Hmmm... die iemand die ik via een sociale netwerksite heb leren kennen en waarmee het eigenlijk wel goed klikt. Ik ben hem eigenlijk nog eens aan het testen via een andere site. En ik betrouw hem toch niet volledig. Hij lijkt altijd open en eerlijk, enthousiast. Vindt dat we elkaar als soulmates gevonden hebben. Zegt dat hij me mist. Etc.... etc.... Maar dan tegen dat 'nepprofiel' vertelt hij ook dat hij haar gaat missen omdat ze drie weken op reis gaat. Hier klopt toch iets niet. Ik heb hem wel al goed voor 't zotje gehouden met dat nepprofiel. Hij heeft vroeger eens gevraagd of ik het niet was. Dacht dat het iemand uit z'n directe omgeving was. En nu schrijft hij naar haar (nepprofiel) dat hij eerst terughoudend was, maar nu niet meer. Hij had vorige week een nummer gevraagd en ik had een nummer gegeven van een hoer met dezelfde naam. Hij heeft zeker gebeld, want hij was nogal geschrokken. Hij vertelt dat dan wel grotendeels tegen mij en dat het afgehandeld is, maar terwijl schrijft hij toch terug naar dat nepprofiel als zij nog eens reageert. Het klopt niet.Het is iemand die niet met zijn eigen vrouw alleen kan leven en die zoekt naar zo veel mogelijk 'vriendinnen' en kijkt waar hij het eerste vangst heeft. Ik kan maar één ding zeggen voor mezelf : sluit dit af. Het klopt niet. Akkoord, als ik het eens moeilijk heb in m'n eigen relatie met voornamelijk de grote stressmomenten van mijn man, dan verlicht dat wel als ik eens wat naar hem kan 'tokkelen'. Dan maakt mij dat sterker om het te dragen als het eens minder gaat. Omdat hij ook wel heel anders is dan mijn eigen man. Maar ik denk dat hij gewoon veel te veel vrouwen graag ziet. Beter toch bij mijn vertrouwde mensen houden die ik echt mag vertrouwen..... Maar 't zal niet zo makkelijk worden, want ik vrees dat iktoch al een beetje verslaafd ben aan hem..... hij kan het veel te mooi zeggen hé ;-)
't Is een pft-dag vandaag. Ik ben gewoon niet in m'n haak. Misschien helpt hier wat krabbelen me er wel weer door. Gewoon een moedeloze dag en ik weet niet waarom. Ik ben vermoeid, dat is een feit. Begin al weer nood te hebben aan vakantie. Nog een 5-tal weken en we zijn er. Ik kan veel te weinig alles doen wat ik wil doen heb ik zo het gevoel vandaag. Er zijn al zoveel dingen die ik moet doen elke dag en waardoor me de tijd en dan ook de goesting op het moment dat ik er al eens tijd voor heb, ontbreekt. Deze namiddag toch nog een terrasje proberen te doen op onze vrije dag. Misschien ontspant dat wel... En vanavond nog een babbeltje gaan doen met mijn maatje. 't Is eigenlijk meer voor 't babbeltje van ons beiden heb ik de indruk, dan voor het uiteindelijke doel. En dat andere 'maatje' blijft me maar berichten sturen. Hij weet wat hij wil en hij wil scheve schaatsen rijden en kan daar mee leven. Hij vroeg of ik dat kon. Ik heb geantwoord : soms wel, soms niet. Het hangt af van de tijd en de plaats. Want ik weet ook wel als ik wanhopig boos ben op 'miene husband' omdat hij zo onuitstaanbaar boos of zo is tegen mij dat ik rapper door dat lintje zou gaan. Zo van, foert, waarom dan toch niet... voor die ene keer. Maar, eigenlijk, eerlijk gezegd, dat 'maatje' die dat wil, 't is geen contrarie gast, maar ik heb de indruk dat 't contact op papier wel goed is, maar 'k weet niet of de 'aantrekking' in realiteit ook zo fel of goed zal zijn. Ik heb er eerlijkgezegd sterk m'n twijfels over. Hij kan me ondersteboven halen met wat hij schrijft, maar in realiteit twijfel ik of dat zal lukken... Oh ja, en dan denk ik. Waarom blijf ik me daar mee bezig houden ? Is het de nieuwsgierigheid ? De uitdaging ? Het eigenlijk niet mogen, maar de verleiding te groot ?... Ik heb wel in m'n leven nog nooit zo veel complimenten gehad als in die laatste 2 maanden. Maarja, dat kan je dan ook weer onder de noemer 'flemerij' stoppen...
