Nog twee maanden en Sint-Maarten, een maandje later zijn grotere broer Sint-Nicolaas, komt weer in onze contreien de brave kinderen cadeautjes, snoep en fruit brengen. Met de hulp van zijn 'zwarte pieten'. En wil nu iemand de bevoegde VN-organisatie eens duidelijk maken waarvan de naam 'zwarte piet' volgens de kinderen eigenlijk komt?

In sommige delen van Vlaanderen is Sint-Maarten de grote kindervriend die op 11 november de nodige cadeautjes brengt, in het grootste deel van de Lage Landen is dat op 5/6 december Sinterklaas. Maar deze twee 'broers' - zo legde ik het aan mijn dochter uit in haar kindertijd - worden bijgestaan door 'Zwarte Piet(en)'. En daar wringt volgens sommige van onze (donkerkleurige) medeburgers het schoentje. Zwarte Piet zou het symbool zijn van slavernij, van onderdrukking. Neen beste mensen, Zwarte Piet heet zo omdat hij zwart ziet van het roet omdat hij als helper (lees werknemer, niet slaaf) van de Sint door de schoorsteen naar beneden gaat om de geschenken aan de brave kinderen te bezorgen. En iedereen die al eens een aslade van een kachel, stoof, schouw, zelfs barbecue heeft leeg-/schoongemaakt weet: dan zie je 'zwart'. Dus beste VN daarvan komt de naam 'Zwarte Piet'. Zo heb ik het als kind geleerd, zo leren het alle vele generaties kinderen. En dat heeft niks, maar dan ook niks met racisme te maken. Dus voor mij mag 'Piet' zwart blijven, nu en in de lengte der dagen.

Trouwens, waar blijft GAIA? Met een paard op een schip van Spanje naar onze landen reizen, over woeste golven (het is herfst), daarna over daken stappen en springen.... Is dat wel verantwoordelijk? Of begrijpt men daar wel dat het over folklore gaat, over overlevering, waarbij we onze kinderen - van welke kleur ook - een leuke 'sinterklaas' bezorgen?

Anderzijds, in de Angelsaksische wereld, Duitsland en andere culturen komt Santa Claus, de Kerstman, de kinderen verwennen. Hij wordt geholpen door elfen en dwergen, trekt door de lucht in een koets getrokken door rendieren. Discriminerend voor onze kleinere medemens, levensgevaarlijk voor de dieren. Ook verbieden dus?

Kleine meisjes worden groot. 18 jaar en half geleden hield ik ze voor het eerst in mijn armen, nu staat ze op de drempel van de universiteit, de laatste stap naar de grote boze grotemensenwereld.

Nu is het echt loslaten, haar op haar eigen benen laten staan. De voorbije jaren heeft ze al bewezen daarin haar mannetje te kunnen staan, maar dat was nog bij mama thuis. Straks is het echt alleen, op kot. Dan is er niemand meer om haar handje vast te houden, zoals die eerste keer naar de kleuterklas. Zelf je planning maken, zelf zorgen dat je op tijd in de les bent, op tijd studeert, eet, slaapt,.... zonder dat er iemand over je schouder meekijkt. Je zult het moeten leren, gewoon worden. Maar je kan het, daarvan ben ik overtuigd.

Kleine meisjes worden groot. Jaren na de eerste stapjes, de eerste fietslessen. En plots was je weg, helemaal alleen op twee wielen, zonder het eerst echt te beseffen. En toen je merkte dat papa je niet meer vasthad, viel je. Om meteen weer op die fiets te kruipen en dolgelukkig rondjes te draaien aan de sporthal. Nu volgde je autorijlessen en om nog wat extra te oefenen, is daar de oude bak van papa, met die soms weerbarstige versnellingen. En met naast je een vader die zenuwachtiger is dan jezelf. Een maand nog, dan mag je dat rijexamen gaan afleggen. En je kan het, daarvan ben ik overtuigd.

Straks trek je naar Leuven, voor een 'bijlesweek', of hoe moet ik het noemen. Je weet dat je wat wiskundekennis te weinig hebt opgedaan in de humaniora en wilt dat snel inhalen. Eigen initiatief, chapeau. Je begint met de goede instelling aan je universitaire studies, hebt zelf doelbewust je richting gekozen en je maakt al plannen voor een eventuele latere doorstroming. De goede spirit. Ik wens je veel succes en ook al kijk ik niet meer zo intens over je schouder mee, ik zal vanop afstand duimen. Het ga je goed op de KUL.

