Ikzelf kan het nog eigenlijk niet helemaal vatten.
Hoe meer ik er over nadenk hoe opgewondener ik word.
Ok, ik heb wel wat verantwoordelijkheid te dragen,
maar eigenlijk is dat het minste van mijn zorgen.
Ook in de familie is er wel wat deining,
ergens heb ik het gevoel dat velen over mijn oom denken,
alsof die nooit veranderd is tegenover vroeger. Misschien heb ik het verkeerd voor en misschien doet mijn oom ook wel hetzelfde andersom....
Ikzelf heb er via internet nu al 4 jaar contact mee.
Nooit op familiale basis,
maar altijd over heel veel gezamenlijke interesses.
We zitten zelfs soms in elkanders haren,
nou ja, kortom,
ik denk dat ik gewoon een vriend ga bezoeken.
Trouwens hij heeft al 2x gebeld
en dat was telkens een warm gesprek.
Eigenlijk heb ik met geen van al mijn ooms en tantes
(en dat zijn er nogal erg veel)
ooit contact gehad op deze open en eerlijke manier.
De anderen blijven me gewoon beschouwen
als een kind van mijn moeder of vader. Ik lieg, met eentje had ik ook zo'n fijn contact, Maar die oom (Piet) is inmiddels gestorven.
Maar dus de anderen weten niet meer van me
dan dat ik op de markt eigen chocolade produkten verkoop.
Zijn nooit geïnteresseerd in wie ik verder nog ben.
Wat Australië zelf betreft:
Dit land staat samen met New Zeeland
sinds jaren aan de top van de landen
die me enorm intigreren.
Ik heb ook veel over de oorspronkelijke bevolking gelezen
en ik ben altijd emotioneel geraakt door hun muziek.
In ieder geval hoop ik dat ik tegen die tijd,
weer veel zal bloggen.
Mijn vorige verhaal is nog weliswaar niet af
(El Hierro)
maar dat kwam opdat ik alles achteraf moest schrijven.
Gelukkig heb ik ijn Australie wel een PC ter beschikking..
Kheb enige dagen niet geblogt: iets anders aan mijn hoofd: Continue gesurft op internet: Prijzen vergeleken, Australië bekeken............ Want wat is er aan het handje: Mijn oom uit Australië heeft me geïnviteerd. Ik zal deze zomer zijn zoon begeleiden richting Down Under JAWEL, DEZE MADAM GAAT DE REIS VAN HAAR LEVEN MAKEN!!!
Bij dit alles komt dus nogal wat kijken en daarom zijn mijn avonden te kort om ook nog te bloggen. Maar dat zal wel beteren zeker?
Dinsdag is zoals gewoonlijk een vermoeiende dag: 's Morgens naar Schilde, 's middags naar Oud Turnhout. Toch zou ik geen van beide markten willen missen. Ze zijn erg verschillend van elkaar in mentaliteit, in klanten, in struktuur. In Schilde duurde het lang, om het vertrouwen van de mensen te ontvangen. In Oud Turnhout had ik dat vrijwel vanaf het eerste uur dat die markt bestond.
Op beide markten krijg ik nu allerlei verhalen te horen, sommigen intriest, anderen diep ontroerend. Het is voor mij altijd weer boeiend om te ontdekken wie die mensen zijn, waarom ze doen wat ze doen. Dé reden waarom ik dus graag markt doe. Omdat ik een zekere anonimiteit heb, want ik kom deze mensen buiten de markt om nooit tegen. Dus zal ik niks doorvertellen, of hun niet confronteren met tegengestelde feiten, of een verschil in hun beleving en de ware aard van de gebeurtenissen.
Dat laatste komt dan weer soms al direkt aan het licht. Als ze hun beleving vertellen van iets wat op de markt zelf gebeurt. Zoveel mensen, zoveel versies, zoveel visies, één waarheid. Op zo'n moment stel ik dan ook mijn eigen waarneming in vraag: Is die zuiver? Of is ook die gekleurd door mijn eigen verleden en interpretaties? Ook dit zelfonderzoek is boeiend, ik leer nog iedere dag bij.
Naast dit alles komen er ook nog zoveel indrukken binnen, tijdens het horen van nieuwsberichten, het lezen van kranten of tijdschriften en het kijken naar TV.
