We zitten in een malemolen..... Volgende week dinsdag vergadering met de boekhouder en bank. Wat gaan die ons weer te vertellen hebben. Pft. Bij momenten ben ik het moe van te geloven in Sinterklaas (dat het zal beteren), bij momenten ben ik het moe van mezelf zo af te tjolen en eigenlijk geen leven meer te hebben. Ik heb al eens ernstig zitten nadenken over uit gaan werken, maar ik raak er niet uit. Dat zal ook niet alles zijn. Alles zou zo veel veranderen. En eigenlijk wil ik dat niet. Alleen wat meer leven hebben en terug wat meer kunnen genieten. Want momenteel bestaat ons leven uit twee woorden : werken en slapen. Waarvan werken het grootste aandeel heeft. Ik zie er sommige dagen zo slecht en zo mottig uit dat ik zou weglopen van mezelf. Ik wil koken, ik wil bestellen, ik wil m'n papierwerk doen, ik wil m'n privé kuisen, ik wil goed voor m'n kinderen zorgen. En dan komt mijn man nog niet aan bod ! Buiten werken doe ik met hem ook niet meer veel of het is eens discussiëren en 's morgens elkaar eens knuffelen.... Maar ik wil TE veel. Ik ga moeten keuzes maken.... Ik moet terug meer m'n papierwerk gaan doen. Want tegen dat ik er nu de tijd voor heb, heb ik dan eigenlijk geen stinkende goesting meer. Ik zit dan als een hond op een zieke koe te kijken (ik naar m'n pc scherm dus en raak geen stap vooruit. Ik moet ook terug meer in de winkel staan bij mijn klanten. Ja, de bazin en niet een bediende. Waarvan ik eigenlijk ook niet 100 % tevreden ben. Ze bedoelt het allemaal wel goed, maar het ligt haar niet. Haar beste kwaliteiten zijn om alles netjes te houden bij ons. En ik doe dat wel al goed in die keuken en ik vind het allemaal wel leuk. Zolang het de gewone routine is. Maar het is zo zwaar als het wat drukker wordt. Hoe gaan wij dat dan met de feestdagen doen ? Help !!!! En dan moet ik nog zo veel in de winkel komen ook rond die periode voor bestellingen en zo..... Het is gewoon te veel en ik ga het jammergenoeg weer moeten afgeven, maar ik maak mezelf kapot zo. En ook het feit dat wij op onze sluitingsdag bijna de hele dag werken. Ik heb al eens aangehaald tegen m'n man dat we misschien beter op zondag zouden sluiten. Dan kunnen we tenminste eens uitslapen en iets doen met de kids. Op onze huidige sluitingsdag moeten we op een vast uur op, moeten de kids dan meteen naar school en beginnen we daarna meteen te werken om dan rond 16 uur versleten in ons bad te ploffen. Daar gaat onze ontspannen vrije dag ! Die begint eigenlijk pas nadat ik uit m'n bad gekomen ben en mij dan eerst nog een kattelam een kwartier op m'n bed leg. DAN begint mijn vrije dag. Zo tegen rond 22u30 met de bijhorende familiebezoekjes. Waar we zelf ook wel aan houden. Maar ook aan vast zitten. En de kids staan er ook zo op om naar de opa's en de oma's te gaan .....

Vandaag was er van beiden een bespreking in school. Was van allebei goed. Maar ik merkte toch dat juf en meester met grote ogen zaten te kijken hoe mijn kinderen 's morgens hun plan moeten trekken en hoe ze zelfstandig hun huiswerk zitten te maken zonder dat ik constant op hun vingers zit te kijken. Ja, ze denken verzeker : die werken veel en hebben geen tijd voor hun kinderen, of toch heel weinig. Ja, sommige perioden hebben we echt wel weinig tijd. Maar iemand die uit gaat werken ziet ze toch ook maar bepaalde periodes op de dag ?.....

Vanavond ben ik niet op m'n gemak. En ik weet goed genoeg waarom. Mijn man en zijn vriend zijn een stapje gaan zetten. Ik heb gezegd dat het deze keer zonder kosten mag zijn. En dat de rest van de scène van de laatste keer voor mij ook niet meer hoeft. Ik hoop dat hij echt zijn verstand gaat gebruiken. Maar het is maar voor één ding dat hij nu echt eens zijn verstand niet gebruikt wat betreft verantwoordelijkheid en dat is als hij weg gaat. Ik kon het niet laten hem op z'n verantwoordelijkheid te wijzen dat als hij nu tegengehouden wordt en hij heeft te veel gedronken het hem nog veel meer zal kosten. Dat hij dat goed mag indachtig zijn. Maar voor hem is dat precies alsof hij dat niet zal overkomen; Anders gun ik het hem dat hij eens een stapje zet met een vriend, maar deze keer heb ik het er echt moeilijk mee. Ik heb ook gezegd tegen hem dat ik tegen zijn vriend gezegd had : 'Als hij te veel gedronken heeft, neem hem dan maar mee naar huis. Hij kan dan de volgende dag naar huis komen.' Hij was toch wel wat geschrokken van zo'n reactie van mij. Ik zei nog tegen hem : 'Ik heb de kern niet verteld en die vertel ik tegen niemand. Maar ik ben geen hond.' 

Ik heb deze week echt in de put gezeten. Ik had me tot zondagnacht nog uit de naad gewerkt voor m'n boekhouder om iets rond te krijgen dat hij dan de maandag nog kon bekijken om de dinsdag een afspraak te hebben. Ik wist dat het nipt was, maar had hem verwittigd, zodat hij het kon inplannen in zijn schema. De maandagmiddag krijg ik telefoon dat de afspraak geannuleerd was. Ik kon hem schieten en ik ben niet vriendelijk geweest ook. Nèh ! Werk ik me uit de naad voor meneer in zijn kostuum...... En dan ook de vermoeidheid die ons bij momenten serieus parten begint te spelen. Het is nu een iets kalmere periode, maar na zo'n hectische periode val je dan wel eens in de strik. De strik met jezelf...... Ik was echt super pessimistisch. Zoooo pessimistisch ben ik nog weinig geweest. Alles was me gewoon te veel! Gelukkig is het nu al weer wat beter. Er is deze week ook iemand langsgekomen om een soort berekeningsplan voor onze sector op de pc te plaatsen en ik vind het heel interessant ! 

Mijn man en ik hadden het deze week ook nog over ons leven. Dat wij enkel een leven hebben dat hoofdzakelijk uit werken en slapen bestaat. En dat wij verder van de wereld niet veel weten. Vandaar dat ik hem wel z'n stapje uit gun, maar het is zo moeilijk als dat dan voor die paar keren de helft van de keren met miserie moet zijn. Morgennamiddag, zondagnamiddag, wordt weer een administratiedagje, want anders heb ik daar nog weinig tijd voor en 's avonds val ik in slaap. Geeeeeeuuuuuwwwwwww !!!! Ik ben nu ook weer bezig. Best dat je hier snel je tikfouten kan corrigeren. En op zondag gaan de meisjes nu alletwee naar de Chiro. En ik ben blij dat ze zich daar goed amuseren. En tegen dat ze thuis komen hebben wij zelf ook al wat kunnen rusten en ik nog wat administratie doen en dan kunnen we weer echt tijd maken voor een paar uurtjes nog voor de kids. Doei.