Joepie, ik ben niet alleen. Eén op de vier werkzoekenden is 50-plus. Dat beurt me echt op (sic). Alhoewel, ik sta nog niet in die statistiek denk ik, want ik 'trek' nog niets.

Ruim acht maanden geleden, vlak voor de eindejaarsfeesten, kreeg ik het nieuws: na 28 jaar bedankt voor bewezen diensten. Reden: reorganisatie (lees: 'met uw anciënniteit een dure vogel'). Dat was slikken, serieus slikken. Maar ok, je wordt uitbetaald, je moet je opzegperiode niet uitdoen en (waw) je krijgt outplacement. En die mensen van outplacement doen hun best - waarvoor mijn dank - maar kunnen ook geen wonderen verrichten. Nee, ik moet zelf zoeken naar een nieuwe baan, en daarvoor krijg ik (nuttige) tips van hen.

Dus zelf mijn weg zoeken op de arbeidsmarkt, meer dan 30 jaar geleden dat ik nog solliciteerde. En dat doe ik, actief - al zijn er dagen dat de moed me even in de schoenen zinkt. Ongeveer 10 sollicitaties per maand verstuur ik, en, tot mijn verbazing, op de meeste krijg ik antwoord. Al is dat tot nu toe altijd negatief, ook al geven ze me soms toch een sprankeltje hoop: 'Op dag x houden we een gespreksronde, tegen dag y weet u of u erbij bent.' Dan droom ik, dan duim ik, dan hoop ik om toch minstens face-to-face mij te kunnen verdedigen, om te proberen te bewijzen dat ik wel degelijk de persoon ben die hun bedrijf, hun organisatie, hun vzw,.... van nut kan zijn. Helaas. Eén keer heb ik via Skype een interview gehad, met een Française in het Engels voor een bedrijf dat vanuit Lille (Rijsel dus) de Vlaamse markt op wou. Een leerrijke ervaring, maar helaas met uiteindelijk een negatief resultaat.

'Te weinig affiniteit met de jeugdwerking', 'Sociale media zijn uw ding niet', 'Te weinig webkennis', en ga zo maar door. Dat wordt op basis van een sollicitatiemail beslist. Ok, ik beken, ik zoek vooral naar een baan in de communicatiesector, ik heb immers niet voor niets meer dan de helft van mijn leven op een krantenredactie doorgebracht. Ik ben dus ook (voorlopig toch nog) een beetje kieskeurig. Maar ervaring is blijkbaar van geen tel meer. En tot op heden heeft geen enkel bedrijf, organisatie, vzw... me eens laten testen of ik inderdaad niet meekan met de 'nieuwe media' (mijn ex-werkgever trouwens ook niet....). Ik heb als tiener in de jaren 70 nog op telex gewerkt, de fax was nadien een wonderuitvinding, gevolgd door de eerste computers... Ik heb dus al een hele technologische evolutie meegemaakt en ik denk, mits een beetje opleiding, ook de huidige aan te kunnen. Maar als je geen kans krijgt....

Toen ik deze blog begon, enkele weken geleden, meldde ik al dat ik ook soms mijn frustraties zou posten. Wel dit is er dus duidelijk één. Maar ik geef de moed niet op, ik blijf reageren op jobadvertenties die ik krijg/vind via VDAB, Indeed, LinkedIn, StepStone, Monster, en noem maar op (zelfs van vrienden - dank u wel). Ik begrijp dat niet elke sollicitatie in een gesprek kan uitmonden, helaas. Toch hoop ik eerstdaags eens een echt sollicitatiegesprek te kunnen voeren, mijn kwaliteiten (en mijn minpunten) te berde brengen en zo een eerlijke kans te krijgen. Want laat dit duidelijk zijn: ik wil terug aan de slag, ik ben overtuigd dat ik nog echt nuttig kan zijn. Nu moet er nog een bedrijf, organisatie, vzw,...  dat ook vinden.

