|
Deze soort van blog heb ik gecopieerd van diverse andere sites, zodat alles bij elkaar blijft
2-12-2006
vandaag een hektische dag gehad, nee geen gewone dag als anderen, die zijn ook hektisch....
ik raakte geen grond!
's avonds nog overal gaan thuis leveren en zo
was pas om 10 uur 'avonds aan het eten
heel de planning was weer eens vakkundig om zeep geholpen
van de weekvroeg iemand tegen mijn dochter oof ze enige regelmaat kende thuis...
eh.......
manlief zei tegen mij: ik geen regelmaat, jij geen regelmaat, dus onze dochter heeft geen regelmaat in het kwadraat 
maar vanavond, na dat eten, moest ik nog voort werken, iets opn ieuw maken, wat perongeluk al verkocht was, moest morgenochtend weg...
mopper mopper
en toen moest ik ook nog die speciale marsepeinen hond maken voor een klant die altijd er op vertrouwt dat ik dat wel kan..
mopper mopper, ook dat nog, kruitp tijd in...
en toen  yes
kwas aan dat beest bezig en ja hoor, helemaal ontspannen, zalig, mijn gedachten op één ding, de hond!
die klant kan tevreden zijn, 't is met veel liefde en zorg gemaakt
't is een schatje,
maar wat me het meeste treft is dat ik altijd zulke dingen uitstel, terwijl het net iets is wat ik het fijnste vind om te doen: creatief zijn, vanauit de geest, niet namaken, nee zelf creeeren...waarom doe ik dat niet méér?
waarom doe ik niet meer creatieve dingen... het zet mijn gedachten vrij, het geeft me energie, het laat me uit de sleur breken, en iedereen is er altijd blij mee...
waar is dat zelfvertrouwen bij me om daarmee meer naar buiten te komen...
waarschijnlijk speelt de faalangst dan weer een rol:
"successen uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst"
dat zeggen ze van beleggingen ook 
ik hoor mezelf er van te overtuigen dat ik alles wat ik voor de eerste keer maak een succes is, altijd, ik hoef toch geen duplicaten te maken?
kblijf te veel hangen in de twijfel....
misschien hangt er een voornemen voor nieuwjaar in de lucht
3-12-2005
gisteren schreef iemand in de chat: ik volg je monologen...
t'is niet de enige, ik hoor dat meer...
kben eens gaan kijken wat ik allemaal heb neergeschreven
nou ja, niet alles opnieuw gelezen, slechts de eerste pagina...
en ik sta versteld, 't is raar,
ik sta versteld over de veelheid van woorden en gevoelens
over mijn kijk op het leven
mijn kijk!!!!
in diezelfde chat van gisteren vertelde ik dat ik vroeger de mening van anderen opzoog en mezelf eigen maakte..
dat ik het moelijk had, wanneer er twee mensen tegelijk met me omgingen...
ik kon niet de een en niet de andere tegelijk samen hebben
voelde te veel en voelde vooral mezelf verscheurd worden
khad twee gezichten en dat kwam 'uit' op zo'n moment
meestal werd ik dan stilletjes, terug getrokken,
khad dan nergens een mening over....
dat was dus vroeger....
onlangs merkte ik op dat ik zoals vroeger even paniekeerde toen iemand werd toegevoegd in een chat venster
twas een oude paniek die naar boven kwam
eentje van wie ben ik bij wie, en kan ik wel met beiden samen?
ik was tijdelijk uit mijn lood, maar ik realiseerde me dat dit verleden tijd is.
beide kennen me zoals ik ben...
