Ik ben het eigenlijk zo moe, dat gedoe met werk. Heb net weer 2 'afwijzingen' gekregen Pfft. Ze vinden wel altijd iets uit.

Dan staat er bv : technische kennis is geen vereiste. En dan geven ze als reden : 'te weinig technische kennis'

Van dat waar ik ging solliciteren deze week ook nog niks gehoord.

Pfft..... al die interimkantoren komen m'n oren uit.

Ik heb dus een afspraak gemaakt met de werkwinkel in Torhout. Eens zien of ze die oude doos van 45, die van veel iets weet, maar niet echt een specialisatie heeft, verder kunnen helpen.

Ik ga nog terug op mezelf beginnen verdorie.

Het enigste dat je dan wel moet doen is er altijd maar in investeren en je hebt geen zekerheid he.

Tja, mocht ik ook zo zindelijk niet zijn en willen gaan kuisen of willen gaan werken in een slagerij .... ja, dan zou ik wel direct werk hebben. Maar ik wil iets anders. Grr.

De laatste tijd heb ik mijn 'bad feelings' vaak via andere kanalen kwijt gespeeld. Of soms gewoon mezelf opgefret.

Ik heb weer een 'bad moment'.

Ik weet wel hoe het komt. Het is dat werk en het is mijn relatie. Altijd maar weer hetzelfde.

Van aan de ene kant heb ik goede hoop in m'n relatie. Van aan de andere kant weet ik het dan weer niet, zoals nu. Mijn man is wel heel gemakkelijk hoor. En lief. En hij knuffelt mij heel gewillig. Eigenlijk meer dan normaal. Het geeft zo de indruk van dat hij er echt wel weer het beste wil van maken. Of is dat om me te 'paaien' ? Want als ik dan z'n berichten, die ik kan controleren, lees, dan lijkt het vaak zo anders.

Een paar voorbeelden : sturen dat hij haar eigenlijk ook wel mist. Zij is dus blijkbaar al met een andere bink aan het proberen maar het is toch dat niet, voor mijn man voelde ze toch duidelijk wel meer. Waarop hij antwoordt : kiezen voor zekerheid, ook al is het tegen mijn gedacht. Of ivm zondag. Er was voetbal op tv en we hadden het kot alleen. Dus dat was voetbal. Geen andere keuze. Ik had eigenlijk echt geen zin om met dat mooie weer binnen te zitten en ik ben gaan wandelen aan de zee. En dan lees je : ik voelde me zondag lui, leeg, down, heel de dag in mijn pyama, drinken om mij goed te voelen..... En mijn vrouw is alleen aan de zee gaan wandelen. Precies alsof hij niet mee wou ! En zo de indruk geven van : mijn vrouw heeft me alleen achtergelaten, ik kon mijn plan trekken bij televisie. Grrrr.....

En van aan de andere kant is hij dan lief tegen me, zit me te plagen.

Pffft.... je zou het gewoon allemaal niet meer goed weten.

Nu, ik ben zondag ook met iemand anders gaan wandelen. En ik heb het ook niet verteld. Ik ging het bijna toch vertellen, maar ik dacht : och got, jij vertelt ook niet dat je alweer in de duik afspraakjes hebt met haar. Vorige week was hij even naar z'n ouders en dan met haar afgesproken. Deze week gaan ze verzeker nog wel eens tussenin trachten af te spreken.

Weet je wat ik ergens wel grappig vind ? Vriendin van mij beaamde het als ik vertelde dat ik mocht alleen vallen ik waarschijnlijk wel een poos alleen zou blijven. Zij zag dat wel duidelijk zo voor zich had ik de indruk.

Zondag van 't zelfde, die gast waarmee ik gewoon goed opschiet, eigenlijk al wat m'n toekomst voorspeld heeft , net dezelfde reactie toen ik dat zei.

Ze zien me beiden blijkbaar als een 'onafhankelijke vrouw'. Haha

Nu het is wel zo. Ik zou wel trachten m'n eigen boontjes te doppen, met mijn dochters. En wel een paar hele goede vrienden hebben, misschien wel lat-relaties, maar geen vaste in m'n huis. Liever wat vrijheid dan. Ik zie mezelf als een kapster uit ons dorp. Al is alleen zijn natuurlijk ook niet elke dag alles. Maar ik weet niet als ik die verbondenheid van dag in dag uit dan nog zou willen. Ik denk dat ik het gewoon niet meer zou zien zitten om weer m'n hele leven met iemand anders te delen.

Ik schoot in tranen vanmorgen toen m'n oudste nogal fel uit de hoek kwam. Ze was geschrokken. Ze nam me in haar armen en dan sta ik daar als ondertussen al klein moederke bij mijn dochter. De jongste had 's morgens ook al een fellen afgegeven. En ik had zo het gevoel van : wat doe ik hier nog goed. 'k Ben 'k ik echt zo'n rare zeker ? Overal val ik uit de boot.

Ik heb hen gezegd dat het een klein zwak momentje was. Wat wel waar is.

Maar tegenwoordig heb ik veel kleine zwakke momentjes. Maar ik wil er zelf doorspartelen. Ik ga dan m'n muziek aan steken om me wat op te peppen si.

En dan dat werk. Pffft..... Bijna 46 zijn, met een A2-diploma en persé weer iets administratiefs willen doen. Het is niet makkelijk. Een paar op de valreep gemist, of net te laat. Of stomme interimkantoren die zich de moeite niet getroosten je cv te lezen.

Ik mag nu nog meer dan 14 dagen voltijds op het werk van mijn man blijven. Maar eerlijk gezegd, ik heb daar ook geen zin in. Ik ben dan ook weer niet direct beschikbaar. Omdat zijn ouders op reis zijn en hij iemand afgezegd heeft, die daar al in het weekend kwam werken af en toe en nu om een deeltijdse kwam vragen. Daar zegt hij dan neen tegen. De uil. Maar dan ben ik de noodoplossing. Pfff... En je weet nooit wanneer je er effectief buiten bent. En het zou de volledige zaterdag en de zondagvoormiddag zijn. Ook maar een week of 2 wi, maar toch. Pfff.... Ik heb gezegd dat ik eerst ging kijken of ik het kon regelen met mijn ouders voor de zaterdag. Maar eerlijkgezegd echt veel zin heb ik niet. En dat is zo ambetant als je daar al een tijdje gaat om dat dan te zeggen. Dat er nu vandaag maar iets uit de bus valt he van werk.

Alé, ga striiiiiiiiiiiiiiiijjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjjken ! Zo'n toffe job En de muziek gezellig opzetten. Komt de positiviteit dan wel weer vanzelf naar boven.