Morgen is het weer zo ver: de eerste schooldag. Het moment voor politici om zich te profileren. Minister Crevits wil het 'zitten blijven' afschaffen, bij de N-VA willen ze weer meer herexamens, anderen staan meteen op hun achterste poten. En, raar maar waar, ik kan eigenlijk alle partijen begrijpen.

Laat ons eerlijk zijn, ook wij hebben in onze schooltijd periodes gehad dat we er 'onze voeten aanveegden', dat we tegen ons gedacht in de klas zaten, liever de leraar of lerares tot wanhoop dreven, dan ook maar een sikkepit kennis op te doen. Elke puber gaat door zo een tijd. Volgens mij komt dan pas de nuttigheid van een klassenraad op de proppen. Samen moeten de leraars toch kunnen inschatten of een scholier inderdaad een richting 'boven zijn mogelijkheden' volgt of dat hij door puberteitsinvloeden er een potje van gemaakt heeft.

Wat als een scholier door ongeval of ernstige ziekte - wat we niemand toewensen - of door liefdesverdriet - jaja tieners kennen dat ook - zijn studies (noodgedwongen of niet) op het achterplan schuift, verwaarloosd, enzovoort? Moet die dan voor de rest van zijn leven gestraft worden? Leraars en ander onderwijspersoneel (sociaal assistenten, psychologen, secretariaatsmedewerkers, zelf gewoon mensen die de opvang verzorgen), die (haast) dagelijks met de scholieren in contact komen, zouden dat moeten kunnen inschatten, denk ik, ze hebben een opleiding gehad. Dan kan er, in overleg met de ouders, beter besloten worden of de tiener in kwestie wel in de goede onderwijsrichting zit. Anderzijds zouden ouders ook moeten begrijpen dat hun kind niet altijd in staat is om hun stukgelopen dromen waar te maken - ik bedoel bijvoorbeeld als hij/zij geen talenknobbel heeft, blijf weg uit de talenrichtingen; is het een wiskundeleek, tja dan is het zo; heeft hij of zij twee linkerhanden (zoals ondergetekende) laat hem dan geen technische richting volgen.

Om een lang verhaal kort proberen te houden: mag je voor mij met een B-attest het jaar overdoen? Ja, na goed overleg tussen klassenraad, ouders en tiener; nee als duidelijk is dat de tiener echt 'verkeerd' zit. Mogen/moeten er meer herexamens zijn? Ja, in uitzonderlijke gevallen (ongeval, ziekte,....) of als de klassenraad overtuigd is dat de tiener 'een dipje' had en de richting echt wel aankan. 

Het zal er de taak van het onderwijs er niet makkelijker op maken, dat besef ik. Maar ik denk dat het een noodzakelijke denkoefening is voor iedereen die in dat wereldje zit. Want we mogen niet vergeten: in de tienerjaren wordt een grote (zo niet de grootste) basis gelegd voor het verdere leven. En wenst niet iedereen zijn kind het grootste geluk toe?

Ik ben de eerste om toe te geven dat er aan het Belgische wegennet - dat er slecht aan toe is, op sommige plaatsen is het echt erbarmelijk - moet gewerkt worden, maar ik vraag me af of dat toch niet beter gecoördineerd kan worden. In Aalst is men er momenteel echt een potje van aan het maken.

Een kleine opsomming, met het risico dat ik nog een of andere werf vergeet: werken Denderbrug Erembodegem nog tot half september (hopelijk dan gedaan), Moorselbaan en Binnenstraat lopen tijdelijk 'dood', grote (voorbereidings)werken voor de ondertunneling van de Gentsesteenweg, Sieseghemlaan en Boudewijnlaan (meer dan 3 jaar !!!!!). En dan nu, klap op de vuurpijl, vanaf 7 september tot eind november nog eens werken aan de N45, tussen rotondes Haring en Albatros. Voor wie niet zo bekend is met de regio: deze laatste werf en die op de Sieseghemlaan zijn de invalswegen als je van de autosnelweg E40 komt.

