vandaag vlij ik me weer neer in het park van Wijnegem deze keer als bezoeker maar niemand die dat opmerkt de werking ondersteunen (doe ik graag) anderen in hun innerlijke evolutie ondersteunen (doe ik graag) mede vrijwilligers bij staan (doe ik graag) dus wandel ik binnen en meteen verder naar het terras
yes, ik had ergens de naam opgeschreven van de schilderes maar vond hem niet meer vandaag wel Christine Keereman uit Destelbergen nu heb ik de afbeelding op mijn desktop
vandaag gedwaald in Gent mijn voeten mijn neus achterna een prachtig schilderij gezien het blijft me bezig houden gedachten molens werden kronkelingen alles in mijn favoriete kleuren: rood oranje geel twee maal ben ik neergestreken aan hetzelfde tafeltje met een Ricard en een goed boek mijn ogen gingen van het boek weer naar het schilderij en terug muziek op de achtergrond het zonnetje scheen alles was goed maar dat schilderij nog het beste ben een foto vergeten te nemen verdorie
vandaag naar Terneuzen met paps om een ander gehoor apparaatje vervolgens doorstomen richting Haarlem onze dochter weerzien een dagje dochter wat zie ik er naar uit ... en morgen weet ik het nog niet
en ik zit een beetje te lachen met mezelf ik maakte mezelf een tijdje terug wijs dat ik reacties niet nodig heb van mensen rondom me en de virtuele vrienden en kennissen ik zit dus te lachen met mezelf want die computer moet altijd snel aan en ik ben weeral aan het reageren ik heb zelfs nog niet ontbeten en wil vandaag nog het een en ander afmaken in huis vanavond komt manlief thuis na verschrikkelijk nat en koud tent weekend in Zeeland ok, het was om te duiken maar toch....
vannacht heb ik niet echt diep geslapen en wel veel gedroomd van een droom werd ik hard lachend wakker van mezelf jawel ik heb er nog plezier om dat ging om een zoon van een vriendin die met een vastzittende verkoudheid rondliep ik wist hoe ik op de rug een soort klopmassage kon geven om de slijmen sneller los te krijgen en die jongen liep hard weg want hij wilde dat helemaal niet ik heb dus hartelijk gelachen en toen ik wakker werd dacht ik goh, dat moet ik meer doen als iemand weigert me iets te laten doen waarvan ik denk dat het zou helpen dus een beetje minder zwaar tillen aan een weigering zelfs als ik weet dat het echt helpt ...
ik zelf ga vanmiddag mijn ouders op pikken voor een bezoekje aan Zierikzee en daarmee gaat weer eens een wens van hun in vervulling ik zie er naar uit de laatste tijd zijn onze uitstapjes echt bijzonder we komen dichter bij elkaar en ze komen ook dichter bij zichzelf ik tracht veel te verduidelijken wat er allemaal tussen hen speelt wat hun er toe brengt om te doen wat ze doen en vooral hoe ze daar in hun laatste levensjaren op een speelse wijze alsnog verandering in kunnen brengen
ik voel me zitten op mijn bureaustoeltje en mijn lichaam zegt: je hebt genoeg gezeten het begint pijn te doen in rug en billen maak jezelf een vers geperst sinaasappelsapje en een tosti met geitenkaas en ga aan de slag en ik denk: dat is een goed idee
ik heb vandaag veel geschreven en weer gewist wel opgeslagen op mijn computer dat is beter zo mijn innerlijke weg op internet plaatsen is vind ik niet lastig maar misschien anderen in diskrediet brengen dat vind ik toch moeilijker ik heb dus vandaag veel geschreven en weer allemaal gewist ik ben moe maar voldaan een innerlijke strijd lijkt gestreden ik ben zelfs vergeten eten dus een lekker mozarella slaatje zal me deugd doen niet te zwaar en dan in een diepe slaap verzinken dromen over anders en beter over een nieuw begin de oude pijn daar laten waar het ontstaan is
Oppassen voor een mail die verwijst naar de annulatie van de olympische spelen met de titel: Beijing Olympics cancelled, moved to Atlanta meer info weliswaar in het duits: http://www.antiviruslab.com/ niet op een link in die mail klikken
nee het is me niet gelukt ik zit alweer voor mijn computer ik verwachtte een mailtje maar dat is natuurlijk een smoes
