Dus... met een kolère vertrokken en met een kolère thuisgekomen. 't Was 23u45. De openingsreceptie was al aan de gang van 19u30. Ik had een berichtje gestuurd (niet gebeld !!!!) met het berichtje : 'slaapwel ;-)' Subtiele hint om hem naar huis te krijgen. Geen reactie.... Een groot kwartier later heb ik dan nog eens een berichtje gestuurd met de vraag of hij van nu voort niet beter zijn slaap kon gebruiken, dat er nog zware dagen aankomen. Dat is dus helemaal in verkeerde aarde gevallen. Ik heb het aan de lijve ondervonden, toen hij thuiskwam met veel te weinig vast voedsel in zijn maag en te veel verschillende dranken. Ik wijd er niet over uit, maar ik vind van mezelf dat ik toch wel vrij vergevingsgezind ben ... ofwel zie ik hem te graag, dat ik het verdraag.... Akkoord : hij was dronken... maar dat is dan nog geen reden om zo te handelen.... Soms denk ik dat hij in zo'n bui eens iets ergs gaat doen, zonder dat hij het tenvolle beseft, met een blijvend litteken.... Ik hoop dat dit nooit gebeurd. Ik heb er vandaag niet veel over gezegd, maar hem toch eens gevraagd of hij nog wist hoe hij thuisgekomen is. En verder heb ik er geen spel meer rond gemaakt. Het is het niet waard. Nog iets wat ik hier nog eens wilde notereren, iets wat ik soms denk : 'Je beste vriendinnen, je echte vriendinnen, maak je in je kleuter- of lagere schooltijd.' Je hoort ze daarom niet wekelijks, maar het zijn zij op wie je het meeste kan vertrouwen en waartegen je zonder scrupules jezelf kan zijn. Als je ze nodig hebt dat ze er zijn en dat ze ook onomwonden gaan zeggen als er iets totaal loss is. We hebben weer een paar dagen met veel werk voor de boeg. Ik zal blij zijn als het allemaal goed gepasseerd is.
't Zijn drukke tijden. Vorige week donderdag en vrijdag 21 en 16 uur gewerkt. Echt ! Niet normaal. Ik durf dat eigenlijk haast tegen niemand zeggen. Nu iemand die komt helpen werkt nog elders en daar zijn we 4 uur aan verloren doordat die hier niet raakte en dan weer vroeger weg moest. Op vrijdagavond dan nog geprobeerd een beetje te vieren met de dochters, die er zo naar uit zagen. Dat doen we dan aan onze tafel in de living, bij de kerstboom... dat geeft zo wat meer de sfeer. Na 2 glaasjes wijn had ik het natuurlijk al weer zitten hé. Het is voor het ogenblik gewoonweg razend druk, niet te doen bij momenten. Maar onze collega is dit jaar dan ook gesloten met dit eindejaar. De eerste keer. Dat hij maar doet. Het is zwaar en het is druk, maar ik denk dan eens aan waarvoor het goed is : mijn portemonee. Vanavond nog snel wat kadootjes gaan kopen terwijl mijn man en dochters samen op pad waren. Ik had gezegd dat ik nog alles van de bestellingen zou afwerken, maar ik had ondertussen de baan gedaan. Mijn man kon daar eigenlijk nog niet te fel mee lachen toen ik trots meldde dat ik kadootjes gaan halen was terwijl ze weg waren. Er kwam een heftige discussie van, wat kussengegooi van zijn kant. Stond nogal nijdig. Waren de dochters er niet bij geweest dan had hij mij zeker bij mijn kraag. Mijn geweld is niet fysiek, maar ik kan wel uitdagend spreken.... Tja.... 't Is een tijdje geleden, maar ik heb het liever anders. Zondag zijn we nog eens iets gaan drinken met de dochters omdat ze zo flink geweest waren de hele tijd terwijl wij druk bezig waren. Dat vinden ze leuk. Een warme cecemel gaan drinken elders En het rapportje was idd niet zo denderend. Ik zal blij zijn als ze haar hele lagere school doorkruist met een procent dat net iets onder het gemiddelde ligt of erop... Ik verwacht ook geen hoogvlieger. Ik weet dat ze enorm haar best doet in school en ze is bij momenten haast te veel een voorbeeld. Ze had al een juf extra voor lezen, blijkbaar heeft ze sedert november nog een juf extra voor 't een of 't ander.... Pfffft... niet moeilijk dat die kindjes beginnen gestressed te lopen. Nu ja, het zal ook maar voor haar goed zijn.
