liedjes genoeg over 'ik wil je' maar over 'je wil me en ik wil jou niet' of 'ik wil jou niet willen' of 'ik wil jouw hartstocht niet aanwakkeren' of 'ik wil gewoon vrienden zijn' ho, maar daarover wordt niet gezongen
het is fijn om begeerd te zijn maar ik vraag me dikwijls af: kunnen twee mensen vrienden blijven, tijd in elkanders nabijheid doorbrengen, terwijl de één hunkert naar de ander op een manier die meer dan vriendschap inhoudt?
kan de ander zich vrij bewegen als vriend in en uit het leven van de andere? of is die genoodzaakt om een grote afstand in te nemen een telefoontje een kaartje een smsje een bezoekje maar dan altijd met nog iemand anders in de buurt
ik ben daar nog niet uit ik ben daar helemaal nog niet uit zulke vrienden én vriendinnen kruisten mijn leven één van de dagen bezoek ik een vriendin die ik al minstens 10 jaar 1 à 2 x per jaar bezoek en als we samen zijn is alles als vanouds
en toch spookt die dag door mijn hoofd dat ze kort voor haar trouwdag tegen me zei in een dronken wanhopige bui: "ik wil helemaal niet trouwen met hem ik wil jou" ook hij hoorde dit en ik weet begot nog steeds niet hoe ik daar mee om moet maar we hebben er nooit meer over gesproken op haar trouwdag babbelde ik met een 'nieuwe' vriendin en haar gezicht lachtte haar ogen echter niet diep verdriet
een van de dagen zie ik haar weer en dan is alles weer als vanouds soms denk ik 'zij weet het misschien niet meer' soms denk ik 'zij schijnt toch heel gelukkig met haar man' soms denk ik 'ik moet er over praten' ze heeft er misschien geen idee van wat er binnen in me omgaat ze snapt misschien echt niet waarom ik zo weinig kom hij is vriendelijk tegen mij hij kent ze ik ken ze ook hij is de rust zelve en zij is chaotischer dan ik en ze verzet bergen smelt harten (be)tovert iedere dag voor een vrouw als haar worden gedichten geboren
hij kent ze en neemt ze zoals ze is als ik dat ook eens kon ....
achteraf nog een tijdje blijven hangen sommigen van ons hadden elkaar een maand niet gezien en aangezien we ondertussen echt bevriend zijn was er veel bij te praten en plots was er die opmerking over mijn teksten voor onze nieuwsbrief ik werd bedankt voor de verscheidenheid aan teksten die ik schreef telkens belichtte ik een ander deel van onze activiteiten vanuit mijn eigen voelen en zelfs mijn laatste 'gedicht' of hoe het mag genoemd worden (datgene wat ik dit weekend ook hier plaatste) werd aanzien als alweer een nieuwe kwaliteit die in me groeit of bloeit al naargelang hoe ik het bekijk iemand die het gelezen had sprak van zoveel passie en toch veel ruimte ter interpretatie mooi, ik werd er (alweer) warm van
doet me denken... wanneer was ik nog koud....? oh ja onlangs nog ik denk 3 weken geleden toen iemand zeer sarcastische opmerkingen maakte richting een vriendin van me ik had juist daarvoor, mijn oor nog te luisteren gelegd voor die persoon ik begrijp nog niet, waarom zijn gedrag plots omsloeg... in ieder geval ik was kil en hij heeft het gevoeld hij mijdt me nu ook al hebben we wekelijks contact nou ja, contact is veel gezegd...
ik wordt dus kil als iemand die ik in mijn hart draag het onderwerp wordt van ongegrond sarcasme of ander respectloos gedrag dan overheerst de kilte in mij
ik heb daar anders mee om te gaan maar het lukt me (nog) niet gevoelsmatig vliegen er dan messen door de lucht dan voel ik me ijskoud worden dan wens zelfs ik niet te ontdooien en dat maakt me dan weer onzelfzeker ik kan dat knopje niet vinden om die 'noodstopknop' te deblokkeren
als ik daar nu eens een aan/uit knop van kon maken was dit gevoel me al een pak draaglijker 'om de lieve vrede' te bewaren zo'n uitdrukking die me bitter smaakt als ik die eens kon 'zoeten'... maar momenteel heb ik geen zoetstof ter beschikking zelfs mierezoet werkt niet bah
vanavond nam ik deel aan een vergadering rondom de promotie van onze vereniging een buitenstaander met zeer veel ervaring rondom dit thema bleek tegelijkertijd ook iemand wiens visie perfect aansloot bij die van ons met andere woorden: we hebben natuurlijk meer duidelijkheid verschaft over onze doelstelling en doelpubliek waaruit volgde dat we elkaar zeer goed aanvulden ook zijn uitnodiging om onszelf eens door te lichten over de minpuntjes in onze uitstraling en waarom bijvoorbeeld ook mensen ons soms maar eenmaal bezochten verder werden er veel synoniemen gevonden die een betere zicht gaf op wat we bieden een warme gevoel bleef achter na afloop we hebben weer genoeg stof om uit te diepen
daarjuist zat ik op de bank achter ons huis sjirpende insecten brachten rust mijn dag passeerde....ook in rust het dak ligt terug toe binnen druppelt het water na maatjes gevoel is fijn mijn wagen is weer terug in gebruik de oude wagen, ja... de nieuwe is nog altijd onderweg ik ben teleurgesteld maar spreek daar niet meer over manlief pakt het steeds weer op zijn krachten terwijl ik hem niets verwijt ik denk dat zijn onmacht opspeelt hij ziet me liever gelukkig.... morgen vraagt weer iedereen: "En?" misschien breekt me dat nog het meeste op... verdorie, ik was toch in rust?
morgen vlieg ik er weer in misschien 2 markten achter elkaar indien het niet te warm is en 's avonds een vergadering het wordt weer drukker een nieuw werkjaar komt er aan ik ben het een en ander vergeten voor te bereiden foei het is nu al laat misschien komt het er morgen nog van
van vluchteling uit Somalië tot fotomodel
een bewogen leven
wat me er vooral van zal bij blijven
is hoe het kwam dat ze deed wat ze deed
en waarom ze is wie ze is
(jawel, natuurlijk, haha dit zit in mijn interessegebied)
het treft me dat ze altijd dacht
dat ze beste mogelijke oplossing nam voor haar problemen
terwijl ze van kwaad naar erger evolueert
ogenschijnlijk een heleboel 'stommiteiten' begaat
zoals fatsoensrakkers kunnen beweren
maar al die keuzes maakt uit pure overlevingsdrang
iedereen zou 'het' anders doen
wel, ik ben van mening
dat 'iedereen' het eens mag proberen
verdorie
(ik maak me er steeds weer druk in...)
