Voor het eerst een jaar rond ,dat jij Rowan een volledig jaar op internaat bent.

Wat heb ik daar aan getwijfeld, deed ik er goed aan jouw niet meer naar huis te laten komen halfweg de week?

Ik had al zo vaak om je gehuild, ik miste je wanneer je niet thuis was, en nu zou je een ganse week blijven, dat hadden we zo afgesproken nog voor je startte in school. Nu was het zo dichtbij...

Intussen heb jij je weg gevonden...Spermalie is je tweede thuis geworden!

Meestal heb ik er vrede mee, al zijn er soms nog dagen dat ik je mis...meer dan ik zou willen.

Wat heb je dat goed gedaan schat...toen ik naar de kerstviering kwam kijken!

Je zag er stralend uit, en zo trots! Je handjes sierlijk bewegend bij je dansje...net ervoor keek je naar mij en gebaarde " Kijken mama! Goed! Zie mij!"

Ik kon alleen maar bedenken hoe prachtig ik je vond...hoe ontzettend graag ik je zie!

Nu jij thuis bent hoor ik je kleine broertje samen met je zingen...en ik zie hoe je zijn handjes zet, en moet glimlachen als ik je hoor zeggen " Nee Randall...kijk zo!" Je gaat naast hem staan en plooit zijn handjes in de juiste houding en beweegt samen met hem!

Ik ben reuzetrots op je kereltje...en geniet met volle teugen van jou thuis zijn!

Randall...jij bent zo blij!

Je broer thuis, meer moet dat voor jou niet zijn!

's Morgens kom je altijd vragen " Is het nog vakantie?" Als ik zeg " Ja hoor!" Huppel je naar Rowan en zegt " Rowan, het is nog vakantie! We mogen spelen!"

Ik vind het fijn voor jou,ben blij je zo content te zien...en moet lachen als ik jullie samen zie spelen, of gewoon heel dicht in de zetel zie zitten...soms armen over elkaar...alsof jullie zo zeker zijn dat jullie bij elkaar zijn!

Roibin,

Ben naar je school geweest...al bij al deed je het niet slecht, al kunnen je punten eigenlijk wel beter...sommige vakken zijn eerder zwak!

Maar aan de andere kant heb ik me ook wel boos gemaakt daar op het oudercontact! Ik ben twee keer in je school geweest vooraleer je in te schrijven! Ik heb hen uitvoerig uitgelegd wat jou specifieke probleem was...dan moeten ze je daar als puntje bij paaltje komt niet op afrekenen.

Ik had hen een paar dingen gevraagd toen je daar startte...niemand had ooit gereageerd...en nu werd je daar op afgerekend! Mijn excuses maar daar ga ik niet mee akkoord! Ik heb hen gevraagd of hun autisme vriendelijkheid dan enkel een poster in de hal van de school was?

Ik heb het hen gevraagd vooraleer je daar naar school ging...ik begrijp best dat je niet steeds voor alle leerlingen dit en dat kan doen...maar daarom ben ik ook op voorhand geweest...om hen uit te leggen wat jou probleem was.

O ik word daar zo kwaad van! Als ze willen dat jij net zoals alle anderen doen, en men geen rekening houd met jou problematiek...dan is het voor mij ook water naar de zee dragen! Ik had het ook liever anders gezien...ik had niets liever gehad dan dat jij net als alle anderen was...maar dat is niet zo! Heb ik daar verdriet om? Soms...als ik je sociaal onhandig bezig zie...en je met grote vragende ogen zie kijken...omdat je het niet snapt! Maar meestal heb ik er geen probleem mee, ik heb geleerd hoe ik met je moet omgaan....me niet druk te maken omdat ik soms een ganse dag nauwelijks je stem hoor...gewoon omdat je niks te vertellen hebt, omdat je jezelf soms onzichtbaar maakt! Ik weet dat ik je alleen maar kwaad maak al ik daar veel in tussen kom...je bent wie je bent...je houd niet van verrassingen...de dingen moeten duidelijk zijn, dan doe je al wat men van je verwacht...maar tussen de regels kan jij niet lezen!

Ranald,

Jij deed het zoals verwacht! Schitterend op alle vlaken!

Ik zag hoe trots je was wanneer je klastitularis je prees voor je inzet...voor je schitterende resultaten!

Ik was ook trots op je kerel!

Jij bent wie je bent...en het heeft heel wat tijd gekost om je duidelijk te maken dat jij ook de moeite waard was!

Dat je je eigen weg moet gaan, datgene doen en gaan voor datgene waar jij in gelooft!

Ik denk dat je je weg stilletjes aan vind...en daar ben ik blij om!

Je mag best dromen hebben, en er ook naar streven die waar te maken, zolang je dat doet op een manier waarbij je respect blijft hebben voor de mensen om je heen vind ik dat ok!

Ik denk dat het een fijn gevoel geeft, wanneer je dromen hebt...en je de tijd en de mogelijkheden hebt om die dromen waar te maken!

Niet alles loopt in het leven zoals we dat willen...soms duurt het lang vooraleer je je dromen kan waarmaken.

Soms weten we niet wat we willen met ons leven, of soms spelen heel veel andere dingen mee, waardoor het lijkt alsof je die dromen moet opbergen!

Maar als ze realistisch zijn, dan moet je er voor gaan, en vooral niet opgeven!

Dat is de fout die je mama maakte...ze borg haar dromen op, ze vergat er zelfs door om te leven!

Nu besef ik misschien wel een beetje laat...dat mensen altijd mogen dromen...dromen heeft hoop, en hoop doet leven!

Dus droom ik weer...leef ik weer...en de ene dag lukt dat beter dan de andere...maar nooit opgeven!

Jullie alle vier...zo mooi...allemaal zo anders, maar zo ontzettend mooi!

Droom jullie dromen...voor Rowan en Randall  is dat waarschijnlijk nog " Gaan we echt naar Piet Piraat??" en de dagen tellen voor  het zo ver is.

Voor jullie Roibin en Ranald  zijn jullie dromen anders...ze brengen meer een beeld van wie jullie willen worden.

Ik vind het mooi...het leert me dat elke leeftijd van mijn kinderen mooie kanten heeft...en daar geniet ik elke dag van!

Omdat ik er deelgenoot mag van zijn!

Lieve groet

Jullie mama xxx

Ik heb altijd een dubbel gevoel als het sneeuwt! Aan de ene kant vind ik het eindeloos mooi...de wereld omhuld in een dekentje!

Jullie snoeten als jullie met de slee in de tuin glijden, sneeuwballen gooien en vreemde sneeuwpoppen maken, ik vind het fantastisch

De achterdeur gaat om de haverklap open omdat jullie iets moeten tonen!

Jullie vuurrode wangen van het spelen in de sneeuw...allemaal dingen die ik mooi vind!

's avonds lijkt het alsof de wereld slaapt, en als ik dan door de sneeuw wandel hoor ik ze kraken onder mijn voeten. 

Maar aan de andere kant...heeft ze ook een keerzijde.

