Ik zit een beetje vast. Ik doe m'n werk wel graag, maar het is gewoon veel te veel. Vroeger was het al meer dan genoeg. Nu, we hebben onze activiteiten wat verminderd, maar ook ons personeel. Arbeidsuren nu zijn over 't algemeen toch wel iets intensiever dan vroeger. Ik voel me de laatste tijd wat 'geleefd'. Arbeiten om niet te verzuipen. Neen, om te proberen te verbeteren, maar het verbetert niet snel genoeg. Onze omzet is sedert 2008 met 20 % gezakt; Zucht. Soms vraag ik me af voor wat we het nog doen. Ik heb soms de indruk dat mijn man liefst de moeilijkste weg kiest. Ik heb soms de indruk dat het eerste woord waaraan mijn man 's morgens denkt is : 'arbeiten !' Maar hij heeft het gewoon moeilijk dat hij weer 'in dienst' zou moeten gaan werken. En hij wil hier ook niet blijven wonen. En ik wel. Want ik respecteer veel te veel wat mijn ouders voor ons gedaan hebben en ook : ik woon hier graag. Het is centraal. En je kan het beroepsgedeelte mooi omvormen tot privé. Ik heb al vele ideetjes Dus zit ik vast en ben ik verplicht om verder te doen, want anders wil mijn man verhuizen. Ik heb eigenlijk al gezegd dat als hij wil verhuizen hij dat alleen zal moeten doen. En soms denk ik dan : m'n klantjes. Ik zou het wel jammer vinden voor ze. Maar ja, achter je gat lopen ze toch elders. Het is met allemaal hetzelfde ! 't Jah, en nu sluit ik af. Na een goed glaasje wijn is het tijd voor mijn bed.