Ik herhaal het, wegenwerken moeten gebeuren, zijn absoluut noodzakelijk. Maar kan er nu echt niet beter overlegd worden tussen de verschillende betrokken instanties? Het verkeer in Aalst ligt nu al dagelijks in de knoop, met lang aanschuiven aan elk mogelijk verkeerslicht. (Trouwens, kunnen die ook niet beter op elkaar afgesteld worden, een groene golf?) Waren er nu voldoende randparkings met een degelijk openbaar (stads)vervoer, dan zou het misschien allemaal minder erg zijn. Maar we zijn dus in Aalst hé....

Ik hou mijn hart vast voor de start van het nieuwe schooljaar, volgende week. Mensen die hun kinderen met de auto naar school willen brengen - de meerderheid dus - houden dus best rekening met files, ook al begint men op de N45 pas een weekje later. Anderen die niet in Aalst moeten zijn om een of andere reden, blijven er best weg.

En dan duimen we met zijn allen dat er op de E40 tussen Brussel en Gent geen groot ongeval gebeurt, want dan is het alternatief..... Juist ja, langs Aalst.

Het is zo ver: het eerste trainersontslag in de Jupiler Proleague, de Belgische 'Mickey Mousecompetitie' is een feit. Standard heeft trainer Slavoljub Muslin al bedankt voor bewezen (sic) diensten. Terecht of niet?

Mijn supportershart bloedt. Ook al ben ik al jaren niet meer op Sclessin - de thuishaven van Standard de Liège, Standard Luik dus - geweest, ik bleef de Rouches volgen op tv en de geschreven media. Als snotneus met vader eens mee mogen gaan naar een wedstrijd, was ik als (ik denk) achtjarige meteen verkocht. Wat een sfeer, wat een beleving, daar moest je wel in meegaan. Jaren later zelf als voetbaljournalist op de perstribune gezeten, neutraal, maar met in het hart toch veel rood-witte sympathie.

Het omkopingsschandaal in de jaren 80 - weet je nog die match tegen Waterschei die de titel zou opleveren - heeft de Rouches geen goed gedaan. Van die opdoffer, die stommiteit lijkt men in Luik nog altijd niet hersteld. Akkoord, Michel Preud'homme zorgde na 25 jaar nog eens voor een landstitel, met onder meer Witsel, Defour, Felliani, ...., maar dat was toch niet hetzelfde, vond ik, toch heel fier zijnde toen. Eindelijk moest ik me niet meer schamen Standardsupporter te zijn tussen paars-witte en blauw-zwarte vrienden op café. Helaas, het mocht niet blijven duren. Luciano D'Onofrio, de toenmalige sterke man, verkocht (uit noodzaak, na beloftes,...) zijn beste spelers, zag zijn trainer MPH vertrekken en verkocht uiteindelijk de club aan zakenman Duchâtelet

Het bleek geen goede zaak te zijn. Supporters roerden zich, vonden het (sportief) beleid maar niks, gingen over de schreef met vuurwerk en tifo's tegen ex-spelers (remember vorige competitie Defour), belaagden de bestuurskamer en zagen ondertussen (ster)spelers (sic) vertrekken om de clubkas (of de portefeuille van de voorzitter) te vullen. Uiteindelijk besloot Duchâtelet de club terug te verkopen. Oef, slaakte ik een zucht, met Standard gaat het terug goed gaan. Dacht ik, en met mij nog veel rood-witte fans. Helaas.....

Op Sclessin en Sart-Tilman (het oefencomplex) voert men al jaren een raar sportief beleid, toch voor de buitenwereld waarbij ik mezelf reken. Ok er wordt jong talent opgeleid, maar als die even goed meedraaien in het eerste elftal, worden ze verkocht. Trainers komen en gaan, zelfs als ze mooie resultaten konden voorleggen. En dan net voor dit voetbalseizoen: Slavoljub Muslin wordt trainer. Muslin wie? De man die eerder onder andere bij Lokeren passeerde. Zou hij de Rouches terug naar de glorieperiode leiden? Ik had meteen mijn twijfels, maar ja, wie ben ik, een gewone buitenstaander en supporter. Maar wat blijkt nu: vijf speeldagen ver, 7 op 15, maar veel erger Europees uitgeschakeld door godbetert het Noorse Molde. En dus exit Muslin. Terecht? Ik ben geen insider, weet niet wat er op training en binnenskamers gebeurd is, maar normaal moet deze ploeg toch altijd de poulefase van de Europa League kunnen halen.

