Miauw, wie had dat ooit gedacht. Ja, ik was met mijn kattegat in de boter gevallen, dat wist ik al. Maar nu.... Lowieke is nu echt content, tevreden. Echt miauwaar.

Begin oktober zat, lag ik nog te klagen aan het station van Erembodegem, kant Plejs. Bazinneke zag het, stuurde baaske op verkenning - maar die vond me niet - himiaauw. Maar bazinneke..... Ze kon het niet laten, kreeg me in twee keer toch in haar 'tas', liet baaske meteen kattenkorrels, eten voor mij, speeltjes,..... halen. En nu? Nu ben ik echt thuis.

Och ik krijg niet alleen potjes paté, koekjes, water,..... op tijd en stond. Mijn nieuwsgierigheid, mijn drang naar avontuur, mijn 'stoutigheid', mijn..... Baasjes begrijpen het, miauw. Dankuwel. Ze hebben zelf nog iets 'uitgevonden', speciaal voor mij: een trapje, zodat ik vanuit de tuin van 'klein (jong) baasje' naar boven kan. En opeens, na wat aarzeling - toch een paar dagen, een week (?), verzamelde ik al mijn moed en sprong die trapjes omhoog. Gelukkig weeg ik nog niet veel......

Ik kan dus zelf min of meer beslissen wanneer ik thuis wil komen (miauw). Maar naar buiten..... Nog een beetje schrik, nog wat twijfels bij dit katertje-geweest. Misschien spring ik morgen langs dat trapje naar beneden? Of nog een dagje later? Of..... miauwwwww, jaag me niet op hé.