We zijn een weekje verder, zonder onze 'hoofd'werknemer en het lukt. Maar het is toch vrij zwaar. Je moet niet veel zeveren tussenin, maar voortdoen. Van groot belang is dat wij ons houden aan een deftig uur om te stoppen met werkn, want anders kunnen we het niet uithouden. Ook onze vrije momenten in eer houden. Dat we het gevoel hebben er even tussenuit te kunnen. Op termijn gaan we het nog moeten ondervinden. Het is niet van 1 week, 2 weken... maar 3 maanden bv. En als je het leest in de kranten is het overal van dat. Personeelskosten drukken, ontslaan, je zaak sluiten. Het is geen uitzondering meer tegenwoordig. Als we het fysisch en psychisch aankunnen is onze zaak tesamen verder zetten de beste optie. Daarmee kunnen we, zonder die personeelskosten en die ene lening (waarvoor wij dankbare engels hebben) het snelste vooruitkomen. We werken een dubbele fulltime, dus moeten we het dan ook dubbel verdienen. Mochten we uit gaan werken, waarvoor ik toch ook wel warm te krijgen was (ik zag er al al de voordelen van) dan zouden we toch wel meer dan een gewone fulltime moeten gaan werken. Elk 1.5 fulltime om goed te zijn om deftig vooruit te komen. Maar als je uit gaat werken kan je ook niet zo veel uren doen, want je moet telkens rekening houden met de opvang van je kids. Veel materie om over na te denken. Ik hou nu heel nauwgezet bij wat wij verdienen. Ik heb het vroeger ook wel eens verkeerd bekeken. Dat durf ik toegeven. We hebben allebei wel fouten gemaakt. Maar ja, wie doet dat eens niet ? En hier hou ik het voorlopig bij. Tijd voor m'n bedje. Dat ik er morgen weer volop tegenaan kan gaan.
In deze woelige tijden, een mailtje die ik ontving. Om te bewaren;
Het is inderdaad niet makkelijk om als zelfstandige het hoofd boven water te houden in deze moeilijke tijden. Enerzijds heb je gelijk dat je-te- pletter-werken geen optie kan zijn maar anderzijds hebben jullie wel een mooie zaak uit de grond gestampt en dat opgeven lijkt heel emotioneel te worden.
Hoe dan ook, jullie zijn de enige twee mensen die de beslissing kunnen maken omdat jullie de voorbije jaren zowel de pro's en de contra's aan de lijve hebben ondervonden. Dat andere mensen misschien hun job kunnen verliezen is des te pijnlijker. Vooral als je met die mensen een fijne band hebt opgebouwd.
De komende maanden zitten jullie wellicht op een rollercoaster vol wisselende gevoelens maar wat je voor jezelf moet voor ogen houden, is de kwaliteit van jullie leven en van jullie twee dochtertjes. Het is een machtig gevoel je eigen baas te zijn maar het kan net zo goed aanvoelen om als gedreven werknemer te werken voor een baas die op het einde van de dag met alle zorgen blijft zitten terwijl jullie languit in de zetel kunnen genieten van het gezinsleven. Wie weet komt er wel heel veel tijd vrij om allerlei leuke dingen te doen waar jullie nu geen tijd voor hebben: sporten, cultuur, ...
Toch bedankt om mij in vertrouwen te nemen hierover. My lips are sealed!
We zijn een paar dagen verder en we hebben een voorstel gekregen van mijn ouders. Weeral.... weeral helpen zij ons uit de nood. Maa met duidelijke voorwaarden nu. We hadden 2 mogelijkheden. Nu, dat ging ook sowieso zijn als ik anders vandaag mijn afspraak bij de bank had gehad en het was gelukt. We hebben er samen eens zitten over nadenken en een beetje van 't éne in 't andere gedacht veranderd. Het is soms toch wel moeilijk. Het prikt vaak in je hart. Maar soms moet je eens knopen doorhakken en beslissen. Dit jaar hakken we weer een heel belangrijke knoop door. En eerlijk gezegd, als het eens allemaal op z'n pootjes is, zal het als het ware een verlossing zijn voor ons. Ik ben eens benieuwd hoe mijn man het stelt bij zijn ouders vanavond. Hij ging hen ook op de hoogte brengen. Mijn man heeft mij vorige week ook iets gezegd wat wel een doorslag bij mij gegeven heeft over het verdere verloop..... dat het al 11 jaar zwaar was. Ik weet dat hij in het begin nog gehuild heeft omdat de zelfstandigheid hem zwaar viel. Misschien zijn wij gewoon 2 mensen die beter uit gaan werken. En ik denk dat hij wel graag zelfstandig werkt, maar niet zo graag zelfstandig is. Ik denk dat dat een hele grote last is die van hem af zal vallen.... Hopelijk zit het nu een beetje bij hem thuis mee. Het zal natuurlijk wel veel aan ons leven veranderen. Het enige waar ik het meest mee verveeld zit is de opvang van de kids in de vakantie. Maar tijd geeft raad.
