wat geef je aan je vader als ie 81 jaar wordt? het thema spookte regelmatig door mijn hoofd en toch brak ik er mijn hoofd niet over alsof de tijd wel raad zou brengen
de dag zelf wist ik het gekochte kado's zeggen me al bijna niets meer ik geef liever iets vanuit het hart en deze keer kwam het zelfs niet allen van mij ik heb een mooi doosje gevuld met pluimen en ik had ook plakstrookjes die je kan gebruiken als bladwijzer op die strookjes heb ik iedereen die op paps zijn verjaardag diner aanwezig was een warm compliment laten schrijven over wat mijn vader voor hun betekent daarna werden ze telkens aan een door hun gekozen pluim bevestigd toen alles ingezameld was heb ik het doosje mee gegeven want die avond zelf was paps te moe om nog attent te zijn voor al die mooie woorden
de volgende morgen wilde mams eens kijken en dat mocht niet van paps ik moest er bij zijn.... en laat dit nu juist voor mij een mooi teken zijn voor een keertje was Paps' wil eens 'wet'
deze complimenten heb ik ingezameld omdat mijn vader nooit een pluim heeft gehad niet van zijn vader ((ik dacht, ook niet van zijn moeder ook al zag zij hem graag) niet van zijn broers en zus pas veel later hoorde hij via iemand anders dat zijn vader wel trots op hem was dus vond ik dat zijn huidige naasten dit op tijd moesten doen en niet als het (bijna) te laat is
een man die een bijzonder goede invloed op mij heeft gehad die me godsdienstles heeft gegeven gedurende mijn middelbare school heb ik vandaag eindelijk terug gevonden via internet: Frans de Koning misschien is het wel fijn om hem nog eens op te zoeken
vanaf morgen neem ik deel aan een cursus die me verder kan helpen in het leven maar ook, zoals ik vanmorgen las in en boek van Paulo Coelho, eigenlijk het lelijkste in je zelf toont omdat het licht eindelijk wordt aangestoken vroeger ontweek ik ook alles wat pijn deed was ik een kunstenaar in drama en vervolgens 'doen alsof er niets aan de hand is' eens je het patroon nog eens helemaal doorleeft met alle pijn en de drama erbij (zo werkt dat toch in mijn geval), kan je het veranderen al een paar keren heb ik deze cursus gevolgd telkens met een ander thema elke keer werd ik vooraf zeer onrustig elke keer had ik gelukkig wel het vertrouwen dat alles goed kwam en ja, elke keer kwam ik een grote stap verder de eerste keer bleek ik volledig te blokkeren bij grote aangekondigde veranderingen in mijn leven de tweede keer kwam eindelijk die alles verwoestende overweldigende woede naar boven die emotie zat te werken als een vulkaan steeds maar wolken en as en de angst dat een uitbarsting fataal zou zijn zulke innerlijke conflicten maken een mens ziek en aangezien mijn lijf (ogenschijnlijk niet echt) nogal wat mankeert begin ik morgen aan een driedaagse workshop mijn thema: 'er komt niets van' of te wel "hoe blokkeer IK alles om te laten zien dat er niets van komt" ik voer slechts uit wat ik in mijn genen heb meegekregen ik voer slechts uit wat ik bij mijn geboorte heb meegekregen ik voer slechts uit wat mijn afbrekende leraar me heeft ingeprent ik voer slechts uit wat de mensen buiten ons eigen gezin over me dachten ondertussen is gebleken dat dit allemaal niet klopt mijn gedachtenkronkelingen komen niet overeen met mijn daden ik heb al van alles gerealiseerd ik heb best wel baanbrekende daden uitgevoerd de huidige mensen rondom me bevestigen dat .... ik weet echter van mezelf dat er veel meer in me zit dat ik veel kan en me zelf voluit inzet maar ik weet ook dat ik me niet inzet tot de finish dat ik beter kan (nog zo'n ingeprent zinnetje) dat ik nooit echt uitblink dat ik mijn energie onderweg verspil aan triviale bezigheden en vervolgens stil val dat ik veelbelovend ben en veel beloof en vervolgens stil val in twijfels ten onder ga als ik tijd heb om na te denken dus nooit als ik intuïtief te werk ga nooit als ik de klok in het oog hou en dus nooit als ik direct uitvoer wat in me opkomt ok mijn hoofd doet al weken pijn van het vele denken mijn huishouden is een beetje stil gevallen ik zit een beetje opgesloten in mijn eigen wereld omdat ik me wil voorbereiden op wat komen gaat tot er vanmorgen iets grappigs gebeurde ik werd wakker en wist niet wat ik vandaag eerst wilde doen en nam het boek over Paulo Coelho terug in handen "De bekentenissen van een pelgrim' geschreven door Juan Arias dit boek heb ik al bijna uit in 2 dagen en ik ben verrast door de parallellen tussen zijn en mijn denkwereld het zijn de laatste bladzijden en nu wordt hij geïnterviewd door enkele studentes het gaat over keuzes maken dat geen enkele keuze een verkeerde keuze kan zijn als je bewust kiest dat slechts de angst oor de verkeerde keuze ons verlamt dat elke keuze leidt naar hetzelfde doel dat elke keuze parallel loopt naar dat zelfde doel dat elke kans die een mens laat liggen zich weer opnieuw aandient
ik wordt er stil van ik wil schrijven zoals gewoonlijk wil ik schrijven en zoals gewoonlijk denk ik eerst dit, dan dat, dan het volgende doen en dan schrijven om me vervolgens moe te voelen want zo komt er weer nooit iets van
ik wil schrijven over dit innerlijk proces deze eeuwige worsteling over wat ik allemaal wel doe maar nog veel liever over wat ik zou willen doen over....
ondertussen lig ik als verlamd in mijn bed pieker over piek-ervaringen en over te tijd die verstrijkt tussen de gebeurtenis en het schrijven daarover over het kunnen vast houden van schrijf ideeën over een traag opstartende computer
en dan besluit ik via mijn gsm naar facebook te gaan en ik ontdek dat ik me toch automatisch kan inloggen ik zie dat Mitta ook wakker is en ik reageer op enkele berichtjes tot ze een link naar een liedje plaatst 'tu verras' van Claude Naugaro omdat mijn achternaam verras is en omdat ik denk dat ik dit liedje ken van lang geleden en omdat ik begot niet weet waarover het gaat kom ik mijn bed uit en zet (die trage) computer aan ik bak ondertussen twee spiegeleitjes met wat brie erover en ik neem een extreem grote mok koffie en daar klinkt het lied door mijn huis ik voel allerlei emoties er klinkt hoop in en ik gebruik google om de tekst te vertalen en wordt een beetje stil ........
nog even later klik ik op een link:
What Is Your ANGEL Name? Annemiek Verras , your ANGEL Name is... Harachel - Angel of Knowledge - Opens our hearts and minds to new ideas.
ik besluit te schrijven in deze blog na lange tijd ga ik het schrijven terug oppakken en al die ander dingen die ik graag doe gewoon intuïtief en vol vertrouwen want als ik schrijf komt de inspiratie vanzelf en inspireer ik anderen (vertellen ze mij....)
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
