|
Ik wou eens aan de andere kant gaan kijken. Door frustaties van bepaalde momenten was ik beginnen corresponderen via een site met iemand. Het viel reuzegoed mee, er is wel een klik. Ondertussen hebben we elkaar ook al eens gesproken. Best een hele toffe kerel. En inderdaad, zoals hij het zei : ieder huisje heeft zijn kruisje. Het ene een gouden kruis en het andere een loden kruis. Ik ben blij dat ik je heb leren kennen, maar het blijft puur vriendschappelijk. Ik besef terug wat ik in eigen huis heb. De gewoonte doodt, dat is waar. En de druk en de sleur maken het soms zwaar. Maar toch. 'De mijne' heeft toch nog te veel kwaliteiten. En ik denk dat wij eigenlijk ook al redelijk serieus 'vergroeid' zijn met elkaar doordat wij ook dag in, dag uit samen zijn. En akkoord : er zijn altijd akkefietjes, akkefieten. De ene dag al meer dan de andere.
Ik wil er geen etiket op kleven. Het is een heel snuggere kerel, die gast die ik heb leren kennen. Tof, sympathiek, maar ik denk dat onze achtergronden te veel verschillen. We komen uit een totaal andere leefwereld. Hebben een heel verschillende opvoeding gehad. Maar hij meent het wel goed met me. Is veel te gul. Het is bij hem al van : 'kedoeng,kedoeng.... ' een bonkend hartje. Jah, ik ga mezelf nog in een lastig parket brengen. Hopelijk kunnen we wel een goede vriendschap behouden. Voordeel is misschien wel dat we elkaar toch maar weinig kunnen zien. Ik zal het ondervinden hoe alles verder loopt en ik misschien op termijn toch duidelijk maak dat ik zeker m'n huidige leefwereld niet wil veranderen. Maar toch merci dat ik je mocht leren kennen. Zo gaan mijn ogen ook weer wat meer open voor de realiteit.
|