wat me ook treft
is dat ze tijdens die levensloop
zich ook regelmatig op trekt
aan allerlei fijne ontmoetingen
het boek leest als een trein
en raar maar waar
het is niet zwaarmoedig
misschien omdat het achteraf geschreven is ze kan de kansen zien die ze nooit had gehad indien ze niet op die noodlottige plaats was of indien ze die verschrikkelijke periode niet had meegemaakt
en ik betrap me er op
dat ik zelf ook beter achter schrijf
dan wanneer ik midden in een ervaring leef
die een beetje uitzichtloos lijkt
het enige waar ze absoluut geen positief gevoel over heeft is over de vrouwenbesnijdenis hoe ze ook zoekt ze vind er geen aanvaardbare reden voor vandaar haar strijd daar tegen
geruime tijd hunker ik naar blote voeten in het gras wij hebben geen gazon en ik vroeg me al af waar ik zo'n gras weide kon vinden zonder koeienvlaaien en zaterdag was plots het moment daar in het Middelheim park grote grasvelden en meer mensen met blote voeten van beeld naar beeld een puur genot wat nu en paar dagen later zich pas echt laat voelen want tijdens het wandelen ging mijn aandacht op in ons gesprek het blote voeten kind in mij is wakker zelfs in huis slaapt het niet en ik bedenk wat die 2 kinderen in ons nog allemaal hadden kunnen doen
jij
reikt me de hand
tilt me op
je gooit me weer
1000 keer
één maal te veel
zink ik naar beneden
een zilveren haar
dobbert in jouw
poel van wellust
spiegelglad lokt die
alweer een offer
ik rijs op elders
opnieuw geboren
kleur ik mijn leven
zelf
ik loop soms over van spontaan gedrag denk dus zelden 2x na voor ik iets onderneem
moet me daarna verontschuldigen of herpakken of simpelweg ondergaan of er het beste van maken
dit in het slechtste geval
in het beste geval nodig ik een ander uit om ook spontaan te wezen of neem ik risico's die me een nieuwe wereld binnen leiden of ontdek ik mezelf vanuit de reacties van de ander
wanneer ik 2x nadenk alvorens in actie te komen is de boot al vertrokken blijf ik achter dik ontevreden weet ik niet wat ik nog zou willen doen dool ik in een leegte rond heb ik dus 'alles' gemist
of ben ik blij dat ik deze keer 2x heb nagedacht verscheuren de leeuwen een andere prooi word ik niet plat gewalst ben ik 'still alive and kicking' ervaar ik vrede in huis
gelukkig kies ik niet bewust tussen het een of het ander indien ik daar wel bewust voor zou kiezen was er geen plaats voor spontaniteit denk ik
ik ben dankbaar voor mijn wispelturigheid ofschoon dit woord meestal een 'negatieve zelfs donkere' betekenis heeft wie heeft die betekenis daaraan gegeven? waarom brengt die wispelturigheid me dan kleur in het leven zelfs in het leven van anderen
waarom altijd 2x nadenken waarom niet een gezonde afwisseling waarom hierop zo weinig nadruk
en vooral waarom voel ik zoveel verdriet wanneer ik geen spontaniteit meer ontwaar in mensen die zich hebben terug getrokken binnen hun veilige bastion van zekerheden hun groei stagneert hun gezonde verlangen verdwijnt of zet zich om in verbeten halsstarrigheid hun levenslessen werden omgezet in een gevoel van bedreiging alsof iedere spontaniteit wordt afgestraft met de guillotine
ook voor deze mensen schrijf ik om te laten weten dat ik ze aanvaard om wie ze zijn om ze uit te nodigen tot het leven om ze te tonen dat er ook leven kan zijn na een mislukking of afstraffing om ze te tonen dat dwang lijdt tot verzet maar uitnodiging leidt tot bevrijding
een zelfverkozen cel bevroren gevoels ervaringen streepjes op de muur opgeteld ongeluk fixatie
de deur is open het zonnetje lokt zegeningen wachten
"in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst"
een prachtige zin uit een wereld die draait rondom veiligheid en het grote geld
ook een prachtige spreuk die mensen nieuw leven kan schenken
(vandaag golven mijn gedachten boven de stromen van eb en vloed er is geen ophouden aan)
ik heb een gloeiende hekel aan awards en stokjes indien ik er een nacht over mag nadenken ben ik in staat om de boel de boel te laten hard weg te lopen en zo zelfs mijn blog opdoeken hoort tot de opties het is alsof ik niet graag favorietje wil zijn en ook niemand wil bevoordelen alsof ik dat niet geweten wil hebben zo zwart op wit
ondertussen laat ik dan weer wet uit de losse pols mijn voorkeuren over het net stromen iedereen mag dit lezen slechts in opdracht voel ik me verschrikkelijk opgelaten en zo zet die gloeiende hekel zich weer om in lichte geamuseerdheid
(over gedachtenkronkelingen gesproken.....)
en wat betreft iedereen die om allerlei redenen geen awards toe wil/kan kennen mijn begrip heb je neem je vrijheid
Nagolore geeft me met een award en ik ben er een beetje beduust van deze award mag ik weer doorgeven aan 7 andere blogs en dat is niet zo gemakkelijk omdat ik er natuurlijk wel een aantal kan aanbevelen doch zij hebben er al eentje gekregen ik ben vele bloggers dankbaar om hun invloed op mijn eigen leven ze laten me werelden zien die me boeien ze geven me inzichten die me verrijken ze leren me mezelf verrijken ze laten me open bloeien en ze geven me bevestiging kwaliteiten waarvan ze zich soms niet bewust zijn soms zijn ze niet zo zeker van zichzelf en dat treft me nog het meest hun eeuwige twijfel of ze wel goed genoeg zijn in deze wereld waarin velen zich profileren als alwetend
maar Novelle nog niet (hoop ik) terwijl zo'n liefdevolle dame het beste uitdraagt wat en mens meestal verbergt
Maryans weblog verdient er ook eentje om haar eenvoud een bron van waaruit de wereld rondom haar drinkt en een beetje beter wordt
Plato is weer online ja Plato zeker hij kan die steun vast gebruiken en nodigt mensen uit om (alweer) d(i)e wereld eens van een andere kant te bekijken
Parelstuif Tosca zal weer foeteren heeft het lak aan awards en stokjes ze toont me de wereld in het Brusselse met een vrolijke en toch eerlijke kijk ze heeft het niet gemakkelijk en haalt toch alles uit haar leven wat ze erin kan vinden ze verdient dus zowieso een pluim en als ze niet mee doet met deze award kan ik haar dan voluit vergeven
Maurice - schoon genoeg heb ik nog niet zo lang ontdekt een man zonder pretentie die graag wil weten hoe alles werkt vooral dan tussen mensen
Balancerend in Loesjes wereld Dé dame die WOW heeft opgestart 'Write on Wednesday' vind ik een prachtig initiatief ook al heb ik mezelf nog nooit aangemeld
Regenboog (de kleur van woorden) deze jonge dichteres kent me niet ik vrees dat ik geen woorden vind om haar mijn bezoek kenbaar te maken toch bezoek ik ze regelmatig en wil haar dat bij deze even laten weten
de spelregels heb ik van Nagolore overgenomen:
- de genomineerden mogen het logo op hun site plaatsen. -plaats een link naar degene die je een 'Award' heeft gegeven. -stuur de Award naar tenminste zeven andere bloggers, die door hun actualiteit, thema's of design..opvallen. -zet de links van deze sites op je blog -laat een berichtje achter op de blogs die je met een Award hebt toebedacht.
indien ik deze dag onder woorden breng verval ik in een symboliek die nauwelijks omvat wat ik voel een terugblik nestelt zich als een kleurrijke bloemenwei warm en veilig dicht bij mijn hart ontmoeting met een zuivere, zachte zielsverwante tegenstrijdigheid was zoek dit ervaar ik zelden a perfect day
ik liep gisteren met mijn vader in de polyklinische afdeling op weg naar zijn gerepareerde gehoor apparaatje paps verdween in het toilet de specialist ook even daarna zijn vorige cliënt een man op hoge leeftijd stopt staat stokstijf naar mij te kijken naar mijn borsten mijn zomerjurk mijn ogen weer naar mijn borsten en zegt "U heeft grote borsten" en blijft kijken en ik zeg: "zo, U durft!" "ja" zegt ie. "U hebt grote borsten" ik weet met mezelf geen blijf en wandel vervolgens mijn vader tegemoet kben blij met mijn vader die bekijkt de wereld op dat vlak een stuk ingetogener maar misschien is ie op dat moment wel blij met zo'n dochter die wordt na gestaard door een leeftijdgenoot of zou hij dit niet hebben opgemerkt
ik vraag me in stilte af moet ik me nu ook al omkleden voor het afhalen van een gehoor apparaatje? het is zo warm en deze zomerjurk zit prettig
dit alles gebeurde gisteren vandaag bekijk ik mezelf in de spiegel met diezelfde jurk aan en ik denk ja, ik heb grote borsten in deze jurk
manlief: "zegt de naam Ronald ... je iets? vriend van Henk ..." mijn geheugen neemt op dat moment alle beschikbare hersenruimte in beslag wie? van waar? heb ik daar ooit iets mee gehad? een vriendje? een afgewezen jongetje? alarm! ik weet het niet ik weet het echt niet die naam heb ik ooit wel gehoord maar laat mijn geheugen me nu al in de steek? wacht eens even weet manlief meer dan ik? dan wil ik mijn geheugen wel eens opgefrist krijgen oh, gewoon een vriend van Henk ... vroeg aan manlief of hij die en die was en of hij niet getrouwd was me Annemiek en of hij toen toch op die Jawa reed en hoe het met me ging
hmmm iemand uit een ver verleden die manlief herkende en mij meende te herinneren sprak hem aan is nu chauffeur bij een leverancier van ons ja, de wereld is soms klein
grappig is dat mijn hersenen werken weer op hun gewoonlijke pijl gelukkig maar want de eerste tekenen van werkelijk geheugen verlies worden weer wat verder vooruit geschoven in de tijd
dus "wie ben ik" zo gaat dat al mijn hele leven ben ik zo veelzijdig als de facetten van een diamant (de buitenkant van het huis dat ik een week geleden plaatste) al die kamertjes in de buitenwand, ben ik dat dan? of ben ik die holte binnenin dat zelfde huis het liefst zie ik mezelf als dat huis in zijn geheel oh ja dat wás de bedoeling zoveel twijfels stel ik mezelf dan mooier voor dan ik werkelijk ben ? of ben ik die mens die anderen in me zien? wie ben ik zonder toeschouwers zonder mensen in mijn leven wat is van mij zonder enige invloed van buitenaf
