|
Deze soort van blog heb ik gecopieerd van diverse andere sites, zodat alles bij elkaar blijft
1-11-2006
ben niet aanspreekbaar vandaag
kvoel dat ik maar weer eens over heel de lijn afhaak
kwil niet meer gezellig zijn
kwil met rust gelaten worden
kvoel dat het helemaal bij mij zit
kweet ook dat dit een regelmatig terugkomend verschijnsel is
kvind dat iedereen ver weg moet blijven,
ook als ze echt goede bedoelingen hebben met mij
kweet dat ik dan pas echt averechts ga reageren
als een beest in het nauw
een zacht velleke, maar met klauwen en tanden
kzal wel zien
kmot er door
en ik kom er ook wel door
vandaag of morgen of pas over 2 maanden
voor wie dit leest, twas even ter verduideljking...
dat is al heel wat, dat ik dit hier schrijf...
meestal verdwijn ik zonder boe of ba,
ik kies er deze keer voor om dat niet te doen,
een grote stap voorwaarts....toch nog iets positief.
En het weer buiten bevalt me ook wel
ik ga mijn marktwagen eens een grote beurt geven,
van binnen en van buiten,
misschien knap ik er zelf ook wel van op.....
de rest van mijn lijst van dingen die ik moet doen....zullen er wel afvallen, genoeg is genoeg....
2-11-2006
allemaalnescheetinnefles.......
kzoogweeresaandacht
kmoetdatochesafleren
kdoendaalleenmaorier
intechtloopekikalleenmaortezuchten
morregenlekkerweeronderdemensen
enalleslekkerproper
tzalrustigzijn
dannemmekiktijdvoortebabbelen
kvinetachterafgezienwelmeegevallen
kzijnnogzelfsniemoe
maorkzijntochweg
kvindittochleukerdanmengezaogvandaorstraks
6-11-2006
Kben vannacht weer eens heel stevig uit den bocht gevlogen....
iedereen lag al lang te slaopen en ik, nog steeds aan het stuiteren........
komt mijn oompje uit australië online...
heb ik nooit ontmoet, maar het klikt echt leuk via internet
bij hem is het morgen en hij heeft dan al een strandwandeling achter de rug....schildpadden gezien en zo..
maar wat ik wil zeggen, hij wordt dus niet begrensd door een slaapaanval....ik dan dus ook niet..
die man gaat dus ontbijten en ik wil zoetjes aan afsluiten...treuzel, treuzel...
komt er een internetmaatje online, die me aanspreekt.
ja, weloverwogen, spreekt die me aan..........waarom?
haha, wij chatten gemiddeld maar een keer per half jaar
maar........als we chatten, ja dan duurt dat uuuuuuuuuuuren
het is iemand met wie ik me enorm veilig voel
heb ik ooit van een groepschat afgeplukt waar er ongelooflijk veel geluld werd.
ik wilde een serieus gesprek en BLAFFFFF die nacht werd het 2 uur of zo
dat wilde ik dus zeggen: hij spreekt me weloverwogen aan
wetende dat het laat gaat worden, hahaha
ok, deze keer was het 02.45 uur
pure dynamiek, nooit gelul, inzichten vliegen bij beiden rond de oren,
nooit wordt er overwogen of er iets wel of niet gedeeld kan worden
zaliggggg
maar ik heb nu een beetje hoofdpijn, haha, hoe zou het komen
in ieder geval heb ik deze persoon nooit ontmoet
en het kan weer goed zijn dat we beiden weer een half jaartje zoet zijn na zo'n nacht...
op zulke dagen ben ik echt blij dat ik internet heb
voor de rest.......ik ga vandaag naar een tentoonstelling in brasschaat
maar daarover heb ik in onze trioloog al eens iets geschreven
en rondom dat bezoek aan die tentoonstelling ga ik an het werk:
marsepein figuurtje maken, dus voor en na dat bezoek....
druk druk druk
maar ook wel leuk,
terwijl ik aanhet werk ben
kan ik alle gedachte ontploffingen lekker laten plaatsvinden
en ze zelfs een plaatsje geven
alle dat hoop ik toch
14-11-2005
komt er dit weekend een zakenvriend van manlief logeren.
