vanavond nam ik deel aan een vergadering rondom de promotie van onze vereniging een buitenstaander met zeer veel ervaring rondom dit thema bleek tegelijkertijd ook iemand wiens visie perfect aansloot bij die van ons met andere woorden: we hebben natuurlijk meer duidelijkheid verschaft over onze doelstelling en doelpubliek waaruit volgde dat we elkaar zeer goed aanvulden ook zijn uitnodiging om onszelf eens door te lichten over de minpuntjes in onze uitstraling en waarom bijvoorbeeld ook mensen ons soms maar eenmaal bezochten verder werden er veel synoniemen gevonden die een betere zicht gaf op wat we bieden een warme gevoel bleef achter na afloop we hebben weer genoeg stof om uit te diepen
daarjuist zat ik op de bank achter ons huis sjirpende insecten brachten rust mijn dag passeerde....ook in rust het dak ligt terug toe binnen druppelt het water na maatjes gevoel is fijn mijn wagen is weer terug in gebruik de oude wagen, ja... de nieuwe is nog altijd onderweg ik ben teleurgesteld maar spreek daar niet meer over manlief pakt het steeds weer op zijn krachten terwijl ik hem niets verwijt ik denk dat zijn onmacht opspeelt hij ziet me liever gelukkig.... morgen vraagt weer iedereen: "En?" misschien breekt me dat nog het meeste op... verdorie, ik was toch in rust?
morgen vlieg ik er weer in misschien 2 markten achter elkaar indien het niet te warm is en 's avonds een vergadering het wordt weer drukker een nieuw werkjaar komt er aan ik ben het een en ander vergeten voor te bereiden foei het is nu al laat misschien komt het er morgen nog van
van vluchteling uit Somalië tot fotomodel
een bewogen leven
wat me er vooral van zal bij blijven
is hoe het kwam dat ze deed wat ze deed
en waarom ze is wie ze is
(jawel, natuurlijk, haha dit zit in mijn interessegebied)
het treft me dat ze altijd dacht
dat ze beste mogelijke oplossing nam voor haar problemen
terwijl ze van kwaad naar erger evolueert
ogenschijnlijk een heleboel 'stommiteiten' begaat
zoals fatsoensrakkers kunnen beweren
maar al die keuzes maakt uit pure overlevingsdrang
iedereen zou 'het' anders doen
wel, ik ben van mening
dat 'iedereen' het eens mag proberen
verdorie
(ik maak me er steeds weer druk in...)
wat me ook treft
is dat ze tijdens die levensloop
zich ook regelmatig op trekt
aan allerlei fijne ontmoetingen
het boek leest als een trein
en raar maar waar
het is niet zwaarmoedig
misschien omdat het achteraf geschreven is ze kan de kansen zien die ze nooit had gehad indien ze niet op die noodlottige plaats was of indien ze die verschrikkelijke periode niet had meegemaakt
en ik betrap me er op
dat ik zelf ook beter achter schrijf
dan wanneer ik midden in een ervaring leef
die een beetje uitzichtloos lijkt
het enige waar ze absoluut geen positief gevoel over heeft is over de vrouwenbesnijdenis hoe ze ook zoekt ze vind er geen aanvaardbare reden voor vandaar haar strijd daar tegen
geruime tijd hunker ik naar blote voeten in het gras wij hebben geen gazon en ik vroeg me al af waar ik zo'n gras weide kon vinden zonder koeienvlaaien en zaterdag was plots het moment daar in het Middelheim park grote grasvelden en meer mensen met blote voeten van beeld naar beeld een puur genot wat nu en paar dagen later zich pas echt laat voelen want tijdens het wandelen ging mijn aandacht op in ons gesprek het blote voeten kind in mij is wakker zelfs in huis slaapt het niet en ik bedenk wat die 2 kinderen in ons nog allemaal hadden kunnen doen
jij
reikt me de hand
tilt me op
je gooit me weer
1000 keer
één maal te veel
zink ik naar beneden
een zilveren haar
dobbert in jouw
poel van wellust
spiegelglad lokt die
alweer een offer
ik rijs op elders
opnieuw geboren
kleur ik mijn leven
zelf
ik loop soms over van spontaan gedrag denk dus zelden 2x na voor ik iets onderneem
moet me daarna verontschuldigen of herpakken of simpelweg ondergaan of er het beste van maken
dit in het slechtste geval
in het beste geval nodig ik een ander uit om ook spontaan te wezen of neem ik risico's die me een nieuwe wereld binnen leiden of ontdek ik mezelf vanuit de reacties van de ander
wanneer ik 2x nadenk alvorens in actie te komen is de boot al vertrokken blijf ik achter dik ontevreden weet ik niet wat ik nog zou willen doen dool ik in een leegte rond heb ik dus 'alles' gemist
of ben ik blij dat ik deze keer 2x heb nagedacht verscheuren de leeuwen een andere prooi word ik niet plat gewalst ben ik 'still alive and kicking' ervaar ik vrede in huis
gelukkig kies ik niet bewust tussen het een of het ander indien ik daar wel bewust voor zou kiezen was er geen plaats voor spontaniteit denk ik