Er heerst veel onmacht onder de mensen. Sommigen uiten dit in agressie naar anderen of naar zichzelf. Gebrek aan inzicht is volgens mij de hoofdoorzaak. En direkt daar aan vast hangt een gebrek aan een goed gesprek. Door een zuiver gesprek komt er meestal inzicht en is een kans op doorbraak uit het onmachtsgevoel. Maar velen zitten gevangen in een eenzaamheid al of niet bewust gecreëerd. Ik zelf kende dit maar al te goed. Gelukkig leerde ik De Lichtbron vzw kennen. Daar krijg je kans om inzicht te bekomen in jezelf en de ander. Daar leer je je kwaliteiten ontdekken en die van de ander. Daar kan je stappen leren zetten, om situaties die uitzichtloos lijken zelf te transformeren tot kansen op verandering.
Ons Aura is aan de sukkel, beetje te zwaar... is eigenlijk onze schuld: te weinig mee gewandeld het laatste half jaar, denk ik.... Ze is ook niet meer van de jongste. Haar pijngrens ligt nogal hoog, dus hadden we het niet direct door. Maar ze heeft pijn in de heupen en in de voorpoten Morgen wordt er een bloedstaal genomen om te zien of haar nieren, lever enz. goed functioneren. Zo ja, dan zal ze ontstekkingsremmers krijgen en misschien ook iets voor de pijn en andere medicatie om wat aan te sterken.
Daarnaast is ze ook gestart met een kuur Zyrtec, omdat ze altijd jeuk heeft, zonder dat er ongedierte in haar pels zit. En op dieet.... én als ze weer wat beter uit de voeten kan, gaan we langzamerhand meer en meer wandelen, dat zal ook mij goed doen. Ik heb immers de deugd daarvan ervaren toen ik op vakantie was in El Hierro.
Voor de rest zit deze zomerse periode er weer op, vanavond al voel je dat het weer aan het veranderen is.
Mijn marktwagen staat terug volgeladen met chocolade, niet dat daar al veel klanten op af komen. Want na een warme periode is die goesting een beetje over. Ik zie wel, er is genoeg ander lekkers.
Zomer in april! Niet te geloven hè, zaaaalig. Voor de chocolaatjes is het natuurlijk niet zo best, maar daarom niet getreurd. Ik geniet met volle teugen.
Vandaag weer richting mijn ouders geweest: Weer aan het kralengordijn voort gewerkt. Minstens 4 uur bezig geweest en we zijn nu op de helft. Natuurlijk heb ik weer eens slecht gelezen: Begin in het midden stond er geschreven. Nee, ik ben natuurlijk aan de zijkanten begonnen. Omdat de vuurtoren symmetrisch is, vond ik dat de beste optie. Bovendien zijn de zijkanten gemakkelijker en dat is dan weer prettig om er mee te leren omgaan. Vanavond heb ik het werk afgesloten met alle 1/4, 1/2 en 3/4 kralen op maat te snijden. Die komen er vanaf nu steeds meer in voor en dat zou de boel afremmen. Donderdag hoop ik verder te kunnen werken. Alles is nu voorbereid, dus we racen er doorheen ..... theoretisch toch .... denk ik ..... haha
Het zal dus af zijn als deze eerste zomerse dagen voorbij zijn.
"Het is een ramp" zegt mams, "als ik dát had geweten! wat doe ik je aan!" "Het is een zegen, mams" zeg ik, "Hoe lang is het al geleden dat we samen iets in elkaar knutselden? Ik vind het fijn om dit hier met jou te doen!"
Het is een kwestie van hoe zij of ik het bekijken.
Vanavond mijn dochter van de trein opgepikt: Ze zat een hele week in Zandvoort aan Zee bij d'r vriend. Kwam thuis met een "wow, wat een vakantiegevoel" Helemaal opgeladen en met blozende kaken. Taterend over vanalles en nog wat. Fijn dat ze terug is. Maar de tijd nadert dat ze zal vertrekken. Dat ze uit het nest zal vliegen. Dat ze haar vleugels dus uitslaat. Ze zal het uitstekend kunnen!
Verjaardagsfeestje ............. donderdag avond wordt dag en uur meegedeeld zaterdag van 14 tot 17 uur daarna opkrassen ........... want men moet naar ergens anders ....... wat mee te brengen? geld! ......... geldwolven! .......... toch zeker één van de twee jarigen ........ ...... kben niet geweest ........ feestje werd afgelast ........ geldwolfje had zich misdragen ............ andere jarige Jetje was meteen ook de dupe ....... ... . mams, waskikvroegerookzo?
Vandaag sliep ik langer dan normaal, ik was dan ook pas om 1 uur mijn bedje ingedoken en maakte in mijn dromen nóg kralengordijnen. Lekker op mijn gemakje gedoucht en ontbeten, daarna in een versnelling hoger mijn marktwagen geladen om dan om half twaalf weg te zoeven richting de boerenmarkt 's middags in Antwerpen zuid.