opruimen is maar een beetje gelukt vind ik niet erg het ziet er weer gezellig uit en dat was de bedoeling tijdens de opruim ontdekte ik krieken en abrikozen ik had ze gisteren gekocht de krieken om zelf frikandellekoek met kriekjes te maken (dat was de vorige keer een succes) ik heb ze al ontpit en gekookt met suiker straks de diepvries in en die 2kg abrikozen lagen gisteren naar me te lonken manlief is dol op abrikozen jam hoe dit klaar te maken vond ik niet in mijn boekenkast dus die pc weer aan ik heb ze bereid volgens een recept van Bruno Bollaert en dan pas ontdekte ik dat ik geen potjes meer had dus om potjes gereden en om bloemen (jawel, gewoon, alweer voor mezelf) en meteen getankt voor het lange weekend die pc stond nog aan en nu hang ik daar dus weer in de virtuele wereld daarstraks ook nog met mijn klankschaal gespeeld het geluid daarvan had ik al een tijd gemist dus zittend in mijn schommelstoel gaf ik me en concert kado daarna de Happinez volledig uit gelezen over een luie zondag gesproken nee niet echt mijn wokschotel is lekker zeer gevarieerde samenstelling en vooral met veel ui prei look champignons een flesje Lambrusco maakt mijn avond eten perfect want manlief is daar niet zo dol op dus komt het zelden in huis
hé, de zon komt tevoorschijn na die harde regenbui van daarstraks komt dat spreekwoord ook weer uit
willen is kunnen wanneer mijn vrees om het niet kunnen mijn gedachten overheerst zeg ik dat ik het niet wil dus hoef ik het niet te kunnen gemakkelijk
ik ben getrouwd met iemand die me in vroegere jaren figuurlijk een trap onder mijn gat gaf met een zekere boze ondertoon dus probeerde ik het dan toch maar en kon wél datgene wat ik vreesde niet te kunnen altijd bang dat mijn onkunde alsnog aan het licht zou komen soms spande ik me zelfs onbewust enorm in om die onkunde toch maar te laten zien en dan te kunnen zeggen: "ik wist het wel dat ik het niet kon" sommige inspanningen gingen me vrij gemakkelijk af: iets niet afmaken, opruimen, opvolgen o ja nog iets: beloften niet nakomen lukt me doorgaans vrij goed vooral beloften aan mezelf worden nooit ingelost
ik heb nu vakantie ik heb plannen gemaakt ik heb een boek en een tijdschrift en beide zijn boeiend het boek is al voor een derde gelezen en het confronteert me het gaat over mensen die elkaars tegenpolen zijn en toch voor een leven samen kiezen over hun gedachten die destructief zijn en over hun impulsieve en intuïtieve daden die werkelijk opbouwend zijn pas als hun denken het weer overneemt zakt hun energie ik ben met dat boek gaan slapen en ik ben er mee opgestaan
en ik besloot te doen wat ik wilde zonder me af te vragen of ik het kon een douche nemen was gemakkelijk met de hond naar buiten vond ik fijn ondanks het sombere weer 3 eitjes koken vond ik heerlijk want ik kook zelden eitjes voor mezelf fruitsap persen doe ik ook niet voor mezelf alleen dus geniet ik van zoiets simpel muziek van Chopin op de achtergrond het tijdschrift Happinez vertelt over de eenvoud van meditatie een interview met Paul Wilson over het niet moeten en wel mogen over het weg stappen uit een leven wat je niet wil zonder te breken met dat leven maar het leven vormen zoals je dat liever ziet
ik heb me gisteren voorgenomen die grote kast uit te ruimen en vandaag laat ik dat voornemen varen die grote kast is voor later vandaag zal ik genieten ik ga opruimen wat er blijft liggen ik ga poetsen wat er lang niet gepoetst is want een opgeruimd huis heb ik tot nu toe gezien als iets wat je doet voor een ander voor je partner of voor gasten over de vloer ik kwam vanmorgen beneden en ik zag dat ik alle boodschappen had laten rondslingeren dat de keuken een chaos was dat mijn planten verdrietig leken en ik dacht: wil ik hier leven of zal ik weer weg vluchten naar buiten ik koos er voor om mezelf te verwennen mezelf een warm thuis te bieden en ja, ook de verwarming op nog zoiets wat ik voor mezelf nooit nodig vind in de namiddag maak ik een lekkere wok schotel die ik daarna verwerk tot soep voor de dag daarom het liefste wat ik lust wok en soep klink allemaal niet zo bijzonder maar doorgaans eet ik vrijwel niet of een snelle goedkope maaltijd wanneer ik alleen thuis ben zo was ik gisteravond al gestart een valse start energie was ver zoek
nog een klein probleempje mijn nek zit muurvast mijn hoofd doet dus pijn en dat duurt al dagen zo zit die computer daar voor iets tussen ik weet het niet of om eerlijk te zijn tegen mezelf ja, die computer zet mijn nek vast als ik nu nog meer lief voor mezelf wil zijn zet ik die computer nu uit en probeer ik hem uit te laten tot morgen vroeg ik beloof niets want beloften aan mezelf ........ 'willen is kunnen' Annemiek en alles wat je spontaan doet kan je alles waarover je begint na te denken haalt je 'kunnen' onderuit .
