zuiverste. Ik was er nog van bezig tegen m'n vriendin : 'Het is misschien best dat dat daar allemaal gebeurd is in maart. Ik zie het allemaal weer klaarder.Het is ook gekomen doordat ik mij bij mijn eigen man wat tweedehands of nooit goed genoeg voelde dat ik waarschijnlijk mijn aandacht ook wat elders gaan zoeken ben. Maar had er iets van in huis gekomen, het zou toch maar een moeilijke situatie geworden zijn, heel onpraktisch en met veel miserie er bij, die misschien ook veel pijn ging doen.' Grtz.
Ik had 's avonds al regelmatig eens 'n liedje opgevangen terwijl ik nog bezig was aan 't werk. Kon het nooit thuis wijzen. Zitten googelen, het blijkt dus van Cliff Richard te zijn. 't Bleef altijd maar hangen. The only way out .... 'n Licht liedje, maar eentje waar ik zo de kriebels van krijg vanbinnen.... zo'n vrij fladdergevoel ... idyllisch zweverig ....
'n Paar uitspraken die'k hier ook nog'ns wou neerpennen, terwijl de Cliff zijn liedje aan 't zingen is....
Ik voel mij best wel gelukkig zolang ik niet te veel aan mijn geld denk.... dat dacht ik zo onlangs. Jammer dat we daar zoveel moeten aan denken hé... of 't zou niet lukken .... En ik heb ook de nood aan meer natuur in mijn leven, meer groen.... Ik snak daar soms zo na. Ik kan, terwijl ik in de auto zit, genieten van een mooie boom, ik zou er wel willen in zitten.... Soms denk ik : mocht ik een huisje/boerderijtje op de buiten hebben, met enkel de noodzakelijke dingen om gemakkelijk te kunnen leven, en niet al dat luxegedoe and must-haves.... en wat zon ook, maar niet te warm, want ik kan er dan ook weer niet tegen. Zo dat 'lentegevoel'-weer of dat 'lichte zomerweer'. Dat doet mij kriebels krijgen, ik hunker daar soms naar. En ik ga er iets moeten aan doen. Daarom begin ik ook wel weer bewuster te leven. Probeer ik van ons 'moeilijk leven van werken en scharten om steeds maar genoeg geld te hebben' dit aan te vullen met wat levensdeugd. Genieten, iets wat ik graag doe. Dat moeten geen grote dingen zijn. Tijd om te genieten is er niet veel. Maar zo proberen m'n eigen levenskwaliteit intenser te maken... ja, ik denk dat het zoiets is wat ik bedoel. Ook al heb ik een zwaar leven, toch proberen er de mooiste kwaliteit uit te halen. Dat niet alles verdrukt wordt door de dingen waar we hele dagen mee bezig zijn.
Zondagavond, toen we weggeweest waren, babbelden m'n man en ik er ook nog van dat we onze winkel niet gaan blijven doen tot we op pensioen zijn. Hij zou nog weer willen gaan werken. Maar hij wist niet goed in wat. Ik denk dat het voor hem voornamelijk die last van dat zelfstandig zijn is die hij van zijn schouders zou willen. Ik zou nog wel iets willen doen op mezelf, maar iets heel anders. Dit is nu min of meer ook wel een creatief beroep, maar de grootste zet daarvan komt van mijn man en een medewerkster. Ik doe bv graag powertex, vroeger ook bloemschikken. Ik ben geïnteresseerd in decoratie en binnenhuisinrichting. Ik ben al een hele tijd voor mezelf aan 't uitzoeken dat ik ergens een cursus zou willen volgen met één of meerdere van die dingen. Ik wil iets creatiefs met mijn handen doen. Maar dan bv van dat bloemschikken is dat ook weer zoiets, als je't op jezelf doet, waar is het einde dan ook weer, dat evolueert ook zo rap en met prutscreaties moet je ook niet afkomen. Ik vrees dat ik daarvoor nog te lang ga moeten bijscholen. Een bed and breakfast interesseert mij ook wel. Ik zou de administratie doen, fietsroutes en bezienswaardigheden inrichten. Onthaal, receptie, mensen hun eten bedienen, kuisen. En als mijn man de bedden opmaakt (want dat kan hij zoveel beter dan ik) en een mooi bord klaar maakt met eten (want met simpele dingen kan hij een heerlijk bord tesamen schieten) dan is't ok. Maar daar zou je ook niet genoeg je boterham kunnen mee verdienen hé. Ofwel doe je dan een bed and breakfast met een creatief atelier bij waar je zaken verkoopt en snuisterijen... en dat hij dan uit gaat werken. Als hij voor 't eten thuis is, is't ok Ja, toekomstdromen.... maar ik denk toch wel met iets aan te vangen in september. Een beetje denken aan mezelf, voor als we binnen x aantal jaar de boel hier stoppen.... Mij daar nu al op voorbereiden, het zal mij dan misschien in de moeilijke momenten ook meer motiveren....
