Op het eiland Kampa, het “Venetië van Praag“, zagen we een tijdje geleden honderden hangsloten aan een traliewerk.  Na een beetje navraag kwamen we te weten dat koppels deze hangsloten er hangen om hun liefde voor eeuwig te versleutelen, daarna gooien ze de sleutels in de Moldau.  Dit zou geluk brengen.

                            

Echt bijgelovig zijn we niet, maar we vinden het een leuk idee om onze liefde voor eeuwig met Praag te verbinden.  Dus zijn we deze week op zoek gegaan naar een hangslot dat bij ons past en vandaag trekken we naar Kampa.  En zie daar, onze geluksbrenger hangt er.  Hopelijk waagt niemand het ooit hem er af te halen.

     

We wandelen naar huis over de Karelsbrug.  Ik denk terug aan wat ik één van de eerste dagen in ons dagboek schreef :

Op de Karelsbrug krijg ik het moeilijk.  De zon schijnt over de Moldau en over Praag, een prachtzicht.  Dit wordt voor 1 jaar onze nieuwe thuis.  Een dubbel gevoel overspoelt me, enerzijds blij dat we naar hier komen wonen, anderzijds weemoedig want we laten toch heel wat achter.  Ik pink een paar traantjes weg.

Weemoed overspoelt ons beiden, we hebben hier zo graag gewoond.  Dicht tegen mekaar aan pinken we een paar traantjes weg.  Gelukkig is het zonnebrillenweer vandaag.

Gisteren afscheid genomen van Tracey en Helen.  Vandaag afscheid genomen van Delwyn.  Het zijn moeilijke dagen vol emoties.

Nog 7 keer slapen!!!!!

Er zitten vandaag veel mailtjes in mijn mailbox om ons er aan te herinneren.  Er zitten zelfs al wenskaarten in de bus.  Hoe lief!!!! Bedankt aan iedereen die gedurende de voorbije maanden met ons hebben meegeleefd naar ons huwelijk.  Het kwam soms uit onverwachte hoek, soms iets minder uit verwachte hoek.

Deze namiddag komt Simona, zij zal mij volgende week opmaken, vandaag komt ze eerst kennismaken en een beetje uitproberen hoe ze dat volgende week best zal doen.  Ik wil liefst een natuurlijke look, niet te overdreven.

Ik voel me als een prinses.  Het resultaat mag er zijn.  Enkel die lippenstift, daar gaan we een oplossing moeten voor zoeken.  Ik probeer het uit wanneer Camille thuiskomt.  Mijn god, wat een afdruk laat ik achter op zijn kaak!!!!  Heeft iemand tips?

Twee en een halve dag aan Patricia de mooiste plekjes van Praag getoond.  Ik ben altijd blij wanneer ik zie dat onze gasten genieten, het was nu niet anders.

Farewell party ten huize Erhan, de goede ziel laat ons zijn appartement gebruiken omdat hij een tuin heeft en wij niet.

We genieten van al de lieve woorden van de collega’s van Camille.  Ik wist wel dat de meesten heel graag met hem gewerkt hebben, maar het eens luidop horen doet toch nog meer deugd.  Ik fier op mijn maatje.

Om 1 uur gaat de bel.  De security staat voor de deur.  We maken blijkbaar teveel lawaai en krijgen te horen dat ze de politie zullen bellen als dit zo verdergaat.  Spijtig genoeg is dit voor velen het teken om naar huis te gaan.  We zetten onze party binnen verder met de anciens en proberen zo stil mogelijk te zijn.  Niet gemakkelijk.

Het was lang geleden, maar naar oude traditie sluiten Camille en ik nog eens de deuren.  Het was een geweldige avond.  De nacht zal kort zijn want morgen krijgen we bezoek uit België en moeten we tamelijk vroeg uit de veren.

In de meeste Tsjechische dorpjes hebben ze een iet of wat rare manier van communiceren.  Wanneer er iets te melden valt aan het ganse dorp wordt dat door luidsprekers omgeroepen.  

                                                          Ik stel het me voor in Ressegem.....

“Het praatcafé van Mieke en Etienne zal vandaag uitzonderlijk gesloten zijn, de drank is op“
of

“Anne gaat vandaag niet lopen, ze heeft geen goesting“

Een blog is iets heel interessants, je komt er veel te weten over..... jullie die hem lezen.

De meeste ‘bezoekers‘ komen op dinsdag : 18,9 %.  Op een zaterdag is dit slechts 8,4%.

De dagelijkse piek ligt tussen 10 en 12 uur : 8,1%, om dan nog eens een sprongetje te maken rond 17 uur : 7,5%.  ‘s Nachts krijgen we niet zoveel bezoek : 0,2%

Conclusie :

De meesten onder jullie lezen onze blog op het werk, foei, foei, weet jullie baas dat? 
Sommigen lezen onze blog wanneer ze thuiskomen, jullie vertellen toch niet aan vrouwlief dat jullie nog iets belangrijks moeten doen voor het werk, terwijl zij aan de kookpot staat te zweten?

