jaah... 't was weer zo'n emotioneel weekend. Mijn emoties hebben weer hoogtij gevierd. De wateren rijkelijk gestroomd. Erger dan een klein kind. Jaah.. 'k kon er ook niks aan doen. 't Was precies een vulkaanuitbarsting.
Maar eerst nog over iets anders : 2 weken terug zou m'n man eens afspreken met z'n vriendin van het koffiehuis om iets te gaan eten. Blijkbaar was het haar voorstel. Hij zag er wel naar uit, maar was ook wel wat nerveus. Dat was toch anders, zei hij, dan in haar koffiehuis een koffie gaan drinken. Moeder (ik) heeft zich hier ondertussen al lang mee verzoend. Dat hij maar gaat, dat hij er maar deugd van heeft. Ik maak me er niet meer druk over, heb geen zin om over allerhande futuliteiten, die er niet zijn, ruzie te maken. Maar mijn vriendin wordt dat kreng dus nooit niet meer. De woensdag stuurde ze bericht door met plaats en uur van afspraak. De donderdag tegen de middag stuurt ze een bericht dat het haar dag niet is en het liever uitstelt. Natuurlijk dat mijn man ontgoocheld was. Hij heeft haar nog wat teruggestuurd en het bleek 'een lang verhaal' te zijn waarom ze het niet zag zitten. En sindsdien heeft hij op het laatste sms'je dat hij dan nog eens gestuurd heeft geen enkele reactie meer gekregen. Ik heb gezegd tegen mijn man : 'ofwel heeft zij een enorm probleem met jou, is er iets... ofwel is dat zo'n raar gedraaid spook'. Hij had er natuurlijk emotioneel wat pijn van, maar ik laat het niet meer van daar toch redelijk open over te spreken. Binnenkort gaat hij naar een festiviteit in haar dorp en ik zei zo gisteren : heb je daar nu nog niks van terug gehoord ? Ze zou ze kunnen kussen... Mocht ik haar tegen komen ze zou hoogstens nog een goeie dag krijgen. De rest kan ze zelf doen.' ..... Kijk, ik zei het hem : ze heeft je al je hele leven dat je haar kent aan het lijntje gehouden. Ik kan aannemen dat zij voor jou 'je grootste liefde' is (want dat is gewoonweg zo, een ander z'n emoties kan je niet tegenhouden) en dat je toch graag bevriend met haar blijft, maar ik kan het niet verdragen dat zij met jouw voeten rammelt. Of misschien heeft ze dat al met nog veel mannen gedaan.... ' Tja.... voor mij is't een raar kraam. 'k Vind het jammer voor hem. Jaah... klinkt misschien raar uit de mond van de echtgenote :-)
Donderdagavond was ik met m'n vriendin nog eens afgesproken om wat te gaan drinken. Ik had eigenlijk 'ook' niet zoveel zin, de woensdag was zwaar geweest, ik was al niet te fit en we hadden een druk weekend voor de boeg.
Vrijdag werd dan tegen de avond beslist, dat we uit praktisch oogpunt, het werk wat moesten herschikken voor de zondag, en dat ik mee moest de babyborrel gaan verzorgen ipv naar het schoolfeest van de dochters, waar we ook het eten moesten verzorgen.
Dat was zo een slag in mijn emotioneel veld, en ik was al moe,.... ik ben beginnen huilen, huilen, huilen, huilen..... omdat ik mijn 2 lieve dochters in de steek moest laten bij hun hoogtepunt-evenement van 't jaar, weeral voor mijn werk.... En ik trek mij praktisch alles ivm hun school aan. Was dat een aanslag.... jonge, jonge,... ik had er wel heel erg van. Natuurlijk dan de zaterdag met KNAL dikke ogen.... Dan maak je de mensen in de winkel wijs dat je zo slecht geslapen hebt en last had van migraine... Dat ze er van geloven wat ze willen....
Zondagavond nog achter geweest naar 't schoolfeest, na mijn opdracht op de andere plaats vervuld te hebben...
Heb daar dan ook nog wat mogen meehelpen. Maar de kids hebben zich geamuseerd, en mama heeft er meer 'tut' van gemaakt dan de dochters blijkbaar. Eerst vonden ze het natuurlijk wel supererg dat ik niet mee ging. Maar als mama moet je dan de mooiste kant van de zaak aangeven en zeggen : 'Jullie papa gaat eens komen kijken hoor ! En je nonkels gaan fotootjes trekken en filmen zodat mama zeker alles zal gezien hebben. En... treden jullie hier thuis nog maar eens voor mij op, dan weet ik wat jullie moeten doen. En doet dat goed hé : veel show, da's mooi ! Als je op een podium staat moet je show geven !'
Zondagavond zaten we dan nog wat te drinken op de speelplaats. 'Hij', de beruchte :-) liep er ook nog rond, ja, was van dienst hé. Maar dan praten we eigenlijk niet zoveel tegen elkaar. Ja, er lopen ook zoveel mensen die wij alletwee kennen. Kwam toch snel even gedag zeggen en wat babbelen, .. passeert dan aan ons tafel, met zo'n tik met z'n hand, recht voor m'n neus, dat hij nog een leeg bekertje meegraait, komt dan bij mijn man zijn briket vragen, omdat hij er ook eens eentje gaat roken. Zit dan te lachen en vlam, recht in m'n ogen... 't Zijn er toch nog wel meer die 'n briket hebben zeker. Toeval ? Geen toeval. 'k Zal er maar niks achter zoeken hé, puur vriendschappelijk, ... maar 'k krijg wel weer meer last van m'n kriebels af en toe.... Zal ik maar wijselijk onder druk houden ... puur vriendschappelijk is nog altijd 't zuiverste.
Ik was er nog van bezig tegen m'n vriendin : 'Het is misschien best dat dat daar allemaal gebeurd is in maart. Ik zie het allemaal weer klaarder.Het is ook gekomen doordat ik mij bij mijn eigen man wat tweedehands of nooit goed genoeg voelde dat ik waarschijnlijk mijn aandacht ook wat elders gaan zoeken ben. Maar had er iets van in huis gekomen, het zou toch maar een moeilijke situatie geworden zijn, heel onpraktisch en met veel miserie er bij, die misschien ook veel pijn ging doen.'
Grtz.
|