En ondertussen zijn we weer al een paar weken verder. Ik was overtuigd om niet verder te corresponderen, en toch doe ik het nog steeds. Hij had met al terug gewonnen met z'n charmes, en ik ging me er wel laten aan gaan... maar nu toch weer niet meer denk ik. Ik zeg niet soms op de juiste tijd en de juiste plaats zou ik misschien me toch wel laten gaan.... maarja.... is die ene scheve schaats dat dan waard tov een hele relatie ? En eerlijk gezegd : 't is wel een sympathieke gast, maar het waren maar heel tijdelijke vlinders. Vlinders die ik kreeg door de aandacht en de complimenten. Maar ik begin steeds meer overtuigd te raken.... als het met mij niet lukt dan probeert hij het met een ander. Op bepaalde vlakken zitten we misschien wel meer gelijk dan mijn man en ik qua denkwijze, maar neen... toch doe ik het niet denk ik.
Die ander heeft mij vroeger veel meer aangesproken en vertrouw ik ook veel meer. Die ander waar het zo diep voor gezeten heeft, die ik nog altijd enorm respecteer. Die nog steeds een knappe man is, net als mijn eigen man trouwens Die de laatste tijd als ik daar ga, zo maar blijft babbelen en blijft babbelen.... precies alsof hij wil dat ik daar nog een beetje blijf... Die misschien wel meer aan me is dan dat ik soms zelf denk, of hijzelf. Maar m'n huidige situatie respecteert en daar ook niet zal in tussenkomen. Die kent geen zwaktes denk ik .... Door de jaren heb ik wel leren zien dat er zeker ook wel bepaalde punten zijn waarover ik een totaal andere mening heb dan hem. En soms versta ik dat niet : dat hij nooit geen 'zwaktes' heeft. Als je nu alleen bent,.... alé, kom gauw. Ofwel gebaart hij zich van pipo ;-) Maarja, wij schieten gewoon goed op, zeg het zo. We respecteren elkaar. We geven wel onze mening tov elkaar. Niet meer en niet min.
Ik wou eens aan de andere kant gaan kijken. Door frustaties van bepaalde momenten was ik beginnen corresponderen via een site met iemand. Het viel reuzegoed mee, er is wel een klik. Ondertussen hebben we elkaar ook al eens gesproken. Best een hele toffe kerel. En inderdaad, zoals hij het zei : ieder huisje heeft zijn kruisje. Het ene een gouden kruis en het andere een loden kruis. Ik ben blij dat ik je heb leren kennen, maar het blijft puur vriendschappelijk. Ik besef terug wat ik in eigen huis heb. De gewoonte doodt, dat is waar. En de druk en de sleur maken het soms zwaar. Maar toch. 'De mijne' heeft toch nog te veel kwaliteiten. En ik denk dat wij eigenlijk ook al redelijk serieus 'vergroeid' zijn met elkaar doordat wij ook dag in, dag uit samen zijn. En akkoord : er zijn altijd akkefietjes, akkefieten. De ene dag al meer dan de andere.
Ik wil er geen etiket op kleven. Het is een heel snuggere kerel, die gast die ik heb leren kennen. Tof, sympathiek, maar ik denk dat onze achtergronden te veel verschillen. We komen uit een totaal andere leefwereld. Hebben een heel verschillende opvoeding gehad. Maar hij meent het wel goed met me. Is veel te gul. Het is bij hem al van : 'kedoeng,kedoeng.... ' een bonkend hartje. Jah, ik ga mezelf nog in een lastig parket brengen. Hopelijk kunnen we wel een goede vriendschap behouden. Voordeel is misschien wel dat we elkaar toch maar weinig kunnen zien. Ik zal het ondervinden hoe alles verder loopt en ik misschien op termijn toch duidelijk maak dat ik zeker m'n huidige leefwereld niet wil veranderen. Maar toch merci dat ik je mocht leren kennen. Zo gaan mijn ogen ook weer wat meer open voor de realiteit.
Die de laatste tijd als ik daar ga, zo maar blijft babbelen en blijft babbelen.... precies alsof hij wil dat ik daar nog een beetje blijf... Die misschien wel meer aan me is dan dat ik soms zelf denk, of hijzelf. Maar m'n huidige situatie respecteert en daar ook niet zal in tussenkomen. Die kent geen zwaktes denk ik .... 
