Gisteren ontspannend avondje uit, naar toneel in het Erembodegems parochiehuis. Goed gelachen met die 'Eerste solden' van Onder de Toren. Chapeau voor 'de bende van Miel'. Nu het juist even kalmpjes is......

Dertig jaar bestaat toneelgroep Onder de Toren, de laatste jaren ben ik vaste klant bij hun voorstellingen in maart. Je weet wat je kan verwachten, je hoopt ook op een paar uurtjes lachen. Met - soms letterlijk - onderbroekenhumor, maar mij deert dat niet, de rest van het publiek ook niet. Aan de lachsalvo's te horen. Ik doe echt waar mijn hoed af voor de acteurs en actrices, als amateur moet je het maar durven en vooral doen. Ik wil echt niet weten hoeveel uren, dagen, weken de hele groep gerepeteerd, gevloekt, gesakkerd heeft vooraleer gisteren voor het eerst 'echt' dat nieuwe stuk te spelen. En, geloof me, heren en dames: ik vond het goed, ik heb me kunnen ontspannen, zoals gehoopt en verwacht. Bedankt.

Te veel reclame voor die 'Eerste solden' moet ik niet maken, vermits naar verluidt alle voorstellingen (na vandaag nog vier) al een hele tijd uitverkocht zijn. En net daar ligt het probleem: Erembodegem heeft eigenlijk geen geschikte zaal om drie - jawel u leest het goed 3 (drie) - toneelgroepen (Onder de Toren, Tijl en Nele en Jetie) te huisvesten, hun ding te laten doen. Die stoelen alleen al in het parochiehuis..... Niet leuk voor de rug. Ik had het geluk op de eerste rij te zitten dit jaar, dus beenruimte geen probleem, maar achteraan was dat minder evident.

Misschien een idee voor het nakend 'Masterplan' voor ons dorp: een degelijke multifunctionele zaal waar alle verenigingen onderdak kunnen vinden, met ruimte voor voorstellingen allerhande (toneel, muziek,....) en waar het publiek daar dan ook comfortabel kan van genieten. Op fatsoenlijke zitjes, met de nodige beenruimte. En waar wat meer volk in kan (en mag) dan in de parochiezaal nu. Als het even kalmpjes is, speelt iemand dit idee door aan de bevoegde instanties? 

Meer dan veertig jaar geleden zong Urbanus het al: 'De wereld is om zeep'. En is het omdat ik nu al enkele dagen in een dipje zit, dat ik de toekomst - niet per se voor mij persoonlijk - somber inzie? Ik weet het eigenlijk niet, maar er gebeuren toch rare dingen rondom mij...

Waar gaan we naar toe? Wat bezielt sommige mensen die 'macht' hebben? Politici (in spe), bankiers, bedrijfsleiders, noem maar op. Ik stel er me de laatste tijd meer en meer vragen bij. Zoals ik in mijn inleiding schreef: ik zit blijkbaar in een 'zwarte' periode. Tegen beter weten in, maar toch. En als je de nieuwsuitzendingen op tv, radio volgt, de kranten of websites leest, dan betert het er eigenlijk niet op.

Laten we beginnen met wat het dichtst bij ons ligt, waar we voor gewerkt hebben, gespaard: ons geld. Op een spaarboekje brengt het al nauwelijks iets op - echt een eufemisme - maar toch nog te veel volgens de heren-bankiers. Die zouden zelfs willen dat we betalen om hen ons geld te laten beheren, te beleggen. Even vergeten dat enkele jaren geleden de overheid - u en ik dus eigenlijk - de schulden door de toenmalige 'bankencrisis' heeft helpen lenigen? En nu brengt ons zuurverdiend geld dus niks meer op, zouden we volgens 'die heren' nog moeten betalen om het op een rekening te mogen zetten. Niet logisch toch?

Iets verder weg, de oceaan over. Een hevige strijd om toch maar presidentskandidaat te mogen zijn voor één van de twee grote partijen. Bij de Democraten Hillary Clinton, ex-presidentsvrouw en minister van Buitenlandse Zaken, versus Bernie Sanders, een - met alle respect - opa met, zeker voor de doorsnee-Amerikaan linkse, socialistische ideeën, die (een deel van) de jeugd aanspreekt. Wellicht wint daar het establishment, gaan ze in die partij voor een eerste vrouwelijke president van de USA. Aan de andere kant, bij de Republikeinen, is de strijd een echt moddergevecht aan het worden. Waar momenteel Donald J. Trump de beste kaarten in handen heeft, tot grote ergernis, tot grote schrik van het conservatief establishment. Want Trump zwijgt voor niets of niemand, zegt onomwonden zijn gedacht, schoffeert mensen(groepen), schopt tegen iedereens schenen en verzamelt kiesmannen (stemmen) als zoete broodjes. Extremer dan de doorsnee-Republikein, in se al conservatief tot en met - ja, dat is dus mogelijk. Wat als die man president wordt van de VS? Met in Rusland Poetin, Turkije Erdohan, in China nog altijd 'de' partij, in Noord-Korea een dictator als Kim Jong-un, in de Arabische oliestaten dynastieën met dictatoriale neigingen.... Ik hou mijn hart vast. Echt waar.

Terug dichter bij ons. De vluchtelingencrisis. Tuurlijk begrijp ik dat iedereen het beste wil, zoekt voor zichzelf en zijn familie. Aan de andere kant ben ik overtuigd dat voor vele vluchtelingen hun toekomst niet in Europa ligt, gewoon omdat te veel te veel is. En wie toch besluit om in onze samenleving een toekomst te willen opbouwen, moet zich ook aanpassen aan de hier (al eeuwen) geldende normen, wetten - wat ikzelf trouwens ook moet doen. Respect tonen voor onze samenleving, met alle gebreken. Dan is er een kans dat ik ze welkom heet. Nog zo een probleem, de mede-Europeaan (uit het zuiden, uit voormalig Oost-Europa) die hier komt werken. Op zich niets mis mee. Alleen kloppen arbeidsvoorwaarden niet altijd, en daar kan die man of vrouw zelf niets aandoen. Maar profiteren werkgevers door mindere sociale lasten, andere belastingmodaliteiten in een mede-lidstaat van de EU. Toch niet logisch? We willen toch een eengemaakt Europa? Dan moeten voor iedereen overal dezelfde regels toch tellen. Maar nu ben ik zeker te naïef??

Och, ik heb mijn gal weer eventjes gespuwd, dat lucht een beetje op. Laat me tot besluit ook even naar de goede, leuke dingen des levens kijken. Mijn dochter mag vandaag 19 kaarsjes uitblazen, de oudste dochter van mijn zus is eergisteren moeder geworden. Ik hoop voor hen dat 'onze wereld toch nog niet om zeep is'.