"wat moet ik doen?" hoor ik dikwijls en ook: "het is alsof ik me schuldig moet voelen" 2 vragen die ik of niemand anders kan beantwoorden want iedere goede raad houdt nooit rekening met de context van die woorden die context is alleen maar bekend bij de vraagsteller hoe groot mijn inlevingsvermogen misschien ook is nooit ken ik de volledige achtergrond bij zulke woorden "het antwoord ligt diep in jezelf" zal ik de volgende keer antwoorden want mijn antwoord zal nooit verlichting brengen binnen iedere mens ligt een bron van wijsheid twijfel niet
achter iedere daad verschuilt zich een motief en achter ieder motief verschuilt zich een eerdere beleving iets uit de tijd van toen belevingen met bijbehorende emotie bepalen onze handelingen van nu het verschil in context wordt niet gezien het verschil in context tussen toen en nu de woestenij van toen kan ondertussen veranderd zijn in een prachtige rozentuin gaan wij die dan nog steeds betreden met onze gifspuit
het weer liet toe dat ik begon te fantaseren over cocooning kei grijs en veel regen en paraplu's ik vroeg sommigen wat gaat u doen vanavond? lekker koken of uit eten? me realiserende dat ik zelf nog geen plannen had wat ging ik doen vanavond? wat ging ik kokkerellen? niks gekocht op de markt deze keer alsof ik een voorgevoel had ventje vraagt: gaan we uit eten vanavond? ja, tof! ventje zit dezer dagen een beetje in het putje is net als ik bezig met introspectie wat doe ik verkeerd wat heb ik te doen in de toekomst welke lijnen trek ik waar haal ik mijn energie uit en waar verlies ik die
niet helemaal echt net als ik die fase is al geruime tijd voorbij maar ik herken het wel energie is een beetje verdwenen deze fenomenale gangmaker deze man die altijd aan iedere kar trekt is een beetje uitgeteld, gedesillusioneerd is bezig met grenzen te trekken
boeiend hoe verschillend wij zijn daar waar ik mijn grenzen verwijder gooit hij ze juist toe daar waar ik eindelijk stevigheid krijg blijkt hij te wankelen
mijn eeuwige tegenpool de man van mijn leven is toe aan een nieuw hoofdstuk in zijn leven net als ik maar dan anders denk ik hoe is het mogelijk de enige man die mijn man zou kunnen zijn de enige die me blijft boeien de enige
wat grappig is: hier vond ik ook oude clips can radio caroline en eentje bevat een reclame voor chocolade misschien vandaar die verslaving ... enkele jingles .. loveship
heel de avond heb ik me al surfende geamuseerd en ja eindelijk dat clipje gevonden van loving awareness op deze prachtige site: offshoreechos
toen ik ergens een gevoel kreeg
dat ik ooit ook lang geleden overspoeld werd
door hetzelfde 'universele' vredegevoel in mij
wat zich tegenwoordig langzamerhand van me meester maakt
vlogen mijn gedachten plots terug naar de 70-er jaren
'loving awareness" flitste er door mijn geest
Radio Caroline (overdag Mi Amigo)
die illegale zeezender dag en nacht op mijn radio
met veel flower power achtige muziek
toen heb ik ook een langere tijd een geluksgevoel gehad
het leven lachte me toe
welke muziek was dat ook al weer
ik ben op zoek naar die clip over loving awareness
ik duik dus weer eens achter die computer
via google richting radio Caroline
héla, wist ik niet:
die bestaat nu online
tof
als ik alleen thuis ben wil ik wel eens luisteren
nu echter speelt er achter mij een film met Sean O Connery
....
verder surfend op zoek naar 'loving awareness"
kan mijn geluk niet op
het bleek eigenlijk een groep te zijn
nostalgie...