Vandaag heb ik niet alles gedaan wat ik moest doen en ik ben nog bezig. Morgen zal nog een druk dagje worden en de winkel is open. De kleine is ziek, maar is nu toch mee naar opa en oma. Ze vond het al leuk om eens de baan op te mogen. Maar ik denk dat ze morgen nog een dagje van school zal mogen blijven. Nu mogen ze morgen net naar een vriendinnetje gaan spelen. We zien wel. Druk aan 't voorbereiden voor kerst, volgende week voor nieuwjaar. Ondanks het feit dat onze collega gesloten is hebben wij niet zo veel extra bestellingen vind ik. Nu, het bijzonderste is dat we er door raken met liefst zoveel mogelijk het personeel dat we hebben. Ondertussen is er hier in de interne keuken op relationeel vlak bij het personeel ook al 't één en 't ander veranderd. Het is allemaal nogal vlug gegaan en ik hoop dat de 2 personen waarover ik het heb, alletwee een goeie keuze gemaakt hebben. Stel ik nog eens vast dat wij hopeloos ouderwets zijn, maar is dat zo slecht? Alhoewel een mens van nature niet gemaakt is om zijn hele leven bij dezelfde partner te blijven. Het is onze cultuur die dat zo gemaakt heeft destijds, maar die is nu, heden ten dage al weer serieus ontwricht. Morgenavond rapport van de oudste. Verwacht er niet te veel van, want ze was ook half ziek nog toen ze haar examens maakte. En nu.... voortdoen, dat alles besteld is zodat ze morgen kunnen leveren, en ik dus weer mijn geld verdoen Ik zit dan soms te lachen tegen mijn man : 'Jij hebt een vrouw die nogal een beetje geld verdoet hoor ! Iedere week draait ze alles wat ze heeft er weer door!' ('t Is dan wel voor de betalingen van onze facturen en leningen hé ;-)
emo-eter, emo-eter, idd ik ben een emo-eter.... let it snow, let it snow, let it snow. 't Is weer goed bezig. Ja, ik ben een emo-eter. Waarom ben ik een emo-eter? Kan ik mijn eigen emoties niet genoeg de baas ? Ben ik zo'n emo-mens ? Ik zou mij eens goed willen laten gaan.... in alles .... let it snow, let it snow, let it snow.... and forget.... alle remmen los. Altijd maar denken aan dit, denken aan dat, rekening houden met dit, rekening houden met dat, presteren voor dit, presteren voor dat. EN TOCH.... probeer ik te genieten tussenin.... van kleine dingen. Van kleine dingen kan je ook genieten. Ik wil eigenlijk niet klagen want ik ben gezond. Als je zorgen hebt van voorbijgaande aard dan is het goed. Als je zorgen hebt waar je niks meer kan aan doen, dan is het niet goed. Hoor mijn man lachen.... bij de tv..... Hij heeft net als ik toch wel deugd om naar die homeopatische chiropractor te gaan.... Hij is toch wel anders sedert hij die bachbloesemdruppeltjes neemt.... Maar dan steken mijn emo-dingen terug hun kop op....zo tussenin.... Ik laat het de buitenwereld niet altijd zien, maar dan ontploft er weer iets vanbinnen en dan heb ik het weer zitten.... Oh, 't klinkt allemaal misschien een beetje verward. Zoals de 'snow'.... let it snow
