Ik heb mezelf ingeschreven voor een 'stilteweek'
in het klooster van de zusters trappistinen van Brecht. Ik was dit al heel lang
van plan omdat ik ooit iemand daar eens heb afgezet die er ook enkele dagen
wilde verblijven. Ik ben daar toen eventjes mee naar binnen geweest. Wat ik er
toen ervoer kan ik moelijk beschrijven, maar ik wist dat ik er ooit terug moest
keren. Trouwens de zuster die ons toen ontving vroeg me: Ik heb het gevoel dat
wij elkaar kennen. Nee dat was niet zo, maar ik voelde hetzelfde nog voor ze het
uitsprak. Ook al weet ik dat sommigen hier niet in vorige levens geloven, toch
vraag ik me af waar zulke gevoelens soms vandaan komen.
In ieder geval kreeg ik dit jaar van een andere
vriendin een kaartje, met daarop een foto van een prachtige gang in datzelfde
klooster. Dus nu, jaren later heb ik beslist om mijn belofte aan mezelf waar te
maken. Er wordt van de gasten verondersteld dat ze in ruil voor kost en inwoning
een steentje bijdragen in het dagelijks werk. Ik ben benieuwd, sta er helemaal
open voor.
Stel je voor: 5 dagen niks zeggen, ze zijn streng
hoor. (en ik ben een echte babbelkous) Maar de zuster die ik aan de telefoon
sprak zat na enkele minuten al hartelijk te lachen om mijn
enthousiasme.
Dus tijd voor bezinning, tijd voor studie ook,
want ik neem het een en ander mee over het wegnemen van emotionele ladingen
zonder eliminatie van de herinnering. Kei interessant, ik zal dus ook veel op
mezelf kunnen uitproberen, te meer omdat deze studie echt rondom zelfhulp
draait.
23-06-2005 om 00:00
geschreven door annemiek
|