jee, wat heeft die muziek mij toen beïnvloed
mij en het kleine dorpje (Walsoorden)
waar ik woonde
de hippie tijd was eigenlijk al lang voorbij
maar niet daar
eigenlijk echt niet daar
iedereen uit de omgeving kwam naar ons dorpje
om 's avonds te babbelen op de trap van de Westerschelde dijk
en iedereen was er welkom
en ook zowel groot als klein
jong en oud
er werd veel gelachen en soms geplaagd
maar nooit echt uitgelachen of gepest
terug naar "loving awareness"
op wikipedia vind ik het volgende
LA werd een soort mythische new-age achtige pseudo-religie
gebaseerd op de sfeer die met name John Lennon en George Harisson uitstraalden
vrije liefde, solidariteit met armen en verdrukten
drugsgebruik, goeroes en peace
haha
de bron komt in zicht
ik ben ooit gebrainwashed
is het niet?
ik was echt een aanhangster
alleen geen drugs gebruikt en ook geen goeroes gevolgd
maar voor de rest...
dit is een stuk van mij
dit is een stuk van mij die mijn wereld beeld toen bepaalde
dit is een stuk van mij,
waarvan ik vele jaren later niks meer in me meedroeg
de jaren van verbittering
van depressie
van een diep verdriet in mezelf
wat ik niet kon thuis brengen
eenzaamheid
is het dit verleden waarmee ik nu weer in contact treed
via andere bronnen
via andere spirituele leraars
iets wat ik me borrelt
iets wat weer helemaal naar buiten breekt
is dit fout?
doe ik er iemand onrecht mee?
is dit op termijn funest voor mezelf?
en voor de wereld rondom me?
domme vragen, voor zover er domme vragen zijn
ik ben gelukkig
ik ben terug bij de bron
na 30 jaar
gisteren ook nog naar een medische keuring geweest een beetje onrustig vooraf mijn verzicht is prima (met mijn lenzen in natuurlijk) mijn bijzicht ietsje minder, doch behoefde geen correctie mijn longen konden er mee door mijn plasje was super goe héééé de oorzaak van mijn onrust vooraf bleek ongegrond want ik en snoepjes...... "nee, geen glucose in de plas!" bloeddruk beetje hoger dan normaal de meter marcheerde niet goed en ik dreeg van die tafel af te glijden je zou voor minder in een stress gaan nee, die bloeddruk, daar ben ik overigens zelf echt gerust in mijn gewicht is natuurlijk te hoog dat ziet iedereen vanzelf mijn handen en nagels (ja, ook die worden bekeken) zien er super uit: geen nagelbijtster geen vitaminen of mineralen tekort kben eigenlijk lekker gezond die dokter had er plezier in
wat later moest ik ergens zijn voor inlichtingen trapje op want bovenaan was het onthaal aan het onthaal een telefoniste druk met telefoneren hangt op belt opnieuw zelf hangt op schrijft wat op een grote 'werk planner' krijgt telefoon van ene vriendin die ook inlichtingen vroeg en bij moest kletsen ondertussen komen er 2 andere werknemers binnen lopen heen en weer gaan terug weg komt er nog eentje . . . ik ben geen behangpapier ik zoek wel een ander bedrijf om die inlichtingen te krijgen het druk hebben is gezond voor zo'n bedrijf maar als er zelfs geen 'goededag' vanaf kan nee ik ben geen behang papier ik ruk me los van de muur daal de trapjes af en voel me bevrijd waarschijnlijk komt er een veel beter en vriendelijker bedrijf op mijn weg waar klantvriendelijkheid hogere toppen scheert
waar is de tijd dat ik me als een grijze muis liet klein houden ....
zoveel woorden heb ik dezer dagen niet geplaceerd terwijl er nochtans veel gebeurde het topje daarvan haalde nooit het internet en maar goed ook niet alles moet aan het grote publiek bekend gemaakt worden en soms is het beter om even niet aan de pc te zitten en tijd te besteden aan goede gesprekken en chats en diep zelf onderzoek
ja, ik voel me beter in evenwicht en wat heeft dat tot gevolg: steeds meer word ik (op eigen innerlijk verzoek) geconfronteerd me mijn eigen pijn puntjes en pijn doen ze zoveel pijn soms dat ik weet dat het nu of nooit is
vroeger zorgden die pijn puntjes voor een kletterende ambras waarbij ik de ander overlaadde met verwijten ofwel liep ik weg en wilde nooit meer terug komen ofwel kroop ik in mijn bed en wilde ik er nooit meer aan denken
het is voorbij ik voel de hevigheid van mijn reacties ik voel me koken of bijna alle controle verliezen en dan: neem ik een time out ja, ik loop weg ik neem afstand ik kijk erg boos ik verwijt ik overweeg om nooit meer..... enz.
