Als ik niemand meer heb om mee te schrijven, dan schrijf ik maar weer voor mezelf. Mijn ene 'pennevriend' heb ik van de hele week nog niet gehoord. Daar is waarschijnlijk iets gebeurd. Ik vind het raar dat ik van de hele week nog niks gehoord heb. Ofwel is hij ziek. M'n ander maat van 'drie keer' ;-) heeft zo danig veel kennissen en vrienden en blijft wellicht niet graag stilstaan bij dezelfde mensen. Maar ik zal het me nooit beklagen. Ik heb het vroeger ooit eens geschreven. Waarom.
Deze week loopt het hier ook meer vierkant dan wat anders. Het is nochtans een aantal weken heel goed geweest.
M'n vriendin zegt dat ik veel te braaf ben en dat ik gelijk heb dat ik het gedaan heb. Dat ik dit al veel eerder moest doen.
Soms twijfel ik nu toch wel echt over m'n relatie..... Vroeger waren we meer verplicht om samen de boel verder te runnen, nu hebben we elk meer onze eigen 'vrijheid'. Die misschien in ons geval meer slecht dan goed is voor onze persoonlijke relatie. Ofwel krijgt het nu pas de kans om uit te breken..... Dit is eigenlijk niet met m'n goesting, want ik wil dit ook niet. Maar als dit zo danig erg komt, dan zal het toch de beste keuze zijn. Maar eigenlijk wil ik dat niet echt, ook niet voor de kids die tegen aan puberen zitten.... En dat is net zo' slechte leeftijd om zo'n zaken mee te maken..... Tijd geeft raad.
Precies alsof alles een beetje scheef loopt deze week. Precies alsof iedereen egoistisch is deze week. Of het me niet gunt.
Maar wat niet gunt ? Tja....
En morgen ben IK jarig. Da's ook egoïstisch.
Ik ben bijna weer aan het moment dat ik m'n valies op m'n schouders wil pakken en even weg zwerven. Zwerven naar waar je kan zweven, waar alles geluk en zonneschijn is. Zonder die bittere kantjes die telkens aan dat geluksgevoel een bleek randje maken.
En morgen is er taart, taart omdat ik jarig ben. Ik moet er alleen nog zien te vinden.
Ik voel me eenzaam vandaag. En ik heb zoveel lieve mensen om me heen.