Zondag zijn we naar Wouter Deprez gaan kijken. Mijn soort van humor dus. Bij Alex Agnieuw viel ik gewoon in slaap. Mijn man was dan wel straf boos op me. Ik had deze keer het zekere voor het onzekere genomen, omdat ik weet als ik stil val in de warmte, ik daar wel gevoelig aan ben van in slaap te dommelen, ook al wil ik niet. We zaten op het zijbalkon en ik zeg : 'Zet je maar tegen de kant van het podium, dan zie je het goed'. Dan zat ik er naast en moest hij niet heel de tijd over mij kijken en als ik dan zou in slaap dommelen zou dat ook minder opvallen hé. Hi,hi. Hij vond het niet slecht, maar voor hem mat het wel iets 'vettiger'. Ikzelf kan wel tegen een beetje platte praat, maar soms heb ik de indruk dat sommige van die comedy-mannen denken alleen maar te scoren met platte praat. En als dat dan de hele tijd van dat is, dan begin ik daar toch wel een beetje van te walgen. Dan hebben we achteraf nog een paar terrasjes gedaan en naar het cafeetje/eethuis geweest waar ik met mijn vriendin al een paar keer geweest ben als ik eens alleen weg ga. Mijn man dacht eerst dat dat niet veel soeps zou zijn, maar het beviel hem toch wel. Feit is dat onze zin voor humor toch wel heel verschillend is, en we weten dat ... Tja.... Ook nog eens een klein beetje gebabbeld over één van zijn vriendinnen, deze waar ik het eens mee aan de stok gehad heb, omdat ze mijn woorden compleet verkeerd opgevat had. Ja, het is ook een heel ander karakter dan ik en datgene wat ik 'zo' bedoelde heeft zij compleet anders geïnterpreteerd. Voor 'de bataille' gingen ze (mijn man en zij) eens ergens gaan eten, maar dat was er toen niet meer van gekomen. Nu een groot half jaar later is er daar blijkbaar weer sprake van. Nu, ik moet zeggen, ik heb al weer heel mooie toegiften gedaan. Toen onze oudste haar eerste communie deed heb ik via mijn man (ik ga daar niet meer binnen) een mooie mand met snoep en beertjes besteld. Dat is mij eigenlijk al weer overgeven aan 'de bitch' en op m'n knieën vallen voor mijn man. Want eigenlijk als het over dat feit van die 'bataille' gaat heb ik altijd het gevoel dat hij haar nog verdedigt. Ik heb gezegd tegen m'n man dat hij dat moet doen en dat dat mij eigenlijk allemaal niet veel kan schelen. Ik heb geen zin om daarover te gaan strijden, ik heb geen zin om de jaloerse echtgenote uit te hangen. Pfft.... Als hij zich daar goed bij voelt. Mij ziet hij al hele dagen. Ik heb geen zin om daar een heel tumult rond te maken en ik heb hem gezegd dat ik er ook niet veel vragen ga over stellen. En hij direct : 'Maar ik ga niks misdoen hoor !' Huh, kan ik van denken wat ik wil. Maar mocht het zo zijn, kan ik het toch niet tegen houden. Dat is de loop van het leven. En daarbij ik ben voor een 'open relatie'. Je mag elkaar niet op de hielen zitten, dat verstikt.... Maar die 'open relatie' kan je ook zo wijd rekken als je zelf wilt hé, ... tja.... Ik weet wel dat het een vrij intieme tête-à-tête zal zijn. Het zal nogal de gevoelige toer opgaan, denk ik. Er zal meer uit zijn mondje komen dan dat hij tegen mij vertelt. Hij is nog altijd zo'n beetje bedwelmd van haar. Ze kan hem meteen op zijn knieën krijgen. Ik denk hij meer van haar dan zij van hem. Het enigste wat ik niet wil is dat zij met zijn voeten speelt. 'k Ben weer ingewikkeld aan 't doen hé. Oh ja, 'k ben zelf al content met m'n babbelke met de beruchte 'hij', puur vriendschappelijk toch. Ik moest dus vorige week weer op controle en ik zei zelf dat ik dat eigenlijk wel eens op eigen houtje ga moeten leren doen, dat ik niet altijd kan blijven gaan naar hem. Zijn antwoord vond ik wel leuk. 'Jij hebt die controle nodig. En daarbij : kom jij maar, dan kunnen we nog 'ns wat babbelen en zeveren.' Dus 't moet zijn dat ik hem nog niet te straf tegensteek hé Zo heeft elk z'n ding hé bij ons. Hi,hi.... Is beter dan een verre vriendin van mij, die wordt vandaag geopereerd aan borstkanker. Nog 2 jaar jonger dan ik. Hopelijk evolueert het allemaal goed. Ze ziet het nu toch nog zitten. Salut dagboek van me.