Het is gevaarlijk op de weg...en soms kan je niet anders dan de weg opgaan.

Ik hou er niet van...en toch kan ik niet anders.

Jullie moeten op school geraken...op het werk, er moeten boodschappen gedaan worden...

Ik beperk me tot het strikt noodzakelijke...

Het doet me beseffen hoe snel wij uit ons gewone doen raken. Nog snel even...maar met al die sneeuw gaat niks snel...integendeel...alles gaat tergend langzaam vooruit! Ik denk dat veel mensen zich daar onbewust veel drukker in maken dan in het feit dat er sneeuw valt. We leven nu eenmaal in een wereld waar alles snel moet gaan, alles vooruit moet gaan omdat...we nog zoveel moeten, zoveel willen...

Ik doe dat ook hoor...snel snel...of ik wil nog graag eens naar...maar met dit weer ga ik de weg niet op wanneer dat niet hoeft...omdat ik vind dat we het ook niet moeten zoeken.Voor een keertje kan dat geen kwaad, maar soms ergert het mij ook, en lijk ik gevangen door het weer.

Als jij Rowan morgen op de bus zal stappen naar school zal een onrust zich meester van me maken, ik zal niet gerust zijn, hopend dat je veilig bent aangekomen. Als ik 's middags niks gehoord heb zal ik pas gerust zijn en weten...hij is veilig!

Dat zal ook zo zijn voor jullie Roibin en Ranald, steeds weer ongerust zijn als jullie de weg opgaan en pas gerust zijn als jullie thuis zijn!

Randallke, ik laat jou morgen thuis, net zoals ik vrijdag gedaan heb...jij bent zo vermoeid van dat weer...het lijkt alsof het de energie uit je trekt.

Echt ziek ben je niet...alleen huilerig, je kan weinig hebben...de koude doet je pijn zeg je...ik weet het niet, soms maak ik me zorgen om je, als dit blijft aanhouden dan zal ik je toch voor alle zekerheid eens laten nazien!

Dus sneeuw...het geeft me een dubbel gevoel!

Rowan,

Nog even...3 keer slapen, en dan komt mama naar je school! Je kijkt er naar uit, het zal en moet opnieuw een verrassing zijn!

Donderdagavond breng ik je mee naar huis...je wil zo graag eens met de auto naar huis, je kijkt er zo naar uit!

Vandaar dat jij vrijdag thuis mag blijven...de ganse dag!

's avonds is er feest bij oma...maar bij ons worden geen cadeautjes gegeven met kerstmis...nooit geweest!

Kerstmis was een christelijk feest, een familiefeest...daar hoorden geen cadeautjes bij!

Met nieuwjaar wel...maar dat is nog een klein beetje langer slapen...maar daar tellen we pas naar af vanaf nieuwjaar. Anders kan jij helemaal niet meer volgen.

Ik ben ook niet de persoon die de kerk platloopt...omdat ik een beetje moeite heb met het instituut de kerk. Maar ik vertel jullie wel uit de bijbel, zoals nu...het kerstverhaal! Ik wil dat jullie die verhalen kennen...het zijn mooie verhalen...je kunt er heel wat uit leren! 

Ik geloof niet in het instituut "de kerk" maar ik geloof wel...ik geloof dat alles een reden heeft, ik geloof dat er iets is die wij als simpel mens niet kunnen vatten, ik geloof dat er een God is, dat er een leven is na de dood...ik geloof dat "God" het best goed met ons voor heeft, maar dat wij het niet altijd kunnen begrijpen, en dat zelfs God niet alles in de hand heeft!

Ik denk niet dat hij oorlog wil, of enge ziekten, of kinderen die sterven, of...ik geloof dat het ooit allemaal duidelijk wordt.

Ik weet niet hoe jullie dat later zullen ervaren...dat is jullie keuze...maar in tussentijd lezen wij voor het ogenblik het kerstverhaal...en vrijdag is het dus feest!

Omdat het feest op een vrijdag valt, is er een lang weekend, en dan begint het genieten van een weekje vakantie!

Jullie allemaal thuis...het zal druk maar gezellig zijn!

Al zal jullie mama zo nu en dan wel eens moeten uitzoeken wanneer ze ook eens naar haar schoolwerk zal kijken.

Het is best zwaar...de opleiding heus niet te onderschatten, in combinatie met iedereen thuis...behalve jullie papa...zal dat vast wel eens voor spannende momenten zorgen!

We zien wel...eerst nog een weekje school, voor jullie Roibin en Ranald, nog een halve dag! Maar er zijn een paar dingen die ik nog wil gedaan hebben voor de vakantie begint, dus zal het best druk zijn!

Maar dan kan het genieten van een heerlijk weekje beginnen!

Lieve groet

Jullie mama xxx

De kerstboom staat, overal waar ik kom klinkt kerstmuziek, en alles ademt kerstfeest uit, en toch...

lijkt het alsof ik er geen deelgenoot van ben.

Misschien wel omdat ik voor het ogenblik mezelf voorbij loop.

Zoveel dingen die nog moeten gedaan worden...en ik lijk niet vooruit te komen.

Het zijn examens!

Voor jou Ranald is het de eerste keer dat je echt in een examen systeem  zit.

Ik merk je gedrevenheid, je wil slagen...en je wil het goed doen.! Ik kijk uit naar je resultaten...al weet je dat punten niet datgene zijn waar ik belang aan hecht.Maar ik gun je het gevoel van voldoening!

Als jij blij bent dan zal ik dat ook zijn!

Ik hoop dat leerkrachten je enthousiasme herkennen, en zij net datzelfde kind zien die ik ken! Een lieve kerel, gedreven voor datgene wat hij wil bereiken.

Roibin,

Jij hebt niet echt een examen periode, jou systeem is eerder verdeeld over het jaar.

Maar toch hoop ik als ik naar school ga dat zij net als ik gemerkt hebben dat je je weg stilletjes aan gevonden hebt.

Je bent rustiger, aangenamer ook!

Ligt het aan het feit dat jij ook voor het eerst in je jonge leventje verliefd bent?

Maar ik geniet eindeloos van je!

Ik zie je glimlachen...zomaar!

Het lijkt alsof je de hele wereld wil vertellen dat je blij bent!

Ik gun het je van harte jongen! Verlieft zijn is mooi, het doet mensen stralen...het maakt mensen heel gewoon blij met simpele dingen!

Ik weet het, verlieft zijn kan ook pijn doen, en het kan mensen eindeloos verdrietig maken! Maar alles heeft twee kanten, en hoe dan ook...je leert er altijd uit!

Je mama is van oordeel dat je moet genieten van het nu...van elk moment dat je gegeven is om blij te zijn!

Wat erachter komt dat zijn zorgen voor later!

Nu laat ik jou glimlachen zonder reden, geniet ik van je vrolijkheid...en ben je dankbaar omdat je zoveel met me deelt!

Als later de tranen komen dan is dat maar zo...dan zal ik er evengoed zijn om ze te helpen drogen!