knal ik toch wel diep in mijn emoties zeker!
buikpijn, keelpijn...
die man is naast zijn beroepsbezigheden heel veel bezig met dezelfde onderwerpen als ik,
waar ik thius niet mee terecht kan, wegens "onnozele goedgelovigheid"
die man begint daar wel over gistern en vanmorgen nog
ik heb heel de nacht niet geslapen
er is zoveel verdriet naarboven gekomen
gewoon omdat iemand dit allemaal aanroert en omdan manlief hem helemaal laat uitspreken,
zelfs geinteresseerd luistert....
omdat ik mezelf nooit gehoord heb gevoeld binnen deze muren
tjonge er zit dus heel veel verdriet,
verdriet dat ik nooit heb willen toelaten, binnen deze muren,
ik weet niet wat ik er van moet denken
als ik me wel ga kunnen uitspreken
komt dan onze relatie ook weet op zijn pootjes?
is niet echt slecht
maar ik mag maar ten dele zijn, wie ik ben...
de rest mag ik zijn buiten de deur....
kweet het ik formuleer het allemaal vaag....
maar ik voel steeds een krop in mijn keel,
ik wil huilen, maar geen tijd ervoor..
kga maar aan het werk
maar het valt me moeilijk
kvoel dat ik gewiegd wil worden
dat is al lang geleden
moeilijk
maar ik weet uit ervaring, dat ik achteraf een bevrijding zal voelen.
alleen is het momenteel gewoon moeilijk...
straks zie ik die man nog....
kweet niet of ik wil vertellen wat er door me heen gaat
kwil niet beginnen huilen
hij zal dat wel helemaal begrijpen
maar hier in huis worden niet echt tranen geduld
en zeker geen emotioneel gedrag...
ik voel een verstikking
ik ben me er nu wel van bewust, dat dat het is...
misschien dan mijn schatteke door deze man
ook wel ergens zijn muurtjes wat laat zakken
en anders tegen de dingen gaat aankijken
misschien daarom ook verdriet
alsof ik eventjes iets moois mag zien
en nu vrees dat alle luiken weer terug naar beneden gaan...
vrees dat alles bij het oude blijft...
dat ikbuiten de deur mag zijn wie ik ben
en binnen...ja wie ben ik daar...kweethetniet
kleine identiteitscrisis...maar ook dat is een proces waar ik al een tijdje inzit...
ik wenste innig dat er iets verandert!!!
...en dan komt die man binnenwandelen, een vriend van mijn man,
alsof de zon binnen komt, en frisse lucht.......
en mijn man luistert aandachtig! een wondertje!
kzal maar afwachten zeker.......
nee ik moet handelen....
maar ik weet eventjes nog niet hoe ik het ga doen...
maar ik wil zeker niet terug naar af
naar 'niks zeggen'
....................
heel de dag dus met waterige oogjes gelopen
niks gepresteerd, alléé ja, niet n genoeg...
en dan vragen zij allemaal inclusief de bezoeker, hoe het met me gaat...
ik weet, ik wordt direct in mijn ziel gepeild
ik weet ook dan manlief conclusies begint te trekken
ik vrees dat er nog minder mensen hier thuis zullen komen
met al die emoties weet hij geen blijf
bezoeker vertrok, na een dikke knuf te willen geven...
sluizen helemaal open
ik heb me afgedraaid, ben naar boven gegaan...
dochter zegt later tegen me:
paps is ook heel erg gevoelig
zijn gedrag is zijn manier om met alles om te gaan
alles rationaliseren, muren opwerpen...
ik zeg wel wat oon tegen mijn man, over wat er in me omgaat
maar ik vind niet de juiste woorden
mijn vrees neemt toe dat alles weer eens tegen me gebruikt zal worden
niet vandaag
niet deze week
waarschijnlijk ook niet voor het eind van het jaar
want ik mag niet onderuit gaan...