ik ben dus
wanneer ik dus mijn monologen overlees, dan denk ik:
dit is van mij, dit ben ik, en ik ben goed zoals ik ben
mijn monoloog helpt me dus bij de bewustwording van wie ik ben
helemaal in zicht
helemaal aanwezig
ook mijn schaduwkanten
mijn overpeinzingen worden losgelaten op de wereld
ik kom er voor uit
ik slik niet meer in
allemaal oefeningen
en langzamerhand gaat het me ook beter af in mijn dagelijks leven
vooral in mijn gezinsleven
er schiet iets door mijn hoofd
tklinkt wat overdreven, maar ik schrijf het toch
ik zit mooi te wezen
een mooi wezen
een innerlijk dat mag gezien worden
een mooi innerlijk wezen dat mag gezien worden
ik laat me zien
wat me vooral treft is dat ik wanneer ik naar anderen kijk,
dat ik dan ook altijd mooie innerlijke wezens zie
ook al doen ze dingen die niet mooi of lief of whatever zijn
een stukje in me kan wel gekwestst worden,
maar ik blijf oog hebben voor hun mooie innerlijke
twerd tijd dat ik dat dus van mezelf ook ging zien....
soms zie ik dat voor mij en anderen geldt:
"het doel heiligt de middelen"
en
"als het niet goedschiks lukt dan maar kwaadschiks"
ik denk dat het belangrijk is dat ieder van ons kijkt naar het doel dat de ander voor ogen heeft
en niet naar de middelen die gebruikt worden,
om andersdenkenden iets aan het verstand te brengen
ik denk ook dat alles draait om geduld en acceptatie
geduld om en acceptatie van het anders zijn van de ander
ik merk dat ik vroeger wat sneller vooruit ging na een figuurlijke oorveeg
om kort daarna terug stil te vallen
oorvegen hebben dus een korte termijn effect
wat wel werkt is voorbeelden, voorbeelden en nog eens voorbeelden
altijd weer opnieuw pikken mensen hun lessen op uit voorbeelden van een ander
want wanneer iets wordt het opgedrongen met een instelling van:
"slikken of stikken"
slikken .... verslikken ..... stikken
tgeeft paniek
iemand stevig wakker schudden geeft paniek, ja toch
ik zie dat er minder mensen berichtjes plaatsen op het forum
ik hoop dat ze niet verstikt zijn
ik hoop dat ze begrijpen dat er ook begrip heerst hier op het forum
ik hoop dat ze begrijpen dat ik ze mis
ik heb vanalles willen schrijven, ik geraakte er niet uit.........
maar ik denk dat dit vandaag voldoende is
zonder smilies en zonder dialect, kben serieus als ik wil en ik kan ook typen zonder fouten als ik tijd heb, jaja
mijn doel was leven in de brouwerij brengen
mijn middel was misschien niet naar ieders zin
mijn resultaat was tijdelijk....dus tzullen andere middelen worden
voorbeelden en zo....
5-12-2005
gisteren heb ik voort geoefend in het bij mezelf blijven tijdens stormachtige chat gesprekken....
gisteren dacht ik verdorie: het lukt, ook al voel ik allerlei gevoelens op de achtergrond...
gisteren dacht ik, tjonge, ik wist waar ik voor ging!
ok, dat komt meer een meer voor de laatste jaren, maar volhouden en in contact blijven met mijn eigen waardegevoel,'t is soms moeilijk...
gisteren dacht ik ook, nou wordt het tijd, dat je thuis ook het woord neemt, het onderwerp van gesprek bepaalt, je niet laat overbluffen door manlief die van huis uit heeft leren debatteren...
ik heb dat van huis uit niet geleerd, daar werden er met deuren geslagen en er werd weggelopen...
vandaag, voor ik er eigenlijk erg in had, gebeurde er iets wat ik gisteren avond wenste: een gesprek van uren met manlief
aan een tafeltje in de pizzaria
eerst hij zoals gewoonlijk over de zaken, stoort me niet, maar hij zei zelf op een gegeven moment dat hij er weer over bezig was.
ik zei geen probleem maar misschien is het de moment dat ik eens deel wat er in mij omgaat, niks zakelijk, gewoon wat ik in de toekomst wil doen, naast het zakenleven...
via dat onderwerp richting onderwerp communicatie, richting mijn ouders, richting respect verdienen, richting ik weet niet wat...