vervolgens bekijk ik mezelf en bedenk ik me dat mijn reactie echt wel wreed hevig is dat dit toch iets meer te betekenen heeft dan de zogezegd "voor de hand liggende reden" dat ik misschien weer eens aan introspectie mag doen dan volgt een mini gevecht:
a1: het ligt niet aan mij a2: het zou toch wel eens aan mijn interpretatie kunnen liggen a1: ze zoeken het maar uit a2: wat heb ik gehoord en wat heb ik er van "gemaakt"? a1: ik ben hun slaafje/voetveeg/behangpapier niet (of iets dergelijks) a2: je ziet het verkeerd: nooit heeft iemand jou zo behandeld! a1: moppermoppermopper a2: kom op we zingen de longen uit ons lijf, leggen er alle woorden van twijfel, verdriet, angst in en blijven zingen hè totdat het inzicht komt!
dat gaat het beste in mijn auto die plek waar ik vroeger rookte met mijn ramen open vandaar dat ik nog altijd ex-roker ben roken en zingen gaan niet samen dus ik zing eerst met tegenzin die stem klinkt niet de weerzin hangt dwars in mijn keel verdomme ik vind mijn woorden niet dus dan maar zonder woorden en smeren die keel blijven proberen tot de tonen mooier klinken en ik er weer plezier in krijg om woorden op de melodie te draperen zoekend, vervangend, verhelderend het evolueert van 'dit lijkt nergens op' tot 'hoe zou publiek daarop reageren?' en ondertussen terwijl de woorden zich vormen komen de emoties boven oude emoties bejaarde emoties angst emoties ze knijpen soms mijn keel eventjes toe en dan weet ik: de basis komt in zicht hier zit de wortel van dat pijn punt van daarstraks tranen in mijn ogen doch blijven zingen publiek is al lang niet meer van tel ik vraag om een grensverleggende opening in mijn soms vernietigende denkcirkels
dankbaarheid stroomt binnen de weerstand is gebroken overgave brengt inzicht en dan...
vroeger bleef het daarbij (áls het al zóver kwam!) bleef alles binnen in mij deelde ik niks met als gevolg: geen echte verandering in mezelf het proces bleef steken
deze weken is daar eindelijk een doorbraak gekomen ik begin te spreken een spraak waterval over wat er gebeurd is over hoe ik dat interpreteerde over hoe de ander dat mogelijk bedoelde over hoe ik met dit gegeven aan de slag ging over welke inzichten ik eruit heb verkregen over wat me nu te doen staat of juist niet
de spraak waterval die vroeger alles verwoestend was is nu een kabbelend beekje boordevol stapstenen vriendelijk en uitnodigend murmelend vredig in mijn hart en in de wereld rondom me
het leven op aarde is duur maar je hebt wél ieder jaar een exclusieve reis rondom de zon
verjaardagen doen jou goed want hoe meer je er hebt hoe langer je leeft
al ooit opgemerkt dat mensen die te laat komen doorgaans vrolijker zijn dan diegene die op hen staan te wachten?
