wat een prachtige dag
in een prachtig weekend het spel zonder grenzen had ondanks het weer een lage opkomst maar er was wel een fijne samenwerking de maatjes, de Duveltjes, de neusjes smaakten naar meer
het tuintje rondom de vijver heb ik onder handen genomen veel planten lagen op apegapen ik wilde al een tijdje 'een andere look' dus elzescheuten afgeknipt en wilde geranium uitgedund veel wortels opgediept en stenen die ooit een pad vormden de vijver meteen ook wat schoongemaakt en nu ligt er een net over tegen de bladeren van de els de goudwindes hadden het wel even moeilijk, omdat het water troebel werd ook zo te zien wat weinig zuurstof had ik heb ze dan ook ruimschoots gevoerd met regenwormen
wat ook leuk is: mijn pompoenen groeien verschrikkelijk hard de tweede courgette geoogst verdorie ook al zo uit de kluiten gewassen de eikenblad sla die nog over is schiet door maar eigenlijk is dat geen probleem want de bladeren blijven lekker dus vanavond biefstuk met sla en tomaatjes, gebakken patatjes en en glas rode wijn meer moest dat niet zijn
morgen neem ik mijn ouders mee naar een dierenasiel hun hondje is in mei gestorven en zo langzamerhand zijn ze toe aan een nieuwe veteraan want jonge honden nemen ze niet meer
na een namiddag en avond onthaal in de vereniging en vele verhalen die mijn hoofd vulden ben ik beland op de bank voor de tv dit is mijn plekje niet mijn plekje is voor de pc of in de schommelstoel om te mijmeren of om met mijn klankschaal te spelen of tijdens bezoek of als ik mezelf in duffel en wil wiegen want er ligt een heerlijk warme deken in ...
kben aan het afdwalen ik belandde dus voor tv waar ik zelden naar kijk gisteren avond dus wel en ik wilde eens weten welke posten we allemaal kunnen ontvangen via de satelliet natuurlijk kan ik dit ook ergens lezen maar ik had geen zin in de snelle manier plots kwam ik op een zender van de Canarische Eilanden bij de eerste beelden wist ik het direct ik veerde op en dacht: dit is geen toeval net nu zenden ze dit uit! ik ben 2x in de winter naar El Hierro geweest een eilandje wat zelden op tv komt wegens toeristisch niet interessant ook niet zo gemakkelijk bereikbaar en daar verscheen deze kust in beeld mij zo bekend ofschoon ik meteen ontdekte dat ik er nog eens naar toe moet want sommige stukjes kust had ik nog niet van nabij bekeken ik wist ze perfect te situeren maar ik realiseer me nu dat ik daar niet zó dicht bij het water ben geweest
op plaatsen waar ik wel vlakbij ben geraakt overviel me het geweld van het golven per slot van rekening beukt daar de oceaan overal tegen de lava kust die voor geen millimeter lijkt af te kalven grote golven met een luid geraas als ik lang blijf kijken word ik enorm rusteloos mijn hart lijkt dan van slag mijn buik begint te rommelen mijn voeten lijken hun stevigheid te verliezen
en toch ga ik de komende winter nog eens naar die kust om kort daarna neer te strijken in het midden van het eiland daar waar geen ander geluid heerst dan die van de vogels en insecten het contrast wil ik wel eens beleven
vorige winter dacht ik nog: volgend jaar een ander eiland maar ik kom er op terug nergens anders val ik zo helemaal terug op mezelf ik spreek geen spaans en de meeste eiland bewoners spreken geen engels en ze zijn zeer stug in de omgang en toch heb ik daar ook warme zielen ontmoet misschien is het een idee om me meer toe te leggen op zulke contacten immers: wat ik wil dat er gebeurt komt binnen de 24 uur in orde vorige keren wilde ik me terug trekken in mezelf dus die stugge eilanders waren misschien mijn spiegels
net dat maakt dit eiland zo bijzonder ik experimenteer daar naar harte lust met mijn gedachtenkrachten met mijn mogelijkheden en kom daarom ook altijd oog in oog met de donkere plekken in mezelf ze komen op dat eiland in de schijnwerper ginds is er tijd en plaats om mijn verleden te doorvoelen ginds is er tijd en plaats om alles opnieuw te bekijken en dan weer een stukje te genezen
ik heb zelfs een vermoeden welk thema volgende keer aan bod komt een hevig thema deze keer is zich trouwens nu ook al aan het roeren ik noem het 'botsende ego's' ofschoon het niet altijd zo hevig hoeft te zijn ik denk dat ik veeleer een andere naam heb te geven: 'grenzen verkennen' ik ken ze niet heb ze nooit gekend niet die van mij niet die van de ander wel gedacht dat ik zicht had op zaken me vergist dat is duidelijk een hevig thema dus... en dan die kust en die golven beukend op die lavarotsen ja ze passen volledig in dit onderwerp zo heb ik het nog niet bekeken al schrijvende komt dit binnen gedreven prachtig
gazet van antwerpen en brouwerij de koninck in Schilde
zoals iedere dinsdag tenzij het echt warm is heb ik twee markten achter elkaar en soms breekt het me een beetje op het laatste half jaar worden mijn voeten dik van 12 uur staand werk terwijl ik bezig ben valt het me niet echt op maar als ik thuis kom lukt het me niet goed om na het eten nog terug in gang te schieten wagen laden wordt dan een zwaar karwij wat ik nogal eens uit durf te stellen tot de andere morgen niet vandaag, gelukkig niet vandaag, want ik had veel werk en anders vertrek ik 's morgens te laat
vanmorgen schonk de Gazet van Antwerpen aan iedereen die een bon had 4 flesjes bier van brouwerij 'De Koninck' plots kwam deze ingeslapen markt tot leven met als gevolg meer klanten dan gewoonlijk ik heb er een dubbel gevoel bij maar dat gebeurt wel meer wanneer ik met gratis bier word geconfronteerd ik kan er ook niet aan doen dat ik me de miserie rondom dronkenschap herinner ik vind het nog steeds erg dat men alcoholisten een biertje kado doet en vandaag 4 in één keer als die anderen die geen drankprobleem hebben gun ik dit geschenk van harte
vanmiddag was het dan weer minder druk en daarom had ik tijd om te luisteren naar een vrouw wiens vader in 1940 was neergeschoten en hoe haar moeder 4 kinderen in armoede grootbracht ze mochten nooit uit de tuin en nu was deze vrouw nog zeer bang om zich zonder haar man buitenshuis te begeven ik had dit al opgemerkt en ik vroeg me vorige week nog af hoe dit kwam vandaag begon ze spontaan te vertellen zonder enige vraag van mij daarna haar man over zijn broer die ook al 50 jaar in Australië woont (net als mijn oom) een ingrijpend verhaal over weinig contact en nog minder begrip over en weer (ook net als bij mijn oom) het lijkt er op dat Australië eind '50 dé plek was om naar te toe te gaan en daarna alle schepen achter zich te verbranden het land van 1001 mogelijkheden en van zeer grote miserie in de eerste jaren na immigratie een land wat mensen omvormt van 'loosers' (hier) tot 'winners' (daar) ofschoon de mensen van hier de mensen van daar nog altijd 'loosers' vinden ik vind het tragikomisch dat zulke mensen in films meestal helden zijn