Verliefd zijn, verliefd worden...het hoort bij het leven met al zijn facetten, net zoals de liefde die over blijkt te gaan. Dat kan je niet tegenhouden, het gebeurd gewoon, daar moet je net zo goed leren mee omgaan als met de rest!

Geniet ervan jongen, het maakt je mooi, het maakt je kwetsbaar...maar het doet mij beseffen dat je echt groot wordt, en dat er steeds meer deuren voor je opengaan...je steeds weer een weg neemt waarin ik besef dat ik je altijd, steeds weer een klein beetje loslaat...omdat je steeds weer mensen ontmoet die met je meegaan! Sommige zullen dat voor even doen, anderen zullen hun hele leven bij je blijven...soms op de achtergrond, maar ze zullen er zijn! Zolang ik je mama ben zal ik één van hen zijn!

Lieve Rowan,

Ik mis je ontzettend!

Ik zal zo blij zijn dat je weer even voor een tijdje thuis bent!

Vorige week bericht gekregen dat je een zwaarder apparaatje krijgt aan je linkeroor.

Blijkbaar gaat je gehoor toch stilletjes achteruit! Het geeft me zo'n dubbel gevoel...is doof worden of doof zijn erg?

Voor mij zal jij nooit minder zijn, maar ik weet dat het allemaal nog een stuk moeilijker voor jou zal worden om je plaatsje te vinden in onze maatschappij! Je hebt niet enkel je slechthorendheid die je parten speelt...steeds meer merk ik dat je ook op andere gebieden achterloopt en het steeds moeilijker krijgt.

Maar jouw vrolijkheid lijd er niet onder. Ik bewonder je ventje...voor mij ben jij een superkereltje!

Weet je , toen je zondagmorgen naar me toe kwam en zei " kijk mama, mijn oor...het is allemaal bloed"

Ik schrok me wezenloos. Het bloed liep zomaar uit je rechteroortje, maar jij huilde niet, was zelfs niet vervelend...ik had je niet één keer horen klagen!

De dokter begrijpt ook niet hoe het komt dat jij daar nooit iets van zegt...volgens haar is het omdat die pijn voor jou zo herkenbaar is...je bent het gewoon!

Ik moet daar vaak aan denken als ik geplaagd door één of ander kwaaltje voel hoe vervelend ik dan kan zijn...omdat ik dan gewoon met rust gelaten wil worden...omdat pijn mij een vervelend mens maakt.

Maar jij ...klaagt nooit!

Nog 7 keer slapen schat, en dan ben jij terug thuis voor een hopelijk fijne vakantie!

Ik zal gewoon genieten van jou aanwezigheid...weten dat je in mijn buurt bent, dat heeft mij rust!

Randall,

Ook voor jou nog 7 keer slapen en je speelkameraadtje is er weer om veel veel te spelen!

Ik weet hoe je hem mist.

Zeker nu wanneer je naar school gaat en je beseft dat je broers er niet meer zijn om je te troosten wanneer je je even alleen voelt.

Je huilt meer dan vroeger om naar school te gaan.

Je lijkt nog zo klein, en ik moet toegeven dat ik het best moeilijk vind jou zo huilend achter te laten.

Je bent de jongste van 4...je hebt altijd gezelschap, jij bent nooit alleen.

Nog even en dan komt hopelijk terug een beetje rust voor ieder van ons, want ik voel wel hoe ik er nood aan heb.

Ik wil bewust met jullie bezig zijn, want voor je het beseft zijn jullie groot.

Ik wil jullie niet als zand tussen mijn vingers laten wegglijden...om ooit te beseffen dat jullie weg zijn...en jullie eigen leven leiden, zonder dat ik daar nog deelgenoot van ben.

Niet dat jullie niet jullie eigen weg mogen gaan, zeker wel...dat moet ook, maar alles op zijn tijd!

Nu er weer een periode is waar om ons heen zoveel kinderen geboren worden, bedenk ik mij steeds weer dat ik van jullie klein zijn, pasgeboren zijn zoveel gemist heb.

Omdat ik bang was, en ergens steeds dacht...dat we maar vlug zoveel tijd verder zijn. Steeds weer keek ik uit naar...maar besefte soms te weinig dat het hier en nu is die van belang is.

Tijd kan je niet inhalen, je kan ze wel goedmaken!

Ik doe mijn best, ik slaag er niet altijd even goed in...maar als ik naar jullie kijk, jullie zie genieten, blij zijn...als jullie 's avonds nog even bij me komen om te vertellen, jullie armen om me heen...dan weet ik : Als mens heb ik het niet altijd goed gedaan, heb best wat fouten gemaakt,maak er nog steeds...maar ik weet dat ik al altijd van jullie gehouden heb, en altijd alles gedaan heb om gelukkige kinderen van jullie te maken...want dat zijn jullie...kinderen die lachen en spelen, die volgens mijn inziens gelukkig zijn. Verbeter mij, als ik het mis heb!

Lieve groet

Jullie mama xxx

Volgens mij het enige echte kinderfeest! 

Dan maak ik dat we het weekend niet volplannen...zodat jullie kunnen spelen en genieten!

Er zijn zo vaak feesten in het jaar, maar eigenlijk nooit een feest voor jullie! Kerstmis, Nieuwjaar, pasen,...we gaan op familiebezoek...we komen allemaal samen...maar ik vraag me af of jullie dat zo leuk vinden?

Aan tafel zitten, voor jullie vast eindeloos lang...

Maar Sinterklaas...dat begint al de avond voordien.

Brieven schrijven, schoentjes zetten, liedjes zingen...en dan vol verwachting gaan slapen!

Wat zou de sint brengen?

' s morgens staat de tafel feestelijk gedekt, jullie schoentjes vol lekkers, en dan kijken wat hij bracht!

Die vrolijke snoeten van jullie...de vele oooch en aaa, jullie opgewonden stemmetjes " kijk mama...kijk!"

Misschien ben ik wat sentimenteel, maar ik geniet er eindeloos van!

Niet dat jullie overladen worden met speelgoed...dat hoeft niet...maar ik probeer er altijd voor te zorgen dat het iets is waar jullie blij zullen mee zijn!

Rowan,

Jij kreeg je cd spelertje met een liedjesboek!

Ik heb jou eindeloos horen zingen in het weekend!

Met je handjes meezingend...dat was heerlijk om te zien!

Je broertje Randall vrolijk meedansend op de muziek!

Blij om jou zo gelukkig te zien!

Randall,

Jouw auto's van cars...ze maken jou steeds weer blij!

Het ganse huis rij jij er mee rond...het verveeld je nooit!

Je " Dank je wel sinterklaas!" en dan een gans repertoire aan sintliedjes lieten mij weten dat je blij was!

Ranald,

Zelf jullie die al groot zijn krijgen nog steeds een verrassing.

Jij bent altijd blij met een boek!

Je leest graag 's avonds voor het slapengaan.

Ik ben daar blij om, het verruimd je kijk op de wereld!

Roibin,

Jij had het niet verwacht!

Vorige week was ik zo boos om wat gebeurd was,dat je het eigenlijk zelf wel besefte dat je verkeerd geweest was.

