week vol veranderingen hoor. 3 van de 7 mensen die bij ons komen werken stoppen. Poetsvrouw privé (was nog maar 3 weken) heeft een job gevonden die haar beter schikt. Poetsvrouw v/d maandag en donderdag zit nu in een 'psychische crisis' en zit nu nog 6 maanden behandeling en vraagt het contract stop te zetten. Zij werkte hier van april. En ons verkoopster die hier 6 jaar werkt is met het heugelijke nieuws afgekomen dat ze elders gaat werken omdat ze ook geen weekenden meer moet werken en betere sociale voordelen heeft. Tof hé. Mijn man is dinsdag koffie gaan drinken bij zijn vriendin in haar koffiehuis. Ik wist het hoor dat hij er naar toe was en ik laat hem daar in begaan. Sinds ik hem daar vrij in laat, omdat hij zich dan beter voelt, vlot het tussen ons ook wel beter. Minder op elkaars kap zitten. Een beetje ruimte geven.... in ons druk en vaak stressy werkersleventje waar we van 's morgens tot 's avonds met elkaar te maken hebben ... Maar het blijft toch wel hangen als je een sms leest op zijn gsm : 'Jij hebt het hart op de juiste plaats. Jij bent de enigste man in mijn leven die mij 100 % graag gezien heeft. Dus je blijft uniek. Dikke smakkerd.' Zijn berichten waren gewist. Maar wat heeft hij dan geschreven ? En het gesprek in het koffiehuis zal ook vrij close geweest zijn.... Want een andere keer las ik een sms'ke : 'van een blauwe lucht en de hemel ... ' en 'de meeste dromen.... ' en blablabla.... Zo'n woorden heeft hij van zijn leven nooit tegen mij gezegd. Dat doet wel pijn. Ik weet dat hij niet bij mij zal weggaan, want we hebben te veel verbintenissen en dat hij mij ook wel graag ziet, maar ik weet al altijd dat Sa. voor hem al altijd heel veel betekend heeft. Ik ga mijn man niet blameren, hij is een goede gast, maar leeft soms zo op zijn eiland van zijn werk en zijn voetbal. Ik lijk soms een beetje de vrouw op de tweede plaats. Ik zou haast gaan geloven dat ik voor dergelijke relaties voorbestemd ben. Vroeger ben ik ook een jaar of 2-3 bij iemand geweest en dat was toen ook zo. Dat vroeger liefje bleef nog veel te veel hangen.... Tja ... vaak ben ik blij dat ik mijn 2 kinderen nog heb.... hun spontane en guitige reactie's brengen vele vrolijke noten... Groetjes.
Hey Mandy,
Heb net je bericht gelezen...Ik denk dat het toch op je maag ligt dat hij afgesproken heeft met die vriendin van vroeger...en terecht; het feit dat je het mij vertelt en is blijkbaar ook niet neutraal. Moest dat puur vriendschappelijk zijn mr blijkbaar komen er toch wat gevoelens bij te pas ook...Eerlijk gezegd zou ik dat niet verdragen dat mijn man nood heeft om een oude vriendin terug te zien en zeker niet als ze blijkbaar nog wat gevoel voor elkaar hebben. Ik moei er mij niet mee zeg alleen mr mijn gedacht. In ieder geval moet jij je dan ook zeker niet schuldig voelen om dan eens af te spreken met die 'hij' hé. Volgens mij ben je een beetje te braaf, te verdraagzaam...zou bij veel vrouwen niet pakken denk ik..ik weet het je wil de lieve vrede bewaren mr je moet wel jezelf blijven hé en als je iets niet graag hebt moet je dat kunnen zeggen tegen je man; nu je zal zien hé als het mr een bevlieging is van je man als hij daar niet dieper op in gt en jij kan ermee leven dat hij daar soms gt...mr gun jezelf dan ook iets hé...
Vannacht. Het was er weer al een tijdje niet van gekomen. Dat is altijd temidden de nacht, als ik al aan 't slapen ben. Dan begint hij aan te dringen. Tot ik wakker ben... Ik ben daar dan meestal eigenlijk niet voor in the mood. 's Avonds kruip je in je bed dat hij nog aan het kijken is naar zijn tv-programma's, heb ik koud en moet ik maar warm krijgen van mezelf. Als ik dan eindelijk in slaap ben is hij daar dan ook en dan heeft hij (van naar z'n programma's te kijken zeker?) heel veel zin.... En ik net niet meer. Maar ik kan me niet meer genoeg geven de laatste tijd... Pfft... Het is al een hele periode. Het gaat niet. Ik heb er meestal geen goesting in. Het zal wel met verschillende factoren te maken hebben zeker ? Zijn vriendin zou hem gevraagd hebben om eens samen uit te gaan eten. Heb ik nog een sms'je gelezen van hem aan haar : 'Ik blijf aan je denken xxx '.... Ik kan er tegen zeg ik, maar ik kan er niet tegen zeker ? Dat het dat zal zijn ? Ik kan, denk ik, toch nooit voldoen aan hetgeen hij wil. Ik ben ook niet die ideale persoon, wat zij misschien wel is. Ik ontbreek kwaliteiten.... Ofwel zijn wij elkaar te gewoon .... Ik heb zo de indruk dat ik met mijn kat bij de melk te zetten, dat het katinnetje de melk begint te drinken .... En dan is er nog het constante gekibbel over hoe we alles gaan organiseren, nadat 2 van ons mensen, waarvan 1 die hier 6 jaar werkte, hun ontslag ingediend hebben. Het overaanbod wat indijken, maar ook al staan ze er met 5 van te janken, hij wil het niet geloven en is boos en verontwaardigd.... dat hij nooit zijn gedacht kan doen en dat hij de grote dommerik is en veel vijven en zessen .... En zo is er altijd wat....
'....
