Gisterenavond zag  ik mijn moeder hier weggaan. Ze is veel 'achteruitgegaan' in haar gaan/wandel. En dan kijk je ernaar en denk je : 'Mijn ouders worden oud. Mijn ma wordt er 69, mijn pa wordt er 68. Hij lijkt levendiger dan zij, maar zij wil ook nooit naar de dokter gaan. Ze is vorig jaar gevallen en mankt enorm. Maar voor haar kop wil ze niet gaan. Ik heb daar zo'n hartzeer van. We hebben al allemaal de oren van haar kop gezaagd, maar ze blijft bij haar idee... Zucht.... En als ik haar dan zo zag gaan .... en als je dan wat later je eigen dochters van 8 en 10 ziet springen en zingen bij een zoveelste optreden die ze voor papa en mama willen doen : ze groeien en bloeien... dat is zo mooi. Aan de ene kant zie je de aftakeling van je ouders, aan de andere kant zie je dan de groei en de bloei van je kinderen. Het is zo contrasterend. Van het ene krijg je een gelukkig gevoel, van het andere nijpt het in je hart... 

Vandaag was weer een liedje op de radio waar ik altijd blij van wordt : 'Laat de zon in je hart, ..... geniet van het leven, want het duurt toch maar even'..... een waarheid als een koe. En ik word er altijd happy van. Ik zeg tegen m'n man : 'Als ik de eerste kom te sterven, moet je dat op m'n begrafenis draaien. Waarmee ik bedoel dat dit lied voor mij betekent dat je positief in het leven moet staan, dat je optimist moet zijn en dat je moet genieten van de dingen hoe klein ze ook zijn.

Oh, jeezes, het vierde ding wat ik hier kwijt wou, ben ik al weer kwijt. Nu ja, tot daar.

De laatste tijd ben ik steeds meer van mening om positief te denken, optimist te zijn, zolang er geen erge dingen gebeuren natuurlijk. Je kan alles zwart zien, negatief zien, maar soms is dat toch vaak niet nodig. Mocht ik pessimist zijn, dan is mijn dagdagelijkse leven eigenlijk één saaie boel. Dus, beter het van de positieve kant bekijken. Het is zoveel leuker

Mijn man is eigenlijk een verschrikkelijke pessimist. Altijd is er iets waarover hij niet tevreden is of die hem dwars zit. Nooit content zou je soms denken. Als er ooit een reden is waarom ik er zou van weg gaan dan is het omdat hij soms zo verschrikkelijk kan zagen. Ik probeer het allemaal een beetje te relativeren, probeer er wat doof voor te zijn, maar soms lijkt al dat gezaag uit m'n oren te borrelen. En dan zeg ik hem ook vaak : bekijk het eens van de goeie kant..... je kan altijd wel over wat zeuren...

Vorige week kwam een vriendinnetje van m'n jongste spelen, zijn er hier anders ook nog een paar vriendinnetjes blijven spelen en slapen. De mensen voelen zich dan soms wat verveeld dat ze iets willen terug doen, of dat het niet te veel is voor mij in combinatie met de zaak, dat ze me niet lastig willen vallen. Maar ik doe dat met plezier. Mijn dochters hebben er hun bezighouding mee en voor een ander is het soms een oplossing voor opvang. Van dat éne vriendinnetje had ik van de mama 15 Euro meegekregen om iets te gaan drinken. Ik ga die haar teruggeven. Ik moet die niet hebben. Ik doe dat met plezier. Zo gemeten en gewogen gaat het er bij mij niet aan toe hoor ! Ik meet en weeg alleen in mijn winkel ;-)