wie ben ik mijn schrijfstijl die is ongetwijfeld helemaal van mij mijn tekenstijl ook gelukkig maar dit is toch in ieder geval iets typisch
zonder iemand in de buurt wie ben ik dan een beetje stuurloos een beetje wroetend een beetje melancholisch ook wel een beetje lui maar dat hangt misschien weer af van een waarnemer een beetje chaotisch dat weet ik zeker een beetje eenzelvig en soms ook echt blij om mijn creatieve kant
waar hou ik van ik hou van zacht ik hou van onvoorwaardelijkheid ik hou van veranderingen ik hou van kleuren ik hou van plannen maken oh jee, ik hou niet van beslissingen nemen of toch wel als ik achteraf maar mag koerswijzigen ik hou van uitspattingen maar ook van diepe rust
weinig concreet het is echt niet simpel wie ben ik weet ik veel
vandaag vlij ik me weer neer in het park van Wijnegem deze keer als bezoeker maar niemand die dat opmerkt de werking ondersteunen (doe ik graag) anderen in hun innerlijke evolutie ondersteunen (doe ik graag) mede vrijwilligers bij staan (doe ik graag) dus wandel ik binnen en meteen verder naar het terras
yes, ik had ergens de naam opgeschreven van de schilderes maar vond hem niet meer vandaag wel Christine Keereman uit Destelbergen nu heb ik de afbeelding op mijn desktop
vandaag gedwaald in Gent mijn voeten mijn neus achterna een prachtig schilderij gezien het blijft me bezig houden gedachten molens werden kronkelingen alles in mijn favoriete kleuren: rood oranje geel twee maal ben ik neergestreken aan hetzelfde tafeltje met een Ricard en een goed boek mijn ogen gingen van het boek weer naar het schilderij en terug muziek op de achtergrond het zonnetje scheen alles was goed maar dat schilderij nog het beste ben een foto vergeten te nemen verdorie
vandaag naar Terneuzen met paps om een ander gehoor apparaatje vervolgens doorstomen richting Haarlem onze dochter weerzien een dagje dochter wat zie ik er naar uit ... en morgen weet ik het nog niet
en ik zit een beetje te lachen met mezelf ik maakte mezelf een tijdje terug wijs dat ik reacties niet nodig heb van mensen rondom me en de virtuele vrienden en kennissen ik zit dus te lachen met mezelf want die computer moet altijd snel aan en ik ben weeral aan het reageren ik heb zelfs nog niet ontbeten en wil vandaag nog het een en ander afmaken in huis vanavond komt manlief thuis na verschrikkelijk nat en koud tent weekend in Zeeland ok, het was om te duiken maar toch....
vannacht heb ik niet echt diep geslapen en wel veel gedroomd van een droom werd ik hard lachend wakker van mezelf jawel ik heb er nog plezier om dat ging om een zoon van een vriendin die met een vastzittende verkoudheid rondliep ik wist hoe ik op de rug een soort klopmassage kon geven om de slijmen sneller los te krijgen en die jongen liep hard weg want hij wilde dat helemaal niet ik heb dus hartelijk gelachen en toen ik wakker werd dacht ik goh, dat moet ik meer doen als iemand weigert me iets te laten doen waarvan ik denk dat het zou helpen dus een beetje minder zwaar tillen aan een weigering zelfs als ik weet dat het echt helpt ...
ik zelf ga vanmiddag mijn ouders op pikken voor een bezoekje aan Zierikzee en daarmee gaat weer eens een wens van hun in vervulling ik zie er naar uit de laatste tijd zijn onze uitstapjes echt bijzonder we komen dichter bij elkaar en ze komen ook dichter bij zichzelf ik tracht veel te verduidelijken wat er allemaal tussen hen speelt wat hun er toe brengt om te doen wat ze doen en vooral hoe ze daar in hun laatste levensjaren op een speelse wijze alsnog verandering in kunnen brengen
ik voel me zitten op mijn bureaustoeltje en mijn lichaam zegt: je hebt genoeg gezeten het begint pijn te doen in rug en billen maak jezelf een vers geperst sinaasappelsapje en een tosti met geitenkaas en ga aan de slag en ik denk: dat is een goed idee
ik heb vandaag veel geschreven en weer gewist wel opgeslagen op mijn computer dat is beter zo mijn innerlijke weg op internet plaatsen is vind ik niet lastig maar misschien anderen in diskrediet brengen dat vind ik toch moeilijker ik heb dus vandaag veel geschreven en weer allemaal gewist ik ben moe maar voldaan een innerlijke strijd lijkt gestreden ik ben zelfs vergeten eten dus een lekker mozarella slaatje zal me deugd doen niet te zwaar en dan in een diepe slaap verzinken dromen over anders en beter over een nieuw begin de oude pijn daar laten waar het ontstaan is
Oppassen voor een mail die verwijst naar de annulatie van de olympische spelen met de titel: Beijing Olympics cancelled, moved to Atlanta meer info weliswaar in het duits: http://www.antiviruslab.com/ niet op een link in die mail klikken
nee het is me niet gelukt ik zit alweer voor mijn computer ik verwachtte een mailtje maar dat is natuurlijk een smoes
opruimen is maar een beetje gelukt vind ik niet erg het ziet er weer gezellig uit en dat was de bedoeling tijdens de opruim ontdekte ik krieken en abrikozen ik had ze gisteren gekocht de krieken om zelf frikandellekoek met kriekjes te maken (dat was de vorige keer een succes) ik heb ze al ontpit en gekookt met suiker straks de diepvries in en die 2kg abrikozen lagen gisteren naar me te lonken manlief is dol op abrikozen jam hoe dit klaar te maken vond ik niet in mijn boekenkast dus die pc weer aan ik heb ze bereid volgens een recept van Bruno Bollaert en dan pas ontdekte ik dat ik geen potjes meer had dus om potjes gereden en om bloemen (jawel, gewoon, alweer voor mezelf) en meteen getankt voor het lange weekend die pc stond nog aan en nu hang ik daar dus weer in de virtuele wereld daarstraks ook nog met mijn klankschaal gespeeld het geluid daarvan had ik al een tijd gemist dus zittend in mijn schommelstoel gaf ik me en concert kado daarna de Happinez volledig uit gelezen over een luie zondag gesproken nee niet echt mijn wokschotel is lekker zeer gevarieerde samenstelling en vooral met veel ui prei look champignons een flesje Lambrusco maakt mijn avond eten perfect want manlief is daar niet zo dol op dus komt het zelden in huis
hé, de zon komt tevoorschijn na die harde regenbui van daarstraks komt dat spreekwoord ook weer uit
willen is kunnen wanneer mijn vrees om het niet kunnen mijn gedachten overheerst zeg ik dat ik het niet wil dus hoef ik het niet te kunnen gemakkelijk
ik ben getrouwd met iemand die me in vroegere jaren figuurlijk een trap onder mijn gat gaf met een zekere boze ondertoon dus probeerde ik het dan toch maar en kon wél datgene wat ik vreesde niet te kunnen altijd bang dat mijn onkunde alsnog aan het licht zou komen soms spande ik me zelfs onbewust enorm in om die onkunde toch maar te laten zien en dan te kunnen zeggen: "ik wist het wel dat ik het niet kon" sommige inspanningen gingen me vrij gemakkelijk af: iets niet afmaken, opruimen, opvolgen o ja nog iets: beloften niet nakomen lukt me doorgaans vrij goed vooral beloften aan mezelf worden nooit ingelost
ik heb nu vakantie ik heb plannen gemaakt ik heb een boek en een tijdschrift en beide zijn boeiend het boek is al voor een derde gelezen en het confronteert me het gaat over mensen die elkaars tegenpolen zijn en toch voor een leven samen kiezen over hun gedachten die destructief zijn en over hun impulsieve en intuïtieve daden die werkelijk opbouwend zijn pas als hun denken het weer overneemt zakt hun energie ik ben met dat boek gaan slapen en ik ben er mee opgestaan
en ik besloot te doen wat ik wilde zonder me af te vragen of ik het kon een douche nemen was gemakkelijk met de hond naar buiten vond ik fijn ondanks het sombere weer 3 eitjes koken vond ik heerlijk want ik kook zelden eitjes voor mezelf fruitsap persen doe ik ook niet voor mezelf alleen dus geniet ik van zoiets simpel muziek van Chopin op de achtergrond het tijdschrift Happinez vertelt over de eenvoud van meditatie een interview met Paul Wilson over het niet moeten en wel mogen over het weg stappen uit een leven wat je niet wil zonder te breken met dat leven maar het leven vormen zoals je dat liever ziet
ik heb me gisteren voorgenomen die grote kast uit te ruimen en vandaag laat ik dat voornemen varen die grote kast is voor later vandaag zal ik genieten ik ga opruimen wat er blijft liggen ik ga poetsen wat er lang niet gepoetst is want een opgeruimd huis heb ik tot nu toe gezien als iets wat je doet voor een ander voor je partner of voor gasten over de vloer ik kwam vanmorgen beneden en ik zag dat ik alle boodschappen had laten rondslingeren dat de keuken een chaos was dat mijn planten verdrietig leken en ik dacht: wil ik hier leven of zal ik weer weg vluchten naar buiten ik koos er voor om mezelf te verwennen mezelf een warm thuis te bieden en ja, ook de verwarming op nog zoiets wat ik voor mezelf nooit nodig vind in de namiddag maak ik een lekkere wok schotel die ik daarna verwerk tot soep voor de dag daarom het liefste wat ik lust wok en soep klink allemaal niet zo bijzonder maar doorgaans eet ik vrijwel niet of een snelle goedkope maaltijd wanneer ik alleen thuis ben zo was ik gisteravond al gestart een valse start energie was ver zoek
nog een klein probleempje mijn nek zit muurvast mijn hoofd doet dus pijn en dat duurt al dagen zo zit die computer daar voor iets tussen ik weet het niet of om eerlijk te zijn tegen mezelf ja, die computer zet mijn nek vast als ik nu nog meer lief voor mezelf wil zijn zet ik die computer nu uit en probeer ik hem uit te laten tot morgen vroeg ik beloof niets want beloften aan mezelf ........ 'willen is kunnen' Annemiek en alles wat je spontaan doet kan je alles waarover je begint na te denken haalt je 'kunnen' onderuit .
