het lange weekend is voorbij en dagje later begonnen een dagje later gestopt sociaal en associaal
met een diepe dip die ook deze keer weer met glans is overwonnen in het leven achter me had ik dit nooit durven hopen dan lag het aan de hele wereld rondom me dan bleef ik 'off line' in bed liggen voelde ik me verschrikkelijk falen dan sleepte ik me voort verknalde ik het eten dan maakte ik ruzie en ging ik elk zelfonderzoek uit de weg soms begon ik ook te dwalen zei ik niets keek ik niemand aan
gelukkig is dat voorbij en deze laatste dip gaf me kans op meer inzicht waarom ga ik een engagement aan? en wanneer begint dat te versloffen? wat doe ik het liefst? en waar verlies ik energie? en kan ik mijn energie behouden in diezelfde omstandigheden? of meer: hoe kan deze omstandigheden veranderen in een energieke ervaring? en hoe kan ik deze ervaring uitbreiden naar de mensen die erbij betrokken zijn?
in ieder geval voelde ik gedurende deze dagen alle energie verdwijnen én weer terug komen en vrij snel zelfs nadat ik gisterenmorgen geschreven had voelde ik verandering ik heb me werkelijk vol enthousiasme gestort om ruim en poetswerk met de deur open en zonlicht binnen alle 'wat/als' gedachten verdwenen uit mijn hoofd en elk gesprek kreeg een positief tintje ook buitenshuis nam ik zo goed als elke gelegenheid aan om contact te maken met bekenden en onbekenden ik bleef allert op 'toevalligheden' en reageerde snel mijn energie bleef stijgen en ik genoot van het resultaat van mijn openheid naar de wereld 's avonds nog een verrukkelijk maal bereid enkele voornemens neergeschreven en opgehangen ze helpen me om op dit niveau te blijven helemaal geen grootse dingen: elke morgen schrijven elke dag een tekening(etje) elke dag een liedje voor iemand op mijn eigen melodie elke dag een wat opruimen wat al lang blijft liggen mijn timer zegt dat ik mag afronden en dan vertrek ik richting 's-Gravenwezel en later Sint Job in't Goor ik heb er zin in!
soms kom je ze tegen: ze doen wat ze doen met hart en ziel ze gaan spontaan om met mensen ze stralen geluk uit die van diep komt ze hebben een bijzonder effect op hun omgeving ze trekken iedereen aan ze hebben ogenschijnlijk moeiteloos succes ze hebben oog voor het beste in iedere mens ze zien een opmerking als een uitdaging ze lopen rond alsof ze dansen ze zijn wie ze zijn
na een late namiddag en avondje met paps en mams reed ik terug naar huis met een gevoel dat ik deze keer wat energie te kort had met een uur rijden voor de boeg voelde dat niet ok en ik vond ook dat het niet echt een fysiek probleem was gedachteloos reed ik via een andere weg dan gewoonlijk eigenlijk richting een cafeetje waar mijn ouders graag komen en ik realiseerde me dat er vanavond een life optreden plaats vond ging ik wel of niet eens langs.... ging ik voor de muziek of om wat te babbelen wilde ik babbelen of wilde ik diepgang in een gesprek ik reed er voorbij en hoorde de muziek en ik dacht dat ik waarschijnlijk toch niemand kon verstaan tot ik een bekende lach boven alles uit hoorde Een lach van iemand met wie ik nog nooit had gesproken maar bij wie ik meer diepgang vermoedde dan er ogenschijnlijk aanwezig was ik reed verder en besloot plots toch te stoppen daar aan gekomen was het gesprek er meteen ik kwam zelfs nog niet aan een drankje toe er werd een stoel bij geschoven en wonder boven wonder verstond ik alles (bij achtergrond geluid ben ik altijd toch zooo doof?) en inderdaad was er bij deze dame van oppervlakkigheid geen sprake ik was blij dat ik dat zo aangevoeld had daarnaast ontmoette ik vrijwel tegelijkertijd iemand, die mijn oom in Australië had bezocht onze families zijn altijd nauw verbonden geweest in mij vertelt me dat er ook in deze en volgende generatie iets is wat bindt dat het inzicht nog wel zou komen niets dringends, niets belangrijks.... of misschien wel maar alles op zijn tijd. toen het ene gesprek ten einde liep stapte ik in het volgende gesprek en weer ging dat vanzelf ook al was het eerste gesprek volledig spontaan en het tweede gesprek meer aftastend toch voelde het aan als een gesprek op ziele niveau iets zegt me dat het niet bij deze avond alleen blijft dat nog niet alles gezegd is maar ik reed in elk geval met meer energie weg, dan toen ik gekomen was.
