Het is al weer goed halfweg december. We staan in de startblokken voor de eindejaarsfeesten.
Na een deugddoende vakantie eind november met een spetterend verjaardagsfeest voor m'n oudste dochter kunnen we er toch weer even tegenaan. De juffrouw wou een 'slaapfeestje'. 9 meisjes hebben hier gelogeerd. Ahum. Maar het viel reuze mee. Vooraleer we afgesproken hoeveel er mochten komen was ze al aan 't uitnodigen. Dus ja, die kan je dan ook niet terug afzeggen.
Gisteren was de laatste beurt van 'herstellingswerken' aan de kleine tandjes van de jongste. De juffrouw had het zo lang ontweken, waardoor ze nu al met gaatjes in haar nieuwe kiezen zat. Aiai,... maar als is terug dichtgemaakt. Ook wel een angsthaasje als ze bij de tandarts is.
Mijn twee superhelden op kousenvoetjes.
En mijn andere grote superheld heeft enorme last van schouder tot aan pols. Neemt nu wat Brufen, die helpt wel wat. Maar is het de oplossing ? Tja, hij wordt ook een dagje ouder hé a Bijna 40. Ik was eerst een beetje kwaad dat hij zat aan te dringen voor een feestje. Ik wou er destijds ook zooooooooooo graag één en heb er heel veel hartepijn van gehad dat ik het nooit kon doen wegens financiële redenen. Nu mag hij er wel één doen, maar geen megafuif. En ook niet te ver, dat ik niet moet rijen. Nèh. Voorwaarden gesteld.
En verder evolueert de financiële toestand positief als ik kijk naar wat ik aan het einde van de maand over heb. Alleen de openstaande facturen zijn nu terug wat hoger dan normaal. En dat zint mij dan weer niet. Of gaat het dan toch niet zo de positieve kant uit ?Mijn logica kan het niet goed volgen. Aan het einde van de maand komen we er zogezegd beter uit, maar de openstaande bedragen gaan stapsgewijs toch weer omhoog. Er dienen nu ook wel veel aankopen gedaan te worden. Daout bedriegt misschien wel een beetje. Eind januari komt de boekhouder en ik hoop dat we er dan een juist zicht op hebben over het voorbije jaar en over de toekomst. Feit is dat onze inkomsten sedert de crisis tussen de 20 en 30 % gezakt zijn....
Voor onze vakantie had ik echt geen courage meer. Ik kon het schoppen van hier tot in Parijs. Nu heb ik (voorlopig mijn moed en mijn kracht herwonnen. Het was ook een veel te lange periode vooraleer we weer in verlof gingen. Op tijd en stond moeten de batterijen gewoonweg weer opgeladen worden. Halfweg januari of februari nemen we nog eens een verlengd weekend. En dan normaal in de Paasvakantie. Plannen, en we hopen dat we het kunnen plannen, maar plannen kunnen soms snel wijzigen. Doei.
Bijna 40. Ik was eerst een beetje kwaad dat hij zat aan te dringen voor een feestje. Ik wou er destijds ook zooooooooooo graag één en heb er heel veel hartepijn van gehad dat ik het nooit kon doen wegens financiële redenen. Nu mag hij er wel één doen, maar geen megafuif. En ook niet te ver, dat ik niet moet rijen. Nèh. Voorwaarden gesteld. 