het weer speelt parten ook dit zonnetje duikt vanavond eens vroeg d'r bedje in
mijn vakantie start vanavond het huis helemaal voor mij alleen plannetjes worden gesmeed razzia in mijn grote kast verleden overboord of verhuist dit slechts naar de zolder ik zie wel alles wat ik niet gemist heb zou wel eens in de container kunnen verdwijnen en alles wat mijn creatieve kant nodig heeft komt dan op de voorgrond
verder is er nog geen nieuws van de marktwagen wordt toch verwacht in de loop van volgende week of hangt dit weer aan een zijden draadje?
mijn agenda is alleszins al volgeboekt met karweitjes en bezoekjes tot en met woensdag joepie
ondertussen is ergens in een andere laag mijn vakantie herinnering van vorig jaar terug gekomen toen heb ik een volledige maand doorgebracht in Australië dé reis van mijn leven tot nu toe
gisteren gedacht in lagen vanmorgen wakker geworden met dat oude beeld direct opgezocht het bestond nog ergens op mijn pc 6 à 7 jaar geleden getekend onze opdracht was: teken een huis we waren al heel de dag bezig op spiritueel en praktisch vlak inzicht in de anderen en je zelf en toen dus die opdracht een groot wit papier voor me en vraag me niet wat me bezielde ik tekende een huis een vreemd huis mijn handen schetsten zochten kleuren bleven vanzelf creëren en zo ontstond een huis zoals er geen twee bestaan
volgende opdracht kijk naar dit huis en ontdek jezelf
oops de wand was van glas: ik sta iedereen toe binnen te kijken in alle kamertjes die elk voor zich een herinnering bevatten aan mensen en gebeurtenissen maar die kamertjes hadden een binnenwand die niet doorzichtig was die kant bevatte een deur die ik alleen maar vanuit mijn kern kon openen deze deuren kon ik bereiken via een boom die binnen in me groeide alle takken reikten naar een deurtje de boom was echter wortelloos geen wortels geen verankering rondom die boom cirkelde een trap die reikte tot aan de boven verdieping deze verdieping was geheel van glas alle ramen stonden open en de takken reikten naar buiten en bladerdak beschermde me tegen te felle zon daar stond mijn bed en bevond zich het diepste van mijn gedachten en verlangens de wind blies een frisse doch geen koude lucht tussen de bladeren door zag ik 's nachts de sterren er stond ook een schommelstoel want ik was eenzaam en wiegde mezelf indien nodig binnen de holle ruimte bevond zich het gelijkvloers en 4 verdiepingen deze ruimte was donker ook daar stond een stoel een piekerstoel en aan de voet van de boom was een trap naar beneden een lange gang onder de grond naar een bovengrondse sauna of zweethut daar kwam ik tot rust maar altijd alleen
ik weet nog goed dat ik de tekening prachtig vond en toch ook verontrustend tot iemand me zei: "kijk eens goed! jouw huis bevat 7 lagen net als de 7 chakra's en zie je die diamant daar bovenaan?"
Wat is er ondertussen veranderd... geen idee of toch ja, ik open de deurtjes een voor een en breng licht in de donkere holle ruimte en nog iets ik ben blij met dit huis met de kleuren met het stevige en toch het broze en met de diepgang en met de frisse vrolijke wind en die zweethut vind ik een goed idee hoe kan ik anders iets verwerken dan door het eens goed uit te zweten
denken in lagen zo was ik gestart gisteren misschien is het nog zo gek niet want dat is in aandacht zijn bij wat ik doe in plaats van nergens voor de volle 100% mee bezig te zijn pas wanneer enkele lagen zich vermengen slaat de chaos toe
.... is veel online wordt soms aangesproken over koetjes of kalfjes al naar gelang antwoordt beleefd zoals steeds al jaren lang niet te doorgronden meester in een spel nabijheid soms
ook vandaag hou ik me onledig met wassen-plassen-kokkerellen zelfs boodschappen worden uitgesteld ik ben op de plaats in rust ruim mijn paperassen op tracht orde te scheppen in huis zowel als in mijn geest
ik zie mensen online verschijnen en weer verdwijnen wil niet spreken behalve met die onvoltooid verleden tijd ik verlang helderheid in mijn diepste zelf waar gedachten van geen tel zijn redenen drogredenen blijken waar kolkend magma wacht
Wees dan op je hoede, want die persoon heeft deze mail niet zelf gestuurd één klik op de link en men vraagt om je gegevens, vanaf dan komt er troep op je pc (las ik bij siteadvisor)
een onbewogen dag zoals maar zelden ik heb genoten
ontbijtje gegeten vogeltjes bekeken hondje gestreeld krantje gelezen tuintje bewerkt mailtje gelezen blogjes bezocht liedjes beluisterd huisje gepoetst soepje gemaakt etentje bereid nu nog een ijsje en het is compleet
wat kan deze mens nog meer verlangen dan zich zo nu en dan terug te kunnen trekken in eigen cocon
mandala's duiken weer op en mini schilderijtjes ze vertellen dat er weinig is veranderd in mijn loop der jaren ..... ze leggen mijn ziel bloot in alle facetten en ik kijk met een glimlach een beetje meer relativeringsvermogen zou me deugd doen
op mijn nacht kastje liggen kaarten van Brandon Bays schrijfster van het boek 'De helende reis' haar methode van werken heeft mij al door vele woelige wateren geholpen soms trek ik een kaart op woelige momenten maar ook op rustige dagen vallen mijn ogen soms op die kaarten ofschoon rustig voor mij waarschijnlijk een andere betekenis heeft dan voor voor wie mijn gedachtenkronkelingen leest was er deze woensdag zo'n rust moment en ik trok een kaart die ik toen niet begreep ik legde hem terzijde en ik dacht: "dit komt nog wel, zoals steeds" vanmorgen viel mijn oog terug op die kaart en mijn mond viel open
Eerlijkheid
Deze kaart nodigt je uit je leven aan een onderzoek te onderwerpen, nu. Komen er gevoelens omhoog die je onder het tapijt hebt geschoven of waarvan je net deed of ze er niet waren? Het is tijd dat je ophoudt met doen alsof. Vraag of de echte waarheid zich mag openbaren. Laat je bewustzijn nu overal om je heen ruim en uitgestrekt worden, vrij naar alle kanten. En spreek vanuit die ruimte een vurig gebed uit of een eenvoudige uitnodiging, een woord van welkom. Zorg dat je innerlijke wezen weet dat je open staat, bereid bent naar jezelf te luisteren, bereid bent te voelen. Nodig vervolgens de verborgen gevoelens die je vroeger ontkende uit in die weidse omarming van dat bewustzijn. Het is een zo grootse omarming dat ook de allergeheimste emoties erin opgenomen kunnen worden. Verwelkom al die gevoelens waarvan je net deed of ze niet bestonden. Die komen wel omhoog als ze zich zo welkom voelen. Ze komen vanzelf, en ze gaan weer, en er blijft niets anders over dan jouw eigen enorme gevoel van acceptatie. Voel dat je essentie niet wordt aangetast door wat erdoorheen gaat, wat het ook is. Wees eerlijk tegen jezelf. Durf je eigen innerlijk waarheid te voelen.