zo'n idee heeft men hier in de westerse wereld ook van nogal wat mensen die te veel risico's nemen of die tijdens hun levensweg volledig van richting veranderen wanneer dit gebeurt zijn deze mensen dus 'loosers' tot hun levensverhaal verfilmd wordt dan wordt het een bestseller en de hoofdrolspeler is dan plots een dappere eigenwijze doorzetter
tijd om in mijn bedje te duiken deze keer zonder spelletje op tv speelt 'chocolat' een prachtige film ik heb hem al gezien
ons verlengde weekend is voorbij vanmorgen vroeg besloten we beiden een dagje extra te nemen dat kan als zelfstandige marktkramers ofschoon er natuurlijk klanten teleur gesteld zijn
we hadden een goede reden onze dochter was weer thuis ze heeft het een beetje moeilijk met zichzelf dezer dagen en aangezien ze donderdag jarig is maar dan op vakantie in Minorca mochten we haar dit weekend een beetje vertroetelen ze wilde ook vandaag taart eten samen met onze leverancier van het eerste uur én onze vriendin die bij ons werkt en die voor mijn dochter als een tweede moeder is én haar zoontje die daarom als haar broertje lijkt dus bakte ze vandaag appeltaart omdat ze dat graag doet en ik maakte frikandellen ballen met kriekskes omdat ze dat graag lust en vanavond bereidden we samen een uitgebreide koude plâte omdat ze dat thuis niet voor zichzelf alleen doet ze woont immers alleen haar vriend woont elders en is vegetariër vandaar
ondertussen heb ik naar mijn gevoel weinig gewerkt het huis is gelukkig wel aan kant geraakt en voor de rest ben ik aanwezig geweest niet opgeslokt door werk of andere bezigheden gewoon in de buurt als ze wilde praten over wat haar bezig houdt mijn eigen gedachten op een laag pitje als zachte achtergrond muziek af en toe opgefraaid door het lezen van een blog of door reacties op de mijne ik voel me een beetje 'tam' en tegelijkertijd ook een beetje vol in mijn hoofd alsof haar gedachten en gevoelens nu ook in mij huizen
ik weet dat ze games speelt om zich te ontspannen en in mij klinkt zoiets als 'alarm' ik sukkelde jaren geleden in bijna volledige apathie via het spelletje tetris op haar gameboy ook om mijn gedachten stil te krijgen ook om mijn emoties te sussen ook om het gevoel te hebben, dat ik tenminste ergens goed in was of projecteer ik nu mijn eigen leven op het hare? mijn leven voelde toen zinloos mijn lach was verdwenen ik kijk nu terug naar dat zwarte gat misschien doet zij het anders misschien is zij beter misschien duurt haar 'dip' veel korter dan mijn vele jaren van toen ik hoop het van ganser harte
en dan is er nog iets die spelletjes van haar zijn gelukkig niet zo afstompend als die tetris van mij, toen
http:/ /gedachtenkronkelingen. invite. AweSomezz. com
jawel, via een vroeger contact persoon opende zich plots weer een messenger venster met een link: http:/ /mijn naam .invite.AweSomezz.com ik vroeg of die persoon dit wist maar ik kreeg geen reactie dus ging ik op internet op zoek naar meerinfo blijkbaar is het een link richting een pornosite of iets dergelijks nog maar sinds kort wordt dit via messenger verspreid dus ik verwacht weer veel troubles in internet paradise
vanmorgen in de regen op de markt zonder overbuurman met een live spektakel van wel 4 bruiloften die allen een beetje in het water vielen dacht ik even: "wat doe ik hier?" ik kreeg het waarempel koud nu de overbuurman er dus niet was kwam het bushokje in zicht wat doorgaans achter zijn wagen verdwijnt dus belandden daar regelmatig gestrande toeristen of andere reizigers die koortsachtig op zoek waren naar uur tabellen en daarbij steeds een groot rood papier NIET zagen hangen straf is dat groot en rood en zelfs met een stadsplan er op: op zaterdag is deze halte niet in gebruik maar kan je op wandelafstand de volgende haltes bereiken kheb me dus bezig gehouden met 'informatie verstrekking' wat was er anders te doen.....
en dan plots 3 jonge gasten duidelijk nog niet te bed geweest dus reeds meer dan 24 uur wakker ook zij belandden op de bank in het bus kotje met zicht op mijn marktwagen ik sprak ze aan want ik dacht: "die hebben zelfs niet op het papier gekeken en subiet zitten ze hier uuuuren op die bus te wachten die niet komt" dus ik zei: "wachten jullie op de bus?" "nee" antwoordde de knapste van allen met donkere krullen en donkere ogen "ik wacht op u" khad alle antwoorden verwacht niet dit antwoord de charmeur vroeg ook nog "wanneer bent u vrij?" "pas om 2 uur" antwoordde ik ze zijn dan maar verder gewandeld blijkbaar niet op zoek naar een bus
ik bleef verweesd achter haha, nee niet echt, maar ik dacht: "stel nu even, dat dit gezegd werd door een knappe man van mijn leeftijd" dan zou ik ook denken 'charmeureke'? zou ik dan niet eventjes week worden in mijn benen, smelten door de blik in zijn ogen en me blozend omdraaien?" want reageert het hart niet altijd anders dan het 'gezonde' verstand?
firefox versus internet explorer een vreemd verschil
donderdag 21 augustus werd de website aangepast van onze vereniging 'De Lichtbron vzw' iemand anders dan onze vrijwilligers neemt deze taak op zich zelf geef ik slechts de te veranderen info door nadat ik dus een mailtje kreeg dat de klus geklaard was ging ik natuurlijk even checken omdat ze ook op eigen initiatie het een en ander had veranderd en ze wilde mijn mening daarover wat bleek: niets was veranderd geen nieuwe affiche voor de vrijwilligers info avond geen nieuwe kalender geen nieuwe activiteit toegevoegd ... dus ik stuurde pas gisteren een voorzichtig mailtje omdat ik veronderstelde dat ze misschien toch enige vertraging had of er was misschien iets mis gegeaan .... kreeg ik vandaag een antwoord alles was wel degelijk aangepast en ze had het ook nog gecheckt op een andere computer .... ik weer gaan kijken en nee ik zag geen verandering .... ????? spoken ?????
ik reis rond op internet via Mozilla Firefox dus besloot ik eens te gaan kijken via Internet Explorer en ja daar verscheen de gewijzigde website in zijn volle glorie leg dat maar eens uit ...... Redstar? misschien heeft die er een verklaring voor....