als Colruyt zijn prijzen blijft verlagen is binnenkort alles gratis
sommige foutjes geven zoveel plezier dat ze nog eens mogen plaatsvinden
huil niet omdat het voorbij is lach omdat het gebeurd is
we kunnen een heleboel leren van potloden sommigen zijn scherp anderen zijn prachtig sommige zijn saai sommigen hebben vreemde namen...... maar ze passen allemaal te samen prettig in doosje
iemand die echt gelukkig is kan genieten van het uitzicht tijdens een weg omleiding
hetgeen we vanzelf en met plezier doen doen we uitstekend
het gaat er niet om hoeveel we doen maar wel met hoeveel plezier we het doen
jeminee wat een vreemde dag + het was droog 's morgens op de markt - manlief is niet goed, zegt ie + kben geen moeilijk mens - mijn broek zakt steeds af, ben mijn riem vergeten + ik lach me rot om mijzelf in die broek - mijn bestelde leren riem met vlindergesp is nog steeds niet aangekomen + dit is een continuing story van 5 weken? hilarisch - slechtere verkoop tijdens de namiddagmarkt + het is ook dan droog gebleven! - mijn kriekglas met halve inhoud aan gruzelementen + daarom sta ik er dan niet bij met rode koontjes - lang wachten bij de benzinepomp + mijn hutsepot van gisteren smaakt vandaag super lekker - manlief is héél moe + kben vandaag toch gelukkig
soms lijkt het wel alsof ik met een plumeau door mijn verleden ga het stof eraf veeg "gedane zaken nemen geen keer" zegt men accoord de manier waarop ik er naar terug kijk een milde, begrijpende blik
vroeger was er een verschrikte of soms boze blik later een gelaten, zuchtende blik vervolgens een "noodzakelijk kwaad" blik maar tegenwoordig een blik die tracht waar te nemen die oude gebeurtenissen langs alle kanten bekijkt die veroordelingen omgezet in mededogen die pijnpunten beschouwt als scharnier momenten van persoonlijke groei met als gevolg dat ik nu ben wie ik ben
dat is straf: kijk wie daar van onder het stof tevoorschijn komt!
ik betrap mezelf regelmatig op oneindig surfen op het net vroeger hing ik al even lang rond in de bibliotheek of daarna met mijn neus in een boek mijn zucht naar kennis en naar ervaringen van anderen er is geen grens nu kwam ik bij toeval via een mail van Penney Peirce terecht op een website: http://www.attunement.biz waar ik gratis allerlei interviews kon downloaden van mensen wiens werk en/of interesse veld mij al voordien bekend was (naar sommigen verwees ik al via mijn links) wanneer ik het overzet op mijn mp3 speler kan ik het beluisteren wanneer ik maar wil dus ik ben weer al eens super gelukkig en voel geen greintje schuld om mijn gesurf
wat is geluk? hangt dit af van van je status? van wie je vrienden zijn? wat je vrienden van jou vinden? de je hoeveelheid geld je kan spenderen? van je gezondheid? van het weer? van met rust gelaten worden? van welke verwachtingen worden ingelost? van hoe je naar de wereld kijkt? van wat je beleeft?
ben je gelukkig?
of ben je ingeslapen? en droom je van geluk niet bewust van het feit dat je droomt?
zelf heb ik geen open haard gewoon een centrale verwarming volstaat maar vandaag voel ik plots toch die behoefte aan een warm haardvuur en ik heb chance want vanavond is het weer mijn 'onthaal' avond dus ontsteek ik het haard vuur in de villa van Den Lichtbron vzw in het park van Wijnegem zaaaaaligggg warm!
mijn blog is bijna stil gevallen de vaart is er helemaal uit dit is grappig want in mijn leven zit er een enorme vaart 5 dagen verder en ik heb geen woorden voor wat ik allemaal wil schrijven er is gewoon te veel zonder dat het me te veel wordt
dat is (vermoed ik) wat er gebeurt bij volledig in het 'nu' leven een prettige bijkomstigheid: ik ben meteen gestopt met roken het paste niet meer in mijn leven het paste niet meer bij mij met roken doodde ik meestal de tijd er is geen tijd meer te doden in tegendeel ik ben nu in volle aandacht bij wat ik doe geen dode tijd meer ik voel me meer levend dan ooit
en ik kan daarover niet altijd iets schrijven het belangt niet alleen mij aan maar ook de mensen rondom me en nogmaals: hoe langer ik blog hoe meer ik oplet om anderen niet in discrediet te brengen hoe meer ik besef dat wat ik schrijf of toon door iedere lezer vanuit zijn of haar gezichtspunt anders kan gelezen, gehoord en geïnterpreteerd worden zonder dat ik me daarvan bewust ben of word ik me juist tegenwoordig daar meer bewust van?