Wat nu? Eric Gerets zit al enkele weken in de tribune op Sclessin. Hij was in zijn tijd een aanjager, een topspeler in rood en wit. Heeft nadien als trainer ook zijn strepen verdiend in België en buitenland. Maak hem sportief directeur, laat hem de stal uitmesten, een goede trainer - Standardwaardig - zoeken en geef hem tijd (en als het moet geld) om spelers aan te trekken die fier zijn om de rood-witte outfit aan te trekken en hun kop er voor willen leggen. Dan zal het op Sclessin al snel opnieuw weergalmen: 'Allons les Rouches'.

Dat politici uitspraken doen, die je niet leuk vindt: geen enkel probleem. Vrije meningsuiting, dat geldt nog altijd in dit land. Gelukkig. Maar als er dan berichten op Facebook verschijnen zoals 'hij zou beter creperen', dan is voor mij de maat vol.

Woensdagavond heeft Bart De Wever zich nog eens laten gaan in het Canvasprogramma Terzake. Hij werd onder meer geïnterviewd over de huidige vluchtelingenkwestie. En hij zei vrijuit zijn mening. Dat er aan de buitengrenzen van het verenigd Europa betere (lees strengere) controles moeten komen, dat er te veel onbetrouwbare personen de Europese zone binnenkwamen, dat er voor asielzoekers een apart sociaal statuut moet komen,.... Ik vat gewoon in (hoop ik) verstaanbare taal zijn betoog over dat onderwerp samen.

Met zijn standpunten ben je het eens of niet, dat moet iedereen voor zich uitmaken. Waar ik me wel aan erger is als ik vandaag (donderdag) op Facebook reacties lees als: 'Ligt hem in de gracht, dan bel ik zeker niet de 100'; 'Hij zou beter creperen'; 'Crapuul, verrek' en nog van dergelijke uitlatingen. Dat is gewoon laag bij de grond, dat is hem zaken toewensen die je hem zelf verwijt ('BDW is een fascist, een nazi, een....', volgens de schelders). En dat vind ik niet kunnen.

Tot slot, ik spui mijn kritiek, mijn gedacht, mijn ergernis, mijn frustratie onder eigen naam - u bent voor of tegen, dat maakt u zelf uit. Jammer is dat er op Facebook mensen hun gedacht niet anders durven te verwoorden dan onder een alias als 'Ik ben de enige Vlaming die geen fan is van Bart De Wever'. Wel meneer (denk ik toch), ik ben ook geen fan noch kiezer, al heb ik wel begrip voor sommige (ik herhaal sommige, niet alle) van zijn ideeën.

Volgende dinsdag, eerste schooldag. Op 1 september gaan er weer (ik weet niet hoeveel) duizenden kinderen opnieuw naar school: van puber tot kleuter. En iedereen hoopt dat dit veilig gaat gebeuren. Ik ook. Maar in Erembodegem vrees ik toch voor problemen...

Al sinds het voorjaar is Erembodegem in tweeën gesneden door de werken aan de plaatselijke Denderbrug. Die was aan herstelling/renovatie toe en dat kost tijd. Ok. De inwoners kregen een noodbrug waar je te voet of per fiets (met een fietsgoot) overkon. Met alle ongemakken vandien - trouwens nog een dikke dank aan de gemeenschapswachten die op bepaalde tijdstippen ter beschikking stonden om boodschappen, kinderkoetsen,.... te helpen dragen. Einde der werken? Oorspronkelijk voorzien half, later eind augustus. Door 'misverstanden'  bij aanbestedingen - en het laat me echt koud welke instantie daar in de fout is gegaan, ze zijn er geweest - is de nieuw voorziene einddatum 15 september. Juist ja, twee weken na het schoolbegin.

