't Is bijna weer al een maand geleden dat ik hier nog eens wat krabbelde. Ik had nochtans wel af en toe eens zin, maar dan komt het er niet meer van. We staan weer voor de feestdagen. Een drukke periode. Ik ga eerlijk gezegd blij zijn als het voorbij is. Ik heb een stil vermoeden dat we iets minder werk gaan hebben door de crisis. Mensen lopen naar de supermarkten die extra lang open zijn en velen zijn ook al heel het weekend en de maandag thuis. Als we genoeg werk hebben is dat voldoende. Ik slaap eigenlijk liever langer dan twee uur.
Ondertussen heeft onze werkneemster die deze zomer geopereerd is en een paar maanden extra buiten strijd was haar ontslag ingediend. Ze verhuist en het is nog eens een aantal kilometers verder en ze ziet dat dan niet meer zitten om naar hier te komen. Ze heeft al ander werk. Nu ja, voor ons des te gemakkelijker, want wij waren toch al van plan om haar te ontslaan omdat ze ook niet meer zo capabel was als voorheen en wij ergens moeten snoeien. Om met flinke financiële stappen vooruit te gaan zouden we onze kokkin ook moeten ontslaan. Maar dat is nog even zien en afwachten. Het is een alleenstaande mama met 2 kids en zij kan ook niet op alle momenten die wij eigenlijk zouden willen hier zijn. Mijn man ziet het alleszins niet te vet zitten om zonder personeel te werken. Alé, zonder.... we houden dan nog 2 partimes.... Ik zou het graag eens willen proberen, 3 maanden, een half jaar en dan zien of het effectief vooruit gaat. En eigenlijk zou hij moeten luisteren naar mij, want we hebben nog maar eens financieel beroep moeten doen op m'n ouders. Bedoeling is dat alles netjes terugbetaald wordt.
Ik heb geprobeerd weer te starten met wat te vermageren, maar m'n leven is te 'zwaar' om dat te kunnen houden. Eens alles weer in normale lijnen verloopt zal het lijnen mij dan misschien ook weer beter lopen. Want we hebben hier eigenlijk al ons deel gehad dit jaar. Het is een jaar waar er heel veel in gebeurd is. Wij hopen beiden sterk dat 2013 een grote sprong vooruit is in de goede richting.
De hoogoplaaiende ruzie's zijn gelukkig al wat bedaard. M'n oudste dochter vroeg bedeesd of wij soms zouden scheiden omdat wij zoveel ruzie maakten.... Zucht.... Ik heb haar toen verteld dat dat altijd kan, maar dat dat de bedoeling niet is. Dat iedereen eens ruzie maakt en als je hele dagen tesamen werkt dat dat net hetzelfde is als met je zus de hele vakantie samen zijn. Dan maak je ook al eens meer ruzie ;-)
Een paar spannende dagen achter de rug, maar daar zullen we het maar niet te veel over hebben. Hoog oplopende ruzie's, heel hoog oplopende ruzie's.... zucht..... Het zou je serieus doen twijfelen aan je relatie als het op die geweldige manier moet. Maar laat het mij hebben over de kleine deugden van 't leven. Over m'n jongste haar rake en grappige reacties. Zoals bv toen ik met hun boekentassen overladen werd en ik reageerde : 'Ik ben toch jullie pak-ezel niet.' Waarop de jongste antwoordde : 'Mama, een ezel is slim hoor.' En hoe ik vandaag bezig was tegen m'n schoonma over wat de kids van de Sint kregen bij haar : 'Die ceedeetjes, een paar playBOYS, euh... playmobils'.... Een boodschappenlijstje van iemand waarop stond : 100 gr trepar en 200 gr kiepenvelle. Ik wist wat het was ;-D Over m'n oudste die zooooo verlangde naar haar verjaardag en die we een fiets cadeau gedaan hebben (want ze moest er toch een nieuwe. Is 1m40 groot en reed nog altijd met haar kleine communiefietsje.
Best dat we al die dingen nog hebben.
Ik heb al verschillende programma's uitgedokterd voor volgend jaar. We moeten nu enkel nog tot een gezamenlijk akkoord komen. En dat is juist het moeilijkste. En we zullen moeten besparen op loonskosten. Ja, nog eens.....
Wij dachten altijd dat wij wat wij willen doen niet kunnen zonder personeel. Maar dat moet een foute redenering zijn. Als je met je personeel serieuse verliezen boekt. Dan klopt dit niet. Met je personeel moet je vooruitgang boeken, geen achteruitgang. Dus moeten wij anders werken met zo weinig mogelijk personeel. Ja, kopbrekertjes.
Zondag doen we het verjaardagsfeestje van de oudste. Ze ziet er al naar uit.