zo'n zondag morgen met de stralende zon piepend door de gordijnen wekt me met een gevoel van vrede ik sla mijn ogen open en denk: "de storm is voorbij" ik strek me uit en voel me gelukkig ik pers sinaasappelen strooi voer voor de vogels ontbijt met manlief en geniet van alles in volle teugen
alweer een tocht naar binnen overleefd of nee alweer een weg gestopte emotie tot leven gewekt dit krijgt nog een staartje maar alles op zijn tijd
ik heb gedoold in de stad zoals lang geleden me intens eenzaam gevoeld zonder iemand in de buurt te verlangen ik heb gedoold en ben terug thuis gekomen met nog slechts één verlangen al de andere zijn ingevuld ik heb gedoold in de stad terwijl er thuis iemand die niet op me wacht en toch blij is mij te zien me uit eten neemt met me over 1001 onderwerpen praat me een diep vriendschap biedt en me toch de vrijheid gunt om te dolen in de stad me toestaat te dromen over verlangens me niet gevangen zet of controleert wél zijn gevoelens en gedachten deelt maar die niet aan mij opdringt een man uit duizenden en nooit te vervangen door een simpel verlangen waarvan ook hij weet van heeft jawel
nog geen 24 uur later kijk ik terug en terug .... wat.... als... indien.... en nog veel meer overstromende gedachten in voorheen stilstaande wateren of wat daar op leek analyses verklaringen borrelen op en worden terzijde geschoven allemaal uitleg "het is wat het is" zegt Adelheid
na wat surfen hier en daar kom ik weer eens bij een stukje van mezelf wat het daglicht schuwt het heet "verlangen"
ik voel dat dit woord voor mij een grote lading heeft lang geleden bestond ik als een intens verlangende mens maar omdat vrijwel geen verlangen werd ingevuld en ik niet kon leven in een gevoel van ontroostbaarheid stopte ik het verlangen diep weg ik sprak dit woord nooit meer uit want verlangen koppelde ik aan een diep gemis dus geen verlangen gaf geen gemis en daarmee was alles opgelost
een enkele keer kwam het verlangen nog eens piepen en negeerde ik het gevoel maakte ik omwegen om toch maar niet in die val te lopen uitvluchten, dralingen, drogredenen bezorgden me een vals gevoel van veiligheid tot ik gevangen werd door iemands verlangen en al mijn verlangens zich tegelijkertijd vertoonden een storm bestreed iedere vorm van rede verlangens verstrengelden zich zonder woorden tot passie zonder toekomst
gemis ontroostbaarheid verlangen ja ik ken dat ook ik stop dit nu terug weg morgen beweer ik "ik ken dat niet"
vreemd is dat mijn gedachten kronkelen zich door lagen vormen toppen en dalen al naargelang waar ze zich situeren het groen van de natuur staat op top dit kan alleen maar zijn omdat het weer geen zomer vormt dat zou en dal kunnen zijn maar nee want onze verkoop scheert nu en dan hoge zomerpieken door gefrustreerden die kinderen voor TV wensen te voeden met emotionele snoep opkikkertjes die weer een piek daartussen in hangt het dal van vertwijfeling en een ander dal van andere twijfels met weer een piek om een fijne namiddag en avond in de verenging en beetje mineur vanwege een kleine zorg om de hond die lijkt te kampen met huid problemen en dan ook nog wat bozigheid op mezelf omdat ik wil studeren en dat lukt me niet dat concentreren en omdat ik wil poetsen maar voel dat ik dat eigenlijk niet wil anders was het al lang gedaan en dan weer een piek ervaring om een aantal nakende ontmoetingen met enkele virtuele vrienden en soms ga ik de dieperik in om diezelfde ontmoetingen want op de meest vreemde momenten trek ik me diep terug in mezelf en kijk ik de wereld in zonder er nog aan deel te nemen word ik een kleurloze kleine muis dit slaat plots toe een onzekerheid onder de oppervlakte van eindeloze gedachtenkronkelingen
hoe zou het eigenlijk met onze dochter zijn al een week niet gehoord waarschijnlijk geen nieuws goed nieuws ook deze gedachte vlecht zich een eigen plekje
na een jaar met gemiddeld één keer per maand een sprong in dat gat van lucht (kastelen?) denk ik nu eerst zien en dan geloven misschien meld ik me 'niet thuis'
dus momenteel geen piek ervaringen laat me maar lekker eventjes alleen in mijn put ervaring zwelgen in gedachtenkronkelingen
alvorens te vertrekken richting mijn ouders check ik mijn mail en vind daar een prachtige tekst van Paulo Coelho Deze wil ik later nog wel eens over lezen maar dan terwijl ik niet op een wipstoel zit haha
met heel die steen historie vergeet ik nog te vertellen dat de 'papieren' van mijn marktwagen dan toch in orde gekomen zijn en dat manlief zelfs al een nummerplaat heeft gehaald en naar de wagenbouwer heeft gebracht met een beetje geluk is de wagen eind volgende week de onze . . . in de winter neem ik dit jaar één week verlof in de zomer ook één week die marktwagen is een half jaar te laat en wanneer komt ie? tijdens mijn vakantie die ik gelukkig niet gepland heb als vliegvakantie zal er nu nog vakantie zijn? of noemt men zoiets een werk vakantie poetsen/inrichten/overladen/oude wagen poetsen ik hoop nog hier een daar een dagje voor mezelf te hebben
ik wilde eens naar Gent en naar Brugge en naar de Ardennen en naar Helmond of Doetichem en naar Haarlem en ...
die steen was weg vanmorgen net voor 11 uur dus net voor het spreekuur van die uroloog daarvoor zat ie er nog tijdens het onderzoek was ie weg zelfs ik voelde hem niet meer zitten ik voelde wel het pijnlijke gedeelte maar geen steen meer .... en de dokter zei nog: zo'n steen kan er helemaal niet zitten maar hij heeft alsnog mijn blaas van binnen uit bekeken en ook die zag er prima uit kben kerngezond en die steen? was waarschijnlijk een restant van die verstopping van vorige week een verharding die toch steeds op mijn volle blaas drukte die ligt nu ergens in de beerput van dat ziekenhuis
stom-stom-stom
ondertussen is manlief waanzinnig blij en opgelucht want ook hij dacht dat dit niks met de blaas te maken had maar hij heeft wel meer mensen voor iets simpels naar de dokter weten gaan om er dan achter te komen dat er iets ernstigs in de buik aan de hand was kortom hij zag een kankerspook opdoemen ik kan me voorstellen dat ie me niet bang wilde maken maar ondertussen sterk aandrong op doktersbezoek tkan soms een harde zijn maar een met een peperkoeken hartje
weeral een aantal dagen verder wandelt er binnen in mij toch een steen rond want de rest is in orde gekomen sinds ik stopte met die ijzer pillen maar die steen is goed voelbaar door mijn buikwand heen te samen met iets wat op steengruis lijkt en soms speelt dat op bah
Op Novelles blog verscheen de vraag: Hoe haal je de vermomming af van verborgen briljante kansen die er uitzien als onoplosbare problemen?