Je vond zelf dat je het eigenlijk niet verdiende...maar ik heb je toch een nieuwe koptelefoon gegeven.

Je was er blij mee...en ik kreeg een welgemeende " dankjewel mama"

Ik heb je verteld dat ik het waardeerde dat je je best deed, dat je je aan de afspraken hield!

Je bent heel hard geschrokken, en je beseft volgens mij erg goed dat je iets verkeerd gedaan hebt.

Ik zie hoe je veranderd...heel vreemd, maar ik kan aan jou zien met wie je vaak optrekt.

Gewoon omdat je hen op een bepaalde manier nadoet!

Je weet waarom je broer zo vaak in je buurt blijft, en ik merk hoe jullie de laatste dagen lachend samen thuiskomen!

Het maakt me blij, ik kruis mij vingers...en hoop dat we een nieuwe weg zijn ingeslagen.

Het was een heerlijk weekend...gewoon omdat er zo weinig moest!

Omdat ik alle tijd voor jullie gelaten heb...omdat het jullie feest was!

Lieve kerels, lieve kabouters...dank jullie wel om jullie vreugde, jullie dankbaarheid om zoveel kleine dingen...dat maakt dat ik alles wat ik ooit voor jullie gedaan heb, en nog zal doen...het allemaal meer dan de moeite waard maakt!

Rowan,

Ik zal je missen morgen...en al de andere dagen van de week, maar je lach van dit weekend zal me dankbaar achterom laten kijken...en doen uitkijken naar vrijdag...dan ben je thuis!

Lieve groet

Jullie mama xxx

Geen tijd?

Ergens wel een beetje..het was hier druk, drukker dan anders...en ik was ook moe!

Ligt het aan het weer? Misschien wel, maar er zijn ook zoveel dingen die meer energie uit mij zuigen dan ik zou willen.

Roibin,

Hoewel ik nog altijd blij ben dat je dicht bij huis naar school gaat, ik blij ben met je school...die toch ook de nodige zorg in jou steekt...en blij ben dat ik je niet meer zo vaak moet missen dan vorig jaar, vraagt het ook de nodige zorg.

Vooraleer het voor jou duidelijk was wat men van jou verwachte...vroeg het van beide kanten geduld.

's Avonds kan ik niet anders dan tijd voor je uittrekken, om samen je boekentas klaar te maken, na te gaan wat van jou verwacht wordt voor de dag nadien.

Maar dat vind ik allemaal niet zo erg...het vraagt wat extra tijd, dat wel, maar het is niks vergeleken met de problemen die je hebt.

Jij snapt de regels niet!

Hoewel ik niet van plan ben om hier op dit blog alles te vertellen...omdat ik respect  voor je heb.

Maar je doet zonder nadenken wat men je vraagt...soms is dat goed...maar soms laat men je dingen doen die helemaal niet kunnen.

Woedend was ik vorige week, en zo ontzettend verdrietig om wat men je had laten doen, en jij begreep het niet!

Je keek me met grote, verdrietige ogen aan en zei " maar hij is mijn vriend...hij vroeg het me gewoon!"

Dat is je grote probleem...wie vertrouwd voor je is...vertrouw jij zonder meer, en je gaat er van uit dat zij het goed met je voor hebben.

Maar dat is niet altijd zo...en dat is zo moeilijk om jou uit te leggen!

Hoe vaak heb ik al niet gezegd tegen al wie jou begeleide " Het is niet het 10 keer zeggen waar zijn kleren liggen, of het uitdrukkelijk zeggen hoe hij de tafel moet afruimen ( Jij zet alles op het aanrecht, als ik niet zeg dat de afwas in de vaatwas moet, de toespijs in de kast, en je dan nat en droog de tafel moet afvegen...)

Maar het is zijn niet snappen hoe de sociale regels in elkaar zitten. Hij weet perfect wat mag en niet mag...maar hij snapt niet dat wanneer een vertrouwd iemand hem iets vraagt wat niet mag, die regel nog steeds van toepassing is! Daar...dat is mijn grote angst voor jou Roibin!

Ik kan niet steeds naast je lopen...ik ben er niet altijd om je te beschermen tegen alles wat er mis kan gaan.

Ik zou niks liever willen...maar ik kan alleen maar datgene voor je doen wat in mijn mogelijkheden ligt.

Ik merk dus dat ondanks alles wat ik doe, ik je niet kan beschermen tegen al het slechte in de wereld. Niemand kan dat, en dat frustreert me, dat maakt me boos uit onmacht...dat doet me pijn tot in het diepst van mijn hart! Zien dat er mensen zijn die ergens misbruik maken van jou zwakheid...jou naief  zijn ...jij denkt nog steeds dat iedereen het beste met je voor heeft...maar soms is dat niet zo...en dan jou zo hulpeloos zien...dat raakt me!

Ik hoop dat je eruit geleerd hebt...en beseft dat niet alles is wat het lijkt!

Mijn lieve Roibin, ik wens je mensen op je weg...die met je meegaan en jou tonen hoe de wereld in elkaar zit, die wanneer ik er niet ben jou beschermen tegen zij die het niet goed met je voor hebben, of zij die net als jij niet op kunnen tegen de druk.

Puber zijn, het is niet makkelijk...jullie zijn meer nog dan wij vroeger omringt met een maatschappij die zo ontzettend veel van jullie verwacht...waardoor men soms vergeet dat jullie eigenlijk nog kinderen zijn!

Ranald,

Jij hebt je ontpopt als de grote broer!

Je bent jonger dan Roibin, maar ik merk in zoveel dingen dat je voor hem zorgt.

Je stuurt hem daar waar hij de weg kwijtraakt.

Ik ben er je dankbaar voor jongen!

Hoe jong jij ook nog bent...je weet en voelt perfect aan dat je mama niet steeds bij je broer kan zijn...gewoon omdat jullie ook jullie eigen leven hebben...een deeltje waar ik niet kan en mag bijhoren.

Ik kan niet tussen jullie vrienden rondhangen, ik kan niet in de school bij jullie rondlopen...dat is is een wereld waar ik buiten sta...maar jij Ranald loopt daar naast je broer...omdat hij meer dan hij zelf beseft een hand nodig heeft die hem leid.

Na wat er gebeurd was, kwam jij naast me zitten...legde je arm over mijn schouder en zei " maak je geen zorgen mama, ik zorg ook voor hem!"

Ik wou dat je dat niet hoefde te doen, jij mag net als je broer kind zijn, en toch weet ik dat ik ook ergens niet anders kan dan blij zijn omdat jij je om je broer ontfermt.

Maar je bent nog altijd een kind, groot aan het worden, zelf worstelend met zoveel dingen die anders zijn!

Maar jij bent sterk...je hebt een ongelooflijk sterk karakter...en ik bewonder dat in je...maar weet dat ik je nooit meer wil vragen dan wat jij kunt dragen.

Dus ventje...je mag jezelf niet uit het oog verliezen...jullie zijn broers, en als jullie daarnaast ook nog echt vrienden kunnen zijn is dat fantastisch...daar zullen jullie samen sterker van worden..want vriendschap kan je verliezen...broers zullen jullie altijd zijn!