een heleboel onderwerpen kwamen aan bod, mijn visie ook, jawel
meer nog ik merkte op dat we ooit lang geleden in ons prille begin ook zo konden praten, ogenschijnlijk van de hak op de tak, flitsend snel....
verdorie wat heb ik dit gemist, in mijn relatie.... ik miste dit meer dan alle andere gemissen.... en kijk het is er terug
we waren beiden tevreden over de avond... en die tevredenheid is er nu nog...ondanks de meningsverschillen, ze mogen er zijn, ze mogen er eindelijk zijn, van mij.... want daar draaide het om...
ik ben ik!
13-12-2006
alweer een week geleden.....
morgen zal mijn marktwagen eindelijk terug hersteld zijn
t'is beloofd...maar ik zal maar hout vast houden
kzal blij zijn dat ik weer rond kan tuffen
veschrikkelijk gevoel wel om al die mensen steeds maar op nieuw te moeten vertellen waarom ik bijna een maand niet geweest ben
pfff
vant weekend gigantisch veel verkocht op de kerstmarkt in Antwerpen,
zaterdag heel erg over mijn toeren geweest
twas te druk zowel voor als achter de toog
er werd flink gebotst, iedereen wilde zo snel mogelijk zijn
kwerd er gek van
toen ik dan ook eventjes weg kon om te gaan eten, moest ik meteen een mailtje sturen naar een leverancier, die belde me terug maar ik verstond er geen jota van, zoveel lawaai was er, toen ging ik pas echt over de rooie
ik ging ergens binnen om te eten, maar daar was geen plaats, op een andere plek, te lange wachtrij, dan maar beginnen dolen tot ik een steegje vond, waar een beetje stilte was.....dan kon in terug bellen
toen moest die vent mijn man spreken.......die heeft geen gsm
dus ik weer helemaal terug door al die drukte.......pfffff
daarna wilde ik alleen nog maar heel ver weg en nooit meer terug komen,
dus begon ik weer te dwalen, mijn neus achterna....
ik kwam bij een soort restaurant uit, dat ik nog niet gezien had, het leek er rustig, van buitenaf gezien.... een allemaal raam, nergens muur te zien, tot en met het tweede verdiep.... sfeervol verlicht , dat wel.
ik naar binnen, waarschijnlijk met een wilde blik in mijn ogen 
de deur viel achter me dicht, weg alle lawaai
daarvoor in de plaats: mijn favoriete muziek en nog wel tijdens heel mijn verblijf daar:)
ik werd aangesproken en later nog een paar keer door de eigenaars
ik wist niet dat het nog kon, maar ik ben er helemaal tot rust gekomen.....
én lekker gegeten, ook al kreeg ik niet zoveel binnen, ik was té vermoeid
daarna terug aan het werk tot laat
en de volgende dag wist ik het wel: tijdens een stiller moment stuurde ik de anderen uit eten, daarna ikzelf aan de beurt:
zelfde restaurant
ze zagen me binnen komen, waren net de keuken aan het afsluiten
maar alles werd stopgezet: ik mocht nog bestellen
resultaat...even later zat ik lekker in mijn eentje, met favoriete muziek op de achtergrond te relaxen
soms hou ik daar echt wel van... gewoon alleen eten, niet moeten praten...
na een tijdje knoopten de eigenaren toch een gesprek met me aan....
klikt eigenlijk al direct van de dag daarvoor
deze midweek moet ik niet naar die kerstmarkt
wel naar mijn gewoonlijke markten en hard werken in de chocolaterie
maar vrijdag....tadaaa: ik weer naar daar
verder heb ik vandaag weer eens te horen gekregen dat ik te veel fantasie heb, 't zit allemaal in mijn koppeke....
en in dat van mijn dochter, volgens mijn man dan...