Nu moeten er nog wegeniswerken uitgevoerd worden aan ene kant van de brug, op linkeroever. De kant waar er twee lagere scholen zijn, waar er sommige kinderen voor de allereerste keer naar hun juf of meester moeten gaan. En dan krijg je onderstaande mail: 'Op 31 augustus begint de aannemer met de opbraak en heraanleg van de wegenis op linkeroever. Deze werken zullen 14 kalenderdagen duren.... Hierdoor zal geen doorgaand verkeer mogelijk zijn langs de kaai. Een omleiding wordt voorzien langs het voetgangersgedeelte t.h.v. het oud gemeentehuis. Zo blijven de woningen in de Termurenlaan bereikbaar. Om de voetgangers extra te beveiligen plaatsen we 2 rijen nadars langs de rijweg t.h.v. de horecazaken en de basisschool.' Deze mededeling kreeg ik begin deze week van aalst.be (dank trouwens om ons op de hoogte te houden).

Dat er gewerkt moet worden en dat daardoor een deel van de straten tijdelijk onbereikbaar/onbruikbaar zijn, daar heb ik geen enkel probleem mee. Werken moeten uitgevoerd worden, dat zorgt voor hinder. Helaas. Maar de bovenstaande voorziene omleiding, die kan er bij mij echt niet in. Voor mensen die de plaatselijke situatie niet kennen: aan het oud gemeentehuis is er een - ik schat 100m - autovrije zone van zowat 7 meter breed. Aan de ene kant de schoolmuur, aan de andere drie horecazaken (die bij goed weer terecht ook nog terras buitenzetten). Nu wil men daar - gelukkig maar in één richting - auto's laten doorrijden? En nadarafsluiting moet voor de nodige bescherming zorgen? Op de eerste schooldag - dinsdag 1 september? Met ouders die hun kleine spruit tot voor de deur willen afzetten en 's middags of na schooltijd komen ophalen aan de schoolpoort? Ex-collega's van de pers, jullie weten meteen waar je volgende dinsdagmorgen moeten zijn.

Volgens mij zijn er alternatieven voor deze geplande omleiding (enkel plaatselijk verkeer - dat langs de Gaston De Schepperstraat weg kan -  de vroegere Kerkstraat twee richtingen voor het verkeer naar Termuren (met parkeerverbod natuurlijk), sorry voor de niet-ingewijden), maar zoals zo dikwijls blijkbaar is er daarover geen overleg geweest (of hebben enkelen gewoon beslist voor de rest). Hinder zal er ook zijn, gevloek eveneens, maar naar mijn bescheiden mening: het zal ook veiliger zijn.

Zaterdagavond op een zomers terrasje. Ik dacht plots weer iets bijgeleerd te hebben over het rijden en de voorrang op een rotonde, want ik stond alleen met mijn visie. Niet dus.

'Bij rotondes met twee rijstroken moet de bestuurder op het linker rijvak bij het op- en afrijden van de rotonde voorrang verlenen aan de autobestuurders op de rechter rijstrook en aan de fietsers op de buitenste rijstrook of op het aanliggend fietspad.' Deze samenvatting stond in de Stadskrant van Kortrijk van 28 november 2012. Gelijkaardige beschrijvingen vond ik ook terug op websites van verschillende politiezones.

Volgens mij de meest logische uitleg ook. Wie op een rechte baan van de linker naar de rechter rijstrook wil, mag rechts ook niet hinderen. Waarom zou dat op een rotonde - voor Aalstenaars zoals de Albatros (waar de hogervermelde discussie eigenlijk over begon) of de Haring - plots anders zijn? Tuurlijk moet je bij het verlaten van de rotonde of van een rijstrook je richtingaanwijzer (uwe pinker) steeds aanzetten, zodat de medeweggebruikers je intentie kunnen kennen.

Dus tot dat iemand anders me een ander (of gewijzigd) reglement terzake kan voorleggen, blijf ik erbij dat wie aan de binnenkant van de rotonde rijdt (dus links), de buitenkant (rechts) voor moet laten. En zoals altijd in het verkeer: iedere bestuurder moet steeds oplettend zijn en blijven. Desnoods rij je nog een rondje.

Tot slot, beste tafelgenoten van zaterdag, een fluitje volgende keer volstaat voor deze goede raad.

De inwoners van Erembodegem tellen af. Half september kan men eindelijk weer over de Denderbrug en is de Aalsterse deelgemeente niet langer in twee gesplitst voor het autoverkeer. Oef. Maar toch ga ik die noodbrug missen.