ik vind alleszins nergens een fatsoenlijk mail adres voor firefox ofwel moet ik me alweer ergens aanmelden.....
mijn vriendin uit Canada vond
dat een nichtje van me helemaal op mij leek
dus moest ik maar eens dringend wat oude foto's scannen
en versturen om te laten zien dat dit niet zo was
ehhhh
mja
ze heeft gelijk
nou ja
toch leuk dat ik die foto's nu ook op de pc heb
mijn blog dreigt stil te vallen terwijl en zeer veel te schrijven valt ofschoon ik druk druk druk bezig ben (lijkt wel drukker dan anders) voel ik me innerlijk wel in rust en vertrouwen iedere keer wanneer ik even naar binnen kijk verbaast me dat weer en uit de feedback van mijn omgeving blijkt dat het ook uiterlijk waarneembaar is gisteren was het tijdens het onthaal in 'De Lichtbron vzw' niet altijd gemakkelijk om dicht bij mezelf te blijven en toch lukte het ondanks een aantal persoonlijke verhalen van mensen die me dreigden mee te zuigen in hun gemoedstoestand op een moment dat ik een 'contact gevoel' voelde verdwijen ben ik (alweer) naar binnen gekeerd om te vragen, hoe ik dit kon omkeren en plots schoot me en verhaal binnen over een (voor mij) moeilijke dag van een aantal jaren geleden ik vertelde daarover en ook mijn emoties waren zichtbaar voor de anderen en terwijl ik hierover sprak zag ik plots dat deze emoties helemaal overeenkwamen met die van een bezoeker en ik werd er even stil van we keken elkaar in de ogen en ik zei: "jij voelt je nu ook 'zo', hè" het gezicht klaarde op
herkenning kan zoveel deuren openen en daarna kunnen we weer verder een nieuw bewustwordingsproces wordt opgestart ook al is er een lange weg te gaan toch is er gisteren een belangrijke stap gezet want het gevoel niet begrepen te zijn is een gevoel van machteloosheid dat een mens in zich zelf opsluit
ik ben blij dat ik toch iets geschreven heb in plaats van enkele zinnetjes over te weinig tijd waar maak ik me eigenlijk druk om woorden vloeien vanzelf geen gepieker komt er bij kijken
Vanmorgen ben ik werkelijk kwaad geworden niet goed zo 's-morgens vroeg maar soms is dat zo ik erger me al regelmatig aan video's die mensen te kijk zetten en ik erger me mateloos dat daar niet in gecensureerd wordt voor altijd staan mensen op internet te kijk met hun afgang en de etters die dit doen lachen zich in hun vuistje voelen zich beter dan een ander .... dus vanmorgen dat stomme filmpje op msn waar ik géén link naar plaats ik vraag me af of zulk materiaal er wel af gehaald kan worden en wie houdt zich bij MSN bezig met ethiek?
dinsdag: twee markten na elkaar zoals gewoonlijk en wind veel wind iedereen vloekt op die wind ik niet het herinnert me aan mijzelf staande op de dijk jas wijd open en leunend tegen de wind of op de fiets naar school alweer jas wijd open mee wind zonder te trappen
misschien zit de blog van Redstar er wel voor iets tussen foto's van wolken en water en grasland misschien laat de wind me voelen dat ik niet zo heel ver van mijn geboortestreek leef
terug naar de wind van vandaag kinderen waren wild mijn haren ook opwinding alom ook binnenin mezelf ik lach om de gedachte dat ik in mijn nieuwe marktwagen een spiegel wil hangen om de schittering in mijn eigen ogen te zien op dagen als deze klinkt ijdel ik weet het maar ik doel op het 'zelf bevestigende' effect ik voel me bruisen en ik wil eindelijk ook eens zien, wat mensen in mij zien op een dag van wind en wolken wanneer velen zich neerslachtig voelen om alweer een 'verloren' vakantiedag
eigenlijk is het toch wel verschrikkelijk dat mensen klagen over het weer zoals ze over zo veel andere zaken klagen waar ze wel iets aan kunnen doen
het weer leert me dat we het zelf zijn die dit ofwel verschrikkelijk vinden ofwel er van genieten alweer zoals alles in het leven: mislukkingen en kansen ontspruiten slechts in 's-mensens geest
.... wat heb ik me lang een mislukkeling gevoeld ja echt nooit gedacht dat dit nog kon veranderen er zijn er zelfs die me niet geloven maar ook dat is een gedachte en geen feit
komt er gisteren iemand langs mijn groente tuintje gewandeld vertelt me doodleuk: "daar ligt een joekel van een courgette
hmmm.... bloos..... had ik dus zelf nog niet eens ontdekt ben zoveel bezig geweest met binnenin mij en vervolgens zoveel bezig geweest met mijn sociale leven daarnaast nog zoveel inhaalwerk verricht richting manlief enz.enz. allemaal smoesjes mijn groentetuin is een oerwoud mijn roze varken is bijna verborgen onder het groen de tomaten planten hebben het begeven die heb ik dus niet goed vertroeteld de boerenkool doet het ook prima misschien wel de enige boerenkool in heel België want hier zie je die nergens in de winkels en verder veel peterselie, sla, basilicum, enkele kolen en nog wat, waarvan ik de naam weer kwijt ben pompoenen, meloenen en dus courgettes in wording rondom oost indische kers want dat houdt naar het schijnt de slakken op afstand die trekt weer wel allerlei rupsen aan zouden daar dan vlinders van komen ik hoop het
ok laat ik maar eens in de keuken duiken spaghetti saus voor morgen bereiden en verse groentesoep natuurlijk met ingrediënten uit eigen hof
ik mag niet vergeten om ook eens look te planten ....
dochterlief is weer vertrokken ze heeft het een beetje moeilijk deze dagen en ik ben blij dat ze niet te trots is en lang thuis komt om haar hart te luchten
dit weekend was zo verschillend met dat van vorige week dat zelfs ik vind dat ik twee verschillende personen in één lijf ben of lijk of whatever maakt niet uit ik bekijk de wereld rondom me door een andere bril ik luister naar mensen door andere oren ik wandel en ik handel in rust ik lach weer voluit die helderheid heb ik gemist....
vanavond nog uit eten geweest met duikmaatjes van manlief in een opwelling heb ik hem gebeld en verteld dat die entrecôte echt wel in de diepvries kon als hij liever uit eten zou willen gaan wat ik overigens ook zag zitten in meer dan één opzicht
ik grijp iedere reden aan om te oefenen in het terug onbevangen omgaan met mensen, die ik al lang ken en ik kan het verschil bijna fysiek voelen er is geen greintje stress in mijn lijf ik kan dit niet goed omschrijven maar ik voel wat ik voel en er is een wereld van verschil tussen wat ik nu voel en hoe ik me voelde in 35 of meer jaren
heel af en toe kwam ik dit gevoel wel al eens tegen en iedere keer verviel ik daarna in een groot verdriet om het gemis wat daarna nog eens zo sterk was ik herinner me die dagen zeer goed en ook de vloed aan tranen die door niemand werden begrepen ik begreep zelf toen niet eens waar ze vandaan kwamen
het lijkt dus voorbij die lange periode of mag ik al schrijven: het is voorbij ....