Randalleke,

De laatste tijd huil je vaak in school...je mist je broer Rowan!

" Rowan moet komen!" Je zegt het zo vaak...waardoor ik weet dat jij hem mist als hij er niet is!

Maar jullie spelen dan ook zo vaak samen.

Vandaag liepen jullie met een zelfgemaakte toeter door het huis, luidskeel zingend!

Of jullie spelen ridder en draak...of Cars...jullie spelen de dag door!

Ik kan geloven dat jij je broer mist, ik mis hem ook!

Zeker nu we hem maar één keer per week kunnen bellen...lijkt de week dubbel zo lang te duren.

Je beseft meer en meer dat Rowan komt en gaat!

Mijn kleine kabouter...ik wou soms ook dat alles anders liep...maar we kunnen nu eenmaal niet altijd kiezen in het leven.

Dank je wel voor je vele zoentjes, je armpjes om me heen, je knuffels...gewoon omdat je er bent...en ik je heel gewoon mag graag zien!

Rowan,

De weken gaan traag en snel tegelijk!

Als ik achteromkijk schrik ik dat de tijd zo snel gaat. Als ik vooruit kijk gaat de tijd traag voorbij omdat ik wacht!

Wacht tot jij thuiskomt...en je weer een deel van ons gezin bent.

Soms vraag ik me af wat je aan het doen bent.

Speel je, lach je, of ben je bang, ben je verdrietig?

Ik weet dat niet...en dat maakt dat het me soms verdrietig maakt.

Omdat ik er wil zijn om je te troosten, ik je wil knuffelen voor je gaat slapen...

De laatste tijd merk ik hoe groot je aan het worden bent. Het lijkt wel alsof je de laatste tijd vlugger groeit.

Mijn lieve vrolijke Rowan...altijd lachen...altijd blij...het is niet lang meer en dan is het vakantie...weer even gewoon thuis...en vreemd, maar meer nog dan anders kijk ik daar naar uit!

Even rust, even alles gewoon laten voorbij gaan op ons eigen tempo!

Ik heb het nodig!

Mijn lieve Roibin, Ranald, Rowan en Randall...mijn grote vreugde, mijn trots, mijn grote liefdes...jullie zijn ook voor een deel mijn zorgen en verdriet...maar nooit mijn last!

Lieve groet

Jullie mama xxx

 

Roibin,

Jij was zo rustig deze week...ik had de indruk dat je genoot van de extra tijd dat ik met je kon doorbrengen.

Je broer was op vakantie, en aangezien hij niet het kind is die graag naar enge films kijkt, hebben we een film gehuurd die jij graag ziet!

Je vind griezelfilms grappig! Dit ligt zo ver van je leefwereld dat je enge beesten niet eens eng vind...maar eerder grappig!

Met jou commentaar op de achtergrond was het helemaal anders om daar naar te kijken, achter alles wat je ziet vertel je iets waardoor je laat blijken dat alles nep is. Raar dat je daar zo kan naar kijken...en in het echte leven zo moeilijk ziet wat echt is en wat niet!

Maar we hebben veel gelachen deze week, en jij hebt heerlijk gespeeld met je broertjes...blij om je terug te zien zoals ik je ken!

Ranald,

Jij was met je pepe op vakantie...en wat heb je genoten!

Ik zag je stralen als je thuiskwam.

Je vond het allemaal super, en je vertelde aan één stuk door...en je lachte!

's Avonds toen het tijd was om te slapen, kwam je toch nog even op mijn bed zitten en het was lachen, gieren,brullen samen met je broer!

Ik vond het schitterend!

Rowan,

Jij was thuis! Gewoon thuis...niet meer dan dat!

Je speelde, en lachte...en danste met je broertje door de kamer!

Gekke bekken trekken...spelletjes spelen...en soms naar een film kijken!

Het was je allemaal eender, zolang je maar gewoon thuis kon zijn!

Geen probleem hoor...ik was blij dat je er was!

Randall,

Samen met Rowan...meer moet dat voor jou niet zijn!

's Avonds vond ik je slapend in hetzelfde bed van je broer!

Je kruipt gewoon bij hem...en ik vind dat zo hartverwarmend, zo mooi om te zien hoe jullie daar met jullie armpjes om elkaar heen liggen te slapen!

's Morgens werd ik meestal door jullie gewekt...niet omdat jullie zoveel lawaai maakten, maar eigenlijk was ik al wakker, maar toen kwamen jullie mijn kamer binnen...met jullie dekentjes onder jullie arm en kwamen dat over me heen leggen, en kwamen jullie naast me zitten en praten met elkaar zo gewoon naast mij! Ik genoot daar wel van!

Morgen is het terug haast en vliegwerk om iedereen naar school te krijgen op tijd!

Jammer, maar het zijn kleine fijne momenten die me doen glimlachen als ik achterom kijk, en dat is waardevol!

Dit weekend naar zee geweest, samen met mijn moeder...het was lang, heel lang geleden dat ik nog eens zonder jullie ergens geweest ben.

Ik heb genoten van de rust, de stilte, het niets hoeven...het wandelen... Maar ik heb jullie ook gemist hoor, maar ik wist dat jullie in goede handen waren, jullie papa zorgde voor jullie!

"1 Keer slapen mama" zei je Rowan...jij moet 1 keer slapen en dan ben je terug!

Eigenlijk was het niet zo lang, ben zaterdag vertrokken, en zondag was ik al terug...maar het was genoeg om even de batterij op te laden!

Morgen begint de school opnieuw...maar ik denk dat jullie elk op jullie eigen manier genoten hebben van de vakantie...dat heeft me een gerust gevoel...dat maakt me blij.

Roibin ik geloof nog steeds dat jij het kunt...en dat morgen de eerste dag van een nieuw begin is...in de vakantie hebben we gewerkt aan een systeem zodat binnen de school alles voor jou overzichtelijk wordt...!

Het komt allemaal wel goed...en woensdag Rowan kom jij terug naar huis...het is maar 2 keer slapen...

De tijd vliegt!

Lieve groet

Jullie mama

xxx

De dag , de avond dat ik meestal tijd maak om te schrijven.

Lieve Rowan,

Jij bent thuis...eindelijk vakantie!

Ik geniet van het weten dat je 's morgens ook aan de ontbijttafel zit, dat je tijdens de dag gewoon aanwezig bent, ik hoor je, ik zie je, en zo nu en dan kom jij me knuffelen! Wat mis ik dat wanneer je naar school bent!

Donderdag ben ik in je school geweest, omdat we uitgenodigd waren voor een etentje...de juf kookte...en jullie waren fantastische obers!

Wat was ik ontroerd toen ik je snoetje zag, je jezelf hoorde voorstellen, de fierheid waarmee je mij naar mijn stoel begeleide...je handje die toch even over mijn hand wreef, je lachje...ik was  ongelooflijk blij om je zo te zien, en ik was trots op je! Ik kan geen woorden vinden om jou te vertellen hoe oneindig graag ik je zie!