Blijkbaar zijn er enkele slechtslapers onder jullie, ik leef met jullie mee, ik ken het probleem.

Alle gekheid op een stokje, ik ben blij dat jullie onze blog lezen, waar of wanneer dat kan me niet schelen.

Het lopen wil niet zo goed vlotten deze morgen, mijn benen lijken wel lood.  Na 20 minuten geef ik er de brui aan en ga op een bankje zitten in het park.  Genieten van de natuur, het zonnetje en de vogeltjes die fluiten, het mag ook eens.  Weemoed grijpt me naar de keel.  Hoeveel dagen kan ik nog op dit bankje komen zitten?  Ik wil ze niet tellen, zo lijkt het of ons Praag avontuur langer zal duren dan het in werkelijkheid nog is.  

Deze namiddag komt de verhuisfirma een kijkje nemen wat ze over een paar weken allemaal moeten meenemen.  Ik wil er nog niet aan denken, maar ik word er nu stilaan toe gedwongen.

Vervolg van onze uitstap.

In Cheb staan in een hoekje van het marktplein enkele middeleeuwse vakwerkhuizen van Duits-Joodse kooplieden.

        

   

Het stadje Loket ligt in een rotsige bocht van de rivier de Ohře.  Het dorp heeft een schilderachtig marktplein en een robuust kasteel uit de 14° eeuw.  

Goethe kwam vaak in dit stadje en had er in 1823 zijn laaste afspraak met zijn grote liefde van zijn oude dagen.  Hij was 74 en zij 19 toen hij haar ten huwelijk vroeg.  Zij weigerde en bleef vrijgezel tot haar dood, ze werd 93.

 



       

We trekken naar West-Bohemen, op de kaart ligt dit deel van Tsjechië links van Praag en grenst aan Duitsland.

In Plzeň werd het eerste ‘pilsje‘, Pilsner Urquell, gebrouwen.  De toegangspoort van de brouwerij heeft de vorm van een triomfboog, die in 1892 werd opgericht ter gelegenheid van de 50ste verjaardag van het eerste pilsje.

                    

Mariánské Láznĕ is een bekend kuuroord met een 40-tal koudwaterbronnen.  Eén van de meest opvallende bouwwerken is de kolonáda uit 1889.

   

Tijdens onze wandeling door het stadje kunnen we ons onszelf zo inbeelden in Sissi stijl.  

             

In Láznĕ Kynžvart, een kuuroord voor kinderen, bezoeken we het paleis van Klemens von Metternich, in de jaren 1800 kanselier van Oostenrijk.  De tuinen zijn mooier dan het kasteel.

   

Niets nieuws onder de zon die de thermometer vandaag doet stijgen tot 31°.  Vorige week woensdag haalden we dezelfde cijfers, maar ze stonden in omgekeerde volgorde, het was toen amper 13°.

Geen paniek!  De beelden over overstromingen die jullie gisteren zagen in het nieuws gingen over Polen en Slowakije.  Hier (gelukkig) niets aan de hand.  Sedert vorige vrijdag heeft de zon zich opnieuw laten zien.  Gevolg : Camille een rood hoofd en ik rode schouders.

Vorige vrijdag zat dit in de bus.

               

Blijkt dat je de bolletjes ook hier met een rood potlood moet kleuren, anders is je stem ongeldig.  Bij onze verhuis heb ik er uiteraard niet aan gedacht om dat mee te slepen naar hier.  Dus deze morgen ben ik, als brave burger, kleurpotloden gaan zoeken.  Het hele set heeft me gelukkig maar 29,90 kronen (€ 1,20) gekost.  En nu snel, snel naar de post of de kiesbrieven zijn te laat in België en wie weet welke zware straffen daar zullen op staan?

In 1895 werd aan de noordelijke oever van de Moldau een slachthuis gebouwd om het illegale slachten binnen de stad tegen te gaan.  In 1983 werd dit slachthuis gesloten wegens iet of wat verouderd.  Twee jaar later werd op deze plaats Pražská tržnice geopend, de grootste openluchtmarkt van Praag.  De sfeer en de marktkramers in de honderden stalletjes doen ons denken aan een markt in Azië, maar dan zonder de specifieke exotische geurtjes.  Alles kan je hier vinden, van plastic schoenen over fake Lacoste t-shirts, tot nep Louis Vuitton handtassen, Europees en Aziatisch eten.  Wat ons vooral opvalt zijn de boksijzers, messen, tasers, matrakken, traangas en revolvers die gewoon open en bloot uitgestald liggen en dus vrij te koop zijn.  De kanonnen die we er volgens één van onze reisgidsen zouden kunnen kopen zijn vandaag uitverkocht.

                  Toegangspoort van het vroegere slachthuis

Daarna nog een flinke wandeling langs de Moldau die voor enkele dagen is omgedoopt tot een openluchtmuseum “Kunst in en naast de Vltava“.



