De pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet. Dat is blijkbaar het politiek spelletje dat er de laatste dagen gespeeld wordt. Jammer, heel jammer. Want een 'deftige' oplossing voor het probleem - lees voor het (stoppen met) vullen van hun eigen rekening(en) - komt er toch niet naar voren. Of heb ik toch nog niet gehoord.

Rood, geel, oranje, groen, blauw, zwart, bruin of een combinatie van die 'kleuren', allemaal hebben ze dezer dagen wel iets te zeggen, een mening over. De man in de straat, hun kiezers (straks) ook. Maar dat lijken 'ze' te vergeten. Langs alle kanten wringen ze zich in bochten om toch maar te rechtvaardigen dat in intercommunale x of nv y een bepaald bedrag wordt opgestreken voor 'geleverde' diensten, voor 'geleverd' werk, voor de aanwezigheid op één of andere vergadering. Vloeken mag niet, maar toch: bullshit. Gooi het nu eens allemaal echt op tafel, belastbaar of niet, al die extraatjes die jullie trekken. Heren en dames politici, in de ogen van de bevolking, uw kiezers, zouden jullie daarmee goed doen. Echt waar.

Ben ik jaloers? Misschien wel. Want ik, net zoals het grotendeel van de bevolking, kan zo niet profiteren van die achterpoortjes, door jullie (voorgangers) geschapen. Dat jullie politici naast een 'normale' baan ook een vergoeding krijgen voor het bestuurlijk werk in gemeente, gewest, nationaal.... daar kan ik nog mee leven - al vind ik persoonlijk dat er in ons landje veel te veel 'regeringen' en 'besturen' zijn, maar dit terzijde. Maar is het echt nodig om 'hier en daar' nog extra zitpenningen op te strijken in intercommunales, verenigingen, bedrijven, ....? Tuurlijk, ik zal ook niet klagen als ik een extraatje kan mee graaien, maar te veel is te veel!!!!!!!!!

Dus heren en dames politici, kom eerstdaags samen in kamer, senaat, (Vlaams of Waals) parlement, in de gemeenteraden...; en spreek duidelijk af: vanaf nu ontvangen we van geen enkele intercommunale of dergelijke nog een extra euro, buiten onze vergoeding die we al krijgen voor ons politiek mandaat dat de kiezer ons gegeven heeft en onze normale wedde voor onze 'gewone' job.

Misschien, heel misschien, kan dan het vertrouwen van de man/vrouw in de straat terug gewonnen worden.