Waarom? Niet voor de steile trappen, de fietsgoot of de waterplassen, die blijven staan na een fikse regenbui, ik ga ze missen voor het uitzicht. Geef toe, vanop de noodbrug had je een mooi zicht op de Dender, stroomop- en afwaarts. Dat gaan we straks kwijt zijn. Voor even toch, want er komt een nieuw sas ter hoogte van Du Parc en daar zou ook een nieuwe brug komen voor fietsers en voetgangers. Dus nog een paar jaartjes geduld..... Ik ga ze ook missen voor de gezelligheid. Nu kwam je - omdat je toch te voet of per fiets naar de 'overkant' moest - nog eens een bekende tegen of zelfs een wildvreemde en kon je een praatje maken. Dikwijls beginnend met: 'Die stomme brug...' En voor ik het vergeet: een dikke chapeau voor de gemeenschapswachten die op sommige tijdstippen paraat stonden om mensen met fiets, buggy of boodschappen te helpen.

Natuurlijk ben ik blij en opgelucht dat de Denderbrug straks weer bruikbaar zal zijn voor alle verkeer - de laatste berichten spreken van 15 september (wait and see). Gedaan met het rondrijden en het aanschuiven op het viaduct aan de Colruyt en de Zeebergbrug, want in Aalst zijn ze ook zo slim om meerdere werven tegelijk aan te vatten (Moorselbaan, Gentsesteenweg, ...), zodat het verkeer nu overal vastzit. Schaduwzijde aan dit alles: Erembodegem-dorp zal weer de gedroomde sluipweg worden voor alle verkeer dat Aalst wilt vermijden. Toch even: want op de agenda staan bij mijn weten ook nog werken aan de Erembodegemstraat (naast het park) en de Hogeweg. Juiste aanvangsdata nog niet bekend.

Dan gaan we weer alle redenen hebben om te sakkeren en te vloeken omdat we moeten rondrijden, niet met de auto tot aan onze geliefde winkel kunnen rijden, door de modder moeten ploeteren en noem maar op. Wat zou een mens toch zijn zonder al die ergernis?

Het was weer prijs de voorbije nacht (van woensdag 19 op donderdag 20/8/2015), nu op de Brusselse binnenring. En voor een goed begrip: ik scheer niet alle vrachtwagenchauffeurs over dezelfde kam. Maar toch moet er iets gebeuren, niet?

De laatste maanden lees/hoor je het te veel: ongeval op deze of gene autosnelweg, ring rond stad x of y: vrachtwagen reed in op file. Met wat 'geluk' enkel blikschade, helaas meestal met gewonden, of erger nog, doden. Zoals vorige nacht. De omstandigheden van dit laatste ongeval ken ik niet, maar ik weet wel dat ik steeds angstvallig in mijn achteruitkijkspiegel kijk als ik een file - of rood stoplicht - nader en een mastodont achter mij zie afkomen. 'Heeft hij het gezien?', 'Remt hij?', 'Kan ik nog weg?'. Kortom, als automobilist ben ik er nooit echt gerust op. En ik weet het, het gros van de vrachtwagenchauffeurs is attent, let op de weg en rijdt veilig. Maar helaas, er zijn er anderen.

Door de werkdruk? Te veel afleiding - schaf die cruisecontrole misschien af? En beste vrachtwagenchaffeur, ontken het maar niet: sommige collega's zitten te lezen, te chatten, zijn dvd's aan het bekijken, en noem maar op.... Ik zeg niet dat u dat doet, maar er zijn er. U kent ze ook. Voor mij mogen,  nee moeten, die cowboys eruit. Ongeacht of ze Belg zijn of uit een voormalig Oost-Europees land komen. En die laatsten zijn wellicht nog het meest gevoelig voor de werkdruk en durven misschien nog vlugger de regels in verband met rusttijden en dergelijke aan de laars lappen. Voor mij kan men daar tegen niet streng genoeg optreden. Voor mijn en uw veiligheid op de weg.

Trouwens, het zijn niet alleen vrachtwagenchauffeurs die verkeersregels aan hun laars lappen, ook de gewone automobilist is niet zonder zonde. Dat maak ik ook dagelijks mee op 'gewone' wegen. Vandaag nog, gsm'en achter het stuur in een straat waar je door geschrankt parkeren moet 'slalommen': gewoon rechtdoor rijden, rechts van geparkeerde wagens, over de (denkbeeldige) middenlijn van de weg. Ik had gelukkig wel de reflex om te stoppen.

