Mijn man heeft dus weer contact met die vriendin waarmee het zo fout is gelopen. Hij zal er wel gelukkig mee zijn. Zijn liefde voor haar zit toch diep, ook al wil hij dat zelf niet toegeven en misschien is ze door het tumult van 2 maanden terug wel eens serieus ondersteboven gehaald, zijn liefde voor haar. Hij heeft er van af gezien en hij heeft getwijfeld. Ik weet dat hij mij ook graag ziet, maar de liefde voor haar is specialer. Zo simpel is het. Is het misschien omdat ze onbereikbaarder is ? Of is het gewoon zo ? Ik kan er hem alleen maar het beste mee wensen. De tijd zal alles wel uitwijzen of wij samen dit uithouden of niet. Het zou natuurlijk wel jammer zijn, maar een diepgewortelde liefde gaat door alles heen, ook al gaan er jaren over. Dat is toch mijn idee. Als het zo voorspeld is dat zij tesamen moeten komen, dan zal dat ook zo zijn. En ik moet zeggen dat ik mijn eigen 'dreamer' ook niet echt kan los laten. Ik zie hem daarvoor te veel zeker. Ik blijf hem sympathiek vinden. En als ik denk dat ik het dan toch volledig overwonnen heb, dan keert het weer en dan denk ik : 'Goh, wauw' Maar het is, zoals ik al zei : het is niet omdat ik in zijn ogen verdrink, dat hij dat in de mijne doet.
Ik heb er een beetje spijt van dat het tss mijn man en zijn vriendin fout gelopen is. En van aan de andere kant is er misschien iets wat niet klopt, aangezien zij zo heftig reageerde. Maar ik voel mij er toch wel wat schuldig over en voel ook wel dat hij er soms mee bezig is... Het is niet gemakkelijk, maar het is zo. Het liefste zou ik hebben dat het allemaal weer effen komt, maar ik vrees dat dat het geval niet meer zal zijn, want ze reageert zelfs niet terug.... Tja .... Ik weet dat mijn man niet met de grootste liefde van z'n leven getrouwd is. Dat hij me heel graag mag, maar dat z'n hart soms meer hunkert naar iemand anders denk ik. Ik zie mijn man niet graag verdrietig, of treurig, of met heimwee. Ja, het klinkt misschien wel allemaal niet normaal wat ik hier schrijf ... Ik hoop dat ze zich nog bekeert van gedachten ...