Twas er al goed druk, maar khad niet anders verwacht: het is immers zomer! Met een kakefonie van allerlei vreemde talen rondom me is het op zo'n dag niet moeilijk om me ergens in een vakantieland te wanen. Chaotisch verloop die markt altijd en in veel lawaai van marokkanen die groenten en fruit en olijven etc verkopen. Overal mag je proeven, iedereen vraagt de prijs ook al staat alles geprijst. Waarschijnlijk omdat velen beter horen dan lezen. Kroostrijke gezinnen schoven weer aan. De ouders zijn opgetogen, omdat iemand volledige aandacht schenkt aan hun kinderen. Soms wordt het me schrijnend duidelijk, dat ik een van de weinige blanke belgen ben, die dat zo doet....... Dat ik door lichaams communicatie volledig contact met hun én hun ouders kan maken. Gewoon omdat voor mij hartcontact zo waardevol is.
Aan sommige allochtonen die net iets beter nederlands spreken, vraag ik waar ze oorspronkelijk vandaan komen of hoe het leven hier is voor hen. Sommigen zijn positief, hebben wél werk. Anderen zijn te getraumatiseerd door de redenen van hun vertrek uit hun land. Wat ik fijn vind om te zien is, hun onderlinge contact, hun aanrakingen bij hun gesprekken. Hun openheid, hun oogcontact. Dat maken ze ook met mij, dat mis ik heel dikwijls bij de "blanke belgen".
Ikzelf voel me opgenomen, ik voel me 'gedragen' ik voel me helemaal thuis daar op die markt op de Desquinlei. Tevreden keerde ik alweer naar huis.
Kheb me weer reuze geamuseerd op de markt van de Luchtbal. Met dit prachtig weer heb ik het gevoel, dat ik vakantie heb terwijl ik werk. Vandaag was er ook tijd om fijn te babbelen met klanten en collega's.
's avonds ben ik naar mijn ouders in Nederland gereden. Mams had gisteren gebeld met de melding, dat ze een kralengordijn had gekocht voor aan de keukendeur, maar om kosten te sparen moest ze het zelf in elkaar steken. En daaar school dus een probleem, waar ik (omdat ik graag puzzel) iets aan kon doen. T'was een uitdaging :) En ik heb me dus uitgeleefd vanavond. We zijn nog maar met een 5e klaar, dus dat wordt nog een marathonklus. Maar het is ook een gezellig samenzijn met mijn ouders.
Eergisteren nam ik me voor om weer dagelijks te bloggen en gisteren was ik dat alweer vergeten. Niet abnormaal, na 12 uur op de markt, ben ik wel eens moe. Dus heb ik daarnet ook nog even over gisteren geschreven. En nu moet ik nog over vandaag. Nou ja moeten? Nee, ik doe dat graag, ondanks het late uur. En juist omdat ik het graag doe, wil ik me deze vorm van ontspanning gunnen.
Vandaag ben ik thuis geweest: wel heel de dag gewerkt, maar op een ontspannen manier. Al ons paasgoed moest gesorteerd, genoteerd en opgeborgen worden. Er is veel op van't jaar, dus moet ik volgend jaar massa's spullekes aankopen als versiering. Gelukkig heb ik daar mijn adres voor: Van Remoortel is een pracht van een supergroothandel. Daar ben ik in januari altijd een dagje zoet.
'Tventje is vandaag gaan duiken met een beginnelinge. 'Twas champagne achteraf' zei hij. Nen toffe duik, ook al was er nikske te zien. Wat me het meeste bij bleef in zijn verhaal, was dat de schoonmama kwam kijken. Niet vooraf (om hun niet zenuwachtig te maken) maar wel toen ze uit het water kwamen. Dit vond ik het vermelden waard, want zo'n schoonmama is er een uit duizenden.
Genoeg, morgen ist weer 5.30 uur En zoef ik richting Luchtbal!
Dinsdag na Pasen...... Wat valt er dan te beleven op de markt? Gelukkig is het dan in Schilde "kindjesdag" dat wil zeggen dat ik in het verlof meer kinderen dan anders zie. En zo wordt een terugval in mijn verkoop nog gecompenseerd. Mooi is dat: ik zie ze groeien van baby naar peuter, naar kleuter, naar tiener en dan zijn ze plots student! Sommigen bloeien helemaal open, anderen zijn reeds getekend door het leven....... Niet zo mooi is dat. Sommigen vertellen me wat er gaande is, van anderen zal ik het nooit weten. daar heb ik het raden naar.