die zegt dat we gewoon chaos verzinnen, creeeren, ons er in wentelen
dat hij dat ook heeft, maar daar niks rond verzint, dat hij zich concentreert op zijn doel,
dat hij zich overal honderd procent voor inzet,
dat wij dat niet doen,
dat wij uitvluchten verzinnen
dat we onze verantwoordelijkheid niet nemen
dat we alles op een ander steken
dat we in de spiegel moeten kijken
en moeten zeggen, 't is gedaan met lanterfanteren
gedaan met fantasiekes
werken (of leren) dat is wat telt en niks anders
enz
enz
enz
ik dacht: even laten razen, hij is echt moe........
ietwat later veranderde het gesprek
tot ik er uit filterde, dat hij vindt dat je jezelf niet moet bevechten,
dat je jezelf moet accepteren
en dan het allerbeste ervan moet leren maken
daar heb ik dus op ingepikt:
ik zei:
ik hoor pas op het laatste een waarde volle boodschap
dus al het voorgaande schuif ik terzijde...
ik zei: "als ik jouw woorden vertaal, bedoel je dan, dat je vindt dat je je 'ogenschijnlijke' gebreken hebt te accepteren, om ze daarna te gebruiken als kwaliteiten?"
Ja, zo was het volgens hem, in plaats van in zak en as te zitten met hoe je bent, gewoon handelen met en vanuit diezelfde eigenschappen, maar vooral met een doel voor ogen!
kben blij dat ik dat er uit heb kunnen filteren
ik bedoel, dat ik dat ook vind...
ik dacht meteen aan mijn gevoel van paniek in het weekend en aan dat ik me toestond om eventjes te dolen in Antwerpen
anders had ik nooit dat restaurantje gevonden
was ik in de drukte misschien een hamburger gaan eten of zo
om daarna een kletterende ambras te gaan maken, wie weet
de bom stond op scherp!
't is allemaal goed afgelopen, zo slecht gaat het nog niet met me...denk ik
19-12-2006
tjonge de week is voorbij gevlogen
ik kom maar amper online en dan nog maar eventjes
meestal te weinig tijd om op andere berichtjes te reageren
meestal te weinig puf ook
want ja, ik ben moe...
vannacht voor de eerstre keer eens veel langer dan 5 a 6 uur geslapen
namelijk van 11 tot 9 goed van mezelf
tussendoor wel één nacht merrie gehad, 4 x wakker geworden en nog één aangename droom in de vroege morgen:
de mensen in die droom creeerden voor me een warme liefdevolle plaats
met mijn favoriete kleuren en vooral veel ruimte
ook werd er tijd genomen om te luisteren
en dingen die me niet duidelijk waren werden me geduldig uitgelegd
eigenlijk is de droom wel duidelijk, denk ik, als ik zie waar ik naar snak:)
vandaag was weer eens een andere dag op de kerstmarkt
ik denk dat iemand die de achtergrondmuziek kiest heeft geluisterd naar mijn verzuchting, deze keer niet steeds dezelfde liedjes, en ook niet zo hard....weer een reden om te glimlachen
voor de rest zien ze me al komen in dat leuke restaurant
ook een beetje zoals die droom, zo warm en gezellig...
ik heb vandaag een kadootje aan mezelf gedaan
ik was al diverse keren langs een kraampje gelopen van een indiaan
hij heeft allemaal heel bijzondere dingen bij, echt anders dan anders...
veel zelfbewerkt leder ook..
maar altijd zie ik met spijt in de ogen dat hij een verkeerde plaats heeft gekregen op de kerstmarkt, ik zei er weinig mensen passeren...
dus vandaag ben ik maar weer eens langsgegaan, deze keer met euro's op zak...
ik heb me een hanger gekocht, ik ben wat allergisch voor metaal, maar deze hanger is van leder en in de hanger zit een mooie grote ronde platte schijf: mahonie-obsediaan.....