              

                             



              

                             

Gisteren en vandaag samen met Marga, dochter Eva en kleindochter Fientje door Praag gewandeld.  Zelfs na anderhalf jaar is het nog altijd genieten van de pracht die onze stad te bieden heeft.

De verhuisfirma heeft ons gecontacteerd.  Wanneer willen we verhuizen en wat willen we verhuizen?  Wanneer, dat staat vast.  Zaterdag 10 juli keren we terug naar België.  Wat, daar zal ik eens een lijstje van gaan opmaken zie.  Een tof werkje.

Ons vertrek komt angstwekkend dichterbij.  In ons hart willen we hier nog blijven, maar mooie liedjes kunnen niet blijven duren.

Aangezien het gisteren een eerder koude dag was draaide ik in de namiddag de radiator in de living open om tegen ’s avonds toch een beetje warmte in huis te hebben.  De vloerverwarming opzetten vond ik iets overdreven, zo erg was het nu ook weer niet, ik wilde het een beetje gezelliger maken tegen dat Camille thuis kwam.  Niets warmte, de radiator bleef koud.  Ik stuurde een mailtje naar de ‘recepce’ om te laten weten dat de radiator het niet deed.  ’s Avonds kreeg ik als antwoord “Wacht aub tot morgen, indien de verwarming het dan nog niet doet laat het ons dan weten, dan sturen we onze technieker”.  Zo kunnen we bezig blijven.  Indien onze technieker er gisteren niet naar gekeken heeft zal de verwarming het vandaag ook wel niet doen.  

Dus deze morgen een mail terug om te laten weten dat de verwarming het uiteraard niet doet.  Niet dat het nu nog nodig is want het is ondertussen een stuk warmer geworden buiten.  Krijg ik een mail terug “Wij weten nu hoe het komt dat jullie verwarming het niet doet. De verwarming werd uitgezet in alle appartementen omdat het ‘verwarmingsseizoen’ voorbij is”. 
Weer iets bijgeleerd, hier bestaat een verwarmingsseizoen en een niet-verwarmingsseizoen.  Indien het tijdens het niet-verwarmingsseizoen eens lekker koud wordt moet je je maar aan elkaar verwarmen.  Best leuk, maar spijtig genoeg wonen de meeste mensen hier alleen.

Nog 30 dagen….

Hopelijk is het de 2^e juli beter weer dan vandaag, het is grijs en het miezert.

Vorig jaar in het paasweekend trokken we naar het Konopištĕkasteel, één van de grootste toeristische trekpleisters van Tsjechië.  Toen we op de parking arriveerden en de horden mensen zagen die richting kastaal trokken hebben wij rechtsomkeer gemaakt.  We komen wel eens terug als het geen feestdag is dachten we toen.

Vandaag geen feestdag en een stralende zon, dus richting Konopištĕ.  Op iets minder dan een kilometer van het kasteel staan we in de file, we geraken gewoon de parking niet op.  Dus vandaag weer geen bezoek aan het kasteel van Aartshertog Frans Ferdinand.  Hij krijgt nochtans al mijn sympathie aangezien hij, tegen de zin van het Habsburgse hof, een Boheemse - het was geen prinses - trouwde en hier de Weense slangenkuil kon ontvluchten. 
Dit kasteel zal voor in een ander leven zijn.

                                               

Dan naar het Jemníštĕ kasteel.  De eerste verhalen over het kasteel dateren uit 1381.  In 1754 werd het kasteel compleet vernield door een brand en werd er een nieuw kasteel gebouwd.  Tijdens de rondleiding leren we dat er zelfs tussen de adel ‘rangen en standen’ waren.  De hogere adel mocht bij een bezoek aan het kasteel bovenaan de trap staan, de lagere adel stond onderaan de trap wanneer de kasteelheer zijn intrede deed in zijn nederige stulpje. Misschien is dat nu nog wel zo, ik weet het niet, want wij begeven ons niet zo dikwijls in deze kringen.

               
 

In de tuin zien we voor het eerst in ons leven witte pauwen.  Wat een pracht van een verentapijt!  Het lijkt wel kant.

 

De weg naar Dobříš is bezaaid met prachtige natuur.  In de verte zien we een zwarte rookpluim.  Brand, brand…denken we.  Maar neen, het is een stoomtreintje dat een rookwolk uithoest om u tegen te zeggen.  Ik voel me plots minder schuldig dat wij op diesel rijden.

                                                                                            

       

                                                                

En kijk wie daar naar ons staat te kijken, Bambi.



In het kasteel van Dobříš is een show aan de gang over trouwboeketten.  Het kasteel is dus vandaag niet te bezoeken.  Veel geld betalen om trouwboeketten te gaan kijken, neen laat maar zitten.  Het mijne is gekozen en het zal het mooiste ter wereld zijn, vinden wij toch.