maar ooit, krijg ik te horen, dat ie zich schaamt over mijn gedrag
en dat ik dingen heb gezegd die hij vakkundig rationeel verdraait.
mijn doosje met verdriet van vroeger staat weer eens open
kben erg kwetsbaar,
maar ik kies er wel voor op dit te laten zijn
in plaats van te shouten of te chatten
tverdriet moet een plaats krijgen in het daglicht
en ik moet dringend gaan onderzoeken of alle copnclusies die ik vroeger trok,
nog steeds van toepassing zijn in mijn huidige leven....
ik bedoel dat ik wel verander, maar sta ik hem wel toe om dat ook te doen?
vanavond leid ik een gespreksavond over keuzes maken
kzal maar openen met de vraag:
We kent een situatie waarbij hij of zij verkoos te zwijgen voor de lieve vrede....
en wat was het resultaat?
Kzal zien, een beetje van mezlf tonen doet dikwijls andere monden roeren...
ik hoop dat het een boeiende verkenning wordt van veschillende mensen en hun meningen....
17-11-2006
ok, de volgende dag ging alles mis, behalve dan met mezelf
wagen startte niet
manlief kwam even terug om mij in gang te trekken
op de markt moest ik een uur wachten tot de buurman uit de file te voorschijn kwam,
anders kon hij niet op zijn plaats
en dan nu net wanneer ik heel veel meer werk met in en uit pakken had
smiddags in plaats van naar de volgende markt te rijden, direct naar de garage
daar waren ze onderbemand
resultaat: mijn handige Johnny vloog er dan zelf maar aan.
tziet er niet goed uit, zal tot maandag al zeker duren
daarnaast bleken er nogal wat misverstanden te zijn omtrent bestellingen
dus ben ik begonnen met alles naar mijn idee uit te werken
overzichtelijk, allee ja, als ik het maar begrijp
toen dus: paniek (alweer, want 3x is scheeps recht)
ben er dan maar meteen in gevlogen
en toen kwam de rust in me, raar maar waar!
heel helder weet ik wat ik moet doen
khoe zelfs rekening met een inschattingsfoutje, haha
dus, kdenk dat het wel in orde komt...
voor de rest wil ik voorkomen dat ik alleen nog maar werk
kwil nooit meer een work-a-holic zijn
kwas toen echt depressief.......
dus: kook ik lekkere stevige maaltijden
dat moet ook wel,
want mijn schatteke is altijd maar in de kou aan het werken aan die wagen
hij is echt blij met wat er op tafel komt
voor de rest post ik hier en daar wat
om voeling te houden met mijn sociale behoefte
na de dip van maandag, voel ik me goed
voel ik en weet ik dat ik soms ook echt goed ben in wat ik doe
in crisismomenten functioneer ik blijkbaar nog zo slecht niet
ik voel ook dat ik in mijn kracht kom als manlief een beetje verzwakt
zonder hem daarbij te ondermijnen
ook geen muiting
in tegendeel
ik laat dan zien wat ik waard ben
dat ik ook een steun en toeverlaat kan zijn
ik merk ook steeds meer op dat hij op allerlei manieren tracht
me niet verder te belasten met nieuwe opdrachten of moeilijke dingen
ik werk op dat ik dat niet zo leuk vind
ik merk op dat ik juist die ontlasting als ondraaglijk beschouw
ik wil afwisseling, spanning, uitdaging
ik wil niet verdrinken in routine
ik wil van de hak op de tak en zo een boom verzetten, haha
ik merk ook dat ik als prioriteit stel, dat mensen met ad(h)d ook wel in het zonnetje mogen gezet worden
ze maken de anderen er op attent dat ze een gekkenhuis creeeren met hun regeltjes en normen
ik denk soms wel eens: misschien zijn we een zegen voor de toekomst van de wereld
wanneer we tenminste mogen zijn wie we zijn
genoeg gemijmerd, bedtijd
morgen weer vol goede moed
helaas werk ik morgen niet alleen
en ik weet dat ik niet goed kan klappen en breien,
dus waarschijnlijk geraak ik pas weer echt op dreef nadat de ander weer naar huis is, haha
23-11-2005
kben de rust zelve, nu wel.......