ik ben dankbaar voor mijn wispelturigheid ofschoon dit woord meestal een 'negatieve zelfs donkere' betekenis heeft wie heeft die betekenis daaraan gegeven? waarom brengt die wispelturigheid me dan kleur in het leven zelfs in het leven van anderen
waarom altijd 2x nadenken waarom niet een gezonde afwisseling waarom hierop zo weinig nadruk
en vooral waarom voel ik zoveel verdriet wanneer ik geen spontaniteit meer ontwaar in mensen die zich hebben terug getrokken binnen hun veilige bastion van zekerheden hun groei stagneert hun gezonde verlangen verdwijnt of zet zich om in verbeten halsstarrigheid hun levenslessen werden omgezet in een gevoel van bedreiging alsof iedere spontaniteit wordt afgestraft met de guillotine
ook voor deze mensen schrijf ik om te laten weten dat ik ze aanvaard om wie ze zijn om ze uit te nodigen tot het leven om ze te tonen dat er ook leven kan zijn na een mislukking of afstraffing om ze te tonen dat dwang lijdt tot verzet maar uitnodiging leidt tot bevrijding
een zelfverkozen cel bevroren gevoels ervaringen streepjes op de muur opgeteld ongeluk fixatie
de deur is open het zonnetje lokt zegeningen wachten
"in het verleden behaalde resultaten zijn geen garantie voor de toekomst"
een prachtige zin uit een wereld die draait rondom veiligheid en het grote geld
ook een prachtige spreuk die mensen nieuw leven kan schenken
(vandaag golven mijn gedachten boven de stromen van eb en vloed er is geen ophouden aan)
ik heb een gloeiende hekel aan awards en stokjes indien ik er een nacht over mag nadenken ben ik in staat om de boel de boel te laten hard weg te lopen en zo zelfs mijn blog opdoeken hoort tot de opties het is alsof ik niet graag favorietje wil zijn en ook niemand wil bevoordelen alsof ik dat niet geweten wil hebben zo zwart op wit
ondertussen laat ik dan weer wet uit de losse pols mijn voorkeuren over het net stromen iedereen mag dit lezen slechts in opdracht voel ik me verschrikkelijk opgelaten en zo zet die gloeiende hekel zich weer om in lichte geamuseerdheid
(over gedachtenkronkelingen gesproken.....)
en wat betreft iedereen die om allerlei redenen geen awards toe wil/kan kennen mijn begrip heb je neem je vrijheid
Nagolore geeft me met een award en ik ben er een beetje beduust van deze award mag ik weer doorgeven aan 7 andere blogs en dat is niet zo gemakkelijk omdat ik er natuurlijk wel een aantal kan aanbevelen doch zij hebben er al eentje gekregen ik ben vele bloggers dankbaar om hun invloed op mijn eigen leven ze laten me werelden zien die me boeien ze geven me inzichten die me verrijken ze leren me mezelf verrijken ze laten me open bloeien en ze geven me bevestiging kwaliteiten waarvan ze zich soms niet bewust zijn soms zijn ze niet zo zeker van zichzelf en dat treft me nog het meest hun eeuwige twijfel of ze wel goed genoeg zijn in deze wereld waarin velen zich profileren als alwetend
maar Novelle nog niet (hoop ik) terwijl zo'n liefdevolle dame het beste uitdraagt wat en mens meestal verbergt
Maryans weblog verdient er ook eentje om haar eenvoud een bron van waaruit de wereld rondom haar drinkt en een beetje beter wordt
Plato is weer online ja Plato zeker hij kan die steun vast gebruiken en nodigt mensen uit om (alweer) d(i)e wereld eens van een andere kant te bekijken
Parelstuif Tosca zal weer foeteren heeft het lak aan awards en stokjes ze toont me de wereld in het Brusselse met een vrolijke en toch eerlijke kijk ze heeft het niet gemakkelijk en haalt toch alles uit haar leven wat ze erin kan vinden ze verdient dus zowieso een pluim en als ze niet mee doet met deze award kan ik haar dan voluit vergeven
Maurice - schoon genoeg heb ik nog niet zo lang ontdekt een man zonder pretentie die graag wil weten hoe alles werkt vooral dan tussen mensen
Balancerend in Loesjes wereld Dé dame die WOW heeft opgestart 'Write on Wednesday' vind ik een prachtig initiatief ook al heb ik mezelf nog nooit aangemeld
Regenboog (de kleur van woorden) deze jonge dichteres kent me niet ik vrees dat ik geen woorden vind om haar mijn bezoek kenbaar te maken toch bezoek ik ze regelmatig en wil haar dat bij deze even laten weten
de spelregels heb ik van Nagolore overgenomen:
- de genomineerden mogen het logo op hun site plaatsen. -plaats een link naar degene die je een 'Award' heeft gegeven. -stuur de Award naar tenminste zeven andere bloggers, die door hun actualiteit, thema's of design..opvallen. -zet de links van deze sites op je blog -laat een berichtje achter op de blogs die je met een Award hebt toebedacht.