hij trok mijn ogen al naar zich toe van de eerste dag en nu is hij van mij
en als ik opzoek wat die aan invloed op me heeft (of ik er wel of niet in geloof, dat doet er niet toe) dat is het wel frapant hoor:
Confrontatie met jezelf, bewustwording van daadkracht, beschermt tegen oneerlijkheid, sterke meditatie steen. Niet voor onstabiele
mensen. Bij te hoge bloeddruk, verstevigt het skelet en de ruggenwervels. Bij verkoudheid en griep, verbetert functie van
de eierstokken en de teelballen, bij geestelijke vermoeidheid. Bij tranende ogen, helpt oude pijnen verwerken.
hihi, alleen die teelballen die heb ik niet, maar voor de rest kan ik de steen goed gebruiken.....
ok, kheb lang genoeg rondgesurfd vandaag.....en het begon gewoon met wat info over die steen te zoeken.....ok het oude en vertrouwde patroon...ik ben verslaafd aan het internet...maar het is verdorie ook zo'n grote bibliotheek!! Vroeger bleef ik ook daar altijd uren rondhangen.
ik zuig kennis op als een spons en hier wordt ik niet begrensd alelen maar door tijd...
ik ga mijn oogjes sluiten, t'is genoeg voor vandaag, vanmorgen waren mijn oogleden heel dik en ze voelen nu alweer zo aan... misschien door heel de dagen in weer en wind te staan of zo...
morgen weer een dag hard werken en zo tot eind van de maand
mijn wereldje is klein, te klein naar mijn zin.....
ik voel me net een paard met oogkleppen op, zo'n Brabandse knol:
geschikt voor te werken, maar ze mag niet afgeleid worden, haha
wacht maar, ooit breek ik uit, plannen genoeg, maar er mee beginnen.....
25-12-2005
nog voor de dag om is ben ik hier alweer
het deksel ligt dus op het loerende zwarte gat
ik heb me vanmiddag geweldig gevoeld
samen met manlief gewerkt, alleen wij tweetjes
was lang geleden en het was geweldig
heb me op die kerstmarkt nog niet zo goed gevoeld als vandaag
goed verkocht, veel show erbij gegeven.....
wat me opviel is dat hij dat normaal doet en ik in stilte werk
deze keer ging het omgekeerd
ik vraag me een beetje af of hij ook een andere vrouw heeft gezien en gehoord, dan die waaraan hij gewoon is....
als ik alleen verkoop, ben ik altijd zo.....
maar met iemand naast me, zink ik weg...
deze keer dus niet
deze keer was echt anders
meer dan waarschijnlijk ook nog enkele grote klanten binnengerijfd
die begin volgend jaar het een en ander willen bestellen
yessss!!!
voor de rest vanavond een klein verjaardagsfeestje bezocht
en toen men aandrong op nog een dankje te nemen
zei ik: ok, maar direct naar huis voor ik héél emotioneel word, hoor, haha
anders gebeuren er vandaag catastrofes 
heelhuids thuis gekomen en zelfs niet echt dronken
ook nog lang niet moe
boordevol ideeën
misschien moet ik even een spelletje spelen om mijn geest los te maken
van die draaimolen
kben blij dat ik me nog zo slecht niet voel
maar fysiek moet ik oppassen
nog een kwaaie week voor de boeg............
26-12-2006
ok, vandaag dus te horen gekregen dat ik gisteren aanvallend was
dat iedereen zijn mond houdt voor de lieve vrede
en dat ik dat dus niet doe
en dat ik (ook maar weer eens even onder mijn neus gewreven) een ernstig minderwaardigheids complex heb
dat alles tussen mijn oren zit
dat ik vanalles fantaseer
en nog gigantisch veel mee
en ik heb zelf ook met vuil gegooid
heel de beerput opengetrokken
razend was ik
tot daarnet,
op aandringen van hem een min-of-meer gesprek gehad....