ik realiseerde me dat ik nog kort daarvoor had gedacht, dat ik iets miste dat ik net naast de 'flow' zat dat het vandaag allemaal wel 'ging' maar 'hobbelig'
en omdat er weer eens een eigen column werd gesuggereerd en omdat ik beweerde dat ik 'zo'n werk druk' niet aan kan en omdat ik elders schreef dat het woordje 'nog' veel dingen in beweging kan zetten (dus denk ik nu 'ik kan het nog niet aan') wil ik toch nog eens proberen om elke dag een stukje te schrijven
hoe langer ik er over na denk hoe meer ik me verbaas over wat er deze week gebeurde ik had een 'lastige' klant tegenover me alles wat ze vroeg vroeg ze op een negatieve manier zoals bv: "U hebt zeker niet van die...." en "U hebt zeker geen andere verpakking" waar ik me nog het meeste druk in maakte was mijn eigen gedachte: "dat mens denkt dat ik hierachter me een groot magazijn heb staan zeker?" eerlijk is eerlijk, mijn energie zakte en zakte, want meestal moest ik alle vragen met 'nee' beantwoorden tot ik dan eindelijk een 'ja' had gevonden ja, ik had een doosje en ja, ik had inpakpapier ondertussen vlogen de blikken tussen haar en haar vriendin over en weer ze verwachtten er duidelijk niets van ..... ik pakte al wat ze wilde, stopte het keurig in het doosje en ik draaide me om voor het inpakwerk en toen schoot er een gedachte door me heen: "wacht, ik ga die mevrouw blij maken en het pakje zo mooi inpakken, dat ze me met een stralende glimlach verlaat, fier met haar cadeautje mijn energie steeg prompt dus ik kreeg er nog meer zin in ..... zo gezegd zo gedaan ik voegde nog een kleine versiering toe die ik gewoonlijk alleen maar gebruik voor mensen die het 'verdienen' en die madam was in de wolken ze keek me stralend aan en vertrok ikke blij ..... komt er even later een Amerikaanse vrouw "do you speak English?" "Oh yes, I like to speak English" nu gebeurde helemaal het tegen overgestelde van de vorige: ze had een lunch afspraak en ze wilde haar vriendin verrassen met een paas attentie ze zag dat ik allerlei lekkere dingen had ze keek me aan en zei: "I'm sure you'll make something special for my friend, no mather what, I'm sure it will be marvelous. please take a little box, leave it open, wrap some plastic around it I'm sure you'll have artistic inspiration" ik keek verbaasd zij maakte geen grapje ze keek me strak en toch met een vrolijke blik aan en ik maakte er iets prachtig van zoals ik nog nooit gemaakt had het ging om een klein cadeautje en toch werd het bijzonder op de weegschaal was het niet echt veel waard en toen ik het bedrag noemde gaf ze me 50% fooi wat beslist geen aalmoes was wél een blijk van erkenning en tevredenheid ik heb dat nog nooit meegemaakt .... wat ik me wel herinner is een klant van lang geleden die me altijd carte blanche gaf in de Paas periode ik mocht een aantal stuks maken en het mocht eender wat kosten ik had nog over haar verteld en over andere mensen die meer vertrouwen dan ik in mij hadden en ik herinnerde me dat ik nooit blokkeerde ook al wist in begot niet waar ik aan begon en hoe het er uit ging zien alles kwam altijd goed en dikwijls was ik zelf ook verrast zo ook deze keer
ik ben er echt van overtuigd dat dit voor veel mensen geldt dus ik nodig je uit om alles wat je doet, te doen met hart en ziel. ik hoor graag hoe het gaat
Experiment: Vandaag vind ik dé lamp die in onze woonkamer hoort. Dat was mijn intentie. Ik volg mijn intuïtie en haast me naar de kringwinkel op't Kiel in Antwerpen. Hoe dichterbij ik kom, hoe zekerder ik word. Door wegenwerken helemaal omgeleid. Niet verloren gereden, elke straat die ik kies is de juiste. Sluitingstijd nadert. Toch laat ik elke voetganger over steken, elke auto voor me in of uit rijden. Opgewonden maar zeker. In de Abdijstraat staat een auto vlakbij de winkel geparkeerd op 2 parkeer plaatsen. Er zit een grote familie in te wachten. Ik ga er naast staan en maak een teken dat hij achteruit kan. En dat doet hij dan ook braaf. Ondertussen stuurt iemand me een berichtje en ik geef antwoord. Terwijl ik naar de winkel wandel heb ik de tijd in het oog. Het is alsof die trager gaat dan anders...... Binnenin me groeit het vertrouwen tot een zekerheid. Ik ben hier niet voor niets. De winkel is een groot, diep en druk pand. Halverwege gaat mijn blik naar links. Ik speur opgewonden al die opgehangen lampen af. Yesssssss. twintig euro! Thuis gekomen ziet Manlief hem ook wel zitten. Hij hangt al op zijn plaats. En weer zijn we een stapje verder.