indien ik deze dag onder woorden breng verval ik in een symboliek die nauwelijks omvat wat ik voel een terugblik nestelt zich als een kleurrijke bloemenwei warm en veilig dicht bij mijn hart ontmoeting met een zuivere, zachte zielsverwante tegenstrijdigheid was zoek dit ervaar ik zelden a perfect day
ik liep gisteren met mijn vader in de polyklinische afdeling op weg naar zijn gerepareerde gehoor apparaatje paps verdween in het toilet de specialist ook even daarna zijn vorige cliënt een man op hoge leeftijd stopt staat stokstijf naar mij te kijken naar mijn borsten mijn zomerjurk mijn ogen weer naar mijn borsten en zegt "U heeft grote borsten" en blijft kijken en ik zeg: "zo, U durft!" "ja" zegt ie. "U hebt grote borsten" ik weet met mezelf geen blijf en wandel vervolgens mijn vader tegemoet kben blij met mijn vader die bekijkt de wereld op dat vlak een stuk ingetogener maar misschien is ie op dat moment wel blij met zo'n dochter die wordt na gestaard door een leeftijdgenoot of zou hij dit niet hebben opgemerkt
ik vraag me in stilte af moet ik me nu ook al omkleden voor het afhalen van een gehoor apparaatje? het is zo warm en deze zomerjurk zit prettig
dit alles gebeurde gisteren vandaag bekijk ik mezelf in de spiegel met diezelfde jurk aan en ik denk ja, ik heb grote borsten in deze jurk
manlief: "zegt de naam Ronald ... je iets? vriend van Henk ..." mijn geheugen neemt op dat moment alle beschikbare hersenruimte in beslag wie? van waar? heb ik daar ooit iets mee gehad? een vriendje? een afgewezen jongetje? alarm! ik weet het niet ik weet het echt niet die naam heb ik ooit wel gehoord maar laat mijn geheugen me nu al in de steek? wacht eens even weet manlief meer dan ik? dan wil ik mijn geheugen wel eens opgefrist krijgen oh, gewoon een vriend van Henk ... vroeg aan manlief of hij die en die was en of hij niet getrouwd was me Annemiek en of hij toen toch op die Jawa reed en hoe het met me ging
hmmm iemand uit een ver verleden die manlief herkende en mij meende te herinneren sprak hem aan is nu chauffeur bij een leverancier van ons ja, de wereld is soms klein
grappig is dat mijn hersenen werken weer op hun gewoonlijke pijl gelukkig maar want de eerste tekenen van werkelijk geheugen verlies worden weer wat verder vooruit geschoven in de tijd
dus "wie ben ik" zo gaat dat al mijn hele leven ben ik zo veelzijdig als de facetten van een diamant (de buitenkant van het huis dat ik een week geleden plaatste) al die kamertjes in de buitenwand, ben ik dat dan? of ben ik die holte binnenin dat zelfde huis het liefst zie ik mezelf als dat huis in zijn geheel oh ja dat wás de bedoeling zoveel twijfels stel ik mezelf dan mooier voor dan ik werkelijk ben ? of ben ik die mens die anderen in me zien? wie ben ik zonder toeschouwers zonder mensen in mijn leven wat is van mij zonder enige invloed van buitenaf
wie ben ik mijn schrijfstijl die is ongetwijfeld helemaal van mij mijn tekenstijl ook gelukkig maar dit is toch in ieder geval iets typisch
zonder iemand in de buurt wie ben ik dan een beetje stuurloos een beetje wroetend een beetje melancholisch ook wel een beetje lui maar dat hangt misschien weer af van een waarnemer een beetje chaotisch dat weet ik zeker een beetje eenzelvig en soms ook echt blij om mijn creatieve kant
waar hou ik van ik hou van zacht ik hou van onvoorwaardelijkheid ik hou van veranderingen ik hou van kleuren ik hou van plannen maken oh jee, ik hou niet van beslissingen nemen of toch wel als ik achteraf maar mag koerswijzigen ik hou van uitspattingen maar ook van diepe rust
weinig concreet het is echt niet simpel wie ben ik weet ik veel
IK BEN VÓÓR ONTDEKKING VAN HET UNIEKE IN IEDERE MENS! WAT EEN RIJKDOM!
gewoonlijk schrijf ik tekstjes, overpeinzingen, gedachtenkronkelingen, gedichtjes, verhaaltjes... die overal en nergens gepubliceerd worden. dan weer hier, dan weer daar, op websites, msn groepen, in verenigings kwartaaluitgaves. Tot ik me wat ongemakkelijk begon te voelen: ik lag verspreid over het internet .... dat is nu dus veranderd openbaar reageren kan - als jouw reactie iets vertelt over je zelf - als je iets waardevol hebt toe te voegen - als je je echt niet kan inhouden ;) ... een gastenboek vind ik overbodig want in zo'n brievenbus komt doorgaans alleen reclame
