Ik denk er al een poosje aan mijn blog op non-actief te zetten. Af en toe wil ik er nog wel eens iets in neerkrabbelen, maar ik lijk er minder behoefte aan te hebben. Is dat dan ergens ook niet een positief teken ? Want de momenten dat ik er de meest, naar mijn mening, diepzinnigste of mooiste teksten inschreef, was omdat mijn emotie's dan heel sterk waren, dat ik een uitlaatklep moest hebben om eens alle stoom van mij af te blazen. Ik denk dat ik 2 jaar terug, als je het begin van mijn verhalen lees, wel serieus te kampen had met mezelf. Zoals al vele malen vermeld, we hebben een druk leven, we willen ook veel. Wat vaak ook op je eigen relatie werkt. En dan wandelt er plots nog iemand voorbij je leven die als uit het niets daar tevoorschijn komt en je plotseling zo begint te emotioneren..... waardoor het soms allemaal nog verwarrender wordt. Het gras is elders altijd groener Kwestie is dat je de kleine onkruidplantjes bij jezelf en je partner op tijd en stond kan onderdrukken of uittrekken..... Alles bij elkaar meen ik niet te mogen klagen. Ik blijf ik, met mijn roze franjes en scherpe kantjes, hij blijft hij net als ik met die roze franjes en scherpe kantjes..... Karaktertjes.... waar je niet veel kan aan veranderen.... enkel gulden middenwegen zoeken die tot de meest bevredigende situatie leiden.
Maar niet iedere dag is even zonnig of gemakkelijk. Er zijn en er zullen altijd uitspatters blijven of moeilijke dagen, weken, periodes.... Maar alles door elkaar : we mogen niet klagen zeker ? Relativeren is de beste medicatie ..... het is overal wel eens iets. Zolang we maar gezond zijn.....
Daarom heb ik nu mijn dagboek eens omgedraaid, waar de oudste datum het eerste staat, zodat het verhaal vanaf het begin kan gelezen worden.
Ik laat het nog zo lang staan, ik wil het nog niet meteen kwijt, want zelf put ik er ook nog wel een sterkte uit als ik een dipje heb. Schrijven is voor mij altijd een hulp geweest. En ik denk dat dit voor mijn oudste dochter ook zo zal zijn. Die heeft haar eigen dagboekje. En als ze een heftig moeilijk of een superleuk moment heeft dan schrijft ze het op. Het kan alleen maar helpen, alles beter te plaatsen vind ik. Groetjes.
Kwestie is dat je de kleine onkruidplantjes bij jezelf en je partner op tijd en stond kan onderdrukken of uittrekken..... Alles bij elkaar meen ik niet te mogen klagen. Ik blijf ik, met mijn roze franjes en scherpe kantjes, hij blijft hij net als ik met die roze franjes en scherpe kantjes..... Karaktertjes.... waar je niet veel kan aan veranderen.... enkel gulden middenwegen zoeken die tot de meest bevredigende situatie leiden.
