Vrijdagavond, tweede wedstrijd in het Herselts Joggingcriterium: de Langdonkenloop in Varenwinkel. Ik had mij op voorhand ingeschreven voor de 10 km wedstrijd (3 grote ronden) die om 20 uur zou starten. Het weerbericht was echter onheispellend: door de drukkende hitte (meer dan 30°) zou er in de loop van de avond een onweer losbreken: veel zware regen, donder, bliksem en hagel.

Ter plaatse het zekere voor het onzekere genomen en mij ook maar ingeschreven voor de 5 km loop (1 kleine ronde en 1 grote ronde). Het parcours zelf is volledig onverhard, een groot deel door het bos, afwisselende ondergrond en hier en daar heel oneffen en dus gevaarlijk om de voeten om te slaan.

Initieel van plan om de 5 km loop rustig aan te pakken maar na de 1e kilometer toch maar blijven doorgaan om uiteindelijk toch een gemiddelde van bijna 12 per uur te halen. Ach, een goede intervaltraining dus. Het weer was nog altijd droog en warm.

Een kwartier voor de start van de 10 km wedstrijd begon het echter serieus te waaien (voorbode van wat nog moest komen). De onweerswolken begonnen zich ook te melden. Nu, zolang het droog bleef of niet overdreven was, zou ik toch de start nemen.

Enkele minuten voor de start openden de hemelssluizen echter: zware hevige regenbuien, donder en bliksem. Terwijl ik aan de start stond, daalde de temperatuur ook spectaculair. Ik kreeg het er zelfs koud van (ik had dan natuurlijk ook al een 5 km wedstrijd erop zitten). Op het moment van het startsignaal zag ik zo goed als niets meer door mijn bril. Ik liep de startlijn over en besliste onmiddellijk ermee te stoppen. In de eerste bocht draaide ik rechtsaf richting mijn auto. Nee, sorry, maar in dit weer wou ik mij niet in het bos wagen. Niet alleen het bliksemgevaar maar ook het heel slechte zicht zouden een te groot risico zijn. Dus, geen 10 km wedstrijd meer voor mij maar snel een droog ritje richting huiswaarts.