en dan komen er altijd allerlei vragen van zijn kant uit
en ik kan niks meer antwoorden
alles zit toe, dan
ik staar maar naar iets
een zinnig antwoord komt er niet meer uit
ik wil weg
naar de andere kant van de wereld
ik wil vanalles en trappel ter plaatse
ik wil niks alleen het licht uit en kop onder de deken
of nog minder, maar daarvoor heb ik het lef niet
tussen al deze gedachten door
is er wel één positieve
ik dissocieer tenminste al ene jaar niet meer
ik weet wat er gezegd is
in plaats van dat ik vroeger een black-out had
ik heb het advies gekregen
om eens te gaan uitwaaien op de dijk aan het verdronken land van saefthinge
om even niks te doen, de rest van de dag.....
en ondertussen komt er een sneeuwman van chocolade mijn gedachten binnendrijven.......
om die kerstman te vervangen, die is passé..........
een reuze sneeuwman
maar misschien toch eerst even een reuzewandeling gaan maken met de hond....
en daarna een pot soep voor vanavond
voor als iedereen na tienen binnen komt.....
en dus tussendoor een sneeuwman
ja, waarom niet
'tzonneke komt weer tevoorschijn
kvoel me net een jojo
vanmorgen vroeg ok
om 10 uur dikke diepe stinke shit
tot 12 uur storm
daarna dikke mist
daarna donderwolken en tropische regenbui
en nu.....
een moment opname wordt hier neergeschreven
en er komt licht......
is dat dan zo eenvoudig?
kben gek denk ik
en wie met mij leeft ook
anders houdt die dat niet vol..........
30-12-2005
gisteren een zware dag gehad
en mijn marktwagen vertoont ook nog nieuwe problemen
't houdt niet op....
om 5.30 uur op richting de ene markt
smiddags richting de andere markt tot 9 's avonds of zo
daarna met de metro naar de auto
moest al lang wachten op het perron
zegt die conducteur ergens halverwege:
uw moet nu uitstappen en met de volgende tram mee
tja, dus te laat boven
om nog op tijd een pizza te bestellen
nog wat kliekjes gegeten
manlief vertrok alweer naar boven,
die had er al 2 uur langer op zitten
ik even op de pc
even ontspanning zoeken ook al was ik dood moe
haha
kleur in mijn leven
ook al kwam de kleur snachts
toffe chat gehad
net waar ik behoefte aan had
geen gevraag naar hoe de zaken gaan
geen gezever over hoe zwaar het nu voor me is
gewoon lekker gedachten uitwisselen
op een ongedwongen manier
niet moeten stilstaan bij eventuele dubbele boodschappen
niks moeten zoeken achter woorden
gewoon lekker zuiver, helder, chatten
dank je chatkameraadje
lekker geslapen, zelfs even uitgeslapen
nu de laatste horde nemen
vandaag zal het wel niet druk zijn
ze geven bakken sneeuw af
en in die sneeuw(storm, zeggen ze) moeten we vanavond alles opruimen
ik hoop dat het niet begint voor 3 uur
dan ist ventje tenminste al thuis met wagen en aanhanger
dan heeft hij die stress al niet meer
en vanavond....
dan is het een beetje feest
dan is het voorbij,
3 weken leven als een nomade
nou ja twas wel langer, met alle voorbereidingen erbij
morgen oudejaar vieren met vrienden
ik hoop alleen maar dat niet iedereen tegelijk begint te praten
ik vier het in een grote groep mensen die ik allemaal ken
die me allemaal 6 weken gemist hebben
en sommigen hebben veel bij te kletsen
weten dat ik doorgaans geduldig luister
sommigen hebben echt aandacht nodig
sommigen worden door anderen een beetje genegeerd
met hen zal ik aan tafel zitten
eigenlijk een beetje als een mama die terug is
kzal me maar geen zorgen voor morgen maken
khoop dat ik me wat kan laten gaan
dat ik niet meteen vast zit in en mist van indrukken
van dingen die achter de schermen gebeuren
van massa's gevoelens die niet mogen gezien worden
ik hoop dat ik helder blijf
en geniet van het terug zien
dat is het voor vandaag,
denk ik
....
31-12-2005 om 00:00
geschreven door annemiek
|