Onoplosbare problemen.... Om die op te lossen kan ik gelukkig putten uit verschillende methoden, die bij mij allen effect hebben, maar vraag me niet waarom ik dan de ene en dan weer de andere gebruik: * - Ik zing tot ik inzicht krijg ik heb in de loop van de tijd mijn eigen melodie ontwikkeld en daarin leg in de woorden van een onoplosbaar probleem ik zing over mijn vertwijfeling over wat ik voel over angst over wat er allemaal zou kunnen gebeuren over mijn wens om inzicht te krijgen over mijn vertrouwen dat dit inzicht er komt en plots verschijnt er dan een beeld of woord dat de weg wijst of een herinnering die ver verborgen lag aan een persoon die ook zo iets voor had of.. of... * ik ga tekenen meestal een mandala ik trek dus een cirkel en begin bijna altijd bij de rand eerst wat vage bewegingen later krachtiger en vervolgens versterk ik hier en daar wat accenten wanneer de mandala compleet is zie ik waar het onoplosbare probleem zich in mijzelf situeert of wat de andere persoon verbergt (als het om mensen gaat)
* Ik kijk iedere mens die ik ontmoet in de ogen, tot de juiste persoon met de juiste oplossing komt meestal weet ik wanneer dit gebeurt want die persoon maakt werkelijk oogcontact zomaar vanzelf ongevraagd en begint over iets te vertellen wat direct in verband staat met mijn probleem * ik ga iets doen wat mijn aandacht volledig weghaalt van het probleem dat is eigenlijk best moeilijk vond ik vroeger maar nee het schijnt moeilijk mijn favoriete methode is een cirkel creeeren met alle materiaal wat er in de natuur voor handen is die in een bos: takjes en blaadjes langs het strand: schelpen en veren in huis: allerlei kleine verzamelde steentjes wat ook geweldig werkt is een muurschildering maken soms met een bepaald thema maar bij mij werkt ook gewone spons techniek TV kijken werkt overigens niet maar iets op de computer uitwerken dan weer wel ik moet blijkbaar iets actief doen * en dan is er ook nog een dappere methode: ik duik in het zwarte gat van het probleem en vertrouw dat ik intuïtief mijn weg zal vinden, omdat ieder onoplosbaar probleem ofwel niet zo erg is als het lijkt, ofwel verdwijnt wanneer ik stappen begin te zetten. actief zijn binnen het probleem brengt verandering, er tegenaan kijken maakt van muggen olifanten.
als het gaat om problemen tussen mensen, brengt eerlijk vertellen wat ik voel vrijwel altijd beweging
Wat ik hier boven allemaal schrijf werkt alleen maar als ik me met mijn rug tegen de muur voel staan. ik heb dit alles nog nooit toegepast wanneer ik voor gewone problemen sta, denk ik....
een nieuwe kans... een nieuw begin... ik neem iedere kans aan om innerlijk te groeien dit houdt in dat de omstandigheden waarin ik leef niet hoeven te veranderen, maar wel de manier waarop ik er mee om ga. en voor de rest grijp ik veel kansen om andermans wereld te leren kennen de meest briljante kansen daartoe liggen juist bij die mensen waaraan ik werkelijk een grondige hekel aan heb die mij in de weg staan, bijvoorbeeld mensen waarvan ik het liefst ver weg zou hollen ik neem soms het initiatief om me terug te draaien ik ga eerst op zoek naar wat er binnen in mij gebeurt of mijn reactie voort komt uit een vroegere ervaring met iemand anders in een soortgelijke situatie en dan durf ik het woord te nemen ik vertel wat me zo overstuur, boos of geïrriteerd maakt en dat dit waarschijnlijk niet bij de huidige persoon ligt die tegenover mij staat tot nu toe heb ik daardoor kleine wonderen zien gebeuren want die mens wordt meteen zachter en toont ook iets van zichzelf een briljante kans dus om de ander te leren kennen om zijn of haar gedrag te kunnen plaatsen en op dat moment groeien er twee mensen naar een ander bewustzijn een onoverkomelijk probleem wordt een briljante gelegenheid tot soms en warme vriendschap in het beste geval in het andere geval verdwijnt er gewoon een barrière en worden de verhoudingen weer normaal
(ik dacht nog, dat ik vanavond geen inspiratie had.... weliswaar geen onoverkomelijk probleem, haha maar toch iets wat ik niet leuk vond dank je wel, Novelle!)
als producent van lekkere soepjes in mijn leven vertoef ik regelmatig buiten grenzen de figuurlijke soepjes vind je hier soms terug achteraf beschreven en herbeleefd maar meestal krijg ik geen duidelijkheid over hoe ik in zo'n soep ben beland dat ik er geen woorden voor vind dus maak ik er geen woorden aan vuil en heb ik een zee van tijd om over een letterlijk soepje te schrijven
juist uitgevonden maar nog geen naam voor bedacht: anderhalve (dikke) stronk witlof gestoofd in wat boter daarna bloem erbij vervolgens nog water en een kippebouilonblokje en de mixer er in dan rode gesnipperde ui en op stukjes gesneden kalkoenpavé en een restje slijmerwten uit de diepvries extra peper en zout
alles in een bord opgediend en verse peterselie erover
manlief zag en proefde dat het goed was en dat kan ie nog altijd niet zeggen van die andere figuurlijke soepjes maar daar waren geen woorden voor ...
het barbecue feestje van gisteren wordt vandaag een beetje verlengd in deze luie zondag
ik voel me meer en meer op mijn gemak in de duik club ook al duik ik niet ik oefen me in het functioneren in een niet natuurlijke biotoop haha dat is deftig gezegd maar ik bedoel, dat ik me oefen in contact met andersdenkenden ik voel binnenin veel invloeden van buiten af en ik oefen in het 'niet meegaan' in ander mans denken en doen en dat is niet simpel ik ga dan ook regelmatig onderuit vooral wanneer ik woede voel zelfs als die niet tegen mij is gericht dan is het een hele opgave om mijn mond te houden mijn gedacht niet te zeggen en vooral om zelf niet in woede te ontsporen kortom binnenin gaat het er nogal heftig aan toe en dan denk ik ik loop blijkbaar met een masker op want ik straal gezelligheid uit dat zie ik aan de reacties van de anderen
ik weet hoe dat komt en ik heb daar nog wel wat werk aan de winkel ik geef het niet graag toe één Blauwe Leffe verzet een hoop werk voor mij ik verzeil dan net iets vlotter in oppervlakkig geklets ik blijf net iets minder lang stilstaan bij wat er bij me binnen dringt uit mijn omgeving en zo wordt de teneur van de avond bepaald
ik ben daar niet fier op ofschoon ik me amuseer ben ik daar niet fier op echt niet
maar zo'n oppervakkige gezellige avond brengt me dan weer dichter bij mensen geeft me minder het gevoel van 'anders' te zijn zet kronkelgedachten op een lager pitje dus zo'n heisa maak ik er niet van en toch hangt er iets dat me niet los laat
weer dat gevoel zeker dat ik me temper mijn gevoel temper mijn sensoren instel op minimale ontvangst
en toch was het gezellig ... het is maar hoe ik het bekijk of hoe een ander het bekijkt we hebben nog een bezoek gebracht aan de spoedafdeling van het nabije zieke huis voor iemand die haar voet ernstig gekwetst had zo'n 2 uurtjes zoet mee geweest zonder het gevoel te hebben dat de avond naar de knoppen was integendeel de Leffe werkte niet meer dus mijn sensortjes draaiden alweer op volle toeren zelfs in en ziekenhuis vind ik dit fijn .... een raar mens blogt hier zo'n gespleten persoontje lijkt het
en toch was het gezellig stom dat ik dat blijf herhalen daar geen woord van terug neem
enkele onderdelen van een chat van vandaag: (hier en daar meer persoonlijkere uitspraken weg gelaten om de ander te beschermen of omdat het niet ter zake was)
