na twee dagen buikgriep begint er een lichtje te branden de eerste dag vroeg ik me al af wat de griep me te vertellen had
gewoonlijk gaat het om broodnodige rust maar ik had niet echt het gevoel dat ik het in die richting moest zoeken ook al hoeft dat niet altijd fysiek te zijn
vandaag ben ik opnieuw in vraag gegaan ik wilde wel gaan werken maar net voor ik vertrok bleef ik weer hangen op het toilet met diaree en mijn buik stond op springen, alles lapte op ik bleef dus thuis wat rondhangen niet ziek genoeg, niet beter genoeg en dan die hoofdpijn......... uiteindelijk de was gesorteerd, wat gestofzuigd en terug het bed in met de vraag: wat heeft die griep me te vertellen ben ik in slaap gevallen
en toen ik wakker werd ging er een lichtje branden het is niet de griep in zijn totaliteit maar alle symptomen maken de puzzel compleet
alles wat ik eet of drink smaakt me wél lekker maar lijkt niet te verteren mijn buik zwelt op en wil alles terug zenden
alles wat al in mijn buik zat wordt geloosd nog voor er ook maar iets wordt opgenomen sterk verdund maar zonder nut voor mijn lichaam
en dan die hoofdpijn
alles te samen vertelt mijn lichaam me iets wat ik al lang weet maar wat ik negeer:
ik verzamel enorm veel knutselmateriaal ik verzamel ook veel kennis van anderen door te lezen, door te kijken, door weg te leggen voor later maar ik verteer dit allemaal niet de massa wordt groter en zwaarder
daarnaast heb ik ook nog veel teksten die ik moet verwerken tot promotie materiaal om hier en daar te plaatsen op websites dit is een deel van mijn vrijwilligers werk het ging tot nu toe vrij redelijk maar nog niet zo lang geleden heb ik meer werk gekregen en ik zie daar als een berg tegenop slikken dus, maar niet te verteren....
wat betreft de vertering ik zie zelf dat het resultaat van mijn werk aan de magere kant is dunnetjes over komt dat ik er niet genoeg uithaal wat er in zit of dit werkelijk zo is dat weet ik niet maar ik beleef dat zelf zo
en dan die hoofdpijn dat is nogal logisch met al die informatiestromen ik ben hier en daar op geabonneerd via mail, facebook, weblogs, tijdschriften het is allemaal wat te veel aan het worden mijn hoofd staat op ontploffen
ik hoorde vandaag nog een interessant betoog op ted.com over het beter niet vertellen van je plannen dit ging er niet om dat een ander er mee weg kon zijn maar wel om het vele enthousiasme dat er in het verhaal ligt door er over te vertellen beleef je het al in geuren en kleuren en daardoor krijgt het lichaam signalen dat het al zo ver is daarom zul je na het vertellen niet meer zo aangespoord worden door allerlei hormonen want het is reeds volbracht met als resultaat dat je stil valt nog voor de eindstreep bereikt is ik denk dat dit er van af hangt of het alleen maar wordt mee gedeeld zoals een krantenkop vermeldt of dat je jezelf inderdaad al helemaal inleeft tijdens het vertellen dat laatste is wel iets wat op mij slaat bij eender welke actie die in het verschiet ligt bij eender welke plannetjes die ik smeed maakt het een groot verschil of ik dit op voorhand heb aangekondigd
dus er zijn vandaag 2 lichtjes gaan branden
wat ik nu ga doen...... ..........dat vertel ik niet
wat geef je aan je vader als ie 81 jaar wordt? het thema spookte regelmatig door mijn hoofd en toch brak ik er mijn hoofd niet over alsof de tijd wel raad zou brengen
de dag zelf wist ik het gekochte kado's zeggen me al bijna niets meer ik geef liever iets vanuit het hart en deze keer kwam het zelfs niet allen van mij ik heb een mooi doosje gevuld met pluimen en ik had ook plakstrookjes die je kan gebruiken als bladwijzer op die strookjes heb ik iedereen die op paps zijn verjaardag diner aanwezig was een warm compliment laten schrijven over wat mijn vader voor hun betekent daarna werden ze telkens aan een door hun gekozen pluim bevestigd toen alles ingezameld was heb ik het doosje mee gegeven want die avond zelf was paps te moe om nog attent te zijn voor al die mooie woorden
de volgende morgen wilde mams eens kijken en dat mocht niet van paps ik moest er bij zijn.... en laat dit nu juist voor mij een mooi teken zijn voor een keertje was Paps' wil eens 'wet'
deze complimenten heb ik ingezameld omdat mijn vader nooit een pluim heeft gehad niet van zijn vader ((ik dacht, ook niet van zijn moeder ook al zag zij hem graag) niet van zijn broers en zus pas veel later hoorde hij via iemand anders dat zijn vader wel trots op hem was dus vond ik dat zijn huidige naasten dit op tijd moesten doen en niet als het (bijna) te laat is
een man die een bijzonder goede invloed op mij heeft gehad die me godsdienstles heeft gegeven gedurende mijn middelbare school heb ik vandaag eindelijk terug gevonden via internet: Frans de Koning misschien is het wel fijn om hem nog eens op te zoeken
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