lang was ik in de veronderstelling dat ik het allemaal wel alleen af kon ik werkte lieve alleen dan met zn tweeën samen met mijn dochter ging wel fijn maar die ging na verloop van tijd haar eigen weg op de markt en daarna werkte ik dus nog harder dan daarvoor dat ging eigenlijk prima als ik maar niet stilstond bij alle kleine kwaaltjes tot die kwaaltjes groeiden tot grote kwaaltjes en ik af en toe serieuze pijn had soms in mijn zij, soms in mijn voeten, dan weer in mijn hand of arm soms acute spierkrampen en nooit echt lang durend, tenzij ja ik geef het toe, toch wat sluimerend op de achtergrond... op koude dagen erger dan anders en na drukke koude dagen gewoon direct kapot het bed in mijn lichaam protesteerde omdat ik het gewoon overbelastte en omdat ik ook geen energie meer overhad om nog iets anders te doen dan werken ondertussen was er zelfs al een afspraak gemaakt bij een specialist om na te gaan waar al die pijnen allemaal vandaan komen want na een jaar magnesium en vitamine B was er niets veranderd
binnen in mij groeide het inzicht, dat er iemand bij moest komen er moest gewoon iemand bij mij in de wagen komen werken en ik moest me niet bang maken om alles wat daarmee kon mis gaan ik moest alleen maar helder formuleren hoe ik het graag wél zou hebben ik wilde heel graag dat het iemand was die echt contact maakte met de klanten zoals ik dat gewoon ben om te doen ik wilde iemand hebben die de dingen helder kon verwoorden en ook iemand met een open en vrolijke geest iemand die even groot was als ik anders zou de wagen indeling een probleem geven iemand die zich durfde uiten en ook meedacht eigenlijk was dat nogal veel..... maar ik had in het verleden al gehoord en zelf meegemaakt dat dit werkt ik ben niet op zoek gegaan ik ben beginnen vertrouwen dat het wel goed kwam ..... een wonder werd in gang gebracht ik heb sinds een kleine maand een maatje en ik had verdorie al mijn wensen zelfs niet eens uitgesproken ik had ze alleen maar in gedachten
dat ik gelukkig ben komt zelfs niet alleen omdat ik nu met iemand samen werk ondertussen blijken we veel gemeen te hebben andere sluimerende wensen in mij worden stilletjes aan weer tot leven gewekt ik kom voorzichtig binnen in een wereld die daaraan voldoet alsof er een tijdperk overgaat in een volgende tijdperk het achtste tijdperk is dit ondertussen ondergaan spelen opstaan vluchten verkennen leren genieten delen niet dat er niets blijft hangen uit het verleden integendeel het is een korf vol ervaringen die me maken tot wie ik nu ben en van die ervaringen uit kan ik delen
ik ben dankbaar
vannacht had ik een droom:
men trachtte me wakker te maken om mee te gaan met de groep ik werd wel wakker maar mijn ogen wilden niet open gaan ik vroeg ze te wachten, het zou me wel lukken.... ik was er eigenlijk wel gerust in ook al vergde het zeer veel inspanning nadat ze eindelijk open waren besloot ik niet mee te gaan met de groep en ik ging mijn eigen weg......
