Ondertussen zijn we al een paar stappen verder. Het hoofdstuk winkel is afgesloten. Het waren vaak wel emotionele momenten. Ook toen onze weekendhulp afscheid nam. En dan was er 's avonds net nog de film van de Titanic. Om helemaal weg te blèten.
Ik denk er niet te veel meer over. Ik mis het eigenlijk niet echt. Ik was daar ook al zo lang mee bezig in mijn hoofd. Voor mijn man is heel die periode veel zwaarder geweest. Ik ben blij dat we van al die rotte facturen af zijn. We zijn er weer doorgeholpen. Bedoeling is nu dat we beginnen af te betalen aan mijn ouders. Ik kan maar starten begin juni in een deeltijdse functie, datgene wat ik wou. Ik ben bezig nog iets aan het bij zoeken, maar het is niet gemakkelijk. Mijn man kon al direct starten en mocht er meteen invliegen. Hij heeft eigenlijk niet echt de tijd gehad om tot zichzelf te komen. Ik wel. Het is nu ondertussen wat rustiger op zijn werk. 't Was een mooie aanbieding, maar ik weet niet als hij daar zal blijven.... Hij frustreert zich zo vaak aan bepaalde dingen daar. Tja, hoe dacht ik het vandaag ? Het lijkt soms zo precies alsof hij nooit echt tevreden is met dat wat hij heeft, maar dat hij dat wil wat hij 'kwijt' is, of dat hij iets wil wat hij niet heeft. Precies alsof zijn eigen dingen nooit wel genoeg zijn. Ik dacht : Hij moet eens meer tevreden, gelukkig leren zijn met wat hij heeft. Ik heb hem ook al gevraagd of hij eigenlijk in de job wil blijven die hij nu doet, omdat hij in zijn zelfde branche blijft. Ja, verandering van branche is nog altijd mogelijk he. Hij moet daar eens goed over nadenken en de positieve en de negatieve zaken afwegen voor zichzelf.