We vertrekken om 6 uur naar Zaventem want we willen zeker op tijd zijn voor onze eerste vlucht samen naar Praag. Het begint goed, door de dichte mist hebben we 1 uur vertraging.

In Praag brengt een taxi ons in zo’n goeie 30 minuten naar het kantoor waar Camille het komende jaar zal werken. Ik ben blij dat ik het ook eens te zien krijg, het wordt nu minder abstract. Al zijn collega’s zijn vriendelijk en behulpzaam.

In de Deutsche Bank heeft Camille een afspraak met Jan Patek. Door het vele lezen over Praag zit waarschijnlijk de naam Jan Palach in zijn hoofd en hij vraagt dus naar deze man.  (Jan Palach was een Tsjechische student die zichzelf in 1969 in brand stak uit protest tegen de bezetting van Tshecho-Slowakije).  Begint die receptioniste toch niet te zoeken in de namenlijst. Het is zoiets als zou je in Cuba naar Che Guevara vragen en men niet weet wie dat is.

Terwijl Camille naar Price Waterhouse gaat drink ik mijn eerste Tsjechisch biertje in de bar van den Hilton. Ik voel me net een zakenvrouw. Anny (mijn vriendin) heeft gelijk wanneer ze mij sms’t dat mijn haar daarvoor te kort is en ik te weinig gestes heb. Het plaatje past niet echt.