en wat me het meeste oplucht: ik heb geen 1000 maskers meer nodig om evenveel personen te ontmoeten ik weet het verschil niemand die me kent weet hoe groot het verschil is ik vind dit ook niet belangrijk voor een ander wel voor mezelf
de scampies van gisteren waren een succes een recept kon me deze keer niet bekoren ik keek in de diepvries, koelkast en kelder en toen ik al enige tijd bezig was kwamen er allerlei ideeën aan te pas dus wat kan ik opschrijven? je kijkt maar wat je zelf in huis hebt en ik denk dat alles kan als het maar lang genoeg pruttelt
ik heb voor 3 personen gebruikt:
1 kg rauwe diepvries zoutwater scampie staarten 1 bol look 200 ml olijfolie
1 grote ui 3 look teentjes een eetlepel olijfolie 1 blik van 400 g gepelde tomatenstukjes met look 250 ml rode wijn 100 ml port een restant pernod een rood pikant pepertje in zijn geheel (dit vis ik er later uit) 5 stukjes 'mango in pickled oil' (vond ik in de koelkast)
250 ml kookroom
1 stokbrood of ciabata of rijst of pasta of.....
ik mix alle lookteentjes met de olijfolie tot een soort papje de bevroren scampies spreid ik uit in een brede schaal daarover giet ik het look/olijfolie papje tijdens het ontdooien schep ik alles regelmatig om
voor de saus snipper ik de uit en look ik bak dit in de olijfolie ik voeg alle overige ingrediënten toe behalve de kookroom ik laat alles minstens 2 uur pruttelen op de allerlaagste kookstand
een half uur voor ik dit gerecht serveer bak ik de scampies in kleine porties in een grote pan ze mogen aan beide zeiden net een beetje rood worden dus ik keer ze slechts 1 keer om vervolgens pel ik ze en bewaar ze tot het laatste.
10 minuten voor ik het gerecht serveer voeg ik de kook room toe roer alles lekker door elkaar en als de saus opnieuw kookt voeg ik de scampies toe weer warm ik op toot het kookt en dan roep ik "aan taaaaafel" als dit nog nodig is want meestal zit iedereen al aan tafel
zelf serveerde ik dit gerecht deze keer met stokbrood en rode wijn 1 kg scampies lijkt veel is ook véél maar alles was toch op al babbelend werden de laatste 'koud' verorberd
mijn sociale leven neemt op dit moment zo'n vlucht dat de pc zich een beetje nutteloos voelt eergisteren zoals gewoonlijk mijn vrijwilligers taak volbracht maar vanuit een volledig andere 'point of view' toen ook mezelf een aantal oefeningen in communicatie eigen gemaakt die ik nu dus al twee dagen toepas én met succes 's avonds een eigen versie van het kernkwadrantenspel gespeeld in chaos en onze lach klonk doorheen het park van Wijnegem
gisteren met de kinderen van mijn broer een bezoek gebracht aan Technopolis in Mechelen én McDonalds achteraf alweer een dagje om in te lijsten dus wordt deze jaarlijkse traditie voortgezet
vervolgens een avondje uit met een schoonzus een bewuste keuze richting een herstel van een mis lopende relatie tussen haar en mij om dezelfde reden als die waarover ik vorig weekend schreef en zowaar het effect was onverwachts zo tof dat ik me vandaag nog steeds zeer prettig in mijn vel voel
't marktje verliep ook vlotjes en zonder enige problemen ook al waren die wel verwacht omdat op mijn standplaats herstellings werken worden uitgevoerd aan de kerk een project van minstens 2 jaar.
en nu ga ik een scampie menu voorbereiden want onze dochter komt andermaal een nachtje thuis heeft het nodig, zegt ze meteen kan deze mama alweer oefenen in haar nieuw gekozen levensweg
toen ik vanmorgen opstond na een goede nachtrust hulde ik me in een fluweel look-a-like rode kleren en het was me duidelijk: vandaag wilde ik het huis niet uit een laatste woensdag vrijaf knus in thuis doorbrengen beetje computeren beetje wassen 's middags pannenkoeken bakken telefoneren met de dochter en met een vriendin op leeftijd veel babbelen met manlief en met onze beider vriendin én veel overpeinsd over de afgelopen periode
ik dacht na over mijn vroegere diverse nachtmerries en ik weet nog dat ik toen op een gegeven moment dacht: "gewoon blijven kijken naar dat verschrikkelijke en op de duur verdwijnt het vanzelf" en zo werkte dat dan ook maar ik merk op dat ik met een aantal onbewuste wanen zat in mijn dagelijkse leven en hoe langer ik daar naar keek hoe groter ze werden of zelfs hoe werkelijker ze werden alsof mijn muggen olifanten werden en vervolgens monsters
hoe vertrouwder mijn omgeving werd hoe groter de monsters in mijn gedachten groeiden terwijl reële gevaren gewoon getrotseerd werden alsof dit een fluitje van een cent was van een omgekeerde wereld gesproken of te wel hoe een mens zich zelf gek kan maken
dus vandaag was het cocoondag ik heb gekeken naar manlief en naar onze beider vriendin en gevoeld en herbekeken wat in hun gedrag mijn wanen extra heeft gevoed ik heb gekeken naar hun naar mij gerichte positieve gedrag wat door mij niet werd opgemerkt ik heb meer warmte kunnen voelen van hun uit naar mij en van mij naar hun ik heb meer hartelijkheid voelen stromen over en weer en meer vertrouwdheid kunnen toelaten
ik heb in mezelf waargenomen wanneer ik gewoonlijk op mijn oude manier zou hebben gereageerd en ik heb nu niet zo gereageerd mijn hart bleef open staan mijn blik keerde niet naar binnen mijn deuren werden niet gesloten kortom ik heb mezelf veiliger gevoeld
ik weet niet eens of dit voor anderen merkbaar is ik denk dat dit er ook niet toe doet ik zelf voel het verschil ik voel ontspanning
ik verlang naar een zacht, naar een gemoedelijk, naar een liefdevol leven dus kan ik daar het beste zelf mee starten niet gemakkelijk maar vandaag lukte het me wonderwel
look-a-like fluweel is een synthetische stof het is zacht en het is een begin later zal ik me hullen in natuurlijk zachte stoffen beetje bij beetje wordt het allemaal echt van buiten en van binnen
"The challenge of leadership
is to be strong, but not rude; be kind, but not weak; be bold, but not
bully; be thoughtful, but not lazy; be humble, but not timid; be proud, but
not arrogant; have humor, but without folly." Jim Rohn: Motivational speaker,
author
na de lagere school
en ook in mijn vrije tijd
leefde ik in twee lagen
(of waren het er meer?)