annemiek: ik wil zeggen: je maakt een snelle groei door waarschijnlijk om dat het niet anders kon, maar goe, niet iedereen gaat zo snel vooruit en dat er eerst een zeker afhanklijkheid optreedt is normaal, het is een tussen fase s: omdat anderen me de kans gegeven hebben denk ik annemiek: omdat je ziet dat je nieuwe wereld niet instort, als je eens niet aan het ideaal beeld voldoet annemiek: ik denk dat het niet de kansen zijn die je krijgt, het is de moed om nieuwe kansen aan te grijpen S: ja, het is echt een groeiproces geweest waar ik een houvast nodig had en eentje waar ik af en toe nog op kan terugvallen en vooral ook omdat ik zelf inderdaad de moed had (heb) om die stappen te zetten annemiek: gewoon in het oog houden of een hulp vraag energie zuigt of .. je hart open stellen voor signalen, en zelf geen hulp opdringen (en al zeker niet om evenwicht te bekomen...) S: maar we zijn er nog niet helemaal annemiek: wie is er al wel helemaal....? S: weet ik, maar ik kom van ver en voel zelf dat er nog een long way to go is ik zie vb nog steeds niet het verschil tss 'opdringen' en 'vriendschap' en ik vind hulp vragen zo verschrikkelijk moeilijk annemiek: hoe verder je gaat, hoe minder lastig het wordt, dan heb je meer en meer plezier van het bekijken van 'jouzelf in wording' S: inderdaad hoe verder ik ga, hoe meer versteld ik soms sta van mezelf annemiek: wanneer je gewaar wordt dat er iets wringt bij je zelf of bij de ander op eender welk gebied, kan je beter naar binnen kijken dan naar de ander... Dit komt gewoonlijk hard over, maar meestal is er binnen iemand die vergelijkt met het verleden, die een herhaling niet herkent, of stiekem etiketjes plakt...) binnenin zit er eentje (bij bijna iedereen) die snel duidelijkheid wil, die resultaat wil zien, die een zweepje heeft om de ander (volgens onze eigen overtuiging) in het gareel te krijgen dus de hulp aanvaardt die de 'ik' bedenkt dat goed is voor de ander of die de hulp eist van de ander in een vorm die 'het zelf' bedacht heeft als: "dat zou goed zijn voor mij" meestal is hulp net iets wat niet verwacht kan worden of doordacht is echte hulp komt eerder spontaan, dan via een theorie die zogezegd in praktijk gebracht moet worden de laatste vorm van hulp voelt killer dan de eerste helpt op korte termijn, maar nooit op langere termijn omdat de hulp vrager afhankelijk wordt in plaats van te leren vertrouwen op eigen kunnen en inzicht annemiek: oef, sorry, Kben weer eens aan het ventileren S: niks sorry, doe maar, ik luister annemiek: ik lees daar momenteel veel over, maar die teksten bevestigen hetgeen waarvoor ik zelf nog geen woorden vond.... en nu vloeien ze verdorie vanzelf, S: wat ik niet begrijp is dat je zegt: de laatste vorm van hulp (spontane) voelt killer dan de eerste annemiek: nee, de laatste was de hulp via theorie theorie die in praktijk gebracht moet worden S: als gedachten één worden met jezelf, komen ze altijd vanzelf annemiek: ja, is zo annemiek: maar dus die 'kille' hulp is zoiets als voedelhulp, of een tent bieden, of kleren geven of een lift geven (ja ook dat) S: ok, materieel, iets wat noodzakelijk is op dat moment annemiek: dat is een hulp zonder werkelijk contact, vandaar kil S: nu snap ik em annemiek: maar ondanks de ellende bijvoorbeeld toch oog contact maken of een aanraking of eens lachen om stomme dingen, of er 'zijn' zonder woorden te gebruiken, invoelen wat de ander voelt.. dat is warme hulp dat maakt dat een mens zich de moeite waard voelt in plaats van een vod, die iets toegestopt krijgt om mondstil te maken (tot zwijgen te brengen) . . . S: net zoals je blog, je bent heel open over je gedachten, je ideeën en onrechtstreeks heeft dit een heel sterke invloed op mensen die het lezen annemiek: weet ik, achter de schermen gebeurt veel S: vooral achter de schermen van de gedachten annemiek: en dan plaats ik van mezelf nog niet eens de helft, S: ik sta er altijd zo versteld van hoe mensen zo sterk beïnvloedbaar kunnen zijn door woorden, daden... S: ja, je zou meer moeten bloggen annemiek: eh, dan zou het er hier dik tegen zitten en bovendien zijn er gewoon tipjes van sluiers die beter niet opgelicht worden S: hoe? ik dacht dat ieder zijn eigen ding mocht doen bij jullie, en zichzelf mocht zijn annemiek: ik zou vergeten te koken en te poetsen en te laat op de markt verschijnen S: je mag natuurlijk niet altijd alles prijs geven van jezelf, dan is de verwondering ervan af en ben je voorspelbaar en niet meer interessant bloggen moet je doen als je er zin in hebt en niet obsessioneel annemiek: het is soms een obsessie S: af en toe wordt alles wel eens een obsessie annemiek: zo zou ik deze chat willen plaatsen ik vind dat er het een en ander in staat wat ik niet graag opnieuw in een andere vorm wil gieten ....
S: en dat heeft te maken met mijn karaktertrek: spontaniteit (problemen rondom effecten van spontaan gedrag) annemiek: kheb al in jouw schoenen gestaan en over zulke dingen blog ik dus nog niet, ik heb daar nog geen woorden voor gevonden annemiek: behalve dat ik smakelijk om mezelf kan lachen, achteraf S: omdat het nog te diep verborgen zit ? of omdat je geen afstand kan nemen ? als je erom kan lachen, kan je toch ook bloggen erover of niet ? annemiek: omdat ik vind dat ik veel dingen niet kan vertellen, omdat ik in relatie ben, gewoon om manlief niet te schaden dat is alles anoniem kan ik alles moeiteloos vertellen binnen de lichtbron ook aan sommige mensen S: inderdaad je bent niet anoniem op het internet en aangezien jullie beiden wel gekende figuren zijn in de wereld, liggen sommige dingen soms moeilijk annemiek: dus, dat is de enige reden mensen trekken dingen dan uit hun context en een andere blog is ook geen oplossing, mijn schrijfstijl wordt direct herkend S: ach sommige dingen moeten niet openbaar gemaakt worden en als je ergens over wil praten of je hart luchten, denk ik dat je echt wel een weg vindt om het in intiemere sfeer te ventileren maar als het kan bijdragen tot inzichten voor anderen, waarom dan niet via een andere blog of een case-studie van de lichtbron of zo annemiek: dat laatste is iets waar ik mee speel, omdat ik weet dat er veel mensen zijn die niet kunnen spreken over de onderwerpen waar mee ik geconfronteerd ben. Altijd taboe onderwerpen. Altijd een grote vrees om volledig uit de maatschappij verstoten te worden. Terwijl ik er vrijwel zeker van ben, dat zo'n 50% van de mensen met soortgelijke ervaringen te maken heeft annemiek: ok, ik ga nog wat doen ik ga toch iets met deze chat doen moet nog wat sleutelen aan de vorm en zo S: je doet maar, ik heb er geen probleem mee, ik denk niet dat ik 'foute' dingen heb gezegd annemiek: ik bedoel, dat ie waardevol is voor mijn innerlijk proces, jouw bijdrage is eerder die van klankbord, oei wat klinkt dit kil, haha, is zo niet bedoeld hoor S: maakt niet uit, ik heb me er goed bijgevoeld annemiek: ik heb soms zulke chats nodig, 't zal vandaag zo'n dag zijn zeker.... annemiek: brengt ook meer evenwicht tussen jou en mij S: tkan je maar deugd gedaan hebben annemiek: voelt goed S: awel, bij mij ook ...
vanmiddag kwamen we thuis voor één keertje had ik me ook laten inschrijven voor de barbecue van manliefs duikclub dus doken we zonder eten en met hond de camionnette in om naar ginds te rijden amper 5 minuten onderweg kregen we telefoon alles werd afgelast en voortgezet in het clublokaal wegens regen en wind .... verdorie ik had er echt zin in en regen en wind had me niet gestopt maar wij ginds en alle materiaal hier dat zou stom zijn dus zitten we hier te wachten tot het seintje dat zij daar zijn
....weer binnen.... zomers wil ik buiten zijn ondanks slecht weer desnoods in de regen een wet-look-party zal weer 'uit' zijn zeker?
mijn energie is flink gezakt ik merk op dat mijn energie altijd zakt als ik om ga met mensen die acties ondernemen om dingen te vermijden
laat ik het nog eens over de markt hebben in Kontich was het kermis en dan vliegt een (zij)deel van de markt naar achter in de lange straat waar het hoofd gedeelte van de markt plaats vindt ik sta aan de kop van dat zij gedeelde waar veel volk passeert en waar ik zicht heb op het reilen en zeilen van Kontich trouwpartijen, begrafenissen, verkeersperikelen, enz. in de lange straat voel ik me een paard met oogkleppen op daar voel ik me opgesloten als een wagon in het midden van een trein daar valt het oog van een bezoeker toevallig op mijn waar en ik voel dat me dat zeer gevoelig ligt ik denk dat ik schoorvoetend moet toegeven dat ik wil dat alle ogen op mij en mijn waar vallen hoe meer ik er over nadenk hoe meer ik wel degelijk in de belangstelling wil staan hoor ik me daar over te schamen? maak ik me belachelijk? doe ik er andere mee te kort?