nee, mijn kerstdagen zijn altijd weer anders soms vraag ik me af of dat bij iedereen zo is na ons kerst ontbijt vertrok manlief richting de kerstmarkt in't stad. deze madam legt de laatste hand aan een paar cadeautjes ik heb besloten om een 'spiegel'spel wat ik van de zomer heb ontwikkeld eens uit te proberen bij mensen uit verschillende leeftijd categorieën en met verschillende interesses dus deel ik ze hier en daar een beetje uit en vraag ik feedback indien ik het op punt krijg kan het misschien verkocht worden op de opendeurdag van onze vereniging
wat me gisteren al meteen opviel: het heeft het effect wat ik zelf voor ogen had het spel bestaat uit kaartjes met vragen de bijbehorende tekst is voorlopig als volgt:
SPIEGELTEKSTJES Deze tekstjes zijn geschikt om stil te staan bij wat er werkelijk in je om gaat. Wanneer alle gesprekken door elkaar lopen of wanneer je voelt dat je onrustig wordt of niet begrijpt wat er zich in een groep afspeelt. Iedereen die dat wil kan dan een kaartje trekken en mag (maar niet moet) wat vertellen. Je kan ze ook alleen voor jezelf trekken en je antwoord op schrijven.
ik kan me misschien vergissen, maar in mijn eigen onrustige zelf (op zulke dagen is het verschrikkelijk) kwam een rust, een goed gevoel de reacties van anderen waren gevarieerd soms juist onrustig, soms zeer gefocust, soms volledig tegengesteld zo leek de minimum leeftijd ergens rond 18 te liggen maar diezelfde avond was een 12 jarige dan weer enthousiast. ik wacht nog wat af
vannacht waren we laat thuis na een fijn verjaardagfeestje een beetje dronken viel ik direct in slaap maar onder de vroege morgen was ik klaar wakker boordevol ideeën, bijna rusteloos over wat er naar de kringloopwinkel kon over de herindeling van kamers en kasten over kleuren en wanden over mijn jacht op enkele 2e hands boekenkasten en een klein laptopje (notebook) over chaos ompolen naar vormgeving er is beweging 2011 wordt een bijzonder jaar en ik heb er zin in ben dus maar al begonnen met de uitvoering zo gauw manlief weer naar 't stad vertrok
Het leven is mooi. Want ik ging net vóór 5 uur nog snel om een kerstboom bij vrienden van ons. Ik hoopte op een kleine blauwspar. Wat staat daar nog op mij te wachten? Een laatste ongelukkige gewone dennenboom..... met daar achter, jawel, een kleine blauwspar! Gemakkelijk op te tillen en prachtig van vorm. Alleen dat al zette me in gang om te stofzuigen en dweilen. (nee, niet met de kraan open)
Straks komt manlief thuis van de Kerstmarkt in Antwerpen, erg moe en deze keer hopelijk niet gedesillusioneerd.... Sinds 't Stad sleutelt aan de locatie, gaat de opbrengst in vrije val naar beneden. Nee, mensen, dit ligt niet aan het weer. Wij staan al 27 jaar op die Kerstmarkt en we hebben al meer jaren slecht weer gehad. Nee de volle verantwoordelijkheid van deze financiële strop ligt helemaal bij een onnozel ambtenaartje, wat vond dat het allemaal anders moest. Terwijl we werkelijk in al die jaren zeer actief betrokken zijn geweest bij de brainstorming voor en na elke kerstmarkt. Elk jaar weer wat beter, elk jaar weer wat mooier. Dat ambetantenareke vond dat hij het beter wist. Natuurlijk ligt zijn 13e maand er toch die van ons ligt in de put. Geen 13e maand, geen bijzondere kadookes, geen feeststemming. Alleen al de stommiteit om dit evenement te verlengen tot de 2e januari. Dat hebben we vorig jaar in Brussel eens bekeken: Geen volk! Miserie! De helft van alle kramen waren gewoon al weg. Ook van de miserie.
Maar ok, de kerstboom staat de vloer en het sanitair is proper. 't vrouwke staat liefdevol te wachten. Een dik foute kerstmarkt is nog geen fout leven. Volgend jaar ander en beter. Want zo'n prutser van een evenementen ambtenaar blijft meestal niet lang op post. Dat zoekt andere projecten om te 'verkloten'.
En dan is ook dat weer voorbij en vergeten.