vandaag gaat alles mis, maar niet door mij....
dus ben ik de rust zelve
er staat een berg werk
en toen ging de telefoon:
"help iets vergeten voor ne groten klant"
kzeg: ook, kbreng het wel ff
volgende tel: "help u bent niet op de markt, hoe komt die bestelling nu bij mij??"
ik zeg: 'uw man heeft hem al ontvangen........'
komt mijn man thuis:
"je marktwagen is nog minstens een week buiten de roulatie"
en dat terwijl ik gewoonlijk heel veel verkoop voor sinterklaas
ik.....de rust zelve.....ik kan dat toch niet veranderen
ik zeg: 'eigenlijk toch een geluk dat we wat te weinig konden maken voor de sint.......anders hadden we te veel gehad'
ik zeg:' ik gooi me d'r in, ik maak "bergen" voor op de kerstmarkt, nu heb ik eindelijk tijd om daar eens groots in uit te pakken
3 weken dit jaar, daar was ik dus wel over in paniek, ik wist echt niet hoe dat aan te pakken....
nu heb ik dus tijd en ik weet wel van aanpakken, als mijn ventje in paniek is...hij heeft er grijs haar van.......
ok, de rust zelve gaat aan het werk
goed muziekje op de achtergrond..........
ongelooflijk hoe een mens in elkaar zit
me ventje had angst om het slechte nieuws over mijn wagen te brengen...
helaba, als er iemand mag paniekeren dan ben ik het toch zeker, maar nu heb ik alles onder controle.....
gu zult da zien, bergen ga ik maken, tot tegen het plafond en tot de deur, haha........
wie was da dan die van de week nog zo diep zat.........
ik, ook?
24-11-2005
verwonderlijk zoals de woorden er soms uitrollen
en zodra ze af zijn.....
beschrijven ze alweer niet meer hoe ik me voel...
beschrijven ze mijn verleden
alles wat ik schrijf laat ik achter
ik word gepeld...haha
wat zou er onder zitten
kheb nog wel wat laagjes te doen....
als dat laagjes van een kilo zouden zijn....
en iedere dag eentje....
wow
dan komt de belle van binnen ook aan de buitenkant in zicht..
fantaseer....fantaseer....
alweer een bewogen dag vandaag
dagen zonder beweging zijn dag dat ik niet leef
dagen zonder herinnering eraan zijn flutdagen
vandaag wast geen flut dag
kben even ontploft, maar de brokken lijken mee te vallen
kheb vandaag ook hier thuis voor een keertje mijn vetorecht gebruikt
ik kan me niet herinneren dat dat in jaren gebeurd is
manlief legde zich er bij neer
wat een impact  oppassen dat ik dat niet misbruik
vandaag ook veel nagedacht over objectief waarnemen wat er gebeurt
niet gemakkelijk
als je denkt dat iedereen je leuk vindt dan zie je alles int groen
fluo groen
maar als je denkt dat iedereen je haat, zie je iedere opmerking in't rood
ik was dus aan het denken dat het echt moeilijk is om groen te kunnen zien als je altijd maar rood verwacht.....
of dat je nooit rood ziet en goedgelovig bent....
ben wat aan het filosoferen....
ook over dat ik me er soms op betrap dat ik alles rood zie omdat iemand "het is rood" roept..
ik heb dus op te letten of ik hier en daar toch niet een beetje groen bespeur....
maar stel dat iemand een flikkerlicht op zijn/haar hoofd draagt met de kleur groen........
dan heb ik vanaf nu de opdracht om rond te kijken en of die wei wel echt helemaal groen is....
kvinetmooiwattikvandaaghebgeleerd
26-11-2006
vanmorgen zit ik een beetje te klooien aan de pc, maar kmoet eens goed gaan nadenken over mams haar verjaardag...
woensdag wordt ze 70..
ieder scenario wordt steeds weer afgeblazen, steeds weer door een andere deelnemer,
kben het zusje, hè, kheb nog twee broers...