Iemand zei onlangs tegen mij " mijn moeder, daar kan niemand aan tippen" Ik antwoordde" mijn kinderen...daar kan niemand aan tippen!"

Ik zal nooit van iemand houden zoals ik van jullie hou, ik zal niemand meer liefhebben dan dat ik jullie liefheb...en niemand zal ooit zoveel kansen krijgen dan dat ik jullie geef...want die zijn er steeds weer...jullie mogen boos zijn, jullie mogen zich soms al eens misdragen, jullie mogen jullie rug naar me toedraaien...toch blijf ik van jullie houden...en kom ik terug, en komen jullie terug...niemand zal ooit aan jullie kunnen tippen!

Lieve Randall,

Je speelkameraatje is terug...en dat hebben we hier al geweten!

Jullie spelen en lachen en roepen dat het soms grappig, soms pijnlijk is voor mijn oren!

Alleen jou broer wil voor jou zorgen...hij doet jouw jas aan, troost je als je weent, hij wil je soms zelfs ronddragen...maar jij vind dat niet altijd even leuk. Het is wel mooi om de goede bedoelingen van je broer te zien...maar ik merk dus ook dat je groot wordt...en meer en meer de dingen zelf wil doen!Het is niet erg hoor, voor alles is er een tijd!

Ranald,

Mijn ventje, mijn kerel!

Je bent een weekje op vakantie met je pepe...wat keek je daar naar uit!

Ik hoop dat het een fijne week wordt, waar je zal genieten van alles wat je beleefd!

Je hebt het verdiend!

Ik ben naar het oudercontact van de school geweest...ik ben trots op je vent!

Je doet je best! Je bent ijverig en enthousiast...je kent je eigen beperkingen en werkt eraan! Dat vind ik schitterend!

Alhoewel je punten meer dan behoorlijk zijn, is dat voor mij van minder groot belang!

Veel belangrijker vind ik hoe je bent, hoe je overkomt! Je attitude...vind ik minstens, zoniet nog belangrijker dan die punten...punten zeggen niet alles over wie iemand is!

Ik was best trots toen ze  jou een aangename, hardwerkende, en lieve jongen noemden! Want dat ben je...ze zagen jou goede kanten...en dat vind ik schitterend!

Geniet van jou vakantie schat! Ik denk aan je, maar ik gun het jou van harte!

En dan...

Mijn Roibin,

Ik ben ook naar het oudercontact geweest van jou.

Ik had niet verwacht dat jij op 4 weken tijd al die leerstof waar je klasgenoten ,al een jaar van achter de rug hebben, had ingehaald.

Ik vind dat men je ook de nodige tijd moet gunnen...,ik maak er mij niet druk in!

Je algemene vakken waren goed tot zeer goed, en waar ik helemaal niet van versteld sta, maar best trots op ben is dat jij ontzettend goed bent in met dieren omgaan! Het lijkt soms alsof ze jou verstaan, en jij hen...misschien omdat jullie een taal spreken dat velen niet verstaan!

Maar wat me verdriet deed was te horen dat jij niet weet hoe je met mensen moet omgaan, je copieert het gedrag van zij die het meest lawaai maken...en dat is niet altijd het juiste gedrag! 

Thuis heb ik met je gepraat, ik heb me zelfs boos op je gemaakt...maar ik sloot het gesprek af met de woorden dat ik in je geloof! Dat ik weet dat jij het kan...dat ik erop vertrouw dat jij jezelf kan en mag zijn! Je hoeft je niet anders voor te doen dan je bent om respect te krijgen!

Jij snapt het niet dat ze je dingen laten doen...om er soms zelf beter van te worden!

Dat is zo moeilijk om jou uit te leggen! Je bent zo een fantastisch kind...aub laat dat verdwijnen!

Ik zag de wanhoop in je ogen...je begrijpt het niet...je weet niet hoe je moet zijn! Het doet me denken aan die keren dat ik je voor de spiegel zag staan, en jij druk bezig was jezelf een houding te geven! Dat ben jij...en het doet zo ontzettend veel pijn te zien dat jij dingen die voor ons vanzelfsprekend zijn moet leren...je keek eerst naar filmpjes...en dan liep je zoals de personen waarvan jij dacht dat ze het goed deden! 

Je kwam naar me toe en sloeg je armen om me heen en zei " het spijt me mama!"

Mijn lieve lieve Roibin, wat is het leven moeilijk voor je, zowiezo  is het niet makkelijk om een puber te zijn...maar als je niet weet wat ze van je verwachten...is volgens mij de verwarring nog zoveel groter!

Maar zolang ik je mama ben, zal ik alles doen om zoveel mogelijk naast je te lopen, om je vast te houden wanneer je dreigt te vallen!

Ik geloof in jou...en ik weet zeker...de weg zal niet makkelijk zijn, maar samen komen we er wel!

Met al mijn liefde!

Jullie mama xxx

Gewoon, omdat het hier rustig is...en ik tijd heb.

Onlangs Roibin kwam je bij me zitten en vroeg " mama, wat is eigenlijk vertrouwen? Hoe weet je dat je iemand kunt vertrouwen?

Tjonge...dat was een moeilijke vraag, ik moest daar wel even over nadenken.

Vertrouwen...dat is wanneer je er vanuit gaat dat mensen het goed met je voorhebben...dat zij nooit iets zullen doen waarmee ze je kwaad berokkenen, je pijn zullen doen...

Als je mensen iets vertelt in vertrouwen, zelfs al zijn ze het er niet mee eens, dan zullen zij je mening, je gevoel toch respecteren, en dat niet tegen je gebruiken.

Ik denk dat het zoiets is...mensen bij wie je jezelf mag zijn, je aanvaarden zoals je bent...en je in je waarde laten.

Maar hoe weet je dat nu? Ik denk dat je dat nooit echt weet...je vertrouwd er gewoon op dat je gevoel je niet in de steek laat.

Dat is vertrouwen hebben in jezelf...

Mensen kennen...vrienden hebben is niet altijd een reden dat je hen kunt vertrouwen...maar dat is het leven...Je zal mensen ontmoeten waarvan je denkt dat je hen kan vertrouwen...dat zij naar je verdriet, je angsten, je boosheid, verontwaardiging of zelfs je blijheid zullen luisteren...zonder dat zij ook de nood hebben om het aan anderen te vertellen...zodat datgene wat je wel wil vertellen, delen ( soms is dat nodig) niet met de hele wereld gedeeld wordt.

Je stelt best moeilijke vragen...ik vraag me af als ik  zo oud was als jij of ik mij dan ook dergelijke vragen stelde.

Ik weet het niet meer...

Misschien wel, misschien ook niet...ergens hebben we allemaal mensen nodig die we kunnen vertrouwen...maar wanneer je hen wel of niet kunt vertrouwen? Dat is een leerproces...we leren het uit ervaring! Jullie mama is eerder een wantrouwig iemand...ik geloof niet altijd in de oprechtheid van de mensen...daarom heb ik geleerd heel vaak te zwijgen. 