Mooi, die sneeuw. Toen ik vanmorgen naar de markt reed, heb ik genoten van het uitzicht ook al was het nog donker. Als je 30 km rijdt, dan kan dat :) Op de autostrade reed ik zigzaggend 60 km: daar was het opletten voor de putten. Het heeft ook zijn charme. Het houdt een mens wakker en dankbaar omdat hier in dit land zoiets hersteld wordt. Jawel, er zijn ook geweldige goede ambtenaren. Die wens ik dus een Gelukkig Nieuwjaar.
het is nu toch wel een bewezen feit: ik ben bijgelovig en nog niet zon klein beetje wat ook een feit is ik zie alleen maar positieve tekens
telkens als ik even twijfels heb of ik wel op goede weg ben of ik juist heb gehandeld of wanneer ik denk, is dit wel een goed idee dan zijn er tegenwoordig 3 tekens die me zeggen jawel, je doet het prima of maak je maar geen zorgen of je zit op de juiste golflengte
het eerste teken had ik al een tijdje door dat teken vertelt me dat mijn intuïtie op 100% werkt tijdens mijn verkoop zelfs wanneer alles ogenschijnlijk niet gesmeerd gaat zoals bij teveel aanvulwerk terwijl de verkoop al volop bezig is of wanneer ik me eigenlijk wat zorgen maak over iets compleet anders en daardoor vrees dat ik te weinig aandachtig ben (ik schrijf vrees, want wie zegt me dat een ander dat zo ervaart) dit teken is zo grappig en ik heb het al dikwijls getracht te testen: als ik dus lekker intuïtief aan het werk ben en zakjes of doosjes met snoep vul tijdens mijn verkoop dan zet ik die op de weegschaal en het gewicht is perfect het gevraagde gewicht dan voel ik me vrolijk worden want ik zit in de flow in het begin wilde ik aan mezelf en die klant bewijzen dat ik dat nog kon en dan mislukte het dan was ik niet intuïtief dan zat ik in mijn hoofd wilde ik me forceren ik heb dit zo dikwijls uitgeprobeerd dat ik op de duur zelfs dacht dit is allemaal puur eigen fantasie
maar de laatste weken ben ik niet meer bezig met mezelf te willen bewijzen ik ben nog meer dan vroeger in volle aandacht voor elke klant en wanneer ik bijvoorbeeld een wrevel voel opkomen kijk ik direct naar mijn eigen aandeel daarin en tracht ik het beste te ontdekken in de ander dan stel ik een spontane vraag en kijk ik in de ogen en ik krijg wonderbaarlijk mooie reacties en prachtige verhalen en dan is dus elk gewicht juist en de wereld staat eventjes stil.......
en ik glimlach na zon morgen nog meer dan anders naar mijn gevoel waren alle zakjes perfect (misschien schat ik dat een 5% mis, weet ik veel, ik ben daar niet mee bezig) ik rij zeer voldaan en met een mooi bedrag naar huis
een tweede teken want ik weeg geen 24 uren aan een stuk is de pluim ik heb eigenlijk altijd al wat met veren en pluimen gehad dus dat is me niet vreemd maar ze komen in mijn zicht telkens als ik even twijfel over een genomen beslissing en op het punt sta om die uit te voeren dat gaat over het juiste cadeautje of over hoe ik het ga aanpakken of over een route die ik ga volgen noem het maar de veer is daar gewoon hartstikke leuk hij ligt er alleen maar als ik bevestiging nodig heb ik vraag dat echt niet heel de dag door en ik vraag dat ook niet bewust in de verwachting dat ik een pluim ga vinden het is eerder en plotse twijfel die op komt en daar is de pluim, tadaaaaaa! een woord wat vanmorgen in me opkwam en ik schreef het op een zelfgemaakt geboortewenskaartje wat ik vastmaakte aan een cadeau waarover ik plots begon te twijfelen zal ik nog iets aanpassen? zal ik doen wat ik graag wil doen? durf ik dat idee wel uit te voeren? wat als ik het verknal? de pluim lag op mijn stoplicht van mijn marktwagen waar ie net was neergestreken ik was net aangekomen alles was open gezet, de stekker in het stopcontact en ik wilde het cadeautje nog gauw inpakken in mijn regenboogpapier plotse twijfel toen ik de deur open deed net naast de pluim nog meer inspiratie kwam in me op en het cadeautje werd nog snel omgetoverd tot iets origineler