nee, er is meer, veel meer aan de hand introspectie ten volle uit bij alles wat er gebeurt in mijn leven kijk ik tegenwoordig naar mijn reakties ik ben verwonderd om mijn rust daarin
maar iedere keer wanneer er iets gebeurt dat mijn innerlijke rust vernietigt en me intens boos, verdrietig zelfs wraakzuchtig maakt dan stap ik nu even achteruit en vraag ik mezelf: hoe komt dit? klopt die reaktie wel? is hij wel terecht? of is hier een "oud pijnpunt" aan het licht gebracht? wat zegt dit mij wat is er gebeurd en wat heb ik er van "gemaakt" heb ik wel correct waargenomen of heb ik gemeend een herhaling te zien van iets uit mijn verleden?
ja, mijn verleden met al zijn verloren herinneringen komt naar boven op eender welk moment liefst nog wanneer alles 'pais en vree' lijkt en ik? ik neem waar veel tijd heeft het niet nodig ik krijg inzicht in mijn gedragingen die van nu én die welke in mijn verleden er voor zorgden dat ik toen deed wat ik nu niet meer zou doen
wat klinkt dit allemaal zwaar ik zou dit hierboven willen herschrijven ik zou de lach willen laten klinken in mijn woorden want ik lach veel om van alles maar vooral om wat er verandert in mijn leven ik lach de wereld toe ik voel me herboren
vanmorgen stond ik op het was zover het regende pijpenstelen moest ik hierdoor naar de markt? ik had werkelijk geen zin maar wie ben ik om dat te denken de markt ligt al leeg met zo'n weer iedereen met een paraplu blijft in zijn bedje maar ik heb een markt wagen dus ik sta droog en mijn klanten rekenen op me vandaag heb een examen af te leggen: te samen met iedereen die daar aanwezig is: 'triestige plant' wordt de titel van de geslaagden
dus rij ik door die pijpenstelen die me het zicht sterk belemmeren mijn vensters dampen aan de blazer werkt op volle toeren om op plaats te geraken is niet simpel die regen zorgt voor inschattingsfouten
daar staan we dan met regenjassen voeten in de plassen mondhoeken naar beneden wat doen we hier wie gaat er komen wat gaan we ontvangen de stemming zit er al helemaal in schouders hangen af kleren zijn nat zeilen worden gehangen eventjes houdt het op met regenen om daarna weer in volle kracht te herbeginnen . . . . ik ontsteek het licht in mijn wagen die is tegenwoordig geschilderd in zonnegeel mijn moraal stijgt mijn eerste lach breekt door stralend begroet ik mijn klanten ..... helaas ik ben gezakt de enige vandaag deze lach was niet geoorloofd
telkens wanneer ik mijn blogje bijwerk realiseer ik me dat er slechts moment opnamen verschijnen een kleine samenvatting van een gedachten stroom de rest verdwijnt naar de achtergrond ook al neem ik me soms voor om ook daar iets over te schrijven, ik kom daar nooit aan toe... ik zou niet meer in het 'nu' leven geen aandacht meer hebben voor kleine wondertjes en bijzondere gebeurtenissen wallen onder mijn ogen hebben wegens slapeloze nachten en tenslotte zou mijn woorden stroom stoppen wegens gebrek aan inspiratie .......... ik kan het me nauwelijks voorstellen toch ben ik daar ooit kort bij geweest het leven van de grijze muis niet dat een ander me zo zag maar ik beleefde dat gewoon zo .... binnen 24 uur gebeurt er nu echter zoveel en ik krijg het niet verwoord ondertussen trap ik lol op de markt poets ik mij keukenkastjes uit, maak ik alweer een nieuw gerecht klaar en luister ik naar pas gedownloade speeches van dr. David Hawkins die me in verrukking brengen omdat wat ik nu hoor van een ander mij in de oren klinkt als kennis die ik al in me had maar nooit kon verwoorden
