De wereld op zijn kop, ik kan het niet anders omschrijven. Terwijl Vlaanderen, bij uitbreiding het grootste deel van (West-)Europa, kreunde onder de regenbuien - de ene plaats wat meer dan de andere - genoot ik, samen met een leuk gezelschap en iedereen die er was, van de zon in..... Dublin, Ierland.

De Ieren stonden zelf verstomd. 'Nog nooit meegemaakt', klonk het. Vorige zondag toegekomen onder een stralend zonnetje, aangename temperaturen. Vrijdag vertrokken, onder dezelfde omstandigheden. Regen? Niet gezien, geen drup. Mensen die contact hadden met het 'thuisfront' - Erembodegem en omgeving - hielden me op de hoogte: 'Het regent thuis. Beter gezegd: het giet.' Ondertussen zelf met short - gelukkig toch eentje in de valies gestoken - en openstaand hemdje genieten van dat zonnetje. Al moet ik wel toegeven dat als je in een 'schaduwrijke buurt' kwam, het direct wat frisser was. Maar we zochten dus de zonkant op, hé!

Wat ik in Dublin te zoeken had? Niks eigenlijk. Maar 'de Schot van Erembodegem' organiseerde - na Schotland (3x) en een keertje Porto - nu een trip naar Ierland. Iets wat je niet snel op je eentje (of als koppel) doet. Dus wij mee, met 21 al te samen. Toffe bende die op dat groene eiland heel vriendelijke mensen is tegengekomen. Ondanks de werken aan tramlijnen - Dublin lag serieus 'open' daardoor - bleek het een gezellig 'stadje', waar veel al wandelend te bezichtigen is.

Eén ding moet je weten als je met 'reizen-Tom' meetrekt: geplande tijdsschema's worden haast nooit gevolgd. Soms tot ergernis van keuken- en zaalpersoneel voor het diner, maar in de Jury's Inn in de Parnell Street bleef men precies toch glimlachen. En eerlijk, deze keer konden wij er niets aan doen. Via internet was er een busmaatschappij gecontacteerd dat voor de uitstappen naar Colway (kust) en Kilkenny (via de bergen) zou instaan. Naar verluidt met schitterende foto's van de nieuwste bussen op hun website - blijkbaar ook in de brochure op het vliegtuig van Air Lingus. In werkelijkheid......

Op maandag een wit rammelbusje met zetels die naam niet waardig. Oef, dinsdag komt er een geeltje aangereden, zag er beter uit. Tot we instapten... Dieselgeur precies. Zal wel overgaan zeker? Nee dus, het werd nog erger: rook vanonder het dashbord, zodat we na (al bij al toch) korte tijd op een parking van een pub stonden.... En toen kwam er een 'grote' bus, helaas ook geel - bleek later. Makkelijker zittend reden we naar Kilkenny, de bergen zouden we nu op de terugweg doen. Dat gebeurde ook, met hindernissen. Eerst op de autosnelweg aan de kant omdat er 'watertekort' was voor de motor, daarna - toen we toch nog de Wicklow Mountains doorkruist hadden en even voorzien gepauzeerd hadden - in één of ander dorpje.... om dezelfde reden. De chauffeur had het niet nodig gevonden om dat waterpeil nog eens te controleren. Grrrr. Maar kom, we raakten terug in het hotel en kregen nog eten, met de glimlach.

Dat zal ons bijblijven, daarover zullen we herinneringen blijven ophalen als het over Ierland 2016 gaat. Dat schitterend weer vooral, die busjes.... Al bijna vergeten.