het weer speelt parten ook dit zonnetje duikt vanavond eens vroeg d'r bedje in
mijn vakantie start vanavond het huis helemaal voor mij alleen plannetjes worden gesmeed razzia in mijn grote kast verleden overboord of verhuist dit slechts naar de zolder ik zie wel alles wat ik niet gemist heb zou wel eens in de container kunnen verdwijnen en alles wat mijn creatieve kant nodig heeft komt dan op de voorgrond
verder is er nog geen nieuws van de marktwagen wordt toch verwacht in de loop van volgende week of hangt dit weer aan een zijden draadje?
mijn agenda is alleszins al volgeboekt met karweitjes en bezoekjes tot en met woensdag joepie
ondertussen is ergens in een andere laag mijn vakantie herinnering van vorig jaar terug gekomen toen heb ik een volledige maand doorgebracht in Australië dé reis van mijn leven tot nu toe
gisteren gedacht in lagen vanmorgen wakker geworden met dat oude beeld direct opgezocht het bestond nog ergens op mijn pc 6 à 7 jaar geleden getekend onze opdracht was: teken een huis we waren al heel de dag bezig op spiritueel en praktisch vlak inzicht in de anderen en je zelf en toen dus die opdracht een groot wit papier voor me en vraag me niet wat me bezielde ik tekende een huis een vreemd huis mijn handen schetsten zochten kleuren bleven vanzelf creëren en zo ontstond een huis zoals er geen twee bestaan
volgende opdracht kijk naar dit huis en ontdek jezelf
oops de wand was van glas: ik sta iedereen toe binnen te kijken in alle kamertjes die elk voor zich een herinnering bevatten aan mensen en gebeurtenissen maar die kamertjes hadden een binnenwand die niet doorzichtig was die kant bevatte een deur die ik alleen maar vanuit mijn kern kon openen deze deuren kon ik bereiken via een boom die binnen in me groeide alle takken reikten naar een deurtje de boom was echter wortelloos geen wortels geen verankering rondom die boom cirkelde een trap die reikte tot aan de boven verdieping deze verdieping was geheel van glas alle ramen stonden open en de takken reikten naar buiten en bladerdak beschermde me tegen te felle zon daar stond mijn bed en bevond zich het diepste van mijn gedachten en verlangens de wind blies een frisse doch geen koude lucht tussen de bladeren door zag ik 's nachts de sterren er stond ook een schommelstoel want ik was eenzaam en wiegde mezelf indien nodig binnen de holle ruimte bevond zich het gelijkvloers en 4 verdiepingen deze ruimte was donker ook daar stond een stoel een piekerstoel en aan de voet van de boom was een trap naar beneden een lange gang onder de grond naar een bovengrondse sauna of zweethut daar kwam ik tot rust maar altijd alleen
ik weet nog goed dat ik de tekening prachtig vond en toch ook verontrustend tot iemand me zei: "kijk eens goed! jouw huis bevat 7 lagen net als de 7 chakra's en zie je die diamant daar bovenaan?"
Wat is er ondertussen veranderd... geen idee of toch ja, ik open de deurtjes een voor een en breng licht in de donkere holle ruimte en nog iets ik ben blij met dit huis met de kleuren met het stevige en toch het broze en met de diepgang en met de frisse vrolijke wind en die zweethut vind ik een goed idee hoe kan ik anders iets verwerken dan door het eens goed uit te zweten
denken in lagen zo was ik gestart gisteren misschien is het nog zo gek niet want dat is in aandacht zijn bij wat ik doe in plaats van nergens voor de volle 100% mee bezig te zijn pas wanneer enkele lagen zich vermengen slaat de chaos toe
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
){kind=link}