Vele mode-ontwerpers zullen zich wellicht de (weinige) haren uit het hoofd rukken als ze voetballers op het veld zien rondlopen. Daarnaast, haast geen probleem: Bikkembergs, Louis Vitton, de nieuwste zonnebril van ik weet niet welk merk; de (zogenaamde top)speler kent zijn weg wel. Maar op de grasmat??????

Akkoord, aan de clubkleuren kan een voetballer weinig veranderen. Bij Anderlecht speel je in paars-wit, bij Club Brugge is blauw-zwart de toon, Standard is rood en wit, Charleroi wit en zwart gestreept. En ga zo maar door. Toch voor de thuismatchen. Op verplaatsing? Oesje, dan hebben de clubdirigenten een rare droom gehad, vrees ik. Vorig seizoen Anderlecht-uit in het roze (al gaf men het een propere naam 'Wonder Bloom'): een succes in de fanshop naar verluidt, maar in het voetbalstadion voor de tegenpartij al rap: jeanettekleur, met alle geroep dat daaruit voortvloeit. Dit seizoen: fluogeel. Club Brugge: oranje - zo ver ik weet speelt er slechts één Nederlander (vast in de basis) bij blauw-zwart. Ik weet nog in mijn jeugdjaren: het Limburgse Hoeselt SK in tweede en derde klasse: clubkleuren oranje (shirt) en groen (broek), een combinatie in de kousen - alle mode-ontwerpers zijn nu aan het braken, vrees ik. Om maar te zeggen: voetbal en mode(kleuren) het gaat volgens mij niet samen.

Maar de laatste jaren is er nog een ander fenomeen te zien op de groene grasmat: de voetbalschoenen, of beter: de kleur daarvan. Ik heb in mijn jeugd een paar jaar rondgelopen op een (patatten)veld, met zwarte schoenen en dito veters (soms waren ze eventjes wit). Maar heden ten dage? Ik denk dat zwart een uitzondering op de regel is geworden (enkele weken terug toonde men in Studio Voetbal op NPO - zo heet de Nederlandse openbare televisie tegenwoordig - nog een speler (de naam ontglipt me) met ZWARTE voetbalschoenen en ook daar niets dan verbaasde reacties). Dinsdagavond - Man U-Club Brugge: schoenen in alle kleuren van de regenboog. En het - voor mij toch - opvallendst: Bruggeling Diaby. Blauw shirt, zwarte broek, donkere kousen en dan: fluoroze schoenen. Kan het feller vloeken??????

Een tip voor alle fanshops van de (grote) clubs ter wereld: kies een kleur van schoen dat past met de rest van de uitrusting (het merk kan de speler eventueel nog zelf kiezen als dat contractueel mag), verplicht je spelers daarmee te voetballen - je kan je thuis- en uitplunje nog aanpassen ook - en de kassa zal rinkelen. Een procentje doorstorten voor het idee mag altijd.

Goeie speler die Mbark Boussoufa, won niet voor niets twee keer de Gouden Schoen in België. 31 is hij intussen en ik denk niet dat hij veel van zijn voetbalkwaliteiten zal ingeboet hebben.

Maar is hij nog nuttig voor Anderlecht op dit moment? Ervaring zat, dat zeker. Technisch sterk, geen twijfel. De patron die paars-wit nodig heeft? Ik betwijfel het. Op dit ogenblik loopt er in het Astridpark talent genoeg rond volgens mij, alleen pakt 'de mayonaise' (nog) niet. Gaat Boussoufa dat oplossen? En wie moet er dan uit de ploeg? Talenten als Praet of Tielemans - die, toegegeven, er ook niet altijd staan? Defour - niet in goede doen, maar Mbark is ook niet bekend om zijn verdedigende kwaliteiten hé.

Als Boussoufa toch tekent bij Anderlecht, hebben de fans een publiekslieveling terug. Het puzzelwerk is dan voor Hasi, zal men in de bestuurskamer denken. Want een Boussoufa, die zet je ook niet op de bank hé.