die mens kletst geen onzin zijn manier van praten is erg aangenaam alsof hij hiernaast in de sofa zit hij praat vanuit zijn eigen ervaringen ook dat is herkenning deze man is door hoogtes en laagtes gegaan de weg van zelfonderzoek ingeslagen heeft inzicht gekregen en hij stelt zich open voor al wat is iedere keuze die hij maakt houdt mogelijkheden tot bewustzijnsverruiming in nooit is een keuze een slechte keuze
o jee, gelukkig ben ook ik nu in dat stadium maar ooit was de angst voor verkeerde keuzes zo groot dat ik rondhing hier en daar en uiteindelijk ergens stillekes in een hoekske zat te wachten tot iemand anders de keuze maakte .. dan kon ik die verwijten dat het verkeerd was ... maar nee, geen enkele keuze is verkeerd altijd ontvouwen zich weer nieuwe mogelijkheden en leven vol keuzes is een spannend leven! .... al 30 jaar heb ik een steen in mijn bezit met daarop: Just do it waarom heb ik zo lang gewacht gelukkig heb ik nog een half leven over een half vol glas
deze superdag loopt weeral bijna ten einde subiet race ik nog naar De Lichtbron vzw om een avondje het onthaal te verzorgen vanmorgen was ik weer echt op dreef eigenlijk heel de dag zo helder als ik tegenwoordig ben zo chaotisch ben ik lange tijd geweest een look-a-like adhd-stertje altijd geweten dat er ietsje niet klopte net zoals een neuropsychiater me ooit vertelde geen adhd, wél faalangst, depressief en een te grote werkdruk die werkdruk was moeilijk te omschrijven het heeft eerder te maken met een hoop taken die me helemaal niet lagen dan met te veel werk een te grote things-to-do-lijst met vele dingen die ik liever zo ver als mogelijk vooruit schoof stilletjes maar zeker komt alles nu op zijn pootjes terecht
die piekertijd, treuzeltijd, frustratietijd is nu eindelijk voorbij omgezet in kwaliteit de tijd van mijn leven!
vanmorgen vroeg begon ik me af te vragen of dit nu allemaal alleen maar in mijn eigen kopke zat of ik misschien te euforisch was of ik eigenlijk wel zoiets mocht/kon bloggen en vooral: stelde ik me voor dat ik misschien wel weer eens terug naar af zou kunnen gaan af gaan .... ups en downs misschien de fool on the hill looking at a beautiful world ..... maar nee vandaag kreeg ik meerdere keren te horen dat ik zo straalde dat ik er wel echt heel goed uit zag en zo vrolijk ..... ofschoon dit niet echt een bevestiging is want een euforische mens die misschien zelfs manisch is ziet er op dat moment ook wel kei leuk uit .... hoe bepaalt een mens of hij terecht uitstraalt wat ie voelt ... meestal weet je het pas achteraf ... blijft het of blijft het niet ... heb dat vroeger ook wel eens ooit gehad ofschoon niet zo als nu nee, niet zoals nu, toen ik me vroeger zo goed voelde in mijn vel ging dit wel ten koste van mijn werk van mijn gezin liep alles in het honderd terwijl ik door het leven huppelde ... na mij de zondvloed .... nu niet denk ik ik krijg daarvan toch (nog) geen signalen en mijn voeten staan toch stevig op de grond ja toch?