in mijn vrije tijd en later
was ik eerst 'the leader of the pack'
en later de vrouw die altijd lachte
(tenzij thuis en in haar eentje, voor lange tijd)
iemand verweet me nog niet zo lang geleden
dat ik natuurlijk weer alles 'mee' had
dat mijn leven op rozen verliep...
wanneer mensen niet wisten hoe iets aan te pakken of op te lossen,
kwam ik vol zelfvertrouwen in actie.
anderen zien me als iemand die niet bang is,
die vooraan op de barricaden staat.
enz. enz.
ikzelf beweerde nog niet zo heel lang geleden, dat ik geen angst had...
angst kan zo goed verborgen zijn,
dat de angstige het zelf niet door heeft.....
ok, ik zal er over spreken,
maar liever achteraf.
tot die tijd zal ik oefenen.
oefenen in anders waarnemen.
oefenen in anders verwoorden.
en vooral oefenen in het ontmoeten van mensen,
die ik lange tijd vermeed,
vanwege die angst die ik niet kende.
deze week al,
maar ik weet niet of ik er over zal schrijven.
ondertussen ben ik weer een aantal dagen verder,
ik heb begrepen dat die angst ook ieder gevoel van veiligheid ondermijnt in langere vriendschappelijke relaties. hoe intiemer die wordt hoe meer ik er op reken dat dit keert vrienden worden vijanden nergens is veiligheid van lange duur eerste kennismakingen zijn de tofste avonturen vriendschappen die langer duren maken me onrustig tenzij er nauwelijks contact is ik ben het zelf die de deuren vrijwel altijd gesloten houdt mijn contacten worden dus vluchtiger naarmate ze meerdere jaren stand houden
en vooral steeds weer nieuwe mensen in mijn leven diepgang in het begin op langere termijn steeds oppervlakkiger
ik oefen dapper ik heb deze week een aantal afspraken en ik heb er nog veel te gaan hernieuwing van vriendschappen en vooral mezelf leren veilig te voelen
dit inzicht kwam pas vandaag en het valt me zwaar om te moeten toegeven dat ik ernstig te kort schiet naar veel mensen die me echt niet laten vallen ik heb een web van veiligheid rondom me ik verlang er naar me te laten wiegen pas dan zal ik ook kunnen voelen dat anderen ook op mij kunnen rekenen want dan valt de angst weg die me rare sprongen doet maken
vanavond wilde ik nog meer doen dan bloggen alleen maar ik besluit toch weer vroeg in mijn bedje te duiken deze keer met een dosis sedinal want ik heb wel veel geslapen de laatste tijd maar nooit diep in die diepe slaap kan alles bezinken
pas op voor: www.ErFds.info deze link verschijnt plots in een messenger chat venster in mijn geval in een venster van een contactpersoon waarmee ik zelden chat zij had die link niet gestuurd ik heb er niet op geklikt op internet is er nog geen informatie over die site te vinden vandaar dat dit een verdachte link is
de mist is opgeklaard en nogmaals ben ik terug gekeerd om te zien of ik wel een correcte herinnering heb aan wat er net vooraf gebeurde conclusie: nee, ik heb iets over het hoofd gezien hem (in gedachten) iets verweten wat misschien helemaal fout is het is moeilijk om in de mist helder te kunnen waarnemen ik heb een fout gemaakt of beter gezegd: ik ben getriggerd geweest het is me weer overkomen en hoe meer ik tracht mijn verleden te reconstrueren hoe meer ik de mist van vroeger kan verklaren dezelfde oorzaak dezelfde gevolgen ik vermoed dat dit een serieus trauma is ik vermoed dat het niet gemakkelijk is om met zo iemand als ik om te gaan en ik vind het moeilijk om hier te vertellen waar het om draait ofschoon ik meen dat ik er al eerder over heb geschreven of toch zeker er al over heb verteld ik ga het toch proberen
ik kan diepgaand contact maken met velen maar nooit met meer dan één te gelijk dat is niets nieuws ik weet zelfs niet of een ander dat wel zou kunnen
maar wanneer 2 mensen samen praten 2 mensen waarmee ik een goed tot vrij goed contact heb (of heb gehad) wanneer ze samen praten over van alles en nog wat én over mij en wanneer ik dan achteraf hoor, dat er ook over mij is gesproken, en ik op een gegeven moment heel even het voorwerp wordt van een vrolijke spot of wanneer ik een 'ons kent ons' knipoog tussen die 2 zie of wanneer ik me zowiezo een beetje buitengesloten voel (maar zo erg hoeft dat helemaal niet te zijn, ik voel dat slechts zo aan) ..... dan gebeurt het dan voel ik me verzinken in de mist dus dan zak ik weg in de diepte dan sluit ik me af en meteen uit
dit is bijna te belachelijk voor woorden dit is een gevolg van vroeger van mijn lagere school trauma waar ik het voorwerp was van hatelijke spot van heel de klas zelfs van diegene van wie ik dacht, dat ze bevriend waren
ik heb er al aan gewerkt binnen de vereniging heb ik al veel geoefend daar voel ik me al vrij veilig veiliger dan ik me kan herinneren
maar blijkbaar slaat het thuis nog steeds toe onze dochter had met manlief een goed gesprek gehad net voor ik zaterdagmiddag thuis kwam en dat had ze me ook verteld er hing een sfeer van vertrouwelijkheid tussen hun en er was een lichte spot richting mij en ik voelde me hevig reageren maar ik hield me in ik wilde geen onvrede in huis voor die enkele keer dat dochterlief thuis logeert de mist sloeg toe en barstende hoodpijn
wat ik het ergste vind is dat dit lijkt op een soort jaloezie op twee mensen die elkaar graag zien dat dit lijkt op een angst om buiten gesloten te worden maar nee ik weet dat het de 'doodsangst' is die hevig toeslaat alsof ik verwacht dat ze zich als wolven gaan gedragen alsof ze me gaan opjagen en pijn willen doen zoals vroeger op school
ik heb de mist nog gekend ik weet nu waarom het verstand zegt, dat deze vrees ongegrond is maar mijn trauma was blijkbaar weer sterker
anderhalve dag heb ik met dikke prikkende ogen rondgelopen anderhalve dag heb ik me vooral koest gehouden nu weet ik dat dit de angst was
voor iemand die ogenschijnlijk weinig angst heeft is dit maar weer eens een bekentenis van formaat bovendien is die angst altijd ver weg ik vergeet hem dikwijls misschien een vorm van dissociatie weet ik veel
wat ik wel weet: dit weekend stak hij sterk de kop op en door er over te schrijven heeft dissociatie geen kans
wat in de toekomst? hoe kan ik zeggen dat ik me plots helemaal alleen voel staan dat ik de anderen aanvoel als 'wolven' en vooral ik kan toch niet vragen of zij zich aanpassen aan mij? nee, beslist niet, ik heb te veranderen misschien was dit het moment van inzicht misschien was het dit weekend de laatste keer
deze angst nooit meer voelen dat zou pas een wonder zijn
in plaats van in mist verdwalen zal het een uitdaging worden om deze mist te omzeilen ik heb te leren reageren op een open en alerte manier ik heb te kiezen voor 'anders' in plaats van te concluderen dat ik dit al zo'n 30 jaar vol hou zonder enige vooruitgang communicatie is een prachtig woord dit toepassen in uiterst moeilijke omstandigheden is een ander paar mouwen
moed der wanhoop valse start alweer wachten op een 'tigste kans of op ieder moment een stapje eerst in het klein later grote passen
onze dochter treint weer huiswaarts en mijn geest is alweer gevuld met mist sinds het ontbijt
ik kijk naar de mist vergelijk hem met die van gisteren en die van vroeger en die van lang geleden een mist die maakt dat de dag een dag wordt die geen beelden nalaat een mist die herinneringen wist
een mist die opkomt wanneer ik uit mijn kot gelokt word wanneer ik besluit niet te reageren wanneer ik antwoorden inslik om de lieve vrede en me niet sterk genoeg voel die mist huist momenteel in mijn hoofd wil regenen via mijn ogen ik krijg hoofdpijn van die mist ik wil diep ademen ik wil het daarna blazen ik wil eigenlijk tegenwind stormen maar of ik dat nou gráág doe ....