's Middags rijd ik naar Oud Turnhout. Ik word een beetje voor gek versleten, want wanneer het geen school is en mooi weer, dan komt er weinig volk. Maar mijn klanten van het "eerste uur" die zijn er altijd............altijd! Die stel ik niet teleur. Wanneer ik zou hebben verteld dat ik niet kwam, zoouden ze daar alle begrip voor hebbeb, dat weet ik, maar ik had vorige week niks verteld, dus reed ik vol goede moed naar Oud Turnhout. VOOR DE GEZELLIGHEID!
Soms denk ik: Want ik verwacht, krijg ik in mijn schoot geworpen. Zo, ook vanmiddag.
Wanneer ik aankom, moet ik altijd eerst op de stoep staan, daarna een hek opzij zetten, dan wachten tot passerende auto's me door laten, om dan achteruit de markt op te rijden. Soms is Luc (de marktleider) daar om me te helpen. Deze keer niet en dat is ook ok voor mij. Maar wanneer ik aangestalte maak op uit te stappen, zie ik mijn jonge Turkse collega af komen. Met een glimlach wordt het hek geopend en met een zwierige draai rijd ik binnen. Het zonneke schijnt en iedereen lacht. Mijn andere collega's kijken toe en helpen me op mijn plaats. "Boem is HO" haha Het belooft dus echt gezellig te worden. Een babbeltje hier een 'kriekske' daar. Bij de andere Luc (die van het café) speelt 'Spirits in the sky' Een lied wat ik als tiener geweldig goed vond. Ik pieker naar de zanger of songwriter, 'Norman Greenbaum' schiet me even later binnen, YEZZZZ, kben nog steeds goed van geheugen :)
Ok, ik rijd naar huis om 6 uur, weinig ontvangen, maar me goed geamuseerd. Tijd gehad voor iedere klant. In Oud Turnhout zijn de mensen altijd vriendelijker dan elders. Twas weer een dagje om in te kaderen...
Joepie, Pasen is weer voorbij. Ofschoon we een reuze goede verkoop hebben gehad, ben ik, zoals ieder jaar, weer blij dat het achter de rug is. Dit jaar ben ik er op een andere manier doorheen geworsteld. Het werk is op een andere manier verdeeld geweest: mijn stress was minder groot. Ik had ook meer energie dan andere jaren voor de verkoop zelf en dat zette zich dan weer om in goede cijfers. Een van mijn laatste klanten was mijn vriendin Sandrissimo, ze heeft meteen mijn blog op haar blog vermeld, samen met een foto van de grote lachhaas die ze kwam afhalen.
Gisteren naar mijn ouders op bezoek geweest, ze waren enkele weken verwaarloosd.... ook al hebben ze daar alle begrip voor, ikzelf heb het er minder gemakkelijk mee. Kben ook gebotst met mijn dochter, omdat ze daar zelden nog op bezoek gaat. Nou ja, het was niet de enige reden, d'r zat wel meer hoog. En daar heb ik dan maar eens 2 dagen diep over nagedacht. Een een inzicht gekregen in wat er werkelijk tussen ons gebeurde. Dus hoop ik op een ander en beter gesprek, wanneer ze over een week terug komt van d'r vriendje.
Terwijl ik dus 2 dagen nadacht, ben ik super actief geweest en de tuin ingedoken: vijver leeggeschept, plantjes geplant. onderwijl nog om een kruiwagen paardemest gewandeld, Ook als een witte tornado door ons huis gestormd.
was dringend nodig!!! Er is nog veel te doen, maar alléé het begin is gemaakt.
Morgen heb ik weeral een dubbele markt, overmorgen neem ik een dagje vrijaf, om alle Paas decoratie artikelen enz. te tellen en op te bergen. Zo weet ik wat ik voor volgend jaar moet bijkopen.
Feitelijk geeft het lente weer mij een energyboost. Kheb dat wel nodig, want ik wil nog een website creeren onze pc reorganiseren en beter structureren alle belangrijke stukken op enkele sticks en dvd's zetten, en dan de boel eens formateren. Is al jaren niet meer gebeurd en hij is nu erg traag.
Onderwijl is er af en toe tijd om wat te lezen in Happinez of om me meer te verdiepen in het experiment van Lynne McTaggart of voor de voorbereiding van de vergadering van de Lichtbron vrijwilligers. Maar eerst moet ik nog een document voor iemand doorlezen en corrigeren op correct taalgebruik, want dat heb ik beloofd.
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