ik heb al vele pluimen gekregen en ik ben daar heel blij mee mijn (zelf)vertrouwen neemt dan plots toe alles komt dan goed
het laatste teken is van een ander kaliber en ik merk dat ik dat pas sinds kort door heb we hebben in het lapje bos naast ons een of meer uilen zitten en elke keer als ik denk: wat er vandaag gebeurd is inspireert me enorm en als ik voel dat ik daar iets mee moet doen maar nog niet weet wat dat hoor ik een uil met een indringende kreet maakt ie zich kenbaar in schrijf indringend omdat de inspiratie ook echt indringend is alsof het een cruciaal moment is in mijn leven en achteraf bekeken klopt dat helemaal zo ook vanavond ik zag diverse mensen een betoog doen over wereld verbeterende ideeën waar ze hun leven aan wijden dit raakt me eigenlijk altijd die bevlogenheid nog meer dan het onderwerp en ik dacht aan mijn schrijven en dat ik vandaag nog niets geschreven had en dat ik nog meer heb te leren vertrouwen dat dit wel goed komt ik heb gewoon het Word te openen ......... ik twijfelde: ging ik slapen of niet ......... ......... waarover eigenlijk......... ik liet mijn hond buiten en die uil liet zich weer zeer indringend horen zon kreet die zegt NUUUUUUUUU hij klinkt wel anders maar er zit iets dwingends in dus ben ik weer naar binnen gegaan ik opende het blanco Word document en mijn titel stond en bijna vanzelf Bijgeloof
ik ben ondertussen al aan bladzijde 4 dus de tekst is langer dan anders ik glimlach want die tekens zijn best wel voor iedereen zichtbaar of hoorbaar en ik denk dat een ander er niets uit opmaakt maar bij mij verschijnen ze telkens als ik me innerlijk bevraag en ze verschijnen ook elke keer zomaar zonder dat ik er naar op zoek ben moest ik op zoek gaan dan was het gedaan of is dat ook een bijgeloof? ....
Tijdens onze vrijwilligersvergadering
rees de vraag, hoe ver we stonden met de organisatie van de
Nieuwjaarsbrunch......... en ik had er geen antwoord op. Wat viel er te
organiseren? De affiche was toch gedrukt, de lijst voor de deelnemers lag toch
te wachten om ingevuld te worden? Ik was werkelijk nog niet aangekomen in De
Lichtbron, zoveel was duidelijk. Mijn laatst bijgewoonde vergadering vond
plaats in november, mijn contact met de andere Lichtbronners was miniem
geweest...
Ok, de brunch dus, ehm, wanneer de lijst
gewoonlijk op donderdagavond voor de brunch door ons wordt bekeken, zien we wat
er eventueel nog te kort is. Enkele vrijwilligers hebben nog niets genoteerd en
die overleggen dan wie wat van het ontbrekende voedsel meeneemt. Zo komt het
alle jaren in orde.
Maar ik was simpelweg vergeten om over de dag
zelf te overleggen. Hoe gaan we het aanpakken, kan de voorbereiding al een
dagje eerder, of zelfs vrijdag? Dit bleek niet het geval, dus moesten we wat
vroeger dan gewoonlijk arriveren om de tafels te dekken en alles wat er bij
komt kijken in goede banen te leiden. Eerlijk gezegd, ik heb en krijg daar
nooit zicht op en vroeger was dat zelfs een reden om minstens een nacht wakker
te liggen. Ondertussen heb ik een groot vertrouwen in de goede gang van zaken.
Misschien maak ik me het wat te gemakkelijk en reken ik te veel op de andere
vrijwilligers, maar ik herinner me de jaren dat ik verdronk in planning en
niet te doen was voor diegene met wie ik samen werkte. Dus we spraken af:
zondagmorgen 9 uur........
En daar liet ik een persoonlijke steek vallen,
maar ik heb er geen spijt van. Mijn agenda-gsm vertelde me dat ik om 8 uur
present moest zijn en ik heb nogal een uitgebreid ochtend ritueel, dus ging
diezelfde gsm s morgens om 6 uur af. Goed gezind stond ik op, maakte me een
warme kop honing/kaneel thee, stond wat te bekkentrekken voor de spiegel en
trok een osho-tarot-dagkaart die overvloed betekende. Hé, wat toevallig, de
brunch draait altijd om overvloed voor iedereen, tof.
Plasje gepleegd, tandenpoetsen, gewassen,
beetje make-up, aankleden, haar geborsteld, regenboog-kleur accessoires aan en
naar beneden.