Neen hoor, mijn inspiratie om te bloggen is niet op ! Gewoon megadruk geweest ! Nu nog de nasleep.... en aan het eind van de maand weer megadruk. 's Avonds veel te moe om hier nog wat te tokkelen of met andere dingen bezig. En een teken dat ik me vrij goed in m'n vel voel zeker ?! Want het is meestal m'n frustratietjes die'k hier kwijtspeel.... Vorig weekend zaterdag / zondag was een werkweekend van 32 uur (2 x 16 u) geklopt, zonder praktisch enige onderbreking. Niet te doen. Maar ik was dan ook wel gekraakt in de dagen daarna. We leggen de lat soms toch wel vrij hoog. Denk ik soms wel eens : ' 'k Ben toch een dommekloot'. Maarja.... we moeten wel.... en proberen te genieten van de kleine dingen... Qua personeel (ik ga het niet te luid roepen) zitten we nu toch wel weer goed. Er is er eentje gestopt, een ander heeft die uren er bij genomen, en ook nog een voormiddag van een vroegere hulp plus de uren van onze jobstudentjes, waarmee het toch altijd iets was. Dus nu hebben we er terug een gemotiveerde en vaste kracht bij. En eigenlijk voor onze andere medewerkster ook wel niet slecht denk ik. Beste vriendinnen zullen het nooit worden, hun karakter is te verschillend, maar dat hoeft ook niet. Maar als ze goeie collega's kunnen worden van elkaar is dat ook niet mis. Want als je als medewerker alleen met je bazen moet werken, terwijl je het vroeger anders gewend was... tja .... je mag er nog goed mee opschieten, het blijven je bazen hé.... Ik besef dat ook niet altijd hoor... want je staat hele dagen naast elkaar om te werken... maar toch blijven het je 'werknemers' in ons geval... Toch is het nog altijd mijn man en ik die samen moeten zorgen dat de boot blijft vooruitgaan. Ik ben vorige week naar een chiropractor geweest, een andere dan ik vroeger ging, omdat die iets dichter woont. Is goed meegevallen. De chiropractor zei : 'Jij werkt zoals de mijnwerkers vroeger.' Jaah... ik vond het eigenlijk wel een terechte uitspraak hoor. Die werkte ook met zo'n ring die ze op je lichaam leggen en er dan elementen tussensteken om te zien welke stoffen (vitaminen, voedingsstoffen, kruiden) je nodig hebt om je blokkades wat te helpen opheffen. Blijkbaar draait het van mij rond mijn hart.... Ik heb Borneol nodig. Op het flesje staat in parmantige lettertjes : 'herstelt het geestelijk evenwicht'. Hi,hi... ik zeg tegen mijn man : Dat wil dan zeggen dat ik een beetje 'zot' ben... En ik moest van de chiropractor een dubbele dosis nemen dan van wat op het flaconnetje vermeld staat... Moet al erg gesteld zijn met mij dus. Amaai, amaai.... De lijn zit ook weer in de goede richting. Het is niet dat het zo dramatisch was, maar het was nodig weer eens op de vingers getikt te worden van mijn coach, de 'hij' uit vorige verhalen .... anders was ik weer weg naar + 70... en dat is eigenlijk niet meer nodig na al die inspanningen die ik er al voor gedaan heb. Die paar kilootjes minder is zo leuk. Mocht ik over de ganse lijn even fijn zijn zoals mijn bovenkant, dan ben ik een heel fijn madammetje. Maar 't is aan mijn heupen en buik dat er iets blijft steken hé, dat het altijd eerst blijft plakken. Soms zou ik dat wel eens willen optrekken naar mijn boezem, dat die ietsje groter is, want dat zou wel niet afsteken ) En verder op relationeel vlak alles redelijk goed : de goede dagen en de minder goede dagen. Zo is dat in een huwelijk hé, en zo beloof je dat plechtig. Het gras lijkt elders altijd groener. Maar kijk eerst eens in je eigen tuin. Wied het onkruid en het lijkt meteen ook weer veel mooier... Kwestie van onderhoud. Bye ! Ik moet nog wat werken, voor de afwisseling. Administratie.
