Hier zijn we nog een keer. Ondertussen is het nieuwe schooljaar gestart. De oudste is gestart in het middelbaar. De jongste zit in het vierde leerjaar. De oudste komt af en toe al eens fel uit de hoek. Ze lijkt vlot door alles te gaan ivm haar nieuwe school, maar het is toch maar allemaal nieuw hé. En dat zal onbewust ook wel wat op haar werken. Ik heb nog steeds 'maar' deeltijds werk. Het is wel heel dichtbij en ik werk er enorm graag. Ik heb nu twee keer kort na elkaar iets gemist wat ik wel graag op de kop had getikt. Ik hou mij bij het idee van beter wat langer te wachten om de job te hebben die ik wil. En dat is administratie, maar daar zijn telkens zoveel kandidaten voor. Mocht ik in de verkoop willen gaan, heb ik sneller werk. Maar dan komt dat weekend er ook al weer bij. En mijn man moet nu meestal de zaterdagnamiddag niet meer werken en ook de zondag moet hij niet werken. Dus ja, 't zou zot zijn dat ik dan wel nog ga werken op zaterdag en zondag. Ondertussen zijn wij ook gestart met danslessen. Ik doe er 2 en voorlopig nog bodyfit. Mijn man zal nog starten met fitness. Het is echt wel nodig, want wij zijn twee lompe dikzakken aan het worden. Gisteren dacht ik over mijn man : jij hebt precies jouw mooie blinkende veren verloren...... En zo is het ook. Van zodra hij eens een week zijn pilletjes tegen neerslachtigheid niet neemt, dan is het haast niet meer te doen. Man, man, man, dat is zo'n zware last die op je duwt, hoe hij dan is. Zo doemdenken......... Nu, ik zie dat hij van de danslessen wel deugd heeft. Maar ik zie ook dat de 'brilliance' van vroeger er niet meer in zit. Die mooie, blinkende pauweveren zijn precies weg, uitgevallen.... Het zal misschien wel terug komen. En sowieso, we worden ook gewoon ouder en er zijn dingen die stilletjesaan veranderen en die je dan ook zal moeten leren aanvaarden. Vrijdag mochten we naar een huwelijksfeest. Dan was hij wel in zijn nopjes, en het was ook een mega-feest. We hebben ons enorm geamuseerd. Het is wellicht het leukste trouwfeest dat ik ooit in m'n carriere meegemaakt heb. Daar ben ik dan ook weer iemand op het lijf gelopen die ik vroeger wel meer zag, en waarvoor ik destijds wel een zwak had. Ik vind die nog altijd wel sympathiek. Ik vond dat hij mij zo raar aansprak toen we samen aan een tafeltje zaten te babbelen. Misschien had hij ook al wat te veel pinten op. Het was zo van 'Wij hebben al heel lang niet echt contact meer gehad he met elkaar' en dan later op de avond 'Het is toch lang geleden he dat wij nog met elkaar te maken hebben gehad en ben jij boos op mij of waarom zeg jij niet veel tegen mij als je me tegen komt ?' En : 'We gaan eens samen moeten weggaan hé..... we gaan samen eens wat moeten gaan drinken.... ' En mij dan vastpakken bij m'n handen, dan wat later zitten woelen in mijn haar..... Hmmm.... zijn manier van doen heeft wel indruk gemaakt op mij. Alé, ik bedoel, ik sta er bij stil en ik denk er even over. Maar ik denk dat hij ook wel zijn werk heeft met zijn vrouw. Zo'n zwaar geval. Ik vind het eerder een zatte del. En ook zo van : 'We gaan toch weer eens wat meer contact moeten hebben he met elkaar'. En mij zo in de ogen kijken. Maar van die ogen ben ik wel al altijd onder de indruk geweest. Ik dacht, kijk als jij meer contact wil (vriendschappelijk) dan voeg ik je toe op FB. En hij heeft mij toegevoegd. Een bericht zal hij me wel niet meteen sturen vermoed ik. Want de graad van alcohol zal er vrijdag toch ook wel mee te maken hebben gehad. Tja,.... we zien wel hé hoe dat 'contact' evolueert En als ik eens het diepste van m'n gedachten mag zeggen : ik heb een hele lieve man die ik eigenlijk niet in de steek wil laten, maar ik vind zijn negatieve ingesteldheid soms zo verdomd lastig, dat het zo zwaar op me doorweegt, maar ik wil de moed niet verliezen, en ik wil proberen hem verder aan te moedigen, maar soms weegt dat zo danig zwaar, dat je in een zwak moment je toevlucht elders zou gaan zoeken, als je die aandacht krijgt. Nu, ieder huisje heeft zijn kruisje, en ik wil onszelf en onze kinderen het leed besparen van een gebroken gezin. Maar mochten de triestige dagen zo overheersend worden op ons doen en laten, dat het hier altijd een negatieve sfeer is, dan ja.... dan is het misschien toch beter andere oplossingen te zoeken. Maar dat staat voorlopig nog niet op mijn boek. Ik heb geleerd uit vroeger, dat ik heel hard verliefd geweest ben op een man van een paar jaar ouder. Ik heb nog altijd een 'voorliefde' voor die persoon. Maar ik heb ondertussen ook geleerd dat het ook wel wat ging zijn met hem. Ik heb het een plaats gegeven in m'n gedachten en ik heb bewust gekozen voor wat ik zelf in huis heb. Maar ik kan wel aannemen dat bepaalde situaties tot bepaalde gevolgen kunnen leiden. Maar we blijven positief