en door omstandigheden met als topper, het mooie weer, loopt er vanalles in het honderd..
we wilden eerst vandaag met z'n allen gaan eten...
die plannen zijn al tig keren herzien..
wat nu?
en ik realiseer me, dat ik geloof ik nooit overlegd heb met mijn broers ivm ons kado...mams wist wel iets, maar heb ik dat wel doorgegeven aan hun??
tdraait weer vierkant.......ik kan een kei zijn in organiseren, maar de planning vooraf, dat duurt bij mij heel lang, kwordt er zelf onnozel van....
toen ik vroeger zeilweekenden organiseerde, was ik al blij dat ik alleen maar de eerste keer zoveel moest uitzoeken, kheb nu een hele database, inclusief hoeveel ik vanalles nodig heb aan proviand..
maar dus en simpel feestje, ik krijg het niet voor elkaar...
misschien ook wel omdat er emotioneel van alles achter de schermen gaande is...
mams is zoals ik, maar veel chaotischer in haar verwoordingen en zo.. geeft last bij de aangetrouwde familie en bij de kleinkinderen...
plus haar commentaar over de opvoeding en zo...
kheb mijn broers gevraagd om zich te focussen op wat ze allemaal aan positieve daden heeft gepresteerd in haar 70 jaar... 't kan helpen voor een betere sfeer...
bijvoorbeeld:
toen ik alweer helemaal begon te af te zakken in niveau op school, khad wel al een diploma van mavo en mbo (laboratoriumschool) toen keek ze in de krant en haar oog viel op een advertentie: medewerker gevraagd voor deeltijds labowerk, deeltijds administratie........ bij visserij onderzoek. ze zei: dat is wat voor jou.
ik ben toen met mijn gatje in de boter gevallen, was direct aangenomen...een multifunctionele baan... en veel buitenwerk....
(mijn moeder wist wat goed voor me was:)
of toen ik eindelijk al mijn moed bijeen had geraapt en de woonkamer binnenstapte om te vragen of ik de pil mocht, ze stond net aan de deur om me bij zich te roepen. ze zei, nog voor ik iets kon zeggen: ik vroeg me af of je niet eens naar de dokter moest gaan voor de pil.
geweldig, zo'n moeder die voelt wanneer het het juiste moment was.
of nog verder terug in de tijd, toen ik werd meegelokt tijdens een feesje, waarbij ik net wat te veel bessen jenever met 7-up op had.... ik kwam in een wreed hachelijke positie terecht met een werknemer van ons papa... plots hoorde ik haar roepen, en hij schrok en liet me gaan.......
of nog verder terug in de tijd, toen ik 3 jaar was, spelend in het ondiepe water met een zwembandje... het zwembandje schuurde over de grond, dus het gedeelte achter mijn rug kwam naar boven en duwde mijn hoofdje onder... en ik wilde er onder uit, dus vooruit en ik duwde mezelf de verdrinkingsdoor in... mams zag het op tijd en redde me.... mij vroegste herinnering, denk ik..
kmoet dat toch allemaal maar eens ophalen, maar niet van die werknemer, kheb dat nooit verteld, paps zou in shock zijn.... tmoet gezellig blijven, ja toch?
paps, met een zwakke gezondheid, moet ik allemaal rekening mee houden, niet simpel.. en drukke kinderen..
wat gaan we nu doen.....er was eerst wat voor vandaag gepland...maar dat weer... ze wonen een uurtje rijden hiervandaan....
kweet het even niet meer.....
voor de rest ben ik blij dat ik thuis ben, niet echt naar buiten moet met een wagen van 8 meter, hij staat nog zeker een week in de garage...tegen dan is de sint ook wel zo'n beetje voorbij 
maar ik ben dus blij, tzou koud zijn, kzou mijn hand- en voetverwarmertjes nogal nodig hebben gehad... en dan 's middags met blozende kaakskes in slaap vallen boven mijn bord... haha, nu niet dus..
kmoet me bij elkaar rapen en nadenken over mams haar verjaardag.....
30-11-2005 om 00:00
geschreven door annemiek
|