Weinig verkeer onderweg, oops, kben vergeten
te eten, schiet het door mijn hoofd, nou ja, dat haal ik vanmiddag wel in.
En daar sta ik dan in de villa om 8 uur en er
is nog niemand............ dan heb ik nog tijd om de auto weg te zetten.......
10 na 8 nog niemand.........eh........twas om 9 uur, slimmeke.
Ik maak een wandeling in het park, bekijk de
villa van alle kanten, hoor de vogeltjes fluiten en de eenden snateren en ik
sta boven op de heuvel te genieten. Kdoe mijn ogen dicht en begin mijn
favoriete meditatie. Ik stel me voor als een pop aan een touwtje, bewegend in
de lichte wind. Me bewust van elke beweging die mijn lichaam maakt. Het is al
lang geleden dat ik dit heb gedaan.
Tegen 9 uur ben ik terug en trek ik andere
schoenen aan (hoe kwam ik daar nou bij, om die in een opwelling mee te nemen?)
want de zwarte zitten onder de modder.
De anderen komen binnen stromen en we beginnen
er aan. Geleidelijk verandert de hal in een chique eetgelegenheid en alles is
klaar tegen half 11 wanneer de gezamenlijke meditatie begint. Tijdens de
viering steek ik een kaarsje op voor alle mensen die een lichtpuntje betekenen
voor anderen. Omdat ook ik al dikwijls mocht ervaren, dat wanneer ik het niet
meer weet hoe het verder moet, er altijd wel iemand is die het wél weet, door
een gebaar, door een luisterend oor, door de schouders er onder te zetten.
Wanneer we de laatste voorbereidingen treffen
voor het brunchmaal zien we weer, hoeveel we bijeen hebben gebracht. De grote
tafel staat vol met gerechten. Kleuren, geuren en smaken doen ons genieten. En
overal wordt bij gekletst, mensen zien elkaar soms na lang tijd terug, anderen
leren elkaar kennen. Het doel van deze brunch is weer bereikt. Wanneer we later
alles opruimen en de hal terug hal is geworden, zie ik hier en daar wel een
vermoeide blik in toch blinkende ogen. Dan ben ik dankbaar om een deel te zijn
van deze groep vrijwilligers, want samen kan je toch meer realiseren dan
alleen.
Doen wat je doet voor jezelf en de anderen mogen mee genieten.
daar stond ik voor de spiegel ........ elke maand volg ik een avond bij "Het Zomerhuis" in de serie 'The Magic Ones" toen ik er over las dacht ik nog: "niets voor mij'" maar omdat ze vrouwen aanspraken die dachten: 'niets voor mij" ben ik toch gegaan vooral omdat ik Leen ken, die ons door deze avonden heen begeleidt de eerste avond had ik het vreselijk moeilijk maar elke avond vond ik leuker dan die daarvoor en nu heb ik me zelf ingeschreven voor de laatste avond hoewel die in december valt (een maand waarin ik gewoontegetrouw alleen maar tijd maak voor te werken, te eten en te slapen) waar gaan die avonden over? over jezelf goed voelen in je vel over dingen doen en wensen voor jezelf over jezelf te leren stralen voor jezelf en als de wereld rondom je mee geniet zoveel te beter
terug naar af ik stond vanavond voor de spiegel we gingen eten met manliefs familie ik had me zondagse werkplunje af geworpen ruimschoots op tijd kleren gepast, make up aangebracht, juwelen gekozen en daar stond ik kant en klaar en ik dacht 'wat zie ik je graag' meer moest dat niet zijn want ik heb genoten en ons gezelschap genoot mee ...... een avond om in te lijsten
ik ga Leen tijdens die laatste avond eens een dikke knuffel geven ze verdient het want het verschil tussen jezelf mooi maken om mee naar buiten te komen en jezelf mooi maken, omdat je dat zelf echt graag doet, ligt mijlen ver uit elkaar en zij heeft me daarop gewezen
ik heb veel te doen een opendeurdag in het vooruitzicht markten die floreren een huishouden laten reilen en zeilen en volgende week voor 3 weken naar Canada ik heb veel te doen tot ik plots stil sta en in verwondering rode juweeltjes gade sla onderaan de elzenboom overal bosaardbeitjes zo wonderschoon ademloos kijk ik toe en roep manlief erbij om zo vlakbij te genieten van wat ons geschonken wordt
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