Gisteren zijn we beiden nog eens naar de chiropractor geweest die dus ook homeopatisch werkt. De eerste keer toen ik druppeltjes kreeg liep ik er wel niet wild van. Ik dacht : dat zijn zo van die lapmiddeltjes om te denken dat je je beter voelt. Maar ze helpen toch wel effectief. Ik heb nu vorige week wel een zware week gehad dat ik al m'n kasten uitgevreten heb (en vandaag had ik ook weer zo'n drang naar : zoet). Dat zou eigenlijk niet meer mogen nu, want eigenlijk voel ik me wel beter in m'n vel. Het is heel raar : ik voel me beter in m'n vel, sta weer zelfbewuster en overtuigender tegen alles aan, kan weer veel meer lachen (en dat is toch ook wel heeeeel belangrijk) en de andere kant is dan dat ik met zoveel dingen aan m'n hoofd zit en dat die pot dan eens overkookt .... Maarja, we slaan er ons wel door. We moeten. Ik heb ondertussen ontdekt van mezelf dat ik vaak iedereen te veel reserves of kansen wil geven. Als iemand komt solliciteren wil ik ze rapper dan mijn man een kans geven. Ik denk dat ik mijn eigen man ook al verschillende kansen gegeven heb. En mezelf geef ik ook vaak te veel reserve. Zo is het oa gekomen met onze financiën. Ik zag er nog steeds de goede hoop van in, ik dacht altijd : het zal wel weer beter worden. En ik geef ook te veel reserve aan mezelf wat betreft voeding. Ik leef zo altijd kantje boord.... Hoh, ik ben vandaag nog een goeie tegengekomen. En de kapster had het gezien Ik reed met m'n auto nogal redelijk plankgas naar de winkel. Achteraan in m'n auto stonden bakken met borden tot net boven de bak gevuld. Ik rem nogal geweldig :-S en 'vliem' er vliegt een bord rakelings van vanachter naar vanvoor onder de passagierszetel. Oef, was me dat even schrikken zeg. Had één van m'n dochtertjes daar gezeten, dan had die zeker dat bord tegen haar hoofd gehad. En de kapster had het gezien Ze stond nogal te kijken..... Jaaah.... da's ook wel een beetje typisch ik : eens wat zotjes rijden. Best dat er zoveel camera's staan.... alé .... jaaah.... Ik bedoel dat het ons dwingt wat minder zot te rijden. Ik kan het niet helpen maar ik heb een nogal zware voet. Maar die is wel al veel verlicht ivgl met vroeger. Ik heb vroeger eens met een bende vrienden van de jeugdvereniging eens heel hard op m'n remmen getrapt en m'n auto stond gedraaid. Tja ...... Er was precies geen eentje die nog zin had om verder mee te gaan met me .... Hihi.... best dat er daar geen rare toeren gebeurd zijn buiten m'n rondje draaien....
Gisterennamiddag genoten van een gewone zondag. Allemaal thuis : geen voetbal, geen chiro, geen kerstmarkt. Het heeft echt wel deugd gedaan. De speelkast eens uitrammelen, een spelletje spelen met de kids. Al de gewone dingen die je eens op je gemak kunt doen en genieten. Nog eventjes genieten voor de storm. Vandaag naar de boekhouder geweest. Normaal zou het moeten gaan, maar alles moet verder strikt bijgehouden worden. De gulle gever heeft me nog maar eens gesponsord. Daar kan ik al weer heel wat mee betalen. Maar ik heb nog geen overschot. Al deze die zagen zijn zo ongeveer weer vereffend. Ik weet niet hoe ik hen hiervoor kan bedanken. Het beschamend dat het zo allemaal gelopen is. Ik hoop dat we dan volgend jaar een topjaar hebben en dat ik ook de volle medewerking heb van mijn man in eens durven iets veranderen, een koerswijziging... want soms wil hij zich zo vasthouden aan 'zoveel mogelijk' en volgens mij mag het soms ook wel eens iets gespreider gepresenteerd worden. Beter eens een uurtje minder zitten zwoegen, maar eens tijd maken om alles eens op een rijtje te zetten en te kijken of je boot de juiste richting uitvaart of niet.