ik vermoed van niet ik wil geen grijze marktkramer zijn ik wil geen stille marktkramer zijn ik wil geen saaie marktkramer zijn ik wil bonte kleur brengen ik wil klaterende klanken produceren ik wil boeien en ik sla daar wonderwel in
ook vandaag ondanks deze standplaats en dat verbaasde mezelf nog het meest van al
gisteren avond zat dat steentje er nog toen ik in mijn bed lag ben ik in rust beginnen voelen wat er was in plaats van in mijn hoofd te fantaseren waarschijnlijk een soort van verstopping in mijn darmen een gevolg van de ijzer pillen die ik moest slikken van de rode kruis arts ofschoon ik hem verzekerde dat dit niet nodig was ik verlies zelden veel bloed ik lust zeer graag ijzerhoudend voedsel ik heb nooit last van verstoppingen eigenlijk is mijn spijsvertering prettig in orde op een chronische slokdarm ontsteking na en nu voel ik dat er een opstopping is details hou ik voor me maar de bijsluiter van die ijzer pillen bevestigden vanmorgen wat ik gisteren avond laat vermoedde dus die pillen werden aan de kant gezwierd en hopelijk is de bijwerking morgen voorbij
ik vind het eigenlijk raar van mezelf dat ik klakkeloos de raad opvolgde van die arts tegen beter weten in me laten vertellen, dat ik me anders slapjes zou voelen ik neem slechts 2 pillen Pantozol 20 tegen die slokdarm ontsteking en heel soms sedinal wanneer mijn gedachten in overdrive gaan als ik een nakende gebeurtenis niet kan overzien anders ben ik de gehele nacht aan het organiseren of wel wordt het een nacht van luidruchtige nachtmerries tegenwoordig is dit nog maar zelden aan de orde en neem ik niets meer
ergens onder in mijn buik voel ik een steentje zo klein en toch zo dreigend juist vandaag kan ik niet voldoende drinken het voelt niet zo erg als toen het zuigt wel alle aandacht naar zich toe onzekerheid maakt me wankel toen werd het plots acuut en belande ik in shock even kijken of ik ergens medicatie vind preventief want als het zover is is er van 'denken' geen sprake meer ... stom zo'n klein steentje beheerst mijn totale wereld van vandaag een besef van kwetsbaarheid ....
vanmorgen via Uvi' blog Mes petit blues die van Ank ontdekt: cirkel der natuur en vervolgens beland op Science Daily dit is een ernstig gevolg van surfend gedrag weer al zoveel te lezen ..... kben d'r vandoor
over smaak valt niet te discussiëren vinden dat iemands smaak niet deugt is die mens niet willen zien niet laten zijn willen veranderen een beetje doden in een vierkantje plaatsen ik denk soms zou het daarom zijn dat mensen soms zo grijs lijken ze willen niet afgebroken worden niet stom zijn of ouderwets of te nieuwsgierig of knettergek is het daarom dat mensen zich zo grijs tonen en ergens diep van binnen verlangen naar ROOD naar VUUR naar PASSIE ik hoop altijd dat daar binnen dus die passie heerst die onuitgesproken prachtige woorden die sprankelende blikken die snelle kolkende ademhaling die super sensitieve gevoelens
ik hoop dat daar binnen en mens woont die zich ooit in zijn volle glorie mag tonen een beetje, nee, héél excentriek een beetje, nee, héél bijzonder een bijzondere prachtige mens die zijn leven leeft met hart en ziel
waar zijn ze wanneer mogen ze zijn wanneer mogen ze van jou zijn wie ze zijn of meer nog van zichzelf
hoeveel vrouwen lezen flair? hoeveel daarvan werkten mee aan die enquête over porno? en daarvan geven er dan hoeveel eerlijk antwoord? en wie durf deze resultaten dan weer openlijk in vraag te stellen? met andere woorden: wij vrouwen worden weer eens een kleedje gepast ik heb daar niet om gevraagd maar ondertussen zit ik wel in mijn maag met dit stom gegoochel met cijfers
en nee, ik zou mijn antwoorden nooit openbaar maken bekentenissen horen in intieme kring
ik heb bovendien al genoeg aan mijn huidige gedachtenkronkelingen die drijven aan de oppervlakte van mijn poel van verderf met diepe gronden
soms duik ik onder soms laat ik me zinken soms ben ik bijna verdronken in die gevoelens en emoties die daar horen die daar leven die daar overleven omdat ik ze bezoek en voed met wensen en fantasieën .... een wondere wereld die niet in vakjes past
mijn dag begon traag een half uur liggen soezen tussen twee wekker alarmen vervolgens ging het sneller groente tuintje (in wording) wateren tuinvogels en hond voeren mijn wagen laden snel naar de markt daarna weer eventjes terug op halve snelheid want in de vakantie komt en markt later op gang tegen 10 uur weer in versnelling want dan komen de grootouders met hun kleinkinderen na het middaguur sneller dan gewoonlijk ingepakt wegens de warmte niet naar mijn namiddag markt een relaxte lunch en kletsen over koetjes en kalfjes en luisteren naar familiaal geluk en drama snel op internet met een speed chatje tussendoor een zweefvlucht over diverse blogs weinig tijd om te reageren
ondertussen een reactie op eigen blog die me attent maakt op bloed geven bij het Rode Kruis wilde ik al lang doen maar gewoonlijk past hun dag mij niet maar vandaag ben ik thuis in speed naar ginds een reeks intieme vragen doorstaan een dokter die blijkbaar zelden iemand voor zich heeft die 'zin' uitstraalt maar verdorie, daar kan ik niets aandoen ik neem het me al 30 jaar voor en dank zij zo'n bloedbank is mijn vader ook levend uit diverse crisissen gered, vandaar ... vervolgens de tafel op en toen bedacht ik me pas dat geen één verpleegster ooit al één ader in mijn elleboog heeft gevonden ze zijn zoek op die plaats (heb ik geërfd van mijn vader) en het is niet toegestaan om ergens anders bloed te trekken dus 2 verpleegsters en 2 artsen proberen tot ze het bijna opgeven en dan plots hebben ze er toch een gevonden de prik valt mee en nu een tijdje wachten alles verliep naar wens en na een tijdje rechtop en iets te drinken weer naar huis in rust lasagna gegeten en mijn donorschap verhaal verteld
vervolgens me op de computer gestort en in record tempo alle gegevens verzameld voor promotie van de vereniging voor het werkjaar 2008-2009 eindelijk alles af voor de website (moet ik gelukkig niet zelf updaten) nu nog mailen naar 'wattedoen' en 'Cultuurweb' en 'CPAG' maar voor dit gebeurt moet ik voor elk de tekst bewerken tot de door hun gewenste vorm dit gaat vrij vlot tot achter me de TV een actie film vertoont met veel lawaai en spannende stemming muziek lekkere fake toestanden leuk om gedachtenkronkelingen stil te leggen helaas werkt het nu storend maar ok dat werk geraakt dus niet af ik kan me niet meer concentreren zou ik morgen in de hitte naar de markt gaan of lekker thuis blijven en deze klus klaren
ik had me vanavond beloofd om alles af te hebben want vanaf morgen wil ik studeren dan wil ik niets anders meer aan mijn hoofd hebben ik kan zowiezo vrijwel niet studeren kben een praktijk mens en teksten moeten bij mij kort en krachtig zijn dus niet te theoretisch en zeker geen tekstblokken waar ligt trouwens die leesbril ook al weer ik heb de neiging om anders af te dwalen en mijn ogen te sluiten om zelfs in slaap te vallen kleine lettertjes kleine ogen .... ondertussen spookt er iets in mijn hoofd zou ik een lastige lezer zijn iemand die onrust zaait en dan druk ik me nog netjes uit hoe zou ik omgaan met lastige lezers die mijn energie peil omlaag halen ik heb dat een keer ervaren en toen heb ik de reactie mogelijkheid uitgeschakeld wel een half jaar of langer toen ik alles weer herstelde kwamen ook die vroegere reacties weer boven water gelukkig ver in het verleden en ik maal er niet meer om recente reacties die mensen wegzuigen naar eigen blog zulke reacties die niets zeggend zijn die verwijder ik gewoon zonder blikken of blozen ik wil ze niet hier ik wil graag blijven schrijven omdat dit mij zelf ontlast en voorlopig vind ik het fijn om iets te delen met anderen waarschijnlijk verandert dat ooit .....weet ik veel..... maar zou ik zelf dus een energievreter zijn .... wanneer die film uit is kan ik verder werken
spoken uitroken met stoom uit mijn oren en vurige vaardige vingers
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
){kind=link}