Oef, het is voorbij. Het 'euthanasieproces'. En ja, ik ben blij met de uitspraak. En nee, u moet het niet met me eens te zijn. Mijn argumentatie:

Het is in de Belgische wet ingeschreven, het recht op euthanasie. Ons klein landje was zelfs een voorloper. En daar mogen we terecht fier op zijn. Daarbij ben ik overtuigd dat er geen enkele geneesheer 'losjes' met dit probleem, deze vraag zou omspringen. En nog belangrijker, dat geen enkel persoon zo maar, zonder nadenken, deze keuze zou maken.

Daarom ben ik blij dat de drie artsen vrijgesproken zijn door een volksjury. Anderzijds begrijp ik niet dat het tot zo een proces is moeten komen. Tuurlijk is de naaste familie van Tine niet gelukkig met haar beslissing - volkomen te begrijpen. Maar het was haar keuze. Dat dit het rouwproces niet makkelijker maakt, sorry so be it. Maar Tine was blijkbaar volledig overtuigd, volledig zeker van haar beslissing. En dan moeten we die aanvaarden. Ja toch? Het was haar eigen keuze.

En nu maar te hopen dat iedereen die uitzichtloos lijden wil vermijden, dit recht op euthanasie niet verliest door de schrik van (sommige) artsen door dit proces. Want euthanasie is een eigen keuze, niet meer of minder.