|
vandaag is er een
wonder gebeurd...
een wonder waarom
ik zelf in wanhoop om heb gevraagd
"inzicht en losmaken waar ik in vast zit"
deze zomer heb ik
2x een cranio-sacrale healing gekregen
en 2x een
rebirthing doorgemaakt
ze waren werkelijk helend
en dienden ook als een prima aanloop naar vandaag
vandaag belde ik in
een opwelling weer naar die persoon
welke cranio-crale
healing geeft
en er was zelfs
direct tijd voor me:
een bevestiging dat
deze keer een doorbraak wachtte
ik had
spanningshoofdpijn
dus eerst werd
daaraan iets gedaan
maar ik kwam vooral
omdat ik me al enige tijd
vast voelde zitten
in een angst
die ik niet
volledig kon plaatsen
natuurlijk zocht en
vond ik wel verklaringen
maar steeds bleef
er binnen in me iets knagen
omdat het allemaal
neveneffecten waren
van iets wat veel
groter was
ik had zelfs wel
een vermoeden van dat grotere
maar kon er naar
mijn gevoel niks in veranderen
dus vandaar het
bezoek vandaag
zoals gewoonlijk
bij deze healing
komt er allerlei
spanning vrij
mijn linkerkant zit
vast vanwege mijn denken,
onmachtgevoelens
kwaadheid frustratie
mijn rechterkant
zit vast vanwege opgekropte emoties
mijn rug zit vast
door te grote belasting in het verleden
mijn keel zat vast
omdat ik veel dingen niet kan uiten
wanneer aan dit
alles gewerkt wordt
komen er
ongecontroleerde spierbewegingen
bij mij heel heftig
en langdurend
en terwijl dat
gebeurt komen er soms beelden
soms ook niet...
als laatste was
mijn keel aan de beurt
en toen kon ik niet
meer terug
ik zag vlijmscherpe
ijsbergen en priemen verschijnen
en de spanning nam toe
dankzij de
rebirthingsessies had ik geleerd om
me te concentreren
op mijn ademhaling
vroeger zou mijn
adem stokken, nu niet meer
ik bleef kijken
naar al dat ijs
en kon het ook
vertellen
en terwijl ik er
over vertelde weken ze uiteen
en kwam er een hoge
kathedraalachtige gang tevoorschijn
oneindig lang, wel
verlicht...
ik bleef kijken en
naarmate ik verder ging
werd het donker
allemaal donkere
golven verschenen voor me
tot het een
landschap werd
ook donker
tot er een beetje
licht verscheen aan de horizon
ondertussen had ik
veel keelpijn
en werd ik daar
gemasseerd
soms hardhandiger
soms liefdevoller
ik voelde diep
verdriet opkomen
wat zich niet
doorzette
ik kon het niet
verklaren
niks wees op de
oorzaak
aan de horizon werd
het lichter
er verscheen een witte
gestalte
die vriendelijk
naar me keek
en opeens keerde
die zich van me af
en werd grijs en
nog donkerder
ik vroeg: waarom
heb je me verlaten?
En daardoor kwam de
doorbraak
het verdriet begon
te stromen
ik besefte dat ik
mezelf had verlaten
dat ik mezelf bijna
altijd verliet
wanneer ik mensen
ontmoette die ik als wijs beschouwde
en wanneer ik mijn
menig zei
over iets wat er
niet klopte aan hun visie
werd ik verlaten
en doordat dat
zoveel keren is gebeurd vanaf mijn vroege jeugd
ben ik al vrij
vroeg gaan geloven
en later laten
bevestigen
dat ik mezelf moest
verlaten
om geaccepteerd te
worden door mensen die ik hoog achtte
steeds meer
geraakte ik er van overtuigd
dat mijn mening
niet telde
steeds meer
geloofde ik dat ik niks waard was
steeds meer geloofde
ik dat ik mijn mond beter kon houden
anders werd ik
verstoten
steeds meer
geloofde ik dat ik mijzelf moest verstoten
wel soms de
waarheid zeggen
maar meteen daarna
mijzelf ontkrachten
mezelf
buitensluiten
mezelf niet meer
kunnen aankijken
mijn krachten niet
benutten
want ze zouden
verstoting tot gevolg hebben
er kwam vrede in me
een wonderbaarlijke
rust
alsof ik thuis kwam
in mezelf
met een zekerheid
en toch ook zachtheid in mijn stem
ik nam waar wat er
zich in me afspeelde
alsof het licht
binnenin me begon te schijnen
toen ik opstond was
het alsof er iemand opstond
die zich bewust
werd van zich zelf
een blik in de
spiegel gaf een nieuwe impuls
mijn lach klonk
helderder
later, tijdens
boodschappen doen, werd ik gezien
maakte ik contact
met diverse mensen
kreeg ik
complimenten over allerlei gedragingen van me
en in plaats van er
stil van te worden
en te denken: ze
kennen me nog niet
gaf ik nu een
knipoog en reed zingen naar huis
mijn stem was
krachtig
en ik kon zelfs de
hoge tonen moeiteloos aan
vreemd, er is iets
wezenlijks veranderd
mijn moedeloosheid
lijkt verdwenen
mijn
levenslust is terug!
14-08-2006 om 00:00
geschreven door annemiek
|