Ik zeg jullie vaak dat jullie niet alleen moeten luisteren naar mensen, maar ook kijken!  Dat is omdat het soms meer zegt over mensen dan je zou denken. Woorden zijn maar woorden...ik hoef jullie niet elke dag te vertellen dat ik jullie graag zie, en jullie zeggen dat ook niet steeds. Maar jullie armen om me heen, de vluchtige zoen...zomaar...vertelt wel dat ik jullie graag zie en omgekeerd. Als jullie durven toegeven dat jullie fouten maken, dan is dat omdat jullie mij vertrouwen...weten dat... maar omgekeerd is het ook zo...soms maakt jullie mama ook fouten en dat  tegen jullie durven toegeven is omdat ik weet dat ik zelfs daardoor jullie liefde niet verlies. Dat is volgens mij vertrouwen!

Als ik naar jullie luister en kijk dan besef ik dat groot worden meer is dan groeien.

Het is best een moeilijke en soms lastige weg. Als ik terug kijk op mijn eigen leven dan merk ik hoe ik steeds weer dromen en verwachtingen bijstel.Leven is steeds weer keuze's maken...en soms zijn die keuze's verkeerd, andere keren staan we er niet eens bij stil omdat we het vanzelfsprekend vinden dat alles loopt zoals het hoort.Andere keren maken we tegen onze wil in keuze's...gewoon omdat we het leven niet altijd in de hand hebben.

Maar het feit dat jullie dergelijke vragen stellen wijst er volgens mij op dat jullie nadenken over wat jullie horen en zien.

Dat maakt me blij...

Ik hecht geen belang aan rijkdom of status, maar ik hecht heel veel belang aan hoe jullie in de wereld staan. 

Denken jullie na over wat goed is en wat verkeerd, kunnen jullie fouten toegeven en vergeven?  Kunnen jullie voor jullie zelf opkomen? Of lopen jullie mee met de kudde uit gemakzucht? Ik wil dat jullie mensen worden die oog hebben voor wat er in de wereld gebeurd, die evenveel waarde hechten aan een kleinigheid uit het hart gegeven...dan een grote omslag omdat ze het toch niet missen. Ik wil dat jullie mensen graag zien om wie ze zijn, niet om wat ze hebben. Ik wil dat jullie mensen niet veroordelen  nog voor jullie hen ooit leerde kennen! Ik wil dat jullie weten en beseffen dat het leven kostbaar is, hou het altijd met beide handen vast! Vraag hulp als het lastig word om dragen...trots is mooi....maar niet altijd! 

Ik wil dat jullie in jezelf geloven, maar weten waar jullie grenzen zijn! Ik wil dat jullie mogen worden wie jullie willen worden! Dan weet ik dat ik een goede moeder voor jullie geweest ben.

Als jullie op anderen neerkijken...hen veroordelen zonder meer...altijd succes nastreven, en geen rekening houd met anderen, geen kritiek kunnen aanvaarden zonder boos te worden, altijd en steeds jullie zelf op het voorplan zetten...omdat jullie zichzelf zo belangrijk vinden...dan zal ik mijn hoofd buigen van schaamte...want dan zal ik weten dat ik gefaald heb!

Maar ik heb er alle vertrouwen in ...

Alleen de tijd zal er een antwoord op geven...met tijd!

Lieve groet

Jullie mama xxx 

Lieve Rowan...

Jij was jarig!!

Je was niet thuis, en toch had ik het gevoel dat je zo dichtbij was.

De ganse dag stond in teken van jou! Zelfs zonder de slingers, de taart en zoveel andere kleine dingetjes die laten weten dat iemand jarig is!

's morgens werd ik wakker en dacht aan je! Ik maakte mij een beeld van hoe jou ochtend er nu zou uitzien.

Ik keek naar de klok en werd heen en weer geslingerd tussen " wat zou hij nu doen?...en 6 jaar geleden" Heel vreemd!

Maar in tegenstelling tot zoveel tijd geleden maakte het mij niet verdrietig...de dankbaarheid om wie je nu was deed me steeds weer glimlachen!

Van school uit hebben ze me 's morgens gebeld om te vertellen hoe jou ochtend verlopen was...en wat er nog op het programma stond!

Het was hartverwarmend! Omdat ik het gevoel had dat ik op deze bijzondere dag heel weinig voor je kon doen, had ik gevraagd of mensen jou een kaartje konden sturen.

Wat was jij blij met al die kaartjes! 's Avonds had ik jou aan de telefoon, en je dankbaarheid, je vrolijkheid, je enthousiasme om deze schitterende dag deed ook mij rust vinden!

Hoe ver ik ook van je was...ik had het gevoel dicht bij je te zijn...deel uit te maken van jou dag! Dank je wel aan al die mensen die jou een kaartje stuurden, of een tekening! Ze hebben ook mijn hart geraakt!

Vandaag was er jou feestje met de tante's en nonkels,  je meme's en pepe er zijn zelfs zomaar vrienden langs gekomen!

Je vond het allemaal even spannend...was blij en trots...je was gewoon een jongetje van 6!

6 Jaar al, en ik heb nog nooit een minuut spijt van je gehad...ik kijk naar jou, en denk " mijn lieve lieve Rowan...wat zie ik jou graag!

Randall,

Jij zong donderdag van "Lang zal hij leven!", je klapte in je handjes en riep luid " gelukkige verjaardag Rowan!" overtuigd dat hij je kon horen!

Er was geen taart, geen slingers, en toch zei je steeds " Het is feest vandaag...Rowan is jarig!" De dag was zo gewoon, en toch ook zo heel anders!

Vrijdag sloeg jij je armpjes om je broer en knuffelde hem...

Je bent zo'n schattig ventje...en als ik je hoor zeggen " Rowan is mijn broer, maar ook mijn vriend!" dan weet ik dat het geen loze woorden zijn...want jullie zijn maatjes...dat zie ik, dat hoor ik, dat voel ik gewoon...twee handjes op een buik!

Ik kan mij een leven zonder jullie niet voorstellen, en daarom ben ik zo ontzettend blij dat jullie er zijn!

Roibin,

Ik kijk naar jou, en schrik als ik zie hoe groot je wordt. Je veranderd zoveel...soms ben ik bang dat ik niet mee kan!

Wat je vandaag leuk vind, kan morgen helemaal anders zijn!

Deze morgen zag ik je zitten...de poes in je armen, en het raakte mij...dit was jij! Buiten, zonder woorden...en er straalde zoveel liefde uit!

De pose die het altijd op een lopen zet, als iemand van ons buiten komt...behalve bij jou...integendeel ze nestelt zich op je schoot, en het lijkt alsof je met haar praat...zonder woorden! Zo mooi om te zien!

Net zoals jij bent, zo mooi...als je maar moeite doet om echt te kijken!

Ranald,

Zaterdag stond jij in de keuken...je bakte een cake!

Speciaal voor je jarige broertje!

Dat ben jij ook, zo attent...

