Vrijdag kwam onze andere werkneemster toe met het bericht dat ze op 28 juni een kijkoperatie moeten uitvoeren en dat ze 14 dagen moet thuis blijven. De maandag daarna start ze met haar verlof, een weekje vroeger dan het onze.
Dus dwz dat we haar niet meer zien van 28 juni tot na het verlof. Ons meisje in opzeg komt tot rond 16 juli. Dwz dat we het nog een weekje met z'n twee mogen doen. Eerst gingen we een jobstudent aanvaarden, maar mijn man ziet dat niet zo zitten om zijn energie daar in te steken. We werken in feite toch uit.... Ik verlang eigenlijk tegen dat we een paar maanden verder zijn na onze vakantie en hoop dat alles dan goed verloopt en dat we voelen dat we stappen vooruit gaan..... Het is soms alsof ik mij probeer op te trekken aan een touw om dit stuk nog te overbruggen, te rekken, dit moeilijke stuk, waar het hoogstdringend tijd is dat we ingrijpen, want de aanpassing kan alleen maar in ons financieel voordeel zijn. Alleen gaat het hopelijk fysisch niet te zwaar zijn. Afwachten is de boodschap. Doei.
En inderdaad het is geen makkelijke tijd. De eerste dag van haar opzeg was ze al ziek. En dan vorige zaterdag belde ze een half uur nadat ze hier moest zijn dat ze het niet zag zitten om te komen. Ik volg dat natuurlijk allemaal wel op dat ze wettelijk in orde moet zijn zonder uitstel. Het is zo moeilijk dat je niet kan plannen. Als je 20 minuten voor je opent nog volledig moet beginnen zonder voorafgaande voorbereiding, dan is dat toch wel spannend. En dan heb ik een echtgenoot die op de toppen van z'n tenen loopt. Hij is er zo gestresseerd over dat het in de toekomst op een andere manier zal moeten lukken dat hij bij momenten serieus lastig is. Of ik het op die manier ga uithouden weet ik niet. Ik heb het hem al gezegd dat ik weet dat ik niet kan koken zoals haar, maar dat er nu veel hulpmiddelen zijn en dat er ook zoveel niet in die toonbank hoeft. Maar dat hij niet hele dagen mag zitten hakken op mij, dat ik dat ook niet ga uithouden..... Het is echt lastig. Zelfs iemand van het personeel zei het tegen mij dat ze het eigenlijk ook wel vindt dat hij zo op mijn kap kan zitten. Ik kan soms gewoon niks goed doen, alsof hij geen greintje vertrouwen in mij heeft. Ik heb hem al gevraagd waarom hij dan eigenlijk met mij getrouwd is als hij mij niet vertrouwt ? Een ander personeelslid had dan van haar oren zitten maken tegen mijn man dat ze hoopte dat hij in de toekomst niet steeds zo vies en gestresseerd zal rondlopen, want dat zij eigenlijk naar haar werk komt om er ook nog wat plezier aan te beleven en dat zij meer haar baas dan haar man ziet, dus dat ze ook wel graag in een gezellige werksfeer werkt.
Van aan de ene kant zou ik liefst van al haar contract meteen verbreken, dan kan je tenminste voorbereiden en plannen. Maar mijn man is er volledig tegen. Hij wil niet dat dit zo plots wordt afgebroken. Maar als ze nu eens een dag wel komt en dan een dag weer niet, dan vind ik daar ook niet veel geen gemak aan. Dat brengt alleen maar weer extra stress met zich mee. En van aan de andere kant zou ik ook het liefste hebben dat ze haar termijn uitwerkt, dan heb ik nog de prestaties van het geld dat ik aan haar moet betalen.
Soms heb ik het idee dat mijn man het leuk vindt om knorrig te zijn.... Vorige week zat ik te denken : 75 % knorrepot en 25 % welgezind, of zou de verhouding nog scherper zijn ? Pft. In het verleden hebben er mij nog personeelsleden gezegd dat ik veel verdraag. Dat is misschien allemaal wel waar. Ik denk altijd : we komen er wel weer door. En tegenwoordig kunnen mensen nog vaak weinig van elkaar verdragen.....
Nu als het me te hoog zit dan kom ik ook wel uit m'n kot hoor. Ik ben ook geen lammetje en ik heb ook wel m'n scherpe kantjes.
Iets heel anders dan....
Dit weekend was er de balletrecital van de dochters. Prachtig gewoon ! Ik heb hen gezegd dat ze het na dit éne jaartje eigenlijk nog niet mochten opgeven als je ziet tot welke mooie resultaten ze komen.
De afwerking, de uniformiteit, de speelsheid doorheen de show.... het was heel mooi ! Ballet wordt al te vaak geassocieerd met heel klassiek en heel serieus voor mensen die er weinig mee te maken hebben. De show bestond uit zowel klassiekere en modernere nummers. Ik heb er echt van genoten !
En dan nog wat betreft m'n oudste. Er werd rond nieuwjaar zo'n probleem gemaakt in verband met haar wiskunde. Ik ben zelfs bij het CLB moeten gaan. En inderdaad : het was niet goed. Ze kon niet mee met de rest. Vorige week had ze haar rapport gekregen en het is nog nooit zo fantastisch goed geweest ! Ik kan alleen maar duimen dat haar eindrapport ook zo goed wordt. Haar wiskunde is een hele stap vooruit gegaan. Nu moet er, mijn oordeel, nog eens wat gewerkt worden aan de spelling en het lezen. Ze begint zich wat nerveus te maken dat ze ook het niveau wil halen wat het grootste deel van haar klas al heeft. Haar procent van haar rapport lag zelfs een paar procent boven het klasgemiddelde waar ze er al altijd een paar onder gezeten heeft..... Het is eigenlijk een meid die zich echt inzet.
En dan de kleinste. Daarvoor moet ik morgen voor een 5-minutenbabbel gaan. Die moet volgend jaar naar het eerste leerjaar. Je merkt toch wel dat ze al rijper zal zijn dan de oudste, maar zij is ondertussen al 6 jaar, waar de oudste nog 6 moest komen toen ze startte met het eerste leerjaar. En als je al een oudere zus voor hebt, dan maakt dat toch ook wel al een stuk. Je hoort en ziet al veel. En misschien is zij sowieso al ietsje rapper op dat vlak, maar dat wil nog niks zeggen. Ze zal moeten zin hebben om het te doen ook. Want ze heeft altijd tijd en als het niet voor echt is, dan hoeft het ook niet echt. Dat kind zal waarschijnlijk weinig stress hebben, heeft de juf eens gezegd.
en als het niet voor echt is, dan hoeft het ook niet echt. Dat kind zal waarschijnlijk weinig stress hebben, heeft de juf eens gezegd.
