Aan al mijn vrienden, aan de inwoners van Erembodegem (en bij uitbreiding Aalst), aan alle volgers van mijn (on)zin-blog, aan kennissen, familie..... Kortom aan iedereen: de beste wensen voor 2017. Mijn nieuwjaarsbrief kan je hieronder lezen, als je zin hebt.

Voor de inwoners van 'mijn dorp' Erembodegem: dat we de aankomende werken aan de Hogeweg, later Keppestraat en Rooms-Hofstraat goed verteren. Wellicht met het nodige gevloek, de bijhorende overlast, maar in de hoop dat het beter wordt. Dat het aangekondigde 'Masterplan' voor Erembodegem ook echt een succes wordt - ik wacht vol ongeduld op de ideeën, de plannen - zodat het hier echt leefbaar wordt.

Voor onze politici wens ik een dosis gezond verstand, bij sommigen (velen?) echt nodig. Stop met palaveren, zeveren over in mijn ogen onbenullige dingen, maar maak eindelijk werk van zaken waar de gewone man echt wakker van ligt: veiligheid, zijn centjes, zijn (pensioen)toekomst en de toekomst van zijn (klein)kinderen. Referenda (o.a. Groot-Brittannië) en verkiezingen (o.a Trump) moeten jullie toch al wakker geschud hebben?

Voor allen die vechten tegen een ernstige ziekte en voor hun familie en vrienden: de nodige sterkte, de moed die nodig is om te overleven, of als het niet anders kan mooi afscheid te nemen.

Voor mijn dochter evenveel succes met de studies als in 2016. Ik weet dat je er voor werkt, ik hoop dat het resultaat oplevert - zoals vorig academiejaar. Toen heb je papa echt blij gemaakt, was ik echt trots. Voor de rest duim ik voor een goede gezondheid, toffe vrienden en vriendinnen.

Voor mijn (heel lieve) vriendin dat we na de verbouwing, de verhuis, de laatste loodjes ook tot een goed einde brengen. Nog even op de tanden bijten zeker?

Voor mij persoonlijk: terug werk, of op zijn minstens zinvollere afwijzingen dan 'uw profiel voldoet niet' (lees u bent te oud....).  Zodat ik terug moed schep om te blijven zoeken naar een nieuwe job. En werkgevers, het is niet omdat ik 50-plus ben, dat ik oud ben; het is niet omdat ik 28 jaar bij dezelfde firma actief was, dat ik niet flexibel ben, niet wil (bij)leren, iets nieuws ontdekken.

En tenslotte ook een wens voor onze vondeling, Lowieke. Gevonden aan het station begin oktober, nu zich meer en meer thuisvoelend. Een kat mag dan zogezegd negen levens hebben, ik weet niet hoeveel je er al hebt opgebruikt. Dus nu je op avontuur trekt op het dak, wees voorzichtig. Ik wil je niet kwijt, ik zou je gespin, je gehos, je zottigheid echt missen.

Beste wensen allemaal.

Yes, het lukt. Lowieke op 'de grond houden' dat pakt niet meer, miauw. Ik heb een ontsnappingsroute ontdekt, tot (min of meer) wanhoop van mijn baasjes.

Oh, ik was (probeerde het toch) braaf in het begin, zo content dat ik aan het station van Erembodegem gered werd, een thuis kreeg. Krabben aan zetels, stoelen en zo, dat hadden/hebben ze niet zo graag, maar sorry ik kan het niet laten. Al begint die krabpaal me af en toe toch te interesseren.... Maar voor de rest, ben ik echt tevreden: koekjes, eten en drinken op tijd en stond (meer dan genoeg) en daarnaast het nodige 'geflos' - als ik goesting heb, hé.

Een dikke twee maand en half ben ik er nu. Het buiten lopen beperkte zich tot het terras - één hoog, vooral als baasje een sigaretje ging roken. Was het op, liep ik mee binnen. In het begin toch. Op de duur bleef ik al wat langer buiten, kroop ik op of onder de tuinstoelen, wat langer genieten van de goede lucht. Maar net nu, voor de mensen-feestdagen, heb ik iets ontdekt, miauw. Ik kan nog hoger, moet alleen een beetje durven. En dat doe ik. Ik klauter dus over de terrasafsluiting, wurm me tot op het dak, en ik zit meteen een heel stuk hoger - sorry baasjes. Hihiauw. Dat de vogeltjes maar beginnen op te passen, ik kom dichter. Voorlopig ben ik nog tevreden met een stukje gevonden isolatie, maar straks..... Miauw.

Beste wensen van Lowieke voor 2017.