ik zou liever een zonnetje willen zijn mijn eigen mist verdrijven
en vooral wil ik me niet meer laven aan dat zo gezegde 'half volle glas' van hem hij weet (nog) niet dat de inhoud zuur smaakt
tijd om te poetsen gedachten mogen stoppen ze maken me nog gek misschien toch nog liever de mist .....
of eigenlijk 48 uur zonder te bloggen dit ging me prima af maar nu zit ik met de problemen want wil ik vertellen over de afgelopen dagen dan word ik overvallen door een soort machteloosheid omdat mijn filter momenteel weer eens niet werkt en ik dus geen hoofdzaken van bijzaken kan onderscheiden bovendien lukt het me niet om iets kort samen te vatten ... verdorie
ik ben me meer dan ooit bewust van alles wat er zich in me afspeelt waarnemen, waarnemen, waarnemen golven van meer zelfvertrouwen gevolgd door diepten van het niet kunnen rekenen op mezelf alweer gevolgd door waargenomen bewijzen die me vertellen dat dit echt reuze meevalt
daarnaast krijg ik meer en meer bevestiging dat mijn woorden en daden dichter bij elkaar komen te liggen meer en meer mensen spreken me aan voelen mijn toegankelijkheid mijn luister bereidheid en willen mijn gedacht horen en krijgen woorden van herkenning .... verdorie ik vind nu nog steeds geen juiste woorden hoe kan ik hier zo maar schrijven dat ik waardering krijg om wie ik ben en om wat ik zeg of schrijf dat klinkt verschrikkelijk .... ... en toch .... vanaf donderdag tot nu leef ik vrijwel volledig intuïtief en nu moet ik denken over wat ik ga schrijven hoe is het mogelijk alweer een bewijs dat het 'denken' me vastzet
donderdag, vrijdag en zaterdag tot zo'n 15 uur ging alles van een leien dakje vanzelf dus en plots na een negatieve opmerking richting mij sloeg ik aan het denken wilde ik overwegen hoe ik zou antwoorden en ik kreeg daverende hoofdpijn alles verliep vanaf dan in dichte mist
ik ben om 4 uur in mijn bed gekropen ik heb geslapen tot vanmorgen half 9 (met slechts 's avonds een onderbreking van 2 uur voor het avondeten)
de hoofdpijn is verdwenen mijn dromen draaiden altijd rondom hetzelfde ik werd positief bevestigd in mijn woorden en gedrag ik werd ondersteund wanneer iemand negatief over me sprak de spiegel werd boven gehaald ik moest de negativiteit laten bij degene waarvan het kwam ik tekende, ik schilderde, ik schreef ik bewoog me in groepen van mensen als een reiziger die overal welkom was altijd was er wel iemand die me voordien had ontmoet en daar een fijne herinnering aan over hield
ik kan er ook niet aan doen dat zo'n droom de hoofdpijn verdrijft of die lange nachtrust, natuurlijk
het huis wordt wakker we gaan ontbijten met z'n drietjes vers geperst fruitsap staat te wachten oei, eh manlief zegt dat onze dochter nog geen teken van leven geeft gaat ze wakker maken ook al na een 11 uur lange slaap
ze vertelde me vrijdag avond over haar gedachtenkronkelingen en zal ik eens wat zeggen: ze is mijn dochter ze kan er ook een potje van maken en onderwijl groeien tot een prachtige mens ze is gelukkig 20 jaar eerder dan ik begonnen met deze groei en dat stemt me gelukkig ondertussen vraagt ze me: mam: "hoe ga jij daar mee om?" en dan vertel ik over vallen en opstaan en vooral over tijd maken voor stilte om te luisteren naar haar zelf
gelukkig heeft ze ook karaktertrekken van manlief dat maakt haar daadkrachtiger ze zal het maken zonder twijfel
Van de week trok ik deze kaart uit het pak van 'de helende reis' kaarten:
Mysterie
"Wie weet, weet niets, Wie niets weet, weet."
Heb je de laatste tijd behoefte dingen te weten? Ben je almaar aan het proberen de geheimen van het leven te ontrafelen?
Geef die behoefte te weten op. Houd op met vragen naar het waarom. Dat leidt alleen maar tot nog meer verstandelijke kletspraat. Als je de dingen met je verstand kon uitpluizen zou dat al lang geleden gelukt zijn.