Another dippetje-drupdag. Ik had er weer hard van, vooral deze voormiddag. Bijna heel de kast met chocolade, nog van Sinterklaas, leeggevreten. Ik krijg al onder m'n voeten van mijn dochters : 'Mama, jij mag geen chocolade meer eten' En 's avonds kieper ik dan een gluhwein of 2 naar binnen en als ik tijdens de dag met de auto op baan ben, dan steek ik een sigaretje op. Niet normaal, verkeerd bezig. Ik weet het wel. Maar het is me bij momenten weer eens veel te veel. Al die vraagtekens voor het ogenblik. Ik hoop dat alles snel positief evolueert. Maandagvoormiddag afspraak bij de boekhouder. Zal nog'ns op papier zetten wat ik nu juist wil vragen of weten. En toch probeer ik tussen m'n kopzorgen door nog aan Bassie te denken.... Bassie van Adriaan... 'Wat er ook gebeurt, altijd blijven lachen! Gelukkig is mijn gemoed dan in de namiddag wat verbeterd. Mijn ventje is nog aan 't werk. Zal ook wel versleten zijn morgen. Nu, ik heb zelf ook maar van 21u30 gedaan. Wat een leven hé ;-) Opgestaan om 5u15 om te starten tegen rond 6 u..... vandaag op de middag wel eens normaal gegeten..... doordat mijn man weg moest de opkuis dan met 2 ipv 3 gedaan worden. We hebben weer een nieuwe aanwinst. Ik hoop dat ze nu wat langer blijft dan de vorige....Ben moe, ga me nog wat in de zetel nestelen tegen dat mijn man thuis komt....
Dippertje-drupjesdag vandaag. Ik verlang naar volgend jaar dat al deze financiële ellende maar snel achter de rug is. En ik hoop dat alles dan efectief wat vlotter verloopt. Soms heb ik het gevoel dat we het nooit gaan kunnen rekken tegen dan... Vandaag hebben er 'n stuk of 4 gebeld zeker die vragen om hun centen. Pfft.... vriendelijk blijven, beloven en proberen uit te voeren. Ik zie het steeds maar minder zitten. Oh, mochten wij mijn ouders niet hebben ... 't zou nooit lukken. We hebben veeeeeeeel te zwaar geïnvesteerd. En de economische crisis daar nog bij als toetje... Ik hoop zo dat we heel wat werk kunnen verzetten met de dagen en dat we het ook de baas kunnen, want de personeelsbezetting is tot nu toe nog iets te nipt. En ik heb ook geen zin om er mensen bij te nemen die je meer moet opvolgen dan dat ze zelfstandig kunnen werken. Ik raak zo gegeneerd tov bepaalde leveranciers.... niet te doen. Schaamte.... Je zou er op de duur ziek van worden.... Men zegt vaak : geld maakt niet gelukkig, maar een beetje geld toch wel vind ik. Of genoeg geld om zonder al te veel zorgen te leven. Ik zou volgend jaar zo graag wat meer tijd hebben. Omdat ik vind dat ik vaak veel te weinig tijd heb voor dingen die eens moeten gedaan worden of die ik zou willen doen. En ik zou volgend jaar mij een beetje meer onbezorgd of gelukkiger willen voelen. Ik zeg altijd dat ik zo blij mag zijn dat ik een goeie gezondheid heb, maar als die slameur bezorgt me toch veel 'down'momenten.... We kunnen alleen maar hopen op beter. Ik hoop dat het geen ijdele hoop is.