en zo filosofeer ik af en toe op een stil momentje net na mijn verrukking om een avondzang van een vogel en voor een herinnering om mijn grappige onnozelheden die ik vandaag begaan heb
sinds ik terug ben uit Australië is er iets wezenlijks in mij veranderd ik heb het al hier en daar verwoord maar innerlijk was er nog een beetje twijfel die niet meteen in mijn woorden te lezen was de chaos die ik zo dikwijls ervoer is helemaal verdwenen dat wil niet zeggen dat ik niet met veel dingen tegelijk bezig ben maar ik hou overzicht vroeger zat ik met chaos in mijn hoofd maar bleef ik ook meer steken in de uitvoering van mijn taken vroeger dacht ik: ik mag dat niet vergeten te doen en plaatste het in een lijstje nu doe ik het direct gewoon tussendoor ik denk dat ik heel veel tijd verloor met van alles te plannen
daarnaast ben ik ook weer terug wat socialer vroeger had ik geen tijd nu spreek ik zelfs niet af we doen direct wat we graag zouden doen zoals zaterdag na de studiedag lekker gaan eten met een andere vrijwilliger waarmee het al jaren klikt we vonden nooit tijd om eens samen iets te doen is dus nu gebeurd wat hebben we genoten
voor de rest blijft mijn huis aan kant boodschappen blijven niet staan was blijft niet in de droogkast liggen mijn wagen is op tijd geladen het eten is op tijd klaar experimentjes worden weer uitgevoerd en ze mogen nog mislukken ook ik kan er smakelijk om lachen soep met een boterham is ook lekker
mijn kefir staat te broebelen bloemekes op tafel een hond die vrolijk is
en wanneer het een en ander me niet zo goed afgaat ben ik blij dat ik in mijn auto luidskeels kan zingen (ja, ik ben die madam, die alleen in de auto zit omdat ze vals zingt, haha) maar nee, serieus, door te zingen komen mijn worden en twijfels naar buiten komen mijn gedachten op een rijtje komen ingevingen binnen zie ik waar de 'knoop' zit zing ik over die knoop totdat alles opgeklaard is
soms ben ik verbaasd dat het zo simpel kan zijn echt wel ik denk dat ik mijn persoonlijke gebruiksaanwijzing begin door te hebben nu rest me nog het een en ander op te ruimen wat ik aan problemen heb gecreëerd in het verleden ook dat is al volop in gang ... ik ga rijstpap maken voor mijn ventje die komt straks thuis van de duiktraining
gisteren na de markt direct richting de Lichtbron vzw ik had al de helft van een studiedag gemist maar het ging niet anders
deze keer ging het over onze schaduwkanten zowel persoonlijke als in die groepsverband onze schaduwkanten zijn stukken van onszelf die we niet willen laten zien of soms zijn ze ook niet direct zichtbaar voor ons zelf ze hebben echter wel effect op ons gedrag
zoeken en kijken naar je eigen schaduw is zoiets als zelfonderzoek komt in deze blog regelmatig voor... het is als een ontdekkingsreis maar tegelijkertijd kan je het ook bekijken als een plaatsje geven in je eigen huis van alle dingen die staan te verstoffen op zolder of in de kelder een andere mogelijkheid kan zijn her ontdekken wat je eigenlijk niet meer nodig hebt dus afstand doen van oude gewoontes die in je schaduw vertoeven
wat ik vooral heb meegenomen van gisteren is het feit dat je schaduwkanten soms ook kwaliteiten bevatten eigenschappen waarvan je zelf niet wist dat je ze in je had die dus in het daglicht mogen komen om te schitteren
allee ja, het is prettig om dat zo te noemen maar deze dealer in zoetigheden was deze week erg verheugd dat al haar jeugdige fans weer kwamen aanwaaien een drukte van jewelste soms kon ik niemand verstaan van de herrie twas wél gezellig zo wat heb ik ze gemist
en zij mij ook nou ja, mij misschien niet echt maar de verse snoepjes wel aan hetgeen ze wensten te spenderen zag ik weer dat ze op vele plaatsen bedrogen uitkwamen hun ogen werden groot wanneer ze de hoeveelheid zagen waar voor hun geld zoals nergens anders (of is dit slechts mijn gedacht...)
die woorden op mijn koelkast zijn niet alleen van belang bij raad die ik van een ander krijg maar ook bij eender welk verhaal ik van een ander hoor of lees of bij eender welk verhaal dat ik vertel of schrijf
daarom vermeed ik om in smeuige details te gaan toen ik een dikke week geleden mijn gevoelens ventileerde daarom vond en vind ik het ook niet nodig om dit alsnog te doen ook al kreeg ik donderdag van een lezeres die ik wekelijks ontmoet te horen: "wat heb je allemaal te weeg gebracht?" en "wie A zegt moet B zeggen" alsof ik dat dus verplicht ben nee dus want wanneer ik B vertel is dat mijn visie op het gebeurde die niet noodzakelijk de waarheid is (ook al vind ik dat momenteel nog altijd van wel, haha) maar niemand zal ooit de visie van de andere horen dus dat is niet fair bovendien creert een mens op die manier "kampen" pfff kben allergisch voor kamp vorming tzou fraai zijn wanneer ik dit nu zelf zou doen
kben geen roddelmadam kben geen dag allemaal blogster ik ben ik en schrijf dus soms A zonder B
op mijn koelkast hangt al geruime tijd deze tekst die ik als zeer waardevol beschouw: "luister naar de mening van anderen doch besef dat ieder advies van hen gewoon gebaseerd is op hun eigen gevoel/beleving van wat er gebeurt en dat het is wat zij geloven dat er gebeurt weet dat jouw gedachten + mogelijkheden grenzeloos zijn"
"terug goed in mijn vel" lees ik in een reactie o, o kben dagen bezig geweest met promotie van onze vereniging op internet sites en in nieuwsbrieven en voor onze zaak dus geen tijd om te bloggen vandaar "o,o" mijn lezers verwittigen me indirect dat ik door niet echt iets te schrijven misschien de indruk wekte dat ik nog wat overhoop lag sinds zondag niet echt, nee mijn pas gevonden wortels zorgden voor een ongekende stevigheid dat ik mezelf in vraag stel heeft niet te maken met ontbrekend zelfvertrouwen dat heeft te maken met zelf onderzoek mijn leven meandert voort en ik tracht te voelen welke richting dit op gaat spannend en soms niet gemakkelijk een moe of energiek lichaam vertelt me meer over de te volgen weg dan iemand anders me ooit vertellen kan bewustwording noemen ze zoiets en ik zit daar midden in het is misschien alleen nog maar een kwestie van verwoorden, woorden kiezen om dit proces zuiver en correct over te brengen naar anderen indien nodig natuurlijk....
ondertussen zijn we vandaag naar mijn marktwagen in aanbouw wezen kijken die wordt prachtig!!!! en iedere keer weer voel ik de positieve uitstraling van degenen die deze droom waarmaken wat ben ik blij dat we hen hebben leren kennen dat ze mee zoeken naar hoe wij het zien en hoe dit te realiseren is
Have you ever wondered how a woman's brain works? Well....it's finally explained here in one, easy-to-understand
illustration: ?
?? http://bertc.com/womansBrain.htm
Every one of those little blue balls is a thought about something that needs to be done, a descision or a problem that needs to be solved .... good thing: a man's brain requires only two balls
gisteren een knallende ambras ontketend ofschoon ik dit niet voorzien had gewoon lomp geweest soms ben ik een blind voor oorzaken en gevolgen soms vergeet ik dat stiltes aan stormen vooraf gaan lawines zijn 5 minuutjes eerder ook prachtig sneeuwwitte bergflanken
er is me gezegd nadat ik mijn excuses aanbod voor het veroorzaken dat ik me maar eens over alles moest bezinnen over alle oorzaken en gevolgen van mijn daden met andere woorden: de woede is nog niet geluwd
en blijkbaar is mijn leven niet rozen geur en maneschijn ik denk dat ik niet helder denk of kijk of misschien stapel ik geen wrok op of misschien ben ik te luchthartig over "ernstige" feiten of misschien niet opmerk dat anderen mijn puin ruimen of misschien ben ik gewoon het slachtoffer van de gedachte van "de ander" dat ik bewust verniel op harten trap vrede opblaas het iedereen moeilijk maak
dan pleit ik "onschuldig" vanuit de grond van mijn hart dan vrees ik plots dat zulke gedachten ontstaan in een hoofd van iemand die misschien minder onschuldig is dan ik ooit heb willen zien
daar op voortgaande handelen veel mensen vanuit hun huidige kennis van zaken soms uit' onmacht' of door hun onwetendheid zo'n woede die me overspoelde bekeken vanuit deze visie maakt het gegeven draaglijker
misschien maar gewoon "een theorie" maar ik kan nu eenmaal de gebeurtenis zelf niet in het publiek gooien niet vertellen in mijn blog mijn hart niet luchten eigenlijk tegen niemand denk ik
soms ben ook ik alleen
soms heb dan ik liever geen reaktie dan troostende woorden die ik dan als loze woorden lees gebaseerd op deze flarden tekst die eigenlijk niets vertellen ...
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
