Voor alle (school)kinderen begint vandaag hun (welverdiende) vakantie, voor de ouders is het echter weer puzzeltijd.....

Vandaag, vrijdag, laatste schooldag. Opvallend - toch aan de Regenboogschool in Erembodegem - de traantjes (toevallig (sic) zag ik het). Niet alleen bij meisjes, neenee.... ook jongens mogen tegenwoordig hun gevoelens uiten. En ik durf wedden dat het 'wenen' niet was omwille van slechte punten, maar omdat ze vriendjes, vriendinnetjes twee maanden moeten missen, of - als de stap naar het middelbaar wordt gezet - dat het misschien 'uit het oog, uit het hart' wordt. Niet leuk, jongens en meisjes, helaas wel de realiteit. Dat is - helaas - de eerste levensles...........

Voor de ouders wordt het ondertussen puzzelen, is (hopelijk) alles al geregeld. Wanneer vangt wie welk kind op en in welke periode? Want werkgevers zijn niet altijd even soepel, niet overal kan je - ook privé/financieel - zo maar 'vrij' vragen. Nieuwsamengestelde gezinnen, alleenstaande of gescheiden ouders, geloof het of niet, ik leef met jullie mee - heb een beetje ervaring terzake.....

Oké, er zijn sportkampen, er is speelpleinwerking, en noem maar op. Maar dat kost ook geld aan de ouders, je moet er op tijd bij zijn qua inschrijvingen, kinderen moeten op tijd 'gedropt' en gehaald worden.... En wat nog allemaal.....

Dus voor alle ouders, grootouders, 'meetjes en peetjes',..... ook een mooie zomer gewenst. Want voor 'onze kleine, ons klein' doen we toch alles. Ja toch????

't Is al een tijdje geleden dat baasje nog iets over mij mag/kan bloggen. Ik, Lowieke - katertje-geweest, ben dan ook de laatste tijd veel 'op stap'......

Kattentaal verstaan de baasjes nog niet heel goed, maar ondertussen hebben ze wel door wanneer ik wil stappen, op verkenning gaan, met mede-katten en -katinnekes wil spelen. Miauw. Dan maak ik een beetje lawaai, lig bovenaan de trap op de loer, of ga zelf aan de buitendeur al klaar zitten.... Jammer dat ik zelf de sleutel nog niet kan omdraaien...... Midjuauw.

Maar dat buitenlopen, spelen, klauteren heeft ook zo zijn nadelen. Soms overschat ik mijn lijf, mijn pootjes bij het klimmen in bomen, springen over afsluitingen, soms met pijnlijke gevolgen - arme pootjes. Ook een probleem, die avondklok. Als baasjes willen gaan slapen, of al onder de wol liggen, kan ik aan de voordeur miauwen, kermen zoveel ik wil, horen doen ze dat niet. Gelukkig is er beneden nog 'klein' baasje en zijn slaapkamerraam......

Mijn record is nu anderhalve dag - of zoiets. 's Morgens buiten mogen gaan - vorige week bij dat mooie weer - maar terug naar binnen.... dat wou ik niet. Een dagje later, ja, zo tegen de middag. Die brokjes eten mocht ik toch niet slecht laten worden hé.... Gisteren probeerde ik het nog eens, me op een deftig uur binnenlokken lukte ook niet - mihihiauw. Maar het was al een beetje frisser 's nachts en dus heb ik - tot verbazing van mijn baasjes - via venster van 'klein' baasje toch maar besloten om binnen te sluipen.

En nu lig ik al een hele tijd uit te rusten op het grote bed. Mijn pootje doet een beetje pijn - een beetje te wild geweest. Ook al wil baasje me buiten laten, ik heb geen goesting. Nog niet. Sebiet misschien, tot in de vroege uurtjes.... Miauw.

Is het nu een afscheid of niet? Waarschijnlijk is het antwoord: niet. Feit is dat gisterenavond 'The Hop and Thistle Pub' in Erembodegem de deuren sloot. Na zes jaar. Een (nostalgische?) terugblik.

Joske en Herbert stopten achter de toog van de 'Salud' (als mijn geheugen nog beetje goed is), ze trokken terug naar de kust. En plots was daar een vreemde (rosse) gozer, die geen woord Nederlands sprak. Hij maakte van de 'tuin' een terras, dronk tussendoor bij de buren een glas en plots..... 'de Schot' ging open. Die vreemde Schotse Canadees - bleek achteraf - met zijn vriendin, geboren en getogen in Erembodegem - voor ons Katelijne, voor hem Caitlin - waagde de sprong.

In het begin uit nieuwsgierigheid ging ik er ook eens een glas drinken, en plots kwam ik er mijn huidige vriendin tegen, op het - achter het café aangelegde - terras. Waren we het eerste koppeltje? Ik weet het niet honderd procent. Maar het enige waren/bleven we zeker niet, nog anderen vonden er aan de toog, in de zetels, op het terras hun (droom)prins(es). Maar niet alleen liefde ontsproot er aan de pintjes, koffie, Guinness,.... ook vriendschappen, goede vriendschappen. De georganiseerde tripjes naar Schotland, Porto, Dublin waren daar zeker niet vreemd aan.

Maar aan alles komt (helaas) een eind. Geen Davy Holt - Schotse vriend die paar keer per jaar kwam optreden - geen John Woolley (in welk muzikaal gezelschap dan ook), geen..... Geen quizkes meer, geen - één van het weinige Nederlands dat Tom sprak - 'kus mijn kloeten', of 'sex euro veertig'.... , geen...... Och, ik heb er mooie dagen, avonden doorgebracht. Ik heb er nieuwe mensen, vrienden leren kennen. En zoals eerder gezegd een heel goede vriendin.

Gisteren, zondag, was de laatste dag, avond. Nog één keer zoals het moet zijn. Met vrienden en vriendinnen, een glas drinken en genieten van goede muziek. En alsof het moest, met bezoek van de politie, zo rond (half) elf. Wegens een beetje te luid??????? We hebben het desondanks toch mooi afgesloten, denk ik.

Katelijne (Caitlin) en Tom, het gaat jullie goed. Veel geluk met alles wat jullie nog willen doen. En voor ons, 'verweesd' achtergebleven klanten, er zijn nog twee (2!!!!!) andere echte café's op de plesj...... (En ik hoorde als inwijkeling altijd spreken over tientallen in de jaren stillekes......). Jammer, al kan er 'bij de Schot' in de nabije toekomst een andere 'nieuwkomer', 'vreemdeling', de bierkraan terug openzetten. Zou goed zijn voor iedereen, denk ik.