Zondag zijn we naar Wouter Deprez gaan kijken. Mijn soort van humor dus. Bij Alex Agnieuw viel ik gewoon in slaap. Mijn man was dan wel straf boos op me. Ik had deze keer het zekere voor het onzekere genomen, omdat ik weet als ik stil val in de warmte, ik daar wel gevoelig aan ben van in slaap te dommelen, ook al wil ik niet. We zaten op het zijbalkon en ik zeg : 'Zet je maar tegen de kant van het podium, dan zie je het goed'. Dan zat ik er naast en moest hij niet heel de tijd over mij kijken en als ik dan zou in slaap dommelen zou dat ook minder opvallen hé. Hi,hi.
Hij vond het niet slecht, maar voor hem mat het wel iets 'vettiger'. Ikzelf kan wel tegen een beetje platte praat, maar soms heb ik de indruk dat sommige van die comedy-mannen denken alleen maar te scoren met platte praat. En als dat dan de hele tijd van dat is, dan begin ik daar toch wel een beetje van te walgen.
Dan hebben we achteraf nog een paar terrasjes gedaan en naar het cafeetje/eethuis geweest waar ik met mijn vriendin al een paar keer geweest ben als ik eens alleen weg ga. Mijn man dacht eerst dat dat niet veel soeps zou zijn, maar het beviel hem toch wel.
Feit is dat onze zin voor humor toch wel heel verschillend is, en we weten dat ... Tja....
Ook nog eens een klein beetje gebabbeld over één van zijn vriendinnen, deze waar ik het eens mee aan de stok gehad heb, omdat ze mijn woorden compleet verkeerd opgevat had. Ja, het is ook een heel ander karakter dan ik en datgene wat ik 'zo' bedoelde heeft zij compleet anders geïnterpreteerd. Voor 'de bataille' gingen ze (mijn man en zij) eens ergens gaan eten, maar dat was er toen niet meer van gekomen. Nu een groot half jaar later is er daar blijkbaar weer sprake van. Nu, ik moet zeggen, ik heb al weer heel mooie toegiften gedaan. Toen onze oudste haar eerste communie deed heb ik via mijn man (ik ga daar niet meer binnen) een mooie mand met snoep en beertjes besteld. Dat is mij eigenlijk al weer overgeven aan 'de bitch' en op m'n knieën vallen voor mijn man. Want eigenlijk als het over dat feit van die 'bataille' gaat heb ik altijd het gevoel dat hij haar nog verdedigt.
Ik heb gezegd tegen m'n man dat hij dat moet doen en dat dat mij eigenlijk allemaal niet veel kan schelen. Ik heb geen zin om daarover te gaan strijden, ik heb geen zin om de jaloerse echtgenote uit te hangen. Pfft.... Als hij zich daar goed bij voelt. Mij ziet hij al hele dagen. Ik heb geen zin om daar een heel tumult rond te maken en ik heb hem gezegd dat ik er ook niet veel vragen ga over stellen. En hij direct : 'Maar ik ga niks misdoen hoor !' Huh, kan ik van denken wat ik wil. Maar mocht het zo zijn, kan ik het toch niet tegen houden. Dat is de loop van het leven. En daarbij ik ben voor een 'open relatie'. Je mag elkaar niet op de hielen zitten, dat verstikt.... Maar die 'open relatie' kan je ook zo wijd rekken als je zelf wilt hé, ... tja.... Ik weet wel dat het een vrij intieme tête-à-tête zal zijn. Het zal nogal de gevoelige toer opgaan, denk ik. Er zal meer uit zijn mondje komen dan dat hij tegen mij vertelt. Hij is nog altijd zo'n beetje bedwelmd van haar. Ze kan hem meteen op zijn knieën krijgen. Ik denk hij meer van haar dan zij van hem. Het enigste wat ik niet wil is dat zij met zijn voeten speelt.
'k Ben weer ingewikkeld aan 't doen hé.
Oh ja, 'k ben zelf al content met m'n babbelke met de beruchte 'hij', puur vriendschappelijk toch. Ik moest dus vorige week weer op controle en ik zei zelf dat ik dat eigenlijk wel eens op eigen houtje ga moeten leren doen, dat ik niet altijd kan blijven gaan naar hem. Zijn antwoord vond ik wel leuk. 'Jij hebt die controle nodig. En daarbij : kom jij maar, dan kunnen we nog 'ns wat babbelen en zeveren.' Dus 't moet zijn dat ik hem nog niet te straf tegensteek hé :-)
Zo heeft elk z'n ding hé bij ons. Hi,hi....
Is beter dan een verre vriendin van mij, die wordt vandaag geopereerd aan borstkanker. Nog 2 jaar jonger dan ik. Hopelijk evolueert het allemaal goed. Ze ziet het nu toch nog zitten.
Salut dagboek van me.
|
