De Afrikaanse rittenwedstrijd Tour du Gabon moet de grote terugkeer inluiden voor de Fransman Franck Bouyer. De 34-jarige renner stond maar liefst vier jaar aan de kant vanwege een medicatiegeschil. De onduidelijke situatie rondom zijn persoon is nu eindelijk uitgeklaard. Al zal ik het pas echt geloven, wanneer ik opnieuw een rugnummer kan opspelden, klinkt het.
Harde DiagnoseNovember 2003 moest een fantastische maand worden. Bouyer werd immers voor de eerste keer vader. Mathéo kwam ter wereld en niks kon het geluk van de renner tegenhouden
Al bleek zijn
moment de gloire van korte duur te zijn. De Fransman werd immers regelmatig geconfronteerd met slaapaanvallen en met plotse, maar kortstondige periodes van, lamheid. Bovendien trokken zijn spieren regelmatig samen, waardoor hij ongecontroleerde bewegingen maakte.
Bouyer, die de hele situatie niet langer aankon, trok naar een dokter die als diagnose narcolepsie en kataplexie stelde. Gelukkig kon de renner van het toenmalige Brioches La Boulangère behandeld worden met modafinil. Medicatie die ervoor moest zorgen dat de symptomen van de ziekte niet meer zouden opduiken. Zijn werkgever nam twee neurologen in dienst die het gebruik van de medicatie moesten rechtvaardigen, maar dat was buiten de Internationale Wielerunie (UCI) gerekend. Die legde hem na een dopingtest op 17 april 2004 een wedstrijdverbod op.
Ze aanvaarden de medicatie niet. Een slag in het gezicht, liet Bouyer weten. Je bent renner en het enige wat je wil doen is op je fiets kruipen. Ik had het moeilijk om de ziekte te aanvaarden. Zeker wanneer je weet dat je ze je hele leven meedraagt. Ik verzon zelfs tegen de artsen verhaaltjes om toch maar in het peloton te blijven. Helaas stak de UCI daar een stokje voor.
Ronde welles-nietesEven leek er toch nog hoop dat Bouyer in het profpeloton kon blijven. Het Internationaal Sporttribunaal (TAS) gaf de UCI nog wel gelijk in haar oordeel, maar daar was de Wereldantidopingagentschap WADA het niet mee eens. De instantie verleende Bouyer zijn rennerslicentie terug. In september 2005 mocht hij terug de fiets op. De Tour du Poitou-Charente werd zijn rentree in het peloton.
Lang duurde die terugkeer niet. Bouyer kreeg net na de seizoenstart in 2006 opnieuw rood licht. Het TAS had beroep aangetekend op de uitspraak van het WADA, die ze uiteindelijk ook won. Bouyer kon niet aantonen dat modafinil, het bewuste medicament, geen prestatiebevorderende gevolgen had. Bouyer in zak en as. Zijn profcarrière leek helemaal voorbij.
Een harde periode. Bepaalde mensen in mijn omgeving schuwden me. Ze dachten dat ik zwaar depressief was en meden daarom contact. Anderen meden het onderwerp wielrennen. Iets waar ik totaal geen zin in had. Wielrennen was en is mijn leven. Dat kan je niet uit je kop verbannen. Gelukkig ben ik moedig blijven vechten. Ik wist dat ik ooit gelijk zou krijgen in mijn strijd!
TerugBouyer vond uiteindelijk nieuwe medicatie, die door de UCI niet is opgenomen op haar verboden lijst. De Fransman mag zich dus vanaf 1 januari opnieuw profrenner noemen. Jean-René Bernaudeau, Bouyers ex-werkgever, twijfelde geen moment en schotelde de 34-jarige Fransman een contract voor bij Bouygues Telecom. Jean-René is een persoon waar ik een vertrouwensrelatie mee heb. Ik weet dat ik op hem kan rekenen. Ik mocht steeds terugkeren naar zijn stal wanneer ik het wou. Niet evident met een periode van drie jaar zonder competitie.
Of hij dan ook onmiddellijk potten gaat breken bij zijn terugkeer is op zijn minst gezegd voorbarig. Het niveau van voor mijn ziekte (toen hij ondermeer de Coup de France al winnend afsloot, red.) zal ik wellicht nooit meer halen. Maar ik ben wel terug renner. Ik besef goed dat ik nog een hele weg af te leggen heb. Maar ik wil er wel vol voor gaan!