Neem gewoon een grote emmer en gooi al je vragen, die je streven naar antwoorden, erin. Waarom heeft die en die van wie ik zoveel hou zus en zo gedaan? Weet ik niet, in de emmer. "Waarom voel ik me zoals ik me voel?" Weet ik niet, in de emmer. "Wat gaat er morgen gebeuren?" Weet ik niet, in de emmer. Je kunt in feite alle vragen in de emmer met raadsels gooien. Het leven is een raadsel, een onbegrijpelijke en goddelijke mysterie. Wees blij en tevreden dat je in dat mysterie kunt rusten.
straffe kaart de boodschap boeit me mateloos mijn gedachtenkronkelingen draaien rondom waarnemingen maar niet meer rond verklaringen zoeken althans in deze staat van zijn zou ik me dus prettig horen te voelen kben dus aan het proberen en blijf het nog een tijdje proberen
het gaat prima met me gisteren boeiende verhalen beluisterd en diepgaand contact gemaakt een ander voeden en gevoed geworden energie geven en krijgen prachtig
nu nog even wat opruimen onze dochter komt straks weer tot zondagmiddag ik zie er naar uit
de zomer bezorgt me altijd een beetje vakantie plus nog enkele woensdagen extra omdat ik op die dag te weinig verdien als het vleeskraam op verlof is daarnaast zijn er nog van die veels te warme dagen die dan ook al een beetje vakantiedagen zijn want dan blijf ik thuis dus heb ik vorige week om ook nog een aantal andere redenen slechts 3 marktjes volbracht ipv 7 en vandaag had ik alweer een dagje vrij en wat doet een mens op zo'n dag
een mens als ik kijkt op zo'n dag eerst naar de spiegel en denkt: "een frisse, energieke blik!" zo'n mens kijkt dan naar buiten en bedenkt: "het is al een jaar geleden dat de ruiten zijn gepoetst en het is al vele jaren geleden dat ook de plastic panelen zijn gepoetst" en vervolgens wordt er een douche genomen een eitje gebakken een koffietje gedronken wat schoonmaakgerief bij elkaar gezocht de trap wordt opengespreid
ik vloog er in dat het een lieve lust was manlief was ook thuis en ook hij besloot vandaag een 'kleine klusjes dag te houden waaronder ook nieuwe gordijn rails hangen in de slaapkamer dus toen ik beneden helemaal rondom buiten en vervolgens binnen de ruiten had gepoetst (jawel vrijwel volledig streeploos) en alle plastic weer stralend wit was (oh ja, ook nog onze 'trapjes op' en de stoeptegels geschrobd) vertrok ik naar boven om aldaar hetzelfde toe te passen na halsbrekende toeren en vele uren later zit hier een tevreden madam met blinkende oogjes
wat was het warm en toch hield niets me tegen zelfs de hond moest er aan geloven die werd buiten gewassen en ze zit nu een beetje boos te kijken omdat ze nog niet helemaal droog is mag ze nog niet binnen
nog een prestatie van mezelf: de computer niet opgestart vóór 18 uur en er is nog iets anders enkele weken geleden was ik toch weer gaan roken een weloverwogen daad, dat wel, maar stoppen is dan weer wat moeilijker niet dat ik alle dagen rook en niet dat ik zoveel rook maar toch.... dat is dus bij deze weer gelukt om reeds enkele dagen te stoppen kwestie van te veel om handen te hebben om tijd te maken voor te roken bovendien zijn 'doe' dagen geen 'pieker' dagen dus dat hielp
een keer in de maand horen wij vrouwen volgens de regels van het mensdom verdraaid lastig te zijn mannen vragen dan: "het is weer zo ver zeker?" en dan zijn wij meestal meteen dubbel zo lastig
toen ik lang geleden me echt verschrikkelijk slecht in mijn vel voelde en dus ook diep ongelukkig was had ik zelfs 2 piekperioden in de maand tijdens die dagen was ik zo emotioneel dat ik zelfs overwoog een einde te maken aan mijn leven dit overkwam me meermaals en zo plotseling dat ik zelf bang was om de ommekeer ik kon bijvoorbeeld schaterlachen om iets en binnen een kwartier plots de dieperik induiken om een 'verkeerd woord' of iets wat mislukte
naarmate ik me beter in mijn vel voelde verdwenen de symptomen gaande weg of werden ze minder ernstig maar vanavond ging er een lichtje branden en dan is zo'n blog een geweldig instrument ik ben enkele data nagegaan dat is gemakkelijk omdat mijn cyclus elke keer exact even lang is ook al gebruik ik geen 'pil' meer dus wat bleek: iedere keer ben ik emotioneel, hypersensitief en hyperactief in denken en doen al naar gelang de positieve of negatieve invloed van mijn omgeving reageer ik in uitersten
een beetje verontrustend nu heeft manlief toch gelijk..... maar er zijn voordelen ik zet in mijn kalender van mijn gsm: 'OPPASSEN VOOR GESPREKKEN OVER EMOTIONELE ZAKEN' waar dat ding al niet goed voor is...
toch verontrustend dat ik zo'n speelbal ben van mijn hormonen ....
wanneer ik weer eens terug kijk naar de afgelopen dagen inclusief deze dan denk ik 'kben gestoord' woensdagavond een spraak waterval donderdag zwaar van de warmte maar één en al oor vrijdag kon mijn geluk niet op zowel 's middags als 's avonds terwijl er ook die dag slecht nieuws was: de paperassen van de nieuwe marktwagen bevatten een fout onze wagenbouwer werd meedogenloos terug naar af gestuurd resultaat: alweer 1 à 3 maanden vertraging voor ik deze wagen in ontvangst mag nemen dit slechte nieuws werd door manlief meegedeeld terwijl hij met een bang hartje naar me keek zou ik furieus worden of niet.... nee, ik werd niet furieus, we hebben gisteren een ondersteunende mail naar de wagenbouwer gestuurd hij kan dat werkelijk gebruiken
ok, terug naar mijn terugblik vrijdagavond bij de buurvrouw neergestreken we hadden elkaar al lange tijd niet meer lang gesproken ik bedoel voor iets meer dan een groet of een zwaai hadden we al en aantal jaren geen tijd meer gemaakt wat hadden we veel bij te kletsen en potverdorie ons interesseveld is identiek geworden mijn feedback naar haar en visa versa deed wonderen ik huppelde naar huis en besloot dat ik zeer gelukkig was
zaterdag morgen was een super leuke markt in de namiddag ging ik op jacht naar grote fotokaders en sloeg mijn slag in een kringloop winkel (doet me er aan denken dat ik nog wat in te kaderen heb..) en 's avonds de crash.... regelrecht de diepte in stijl bergaf tranen snikken wakker liggen dikke ogen bij het ontwaken ook tijdens het sinaasappel persen en ook tijdens het ontbijt in stilte pfff me dan herpakt en beginnen poetsen alsof mijn leven er van af hing heel de dag door en alles gewassen en gedroogd en eventueel gestreken én direct de kast in en gekookt en vervolgens verder gepoetst en daarna nog hard gewerkt aan de computer mijn bed in gedoken moe en toch gedurende heel de nacht diverse keren wakker geworden een plasje..... wat drinken..... de hond buiten gelaten.... want ze wilde 's avonds niet in de regen... wat drinken..... pffff en vanmorgen weer in 'hyper' hoe is het mogelijk druk bezig geweest 's morgens en 's middags en helemaal anders dan anders alsof ik helderder denk meer die sneller reageer overzichtelijker te werk ga
ik snap er niks van de sfeer is ook weer als vanouds ondanks dat er niets is uitgepraat soms moet dat niet heb ik gehoord waarschijnlijk was gisteren 'soms' weet ik veel....
ok ik ga nog even een snelle soep maken voor de duiker die zo direct thuis komt 't zal hem smaken en oh ja nog even de keuken opruimen dit ben ik niet dit is iemand anders die iemand anders plakt ook minder aan haar pc die iemand anders gaat ook minder langs bij de blogburen die iemand anders snoept zelfs minder dit kan toch niet ik ben ik niet meer
een vriendin wees me op de dagelijkse gedachte van gisteren: 'alles verandert, zelfs de manier waarop de dingen veranderen'
misschien ben ik voor de verandering op een vreemde manier aan het veranderen oppassen of straks word ik nog saai
faalangst heeft vele vormen ik weet dat ik zeer veel kan, maar onder 'druk' gaat bij mij het licht uit. ik moet gewoon trucs vinden om dat niet te laten gebeuren.
mijn faalangst gaat niet om de angst te falen die angst draait om het niet kunnen rekenen op mezelf. om de vrees dat dissociatie weer toeslaat ofschoon dit vrijwel nooit meer gebeurt en vroeger altijd als ik een zeker 'druk' ervoer.
ik ben vandaag aan het opruimen en poetsen. ik ga frieten met stoofvlees maken. sinds gisteren avond duwen tranen zich continue naar de oppervlakte.
dat een mens zo van de top naar de donkerste diepte kan tuimelen.... och, het is logisch, eigenlijk: moet ik maar niet op de toppen wandelen. misschien wandel ik slechts op de toppen van mijn tenen.... dat kan ook... en dat is onmogelijk vol te houden...
maar nee dat is het niet alleen
ik schreef onlangs: 'de in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst' tijd om dit weer eens zelf toe te passen
ik heb sinds het verleden allerlei methoden ontdekt om in mijn center te blijven staan het is hoog tijd om deze kennis toe te passen
(voor iemand die weinig fut heeft om te schrijven iemand die vandaag denkt, dat woorden zoeken een marteling is heb ik weer een keurig stukje tekst geplaceerd al goed dat mijn gebrek aan zelfvertrouwen me niet tegen houdt om het toch te proberen. potverdorie.....)
in het diepste donkere van misschien wel iedere mens loert de angst om te falen dit haalt elk positief zelfbeeld onderuit de vrees zet zich zo om in realiteit
ik wil even niet bloggen er leeft te veel binnen in me dat wil leven binnenin nog niet klaar om geboren te worden bang om gehoord te worden heet van de naald of vers van de pers het blijft hangen tot ik mijn woorden vind of niet of misschien toch een beetje de wereld rondom me ziet wie ik ben en wat een potentieel ik in me heb slechts een spreekt over 'de vrouw die het halflege glas aanschouwt' en net die ene persoon kan me blijkbaar onderuit halen op zo'n moment wil ik me los scheuren tranen met tuiten huilen alles overboord gooien en .... en wat nog meer ..... weet ik veel mijn licht gaat even uit ik trek me terug in míjn hol deze keer voor ik mijn woorden spui die ik morgen weer wil deleten
gisteren avond en zelfs vanmiddag voluit gelukkig vanavond het tegenovergestelde
is zelfzorg: zorgen dat je nooit je geluksgevoel laat afhangen van wat een ander zegt?
is zelfzorg spreken over jezelf en wat er in je omgaat met iedereen behalve met degene, die je het meeste nabij zou moeten zijn
is zelfzorg: je omringen met mensen die je gevoel erkennen ook al kennen ze dit zelf niet en diegene vermijden die je gevoel verachten? en bovendien hun eigen 'voelen' onbespreekbaar achten
onmacht is een verschrikkelijk woord voor een verschrikkelijk gevoel in een verschrikkelijke situatie
ons favoriete restaurantje voor als er niets speciaals te vieren is: Pizz' amore te Schoten omdat er "voor ons altijd plaats is, desnoods zetten we mensen buiten" maar dat komt omdat manlief elke keer beweert dat de gastvrouwe en weer fantastisch uitziet ;) reeds meer dan 20 jaar
soms ontmoet ik mensen die overduidelijk richting hun ongeluk lopen vroeger ging ik dwars over hun weg liggen zocht ik trucs om hun pad om te leiden tot voorbij de plaats des onheils vroeger ging ik over mijn eigen grenzen het doel heiligde alle middelen en achteraf was alles verloren moeite als een lemming werden ze aangetrokken ik moest machteloos zien hoe het drama zich alsnog voltrok
dus werd het tijd voor een andere kijk hoe ging ik zelf om met goede raad? wat was het eindresultaat van mijn ongelukkige ervaring?
ik heb lang gezwegen over drama's die zich in mijn leven voltrokken omdat ik alleen maar 'wijze raad' kreeg en men me het gevoel gaf dat ik dom was dat alleen domme mensen domme daden verrichten dus beging ik mijn 'domme' daden in afzondering van mensen met gezond verstand en werd ondertussen wijzer al doende leerde ik mezelf kennen littekens stapelden zich op elk getuigde van levenslessen die me maken tot wie ik nu ben ik voel me niet dom meer ik ben geweest waar velen zich niet wagen en ik ben niet van plan om iemand te veroordelen die onverantwoord gedrag vertoont ik ben niet meer van plan om die mensen te stoppen in tegendeel
wat ik wel doe is laten merken dat ik niet veroordeel ik vertel wel over kleine valkuilen langs de zijkant van hun weg én ik laat blijken dat ik me op de achtergrond begeef maar volg wat er op het parcours gebeurt en ik ben er wél als de wonden gelikt worden ik ben er wel om te luisteren want ik heb aan de lijve ondervonden dat een luisterend oor sneller heelt dan eenzaamheid twijfel, angst, en beslissingen worden verwoord en plots komt er dan zicht op de winst want iedere 'domme' gebeurtenis kan winst opleveren wanneer er gekeken wordt naar noden en verwachtingen
ik heb uit eigen 'stommiteiten' geleerd dat mijn noden en verwachtingen me oneindig kwetsbaar maakten voor iedereen die dit weet te bespelen en juist doordat mensen me op die punten bespeelden werd ik meegezogen richting mijn ongeluk of meer nog ik zwom met die stroom mee dan ging het sneller
vervolgens werd aan geen nood voldaan geen verwachting werd ingevuld
likte ik mijn wonden en zocht vervolgens naar winst gelukkig vond ik altijd winst
samen met 'domme mensen' (die dat verdorie echt niet zijn) zoeken naar de winst laten voelen dat ze de moeite waard zijn ondanks wat er gebeurt
de winst is weten wat je bezielde wat je innerlijke (onbewuste) drijfveer is geweest en waarom die weg zich in de schaduw bevond en vervolgens ontvouwen zich andere wegen die een gunstig resultaat bieden zonder een verlies van eigenwaarde wegen die zich in de zon bevinden wegen naar een mooie toekomst
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