Allemaal de schuld van Sinterklaas. De mama's zo durven verleiden met al die lekkere chocolade.... Niet te doen. Ik ben weer een vreetzakske voor 't moment. Niet te doen. Mijn weegschaaltje zal met hippe sprongen omhoog gaan Jaah, ik moet Sinterklaas geen verwijt maken. Het ligt gewoon aan mijn onweerstaanbare drang naar die zoetigheid. Ik zit ook wel weer met 'veel' in m'n hoofd : het eindejaar die er aankomt, cruciale beslissingen over onze zaak die we moeten nemen van hoe doen we het nu verder ? En zien we dat eigenlijk wel zitten ? En dat kan zo keren op een paar minuten hé.... De oudste wat ziekjes geweest met koorts, de kleinste ook al hele zware vuile hoest maar zonder koorts. Typisch winter. Maar de oudste ook al haar examens en ze is al geen hoogvlieger (wat ook niet hoeft voor mij, als ze zich maar inzet en het graag doet). Maar tuurlijk zit je daar wel een beetje mee, als ze al niet 100 % zijn dat de resultaten dan ook wel minder zullen zijn en ze geen hopen reserve heeft. Want soms is ze echt vermoeid als ze van school komt. Waarschijnlijk van zich zo te concenteren. En het is ook wel een pietje-precies. Ze maakt zich soms snel druk omdat het niet gaat zoals het moet. Zondag was de Sint thuis geweest. Alé, hij komt niet letterlijk op bezoek. Mama-sint heeft dat 's morgens gedaan. Wel een paar keer kantje boord dat ze me niet zagen met de pakjes.... Ik had die in het hok vanachter gezet en ging die 's avonds binnen zetten. Ze waren naar boven en papa was nog in de werkplaats. Net het moment dat ik er mee naar binnen wou zag ik beweging aan de poort. Papa heeft ze al spelend wat trachten tegen te houden, maar de kleine was enorm boos Snel m'n zak terug in het hok gezet. Ik was dan van plan die een paar uur later te halen en net voor ik naar m'n bed ging alles uit te stallen. Gelukkig was ik in slaap gevallen, want de oudste was nog eens naar beneden gekomen omdat ze zo angstig aan 't dromen was zei ze. Dan maar 's morgens gedaan met goed geluk Ik heb vroeger al eens heel hard mogen rennen met m'n zak die ik in de gang had laten staan. En de oudste achter me aan. Ik heb die zak zo ver mogelijk in de garage gezwierd, maar de kleine miss stond ook al bij me met honderdduizend vragen natuurlijk. Heb ik het toen warm gekregen. En 't ventje gaat deze namiddag nog een koffie drinken, niet met z'n madam van 't koffiehuis, maar met die andere vriendin. De wettige echtgenote berust er in, want met deze is het wel vriendschappelijk. Maarja een mens kan altijd bedrogen zijn hé. Oh ja, als je elkaar zo danig beperkt dat je zelfs de km-stand in de auto van je partner controleert, als je geen te diepe décolleté's mag dragen in je vrije tijd, als al je berichten die je op je netlog ontvangt doorgeseind worden naar de gsm van je partner, dat je nooit eens op je lui achterste mag zitten na een lange werkdag, dat je je voor alles moet kunnen vergelden, dan is't toch ook wel iets. Geen beetje bewegingsvrijheid... Het is op termijn ook niet meer uit te houden. Zo ken ik iemand die bij ons werkt. Hopelijk durft ze op korte termijn knopen doorhakken. Je kan veel doen en laten voor je kind, maar je moet ook nog een beetje aan jezelf denken.
bij de tv..... Hij heeft net als ik toch wel deugd om naar die homeopatische chiropractor te gaan.... Hij is toch wel anders sedert hij die bachbloesemdruppeltjes neemt.... Maar dan steken mijn emo-dingen terug hun kop op....zo tussenin.... Ik laat het de buitenwereld niet altijd zien, maar dan ontploft er weer iets vanbinnen en dan heb ik het weer zitten.... Oh, 't klinkt allemaal misschien een beetje verward. Zoals de 'snow'.... let it snow 
Jaah, ik moet Sinterklaas geen verwijt maken. Het ligt gewoon aan mijn onweerstaanbare drang naar die zoetigheid.
