Vanmorgen wakker geworden met een donkere wolk gevoel: ik moet nog zoooveeeeel doen! Toen ik opstond werd het nog erger, omdat ik ook nog van alles vergeten was. En dan kwam er ook nog een opdracht binnen waaien: Eerst vanuit het boek van Kiesha Crowther waar ik enkele bladzijden in las en onmiddellijk daarna via de pc: Spendeer tijd in de natuur en luister naar wat die je te vertellen heeft. Eerst naar de bakker, manlief is vroeg gaan duiken. Een briefje vraagt me vriendelijk om dit vandaag zelf te doen.
Vervolgens de natuur in, vóór het ontbijt, ja, dat werkt meestal bij mij het beste. Mijn tablet mag mee, wil enkele fotootjes maken, van paddenstoelen of zo....
De natuur, da's net naast ons huis, dat is een braakliggend stuk grond. 25 jaar geleden gazon en een paar mooie bomen, nu een echte wildernis. Gemakkelijk, hier dwaal ik wel eens meer rond, doet me altijd deugd..... Maar hé, de laatste keer was ergens in mei, juni? Alweer zijn er veel bomen omgevallen, alweer hebben de bramenstruiken zich vermenigvuldigd. Ik geraak er nog nauwelijks door. Achter het begin (de rand van het perceel) gaat het gemakkelijker, maar ook daar hebben bomen het leven gelaten. Ze lijken tegenwoordig met bosjes om te vallen.
Oh ja, wat heeft de natuur mij te vertellen? Ik moet aandacht geven aan wat mijn aandacht trekt?
Kattenzijk, hmmm, dat wil ik negeren. Maar dan weet ik wat het wil zeggen: territorium afbakenen, grenzen stellen, laten weten dat dit mijn gebied is (van de kat) Of dat ik hier frequent kom? Of ik was hier? Of eh, ik laat hier mijn geur achter, weet dat ik niet ver weg ben.... Wat leer ik hier uit: Doe ik dit ook? Op een onaangename manier? Het is wél een duidelijk signaal. Maar wat roept het op bij iemand? Oppassen! Een wilde kat? Onheilspellend, voorzichtig benaderen? Nogmaals, gaat dit over mij? Of is dit een waarschuwing. Waar was ik met mijn gedachten voor ik dit rook? Bij wie? Oh... jeee, ik weet het al. Dank je wel.
Volgende signaal:
Een diep hol, vrij vers en krachtig uit gegraven, maar het proces is gestopt, er liggen vers gevallen bladeren in..... Overal zijn er zulke gaten. Is hier iets opgegraven of moest hier een hol komen? Hoe langer ik er over peins, denk ik dat dit het eerste moet zijn. Of is het wishful thinking? Wat heeft het me te vertellen: dat dit mijn gebruikelijke manier van doen is. Ik graaf dikwijls diep en ja, ik laat mijn graaf sporen zien. Nee, ik heb niet de behoefte om mijzelf een schuilhol te bouwen.
Volgend signaal:
ik kijk op en besef dat ik door de bomen het bos niet meer zie. Zoveel te doen, ik voel me machteloos.... ja, hier moet ik iets aan doen.
4e signaal:
Een boom met een gat in en hier en daar beschadigd. Ik las vanmorgen ook in dat boek dat elke wonde die je overleeft ervoor zorgt dat je sterker wordt dan anderen die niets mee maken. Deze boom is niet dood, deze boom leeft! Er hangen nog bladeren aan. Vele bomen die op het eerste gezicht ongeschonden zijn, liggen in dit bos plat tegen de vlakte. Zou dat dan waar zijn?
5e signaal:
Ik wil terug het bos uitlopen maar draai me nog even om en daar staan ze: 2 blakend gezonde berken. In de grond plakkend dicht tegen elkaar, maar verder naar boven krachtig, hoog, sterk. Ze wuiven in de wind, ze staan daar tijdloos te wezen. Ik herinner me mijn workshop van afgelopen zomer: Herinner je wat werkelijk belangrijk is voor jou. Ohhh, ik ben vergeten om mijn bezigheden, mijn to-do-list, te checken volgens deze maatstaf. Oei. Mijn lijst wordt alras kleiner.... ik ben vergeten waar het voor mij om draait. Mijn kaarten verkoop had als doel: 1 mensen blij maken met zo'n kaart. 2 Een deel van de kosten recupereren, zodat ik kan blijven delen. Veel kaarten geef ik nu al weg, bijvoorbeeld naar aanleiding van een gesprek. Veel kaarten wil ik zelf vol schrijven en sturen naar wie het kan gebruiken. Ja, ik moet nog het een en ander aanpassen aan die Etsy.com winkel, maar ik moet me er niet in vastbijten. Ik wens diep van binnen dat die kaartenverkoop me een constante stroom aan inkomsten brengt. En wanneer dit te veel wordt, kan ik altijd dromen van ander mensen financieren. Dromen die goed zijn voor hunzelf én voor de wereld.
Dit zijn mijn twee sterke bomen. Al de rest is bijzaak...... ook al is er mijn eigen werk en huishouden en.... Wat ik daar doe, komt in de grond op hetzelfde neer. Het zal wel goed komen.
Ik wil het bos(je) verlaten en kijk nog even om me heen:
is er nog een signaal? Ja hoor: Een bosje taxus, hé, dit moet een zaadje zijn geweest van die taxussen in onze tuin... Taxus bevat stoffen die gebruikt worden voor de kanker bestrijding. Ja schatje, ik stop met 'kankeren' over zo'n grote 'to-do-list'. Kiesha zei gisteren: "Kijk er met andere ogen naar" Ik kijk er dus met andere ogen naar en ik denk "Wat is het fijn om zo boordevol plannen te zijn, blij, dat ik dit allemaal kan. I can reach any mountain!"
Ok, ik verlaat het bos en ga ontbijten.... Dit verhaal vormt zich in mijn hoofd. Voordat ik ga doen wat ik allemaal nog moet doen voeg ik nog één ding toe aan het lijstje: bovenaan staat:
Schrijf dit verhaal op.
02-11-2014 om 00:00
geschreven door annemiek
Categorie:introspectie
|