Ik kijk naar jou en zie een mengeling van het kind dat je nog bent, en de grote jongen die je aan het worden bent.

Ergens ben je erg zelfstandig, je weet welke weg je wilt gaan, maar soms valt het je moeilijker dan je gedacht had, en dan kom je dicht tegen me aan liggen, je nestelt je, en vertelt over de dingen die je beleeft!

Ik zwijg en luister, en bedenk dat ik me rijk voel, gewoon omdat jullie zoveel delen van jullie leven...dat ik deelgenoot mag zijn van jullie leven!

Ik sluit het weekend af...met een fijn en vertrouwd gevoel...jullie zijn thuis!

Een nieuwe week ...we kunnen weer verder...morgen is alles weer anders, daarom niet slechter...misschien zelfs mooier dan vandaag...dat is het geluk van leven...we weten nooit wat morgen brengt...en soms maar goed ook, maar we kunnen ook uitkijken naar morgen...omdat we denken en hopen dat hij het geluk van vandaag zal meenemen, het verdriet achterlaten...

Zo blijven we altijd op weg...ons hele leven lang!

Lieve groet 

Jullie mama xxx

Donderdag wordt jij 6 jaar!

Zes prachtige jaren, waar ik geen dag had willen van missen! Hoewel ik het gevoel heb dat ik er al zoveel gemist heb.

Lieve schat, toen jij geboren werd was er zoveel wanhoop, zoveel verdriet, zoveel vragen...dat ik die tijd nooit kan vergeten.

Steeds wanneer jij jarig bent, is er voor mij oneindig veel dankbaarheid omdat je een prachtig kereltje bent!

Maar er is altijd ook de schaduwzijde van de verdrietige herinneringen.

Ik herinner mij de beladen sfeer, mijn ongeloof...terwijl mensen tegen me praten kon ik alleen maar denken " dit is niet waar!"

Ik weet hoe ik diep in mijn hart huilde, schreeuwde...9 maanden had jij onder mijn hart gegroeid, en nu leefde je nauwelijks!

Je vocht met je kleine lijfje om te leven...ik had jou nog niet leren kennen! Ik wilde je leren kennen, weten wie je zou worden, hoe je eruit zou zien, ...

ik wilde dat je leefde! 

Niemand zou je leren kennen...je zou er nooit geweest zijn!

Even heb ik jou die dag gezien...een indrukwekkende mobiele couveuse werd mijn kamer binnengereden...na de spoedkeizersnee kon ik nauwelijks opzitten, maar ik weet hoe ik met mijn ene hand door dat kleine raampje je zachtjes aanraakte...je wangetjes streelde, je kleine vingertjes in mijn hand hield...ik streelde je zachte haartjes, elk detail wou ik in mij opnemen.

Ik kon alleen maar denken " aub leef! leef ! als er een God bestaat, aub neem dit kleine ventje niet van me af, het heeft niet als hij niet perfect is, als hij maar blijft leven! Ik wil dit kleine wonder leren kennen, vasthouden, koesteren"

Het waren heel lieve mensen, die dokters en verpleegster die je meenamen...ik zie nog hoe ze met jou de kamer uitreden.

Ik heb gehuild, geschreeuwd...ik wilde zo graag wakker worden uit deze nare droom!

Iemand moest me zeggen dat het een droom was, me vasthouden, en troosten...zeggen dat het allemaal goed kwam!

Maar niemand zei wat ik wilde horen!

Als mijn tranen medicijnen waren lieve Rowan, je werd nooit meer ziek!

Het was zaterdag vooraleer ik van de dokter naar je mocht komen, eindeloos veel had ik al gebeld om te horen hoe het met je ging...en steeds weer hetzelfde antwoord...momenteel is hij stabiel...we moeten afwachten!

Ik weet hoe ik onderweg in paniek raakte, stel dat ik je niet herken!?

Ik strompelde achter je papa aan, het leek alsof ik niet op de wereld was...daar tussen al die kleine leventjes die vochten om te leven!

Mijn hele zijn deed pijn, maar ik moest je zien!

Jouw kleine lijfje verbonden met die grote machines...ik mocht je niet vasthouden omdat er zoveel cathters met jou verbonden waren dat het gevaarlijk zou zijn. Ik kon je wel aanraken, maar het glas bleef tussen ons...ik wilde je geur opsnuiven, je in mijn armen houden! Maar ik streelde je zachtjes, in gedachten gaf ik je honderd zoenen...en ik keek naar jou! Je was een prachtige baby, met alles erop en eraan!

Wat was er in godsnaam gebeurd dat dit ons overkwam? Maar niemand had een antwoord.

Maar daar...toen ik naast je zat, kwam een dokter mij vertellen dat je zou blijven leven! Je leeft schat! Alleen wist men niet hoe, je had schade opgelopen, alleen kon niemand zeggen hoe erg het zou zijn...men vreesde dat je zwaar gehandicapt zou zijn...maar niets was zeker.

Het kon mij niet schelen...jij leefde, en zou dat blijven doen!

Vanaf die dag is er steeds weer dankbaarheid geweest om alles wat je deed...je eerste keer huilen...heel zwakjes...stilletjes maar je huilde!

Je eerste slokjes...voor alles een eerste keer...zo bewust meegemaakt!

Je bent een prachtkereltje, ik hou van je met gans mijn hart! Ik besef dat we geluk met je gehad hebben...en toch...

Donderdag ben jij jarig! Je bent niet thuis, en dat vind ik spijtig...meer dan anders zal ik je missen...ik zal niet " lang zal hij leven" voor je zingen, ik zal je niet als eerste uit je bedje halen met de woorden" voor wie is er feest vandaag?" Ik zal je niet in mijn armen kunnen sluiten, je knuffelen en zoentjes geven, omdat ik blij ben omdat jij al 6 prachtige jaren mijn Rowan bent!

Ik zal aan je denken...je zal in mijn hart zijn...in mijn hoofd zal ik voor je zingen! Ik zal je een kaartje sturen, en in je tas zit nu al je cadeautje...maar ik zal het je niet kunnen geven. Dus zullen er ook tranen zijn...omdat je er niet bent.

Je oma zal komen en zeggen " vandaag is Rowan jarig! 6 jaar al!" en ik zal "ja" zeggen en in gedachten bij je zijn, en onbewust denken aan die donderdag dat jij geboren werd, en ik zal dankbaar zijn!

Omdat jij nog altijd mijn Rowan bent!

Je broers zullen je ook missen...er zal geen taart zijn...geen telefoontjes voor je verjaardag, geen kaartjes...

Maar jij zal je kaartjes krijgen...dat weet ik zeker!

En je zal blij opkijken en zeggen " voor mij?"

Ja ventje, voor jou...heel veel liefs!

Roibin, Ranald en Randall...vandaag niet over jullie geschreven...maar dat zullen jullie mij niet kwalijk nemen...want jullie weten dat ik ook dankbaar ben om jullie aanwezigheid, jullie graag zie...maar jullie weten ook, dat ik nooit compleet kan zijn, zonder jullie broertje erbij!

Lieve groet

Jullie mama xxx