Ergens ter wereld, het maakt niet uit waar het was, startte iemand het initiatief om een ander 10 dollar te geven met de vraag om daar iets mee te doen, wat een positieve gevoel gaf bij  anderen. Ze hebben er een reportage van gemaakt en ik vond het prachtig om dit te zien.

Een moeder met kind besloten allerlei leuke hebbedingetjes te kopen in een ‘1-dollar-shop’, daarmee wandelden ze naar een kinderziekenhuis en lieten het aan de verpleegsters over, welke kinderen dit het hardste nodig hadden.

Een ander kocht er stukken warme pizza voor en deelde die hier een daar uit aan daklozen. De pizza leverancier verdubbelde meteen de hoeveelheid pizza, omdat het voor een goed doel was.

Een mevrouw kocht bloemen en deelde deze op straat uit aan iedereen die er een beetje ongelukkig uit zag. (Ook de bloemenwinkel verdubbelde gratis de hoeveelheid)

En dan was er nog die mevrouw die het briefje omzette in klein muntgeld. Overal waar de parkeermeter het einde van de parkeertijd aangaf, terwijl er wél een auto stond, daar stopte zij een paar muntjes in. Wat haar sierde was, dat ze niet op een afstandje bleef kijken naar de reacties van de automobilisten.

Dit filmpje vond ik op internet en het herinnerde me aan een boek wat ik ooit ergens in een winkel open sloeg. Er stak een briefje van 5 euro in. Zoiets maakt blij, echt waar. Wat me nog blijer maakte: ik heb het weer in een ander boek gestoken. Nu werd er nóg iemand blij gemaakt.

Ik denk dat het niet altijd om het ‘hebben’ gaat maar wel om het plezier van zomaar te ‘geven’ of te ‘krijgen’.

Nu ik toch schrijf over leuke dingen doen voor een ander en die het verschil maken, ben ik nog eventjes verder gaan surfen op dat wereldwijdeweb. Ik kwam iemand tegen die zichzelf Sterrendag noemde en ze lanceerde echt leuke ideeën die me ook verbaasden, want wat ze schreef was vroeger helemaal normaal, lees maar:

• help die persoon in de supermarkt met boodschappen waar die overduidelijk moeite mee heeft.
• glimlach en zeg gedag tegen mensen op straat die je tegen komt (vooral ouderen kunnen daar erg van gaan glunderen)
• bied iemand die het overduidelijk kan gebruiken aan om te helpen met iets schoonmaken (invalideauto of zo)
• laat ook gewoon allochtone pubers voor op een zebrapad (die kunnen soms erg verbaasd kijken dan)
• geef een broodje aan die zwerver (geen geld!)
• laat die dakloze die graag werkt voor zijn geld je autoraam eens wassen en geef hem die euro
• koop een straatkrant en geef het geld voor de straatkrant en zeg laat het krantje maar zitten
• in de stromende regen laat je de mensen gewoon even oversteken zonder zebrapad, al moeten daar 10 auto’s achter je daarvoor even wachten
• stuur elke week een kaartje naar een kinderziekenhuis (of iets dergelijks) met daarbij de melding dat het ziekenhuis deze eerlijk mag verdelen voor de kinderen
• ga naar het bejaardentehuis en vraag of je daar 1 x per week 1 oudere mag voorlezen
• houdt de deur open voor je buren als je ziet dat ze eraan komen
• geef fooi op plekken waar dat niet standaard is (supermarkt bijvoorbeeld)
• sta op voor minder valide/oudere in het openbaar vervoer indien nodig
• als iemand wat laat vallen, raap het op en geef het terug (erg ludiek als dit een papiertje is wat in de prullenbak had gemoeten, met de melding: u liet wat vallen… :) )
• geef iets weg, wat je ook had kunnen verkopen
• stuur iemand die je kent gewoon een lief kaartje (je ouders, je kinderen) gewoon zomaar.
• en soms kom je gewoon spontaan iets tegen, wat je goed kan doen voor je medemens en grijp je die gelijk aan.

Een nadenkertje, vind ik.

En tegelijkertijd weet ik dat ieder van ons zelf genoeg ideeën heeft, maar soms angst heeft voor de gevolgen van wat ze willen doen. Vooral het idee dat we een vinger geven en vervolgens heel onze arm kwijt raken, verlamt ons. Jammer, want de gevolgen zijn zelden zoals gevreesd. Ik zelf merk elke keer weer dat ook mijn eigen dag met geluk gevuld wordt telkens ik geluk breng voor een ander.

(ook gepubliceerd in De Lichtbundel van De Lichtbron vzw www.delichtbron.be)

31-12-2010 om 00:00 geschreven door annemiek

26-12-2010 om 11:00 geschreven door annemiek

18-12-2010 om 19:44 geschreven door annemiek

Na een kleine week durfde ik weer die aardappelschiller te gebruiken.

Gewoonlijk heb ik er 2 in mijn schuif liggen
en onlangs vroeg mijn dochter of ze er eentje mocht hebben
vanwege een ik-weet-niet-meer-welke goede reden.
Nu kan ik aan dochterlief zo goed als niets misvragen, 
dus de aardappelschiller verhuisde naar een andere locatie.

Kort daarop kocht ik me een ogenschijnlijk dezelfde aardappelschiller,
want ik weet dat ik geregeld naar een lege plek grijp
als het afwasmachine nog niet heeft gewerkt.
En toen ik die een keertje gebruikte wist ik meteen
wat 'mindfullness' in het huishouden betekent:
mijn duim had twee schaafwonden
en de muis van mijn hand was ook een beetje minder dik.

Toen bekeek ik dat ding eens goed
en het bleek voorzien van kleine venijnige tandjes.
Ik vroeg me meteen af of zoiets wel verkocht mag worden......
Maar omdat ik nogal eens denk,
dat mensen nogal rap vragen om een verbod,
terwijl ze toch gewoon zelf wat beter mogen oppassen,
heb ik mijn hand laten genezen.
Vandaag zat dat ander schillertje weer in de afwasmachine
en dapper nam ik deze weer in mijn handen.
Er zéker dat ik déze keer beter zou opletten....

Dat ding zat alweer in mijn handen, 
maar deze keer stopte ik op tijd. 
Daarna ging ik nog meer in aandacht te werk
en ja hoor,
géén bloed,
wél een pak zweet,
maar géén tranen.

05-12-2010 om 18:28 geschreven door annemiek

05-12-2010 om 12:24 geschreven door annemiek