Mijn eerste versie van dit gegeven was te schrijven in derde-persoons-vorm
Maar bij nader inzien is het beter dat ik gewoon mijn eigen ervaringen opschrijf.
Dus, wat doe ik wanneer ik ongevraagd advies krijg?
Steigeren.... of mijne kop erbij neerleggen.... en me dan niet volledig geven in het opvolgen van dat advies.......of soms zelfs in het ondergronds verzet gaan
Stiekem toch mijn ding doen bijvoorbeeld.....
Ik wordt dus niet wijzer van dat advies, integendeel.
Ik lees niet dat boek dat ik beslist zou moeten lezen
Ik neem niet die kortste, mooiste, snelste weg
Ik bekijk niet die film die echt iets voor mij is
Ik ga niet bij die persoon op bezoek die me voort kan helpen
Ik neem vooral geen broodnodige ontspanning zoals iedereen zegt
Ik verbras mijn gezondheid......
Ik ga steek mijn tijd in verkeerde mensen op verkeerde plaatsen
......... of te wel, mijn visie op dit gegeven is: advies opvolgen zet mij vast
maakt dat ik andermans wegen bewandel.
Een volgeling ben......
Ik ben een van die mensen die door schade en schande wenst wijs te worden
Tenzij ik zelf beslis om advies te vragen, les te volgen, of om te kijken hoe een ander iets doet.
Met vallen en opstaan.
Met een onbevangen blik naar wat komen gaat.
Met een kijk die volledig vanuit een andere hoek vertrekt.
Met verkeerde mensen omgaan geeft me een idee hoe die mensen zijn en waarom ze doen wat ze doen.
Verkeerde gewoontes leren me iets over hoe ook anderen daarin verstrikt geraken...
Verkeerde beslissingen leren me hoe ik het de volgende keer beter kan doen...
door schade en schande wijs worden
Dat spreekwoord is echt iets voor mij, zeker weten.
Door mijn eigen weg te gaan leer ik mijn kwaliteiten kennen
En leer ik meteen om te gaan met mijn donkere kanten.
Door mijn eigen weg te gaan kom ik dichter bij mezelf.
Kom ik gemakkelijker tot iets wat ik graag doe
Voel ik me leven
Wat wel grappig is:
Soms doe ik achteraf wél wat het oorspronkelijke advies was,
Maar dan omdat ik uit eigen ervaring geleerd heb dat dit het beste voor me is.
En op deze manier komt mijn beslissing van binnenuit
Dan sta ik steviger in mijn schoenen.
Dan ga ik meer voluit!
Tja,
Alles overlezend, plaats ik toch een uitzondering:
Wanneer mijn acuut ergens van afhangt, dan is ongevraagd advies misschien een redding en ben ik de adviseur waarschijnlijk wel eeuwig dankbaar.
Maar in alle andere gevallen vind ik dat ik op zijn minst de keuze mag hebben om wél of niet te voelen of ik werkelijk gebaat ben met het advies wél of niet op te volgen
Er is nog een manier om mijn dwarsliggerij te omzeilen:
Vertel me een verhaaltje over hoe jij ooit iets hebt gedaan
En er is een grote kans dat ik genoeg opneem om van te leren Verrassend eenvoudig, is het niet?
21-06-2006 om 00:00
geschreven door annemiek
|