Zilver. Jaja, ik vier deze maand mijn zilveren jubileum. Niet omdat ik 25 jaar getrouwd ben, maar omdat ik al zo lang in Erembodegem woon. Een 'dorp, gemeente', waar ik - ondanks alles - me echt thuis, me goed voel.

Werk, dat was eigenlijk de belangrijkste reden dat deze ex-Hasselaar (Limburg), in Erembodegem terecht kwam. Na een tussenstop van een jaar of zes in Kortenberg (tussen Leuven en Brussel). Maar werkgever verhuisde naar Kobbegem (Asse) en zo wat elke dag (met twee wagens - echtgenote werkte er ook, maar dikwijls andere uren) op de Brusselse ring.... dat leek ons niet echt opportuun. Dus na een beetje (veel) rondkijken - in Lierde, Ninove, Asse,..... - viel ons oog op een huis in Erembodegem. 15 kilometer tot op de parking van de 'gazet'. Ideaal toch?

Het werd dus Erembodegem, in het pré-internet, - Facebook, - twittertijdperk. Toen er nog op straat, aan de toog geklaagd, gekreft, gememd, gezaagd werd. Toen frustraties, ergernissen, problemen nog gewoon uitgepraat werden - of dat het toch werd geprobeerd. Nu lijkt de verzuring alleen maar toegenomen. Worden foto's, beschuldigingen, commentaren, persoonlijke aanvallen online gezwierd, zonder - lijkt me toch - ooit stil te staan bij de gevolgen. En ja, ook ik klaag soms zaken aan - op mijn blog, in de 'groep', gewoon op Facebook - maar ik probeer (en misschien lukt dat niet altijd) niet persoonlijk te worden.

Och Kurt, stop met 'memmen, zagen, kreften',..... Geef gewoon toe dat Erembodegem tof is om te wonen, ook al is er de laatste 25 jaar veel veranderd - en niet altijd ten goede. En dat is ook zo. Ik wil hier niet meer weg, ik voel me hier thuis - nergens is het perfect hé. Ik heb hier vrienden gemaakt, een sociaal leven opgebouwd. En dat het verre van perfect leven is, is nu eenmaal zo. Maar daar kunnen we met zijn allen - met een beetje respect voor wetten, andere mensen/culturen, 'ons' leven - misschien